Þjóðviljinn - 24.02.1980, Qupperneq 6
6 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur 24. febrúar 1980
i Breiöholtshverfum
hefur veriö tekist á viö
geigvænlegan húsnæðis-
vanda. Verkalýðshreyf-
ingin hefur með samn-
ingum við ríkisvald og
bæjarfélag unnið stór-
virki. í upphafi var spáð
illa fyrir Breiðholti I og
framkvæmdanefndar-
áætlunum allt fundið tii
foráttu/ enda fundust
þeir aðilar í stétt bygg-
ingarmanna sem fannst
að sér vegið með þessu
félagslega átaki. Hverfið
hlaut uppnefnið Skotholt í
munni gárunga og þótti
KRAKKARNIR
vondur kostur að þurfa að
búa þar. Þetta hverfi hef-
ur heldur betur rétt úr
kútnum og er að verða i
röð hinna snyrtilegri i
borginni.
I Fellunum hefur risiö byggö
blokka sem eru bæöi langar og
stórar. Hér er um aö ræöa bæöi
leigublokkir borgarinnar og
aðrar sem beinllnis eru byggðar
sem verkamannabústaöir.
beim sem ekki er haldinn geig-
vænlegu timburhúsasnobbi
finnst þessar blokkir I sjálfu sér
ekki ljótar, en hér virðist öll
snyrtimennska víðs fjarri.
Malbikiöá plönunum er illa lagt
og hallar viöa frá niöurföllum.
Allir veggir þessara gulu blokka
eru útkrotaöir, giröingar brotn-
ar og grasflatir troðnar i svaö.
Þegar leitað er álits ibúanna
á þessu samfélagi er tvennt
áberandi. Krakkarnir og ung-
lingarnir eru ánægö meö tilver-
una, en fulloröna fólkiö ekki.
Krakkarnir láta vel af félagslif-
inu I hverfinu, á plönunum, i
Fellahelli og hjá iþróttafélag-
inu. Fulloröna fólkiö ber hins
vegar flestu saman um að illt
sé að hópa svo margar barna-
fjölskyldur saman á litiö
byggöasvæöi. Fólkinu þykir
ónæöi aö krakkaskaranum,
enda ber svolitiö á rúðubrotum
og öörum skemmdarverkum.
Einn maöur nýfluttur i hverfiö
kvartaöi undan foreldrunum,
þeir brygðust ókvæöa viö, ef
kvartaö væri undan krökkun-
um, i stað þess aö taka ábend-
ingar til greina og aga börnin.
Sem ljósmyndara kemur mér
hverfið fyrir sjónir sem lifandi,
margbreytileg þyrping. Auðvelt
er aö finna skemmtileg mótlv,
þótt byssugleöi einkenni dapur-
lega mikiö leiki barnanna. Hins
vegar er hverfiö ekki snyrtilegt.
Fyrrum leysti bæjarfélagiö
skyldan vanda meö Bjarnaborg
og ámóta snarreddingum. Mjög
áberandi var hve slikir sam-
félagshættir höföu neikvæö
áhrif á börn sem ólust þar upp.
Ég ætla ekki beinlinis aö llkja
Fellunum viö Bjarnaborg en
eigi að siöur finnst mér meira
en vafasamt aö verkalýöshreyf-
ingin leysi húsnæöisvanda sins
fólks meö þvi aö smala þvi sam-
an I favcllur.Best væri ef hægt
er að halda þeirri stefnu, sem
lengst af einkenndi byggöina i
borginni, aö fólk af hinum ýmsu
stéttum búi saman i hverfunum.
I FELLUNUM