Þjóðviljinn - 01.03.1980, Qupperneq 2

Þjóðviljinn - 01.03.1980, Qupperneq 2
2 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 1. mars 1980 Af sjálfsflekkunarfreistíngu Mér er tjáð að urgur sé í „verkalýðnum" á (slandi útaf því að Þjóðviljinn sinni ekki þeirri sjálfsögðu skyldu sinni að f jalla á verðugan hátt um kjör vinnuþræla hérlendis og yfirleitt um málefni þeirra, sem þurfa — hörðum höndum — að „vinna fyrir sér" eins og það var kallað þegar ég var krakki. Auðvitað á Þjóðviljinn að vera hrópandi rödd þeirra brauðstritara sem difið hafa hendinni í kalt vatn (eins og G. Jaki mundi áreiðanlega segja, ef ég hefði ekki tekið frá honum glæpinn). Þjóðviljinn á að vera mál- svari þeirra, sem einhverntímann hafa fengið sigg í lófa, en ekki blóka sem hafa atvinnu af því að klóra sér í hausnum. Þess vegna er það sennilega að ég og Olga Guðrún skrifum í Þjóðviljann; ég um lífið og tilveruna í réttu orsakasamhengi við samtím- ann sem slíkan í tima og rúmi, en Olga Guð- rún um þau umsvif, sem nauðsynleg eru til viðhalds mannlegs lífs á jörðinni (og er þá verkalýðurinn tekinn með í reikninginn). Ég hef stundum verið að hugleiða hvernig í raun og veru hafi verið hægt í áratugi, aldir eða guð má vita hvað, kannski ármiljónir — að viðhalda mannkyninu án þess að til haf i komið svonefnd kynfræðsla i skólum og f jölmiðlum. Það sem mér finnst eiginlega skrítnast við þetta er að samkvæmt skýrslum heyrir það eiginlega til undantekninga núorðið ef börn koma undir í Skandinavíu þegar fólk er að gera hitt, en hvergi í veröldinni er eins háþró- uð kynfræðsla og í Skandinavíu. Jæja nema það, að Olga Guðrún skrifar á sunnudaginn var í Þjóðviljann nokkur „orð í tíma töluð" um það hvað sé sjálfsagt að strákar og stelpur geri þetta og hitt við hvort annað og haf i jáað að leiðarljósi að báðum aðilj- um eigi að þykja það gott. Þetta er nefnilega dálítið skarplega athugað.Einhvern tímann defíneraði ég nauðgun þannig, að „nauðgun væri samræði karls og konu, þar til báðum væri farið að þykja það gott". En ástæðan til þess að ég er nú að f jölyrða um þessi mál er að ég er Olgu Guðrúnu ósam- mála í stórum dráttum um heilnæmi sjálfs- fróunar. Olga Guðrún birtir orðrétt þessa klásúlu uppúr Rauða kverinu fyrir skólanema: „Ef menn segja að það sé skaðlegt að fróa sér, þá er það rangt. Ef þér er sagt að þú meg- ir ekki gera of mikið af því, þá er það líka rangl, því að það er ekki hægt að gera of mikið af því. Spurðu þá heldur að því hvað þeim finnist að þú eigir að gera það oft. Þá styng- urðu upp í þá." Hér er Olga Guðrún að leiða bæði sig, mig og vinnandi stettir út á villugötur. I Skátabókinni eftir Lord Baden Powell, þýddri af Kristmundi Bjarnasyni gefinni út af útgáfufélaginu úlfljóti í Reykjavík 1948, segir svo orðrétt á blaðsíðu 219: „Sumir drengir, eins og þeir sem byrja að reykj^halda að það sé mjög f fnt og karlmann- legt að segja og hlusta á óþverrasögur, en það sýnir aðeins að þeir eru hálfgerð flón. En slíkt tal, lestur klúrra bóka og dónalegar myndir verða þess oft valdandi að andvara- laus drengur fellur fyrir sjálfsflekkunar- freistingunni (Ibr. mín). En slíkt getur verið mjög hættulegt fyrir hann, því hún veiklar hann bæði andlega og líkamlega, ef hún kemst uppí vana. Oft stafar þessi f ýsn af slæmri meltingu eða of mikilli og góðri fæðu, hægðateppu, eða að hún orsakast af því að sof ið er í of heitu rúmi með of mörgum ábreiðum. Það er þá hægt að lækna þetta með breyttum rúmbúnaði, köldu baði, sem tekið er tafarlaust, eða þá með leik- f imisæf ingum, armæfingum ýmis konar, hnefaleik o.s.frv. Það kann að reynast erfitt að standast freistinguna í fyrsta skipti, en er þér