Þjóðviljinn - 01.03.1980, Qupperneq 19

Laugardagur 1. mars 1980 ÞJÓÐVILJINN — StÐA 19
• Útvarp
kl. 20.30
Blandaðir
ávextir
Asta Ragnheiður Jóhannes-
dóttir hefur umsjón með
þættinum „Blandaðir ávext-
ir”, sem er á dagskrá útvarps-
ins i kvöld.
— Þetta er blandaður þátt-
ur, — sagði Asta Ragnheiður,
— tal og tónar i bland. Ég ræði
fyrstvið unga stúlku, Þórhöllu
Björnsdóttur, sem hefur ferð-
ast mikið á óvenjulegan hátt
og til óvenjulegra staða. Hún
hefur t.d. ferðast mikið á
puttanum, og svo var hún i
Indlandi og Nepal i fjögur ár
aö læra búddatrú. Við tölum
saman um ferðalögin, og um
það hvar hægt sé að ferðast á
puttanum og hvar ekki.
Svo kemur Hjördis Bergs-
dóttir og syngur nokkur frum-
samin lög við ljóð eftir
Þórarin Eldjárn. Hún söng
þessi lög á Rauðsokkahátið-
inni i Tónabæ fyrir mánuði.
Ásta Ragnheiöur; blandaður
þáttur.
Ég ræði lika svolitið við Hjör-
disi.
Og loks ætla ég að tala viö
Egil Eðvarðsson, upptöku-
stjórnanda hjá sjónvarpinu,
en hann stjórnar upptöku á
Stundinni okkar. Við tölum um
starf hans hjá sjónvarpinu, og
einnig um tónlist, þvi að Egill,
hefur fengist við tónlist og á
m.a. lög á nýútkominni plötu.
— ih
Svadilför á ís
A mánudaginn verður flutt-
ur 5. og síöasti þáttur
„Andree-leiðangursins” eftir
Lars Broling í þýöingu Stein-
unnar Bjarman. Leikstjóri er
Þórhallur Sigurðsson og með
hlutverkin fara Þorsteinn
Gunnarsson, Jón Gunnarsson,
Hákon Waage, og Jón Júiíus-
son.
I fjórða þætti sagði frá löngu
ferðalagi Andrees og félaga
hans á isnum. Þeim miðar þó
hægt áfram þvi að isinn rekur
oftast i gagnstæöa átt við þá
stefnu, sem þeir taka. Við þaö
bætar þrálát veikindi, sem
stafa af ormum (trikinum) i
Útvarp
kl. 17.20
bjarndýrakjötinu, er þeir hafa
lagt sér til munns.
Sfðasti þátturinn fjallar um
dvöl þeirra i snjóhúsinu, sem
þeir gera sér i þvi skyni að
hafa vetursetu á isnum, ehda
komiðlangt fram i september.
Matarbirgðir þeirra eru tekn-
ar að minnka, en þeir skjóta
bæði seli og isbirni og drýgja
þannig foröann. Hagur þeirra
sýnist vænka um tima, en
„ósýnilegur” fjandmaður
reynist yfirsterkari.
Síðasti þáttnr um
farandverkafólk
Frá fundi farandverkafólks i Eyjum I fyrrasumar. Þorlákur
Kristinsson I ræðustól.
A morgun verður i útvarp-
inu þriðji og siðasti þáttur
þeirra Silju Aðalsteinsdóttur
og Tryggva Þórs Aðalsteins-
sonar um farandverkafólk I
sjávarútvegi fyrr og nú.
Einsog fyrr er þátturinn aö
mestu byggður á viðtölum við
farandverkafólk um störf þess
og kjör, en einnig verða um-
ræður og tónlist.
Þeir sem rætt verður viö
eru: Erna Einarsdóttir, Helga
Enoksdóttir, Ólafur B. ólafs-
son, Emil Páll Jónsson, Sheila
Hardaker, Haukur Þórólfsson
Útvarp
kl. 15.00
og óskar Vigfússon. Þátttak-
endur i viðræðum verða Guð-
mundur Þorbjörnsson, Þórir
Danielsson og Þorlákur
Kristinsson, sem einnig flytur
frumsamda tónlist ásamt
þeim Bubba Morthens og
Stellu Hauksdóttur. Lesari i
þættinum, auk stjórnendanna,
er Katiana Leifsdóttir. — ih
ISI
Hringið í síma 8 13 33 kl. 9-5 alla virka
daga eða skrifið Þjóðviljanum
Síðumúla 6, 105 Reykjavík
Spegill Tímans
Þessa mynd tók Gisli Pálsson I Dyflinni si. sumar. „Kannski er hér á feröinni einfalt lyf við höfuöverk
arkitekta,” sagði GIsli. „Nýbyggingar sem eiga aö falla inn í umhverfið geta einfaldlega speglað þab
sem umlykur þær. Svo má líka velta þvi fyrir sér hvaða starfsemi fer fram á bak við speglana. Er þetta
• •Byggingafélag menntamanna”?” („Educational Building Society” stendur skýrum stöfum yfir
dyrunum).
lesendum
Enn um vaxta-
útreikning og
skyldusparnad
Undanfarið hafa orðið tals-
verðar umræöur um skyldu-
sparnað, og þá einkum um
útreikning á vöxtum og verð-
bótum á þvi fé sem ungu fólki er
gert að skyldu að leggja á vöxtu.
Tilefni þessara umræðna er
það, aö ávöxtun skyldu-
sparnaöarins reynist vera með
talsvert öörum og lakari hætti
en fólk hafði almennt taliö að
ætti að vera, skv. lögum um
skyldusparnaö. Þetta hefur
komið fram bæöi i blaða-
greinum og útvarpserindi, ekki
alls fyrir löngu.
Þegar skyldusparnaður var
tekinn upp hér meö lögum, sætti
þaö talsverðri gagnrýni; margt
ungt fólk var óánægð með að
láta draga þessa upphæö af
launum sínum, sem sjaldnast
máttu knappari vera. En þetta
var réttlætt með þvi, aö fé það
sem skv. þessum lögum var lagt
á vöxtu, væri tryggara og
ávaxtaöist betur með þessum
hætti en á nokkurn annan hátt.
Og tvímælalaust er þaö til-
gangur laganna um skyldu-
sparnað aö auðvelda ungu fólki
aö koma koma sér upp nokkrum
fjárhagslegum grundvelli, og er
þaö út af fyrir sig góð hugmynd.
En nú hefur sem sé komið í ljós
(ótrúlega seint reyndar), að
útreiningur vaxta og veröbóta
er alls ekki eins og almenningur
átti von á. Það hefur einnig
komið fram, að vextir og verð-
bætur af skyldusparnaöi er ekki
reiknað Ut samkvæmt eöli og
anda nefndra laga, heldur er
farið eftir, að þvl er viröist,
heimatilbUinni reglugerð við-
komandi lánastofnunr.
Þar sem hér er um að ræöa i
mörgum tilvikum miklar fjár-
hæðir, sem beinlinis eruhafðar ai
ungu flki með klókindalegum
Utreikningum, hljóta allir, sem
hlut eiga aö máli aö spyrja: 1.
Er reglugerðin, sem farið er
eftir viö Utreikning á ávöxtun
skvldusparnaöar opinbert
plagg, og hefur hún verið kynnt
fyrir almenningi, þannig að
ungt fólk og aöstandendur þess
viti að hverju það gengur? 2. Er
þessi reglugerö samhljóða
upphaflegum tilgangi og anda
laganna um skyldusparnað, eða
brýtur hann i bága við hann?
3. Er reglugerðin samin af hún
privat reglugerð Veðdeildar
Landsbankans? Hver eða hverj-
ir eru upphafsmenn hennar?
(Þeirra á byrgð er vissulega
mikil). 4 Litu höfundar reglu-
gerðarinnar svo á, aö hagsmun-
ir skyldusparnaöareigenda og
Landsbankans færi ekki saman,
og er reglugerðin fyrst og
fremst til þess ætluö að gæta
hagsmuna bankans á kostnað
unga fólksins?
Þessum spurningum væri gotf
að fá svarað. Manni finnst, að
fjármála- og bankamála-
spekingarnir, sem alltaf eru að
brýna fyrir okkur nauösynina á
aukinni sparifjármyndun, þyftu
jafnframt að lita vel eftir þvi, að
eiginn miðlungi heiöarleg brögð
væru höfð i tafli við að ávaxta
það sparifé, sem lánastofnunum
er trúað, fyrir, lögum sam-
kvæmt. Það eykur varla áhuga
fólks fyrir að safna sparifé, ef
það kemst að þvi, að lánastofn-
un útbúi sér reglur, sem miða aö
þvi að hafa sem mest af þeim,
sem trúðu henni fyrir fé sinu til
ávöxtunar. b.G.
/
Magnaðar konur
A flokksráðsfundi Alþýöu-
bandalagsins um helgina var
eftirfarandi ályktun samþykkt:
„Alþýðubandalagið telur
verulega vanta á raunverulega
jafnstöðu kynjanna, bæði i
starfslifi og félagslifi. Gera þarf
ráðstafanir til að gera konum i
reynd kláft aö nýta rétt sinn til
þátttöku og áhrifa til jafns við
karla á öllum sviöum þjóðlifs-
ins”.
A sama flokksráðsfundi voru
kosnir 42 menn i miðstjórn
flokksins; þar af voru 14 konur
kjörnar. Auk þess sitja 7
stjórnarmenn og ráöherrar I
miðstjórn; I þeim hópi er ein
kona.
Láðist ekki að taka fram i
ályktuninni að samkvæmt skil-
greiningu Alþýöubandalagsins
væru konur vel tveggja karl-
imanna makar i miðstjórn — og
tiu manna makar á þingi?
Stefán Karlsson