hefur tekist það einu sinni, gengur það betur eftir- leiðis. Ef þú verður æ ofan í æ fyrir óþægindum af þessum sökum skaltu ekki leyna þvi, heldur fara til föður þíns eða skátaforingja og ræða málið, og þá verður öllu kippt í lag." Skátabókin er sú Biblía sem ég nam ung- lingur, og henni trúi ég enn betur en Rauða kverinu, enda orðinn mjög fráhverfur sjálfs- flekkuninni á síðari árum. Mér finnst rétt í þessu sambandi að rifja upp gamlan ylfingasöng úr skátahreyfing- unni: Er vér leggjum kyn við kyn og komumst ekki lengra er sjálfsflekkunarfreistingin fögnuður skátadrengja. Flosi. Sigurvegarinn i 500 m skautahlaupinu, örn Indriftason á fleygiferö. Mynd: —gel/Akureyri. „Djöfuflega erfitt” sagði sigurvegarinn í 500 m skautahlaupi „Þetta var hreint djöful- legt, því það hefur aðeins frystsíðustu klukkutímana og brautin því mjög erfið. Þá bætti rokið ekki úr skák. Nú, það er alltaf gaman að sigra, sérstak- lega vegna þess að ég var alveg logandi hræddur við Gunnar Snorrason," sagði fyrsti sigurvegarinn í keppni á Vetrariþróttahá- tíðinni á Akureyri, sem fram fer nú um helgina. Hann heitir örn Indriðason og keppir fyrir Skautafé- lag Akureyrar. Það var krapahrið og suðvestan rok þegar skaupahlaupiðfór fram i gær við Höepfner og voru marg^ ir á þvi að best væri að fresta keppninni til morguns. Skauta- hlaupararnir og mótsstjórnin voru þó á öðru máli og það var á- kveðið að hlaupa 500. m. Röð efstu manna i 500 m. skautahlaupinu varð þessi: sek 1. örn Indriðason, SA 55.1 2. Sigurgeir Haraldsson, SA 59.8 3. Gunnar Snorrason, UBK 60.0 4. Sigurður Baldursson, SA 60.2 5. Asgrimur Agústsson, SA 62.1 6. Skúli Lórentzson, SA 65.5 Siðastir hlupu saman örn og Sunnlendingurinn Gunnar og var reiknað með hörkukeppni. örn tók þó forystuna strax i upphafi og hélt hann henni til loka. Þess skal getið að leikmenn i isknatt- leiksliði Reykvikinga ætluðu sér að vera með i skautahlaupinu, en þeir voru ekki komnir norður i gær. Einnig var keppt i 500 m skautahlaupi unglinga og voru þar 3 keppendur. — IngH/Akureyri Spilad og teflt Keppendur á Vetrariþróttahá- tiðinni áttu fremur náöugan dag i gær. Þegar ljóst var að ekkert yrði keppt stormaöi liöiö niður i Lundarskóla og þar dunduöu menn sér við vpil, taflmennsku eða hreinlega lögðust undir feld. I bæli isfirsku keppendanna var fremur rólegt þegar Þjv-menn ráku þar inn hausinn seinni part- inn i gær. Svigkonan Kristin Olfs- dóttir burstaði tennurnar og skiðagöngugarparnir Þröstur Jó- hannsson, ólympiuleikafari, Guð- jón Höskuldsson og Anna Guð- laugsdóttir spiluðu Rommý. „Viö komum hingað á miðviku- daginn og siöan höfum við eigin- lega ekki gert annað en að biða eftir skaplegu veðri. Það átti að reyna að fara af stað i morgun, en það var gjörsamlega vonlaust að reyna,” sagði Þröstur Jóhanns- son. Hann kom á mánudaginn til landsins frá Bandarikjunum svo að hann hefur haft nógan starfa siðustu dagana. Honum hefur þvi hvildin e.t.v. verið kærkomin. Uppi á vegg i kennslustofunni þar sem Isfirðingarnir höfðu hreiðrað um sig voru hópvinnu- verkefni nemenda Lundarskólans sem heita „Frá getnaöi til kyn- þroska”. Upplimingar urðu vest- anmönnum tilefni til þess að láta eitt og annaö „flakka”. Var mest talað um aö menn lærðu af þessu, sérstaklega þeir ungu og ó- reyndu. Allir sóru þó af sér að vera i þeim hópi. — IngH/Akureyrí lsfirðingarnir við Rommý-spilamennskuna. Sitjandi f.v. Þröstur Jóhannsson, Guðjón Ilöskuldsson og Anna Gunnlaugsdóttir. Stelpan með munninn fullan af tannkremi heitir Kristín Olfsdóttir og spilastjór- inn heitir Brynjar Guðbjartsson. Mynd — gel/Akureyri.

x

Þjóðviljinn

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.