Þjóðviljinn - 10.04.1980, Síða 15

Fimmtudagur 10. aprll 1980 ÞJÓÐVILJINN — StÐA 15
BQrn
mánans
Fimmtudagsleikrit útvarps-
ins heitir aö þessu sinni „Börn
mánans” (Cancer) eftir
Michael Weller.
Þýðinguna gerði Karl Agúst:
Úlfsson, en leikstjóri er Stefán
Baldursson Nemendur úr
Leiklistarskóla tslands fara
með öll stærstu hlutverkin.
Meðal leikenda eru: Jóhann
Sigurösson, Karl Agúst Úlfs-
son, Guöjón Pedersen, Guð-
mundur ólafsson, Hanna
Marla Karlsdóttir og Sigrún
Edda Björnsdóttir. Tækni-
maður er Friðrik Stefánsson.
Flutningur leiksins tekur
rúmar 100 mlnútur.
Leikritið fjallar um ungt
fólk i leiguibúð I New York á
timum Vietnamstriösins. Þar
rikja ekki viöteknar skoðanir
á málum liðandi stundar, þar
er frjálsræði i ástum, og sam-
eiginleg er óbeitin á öilum
valdsmönnum, hverju nafni
sem þeir nefnast. En þrátt
fyrir alvarlegan undirtón,
bregður viða fyrir glettni og
Stefán Baldursson leikstýrir
fim m tudagsleikritinu.
fe Útvarp
lr kl. 20.30
léttleika, enda kallar höfundur
verk sitt gamanleik.
Michael Weller er banda-
riskur, en verk hans vöktu
fyrst athygli á sviði I Eng-
landi, og þar var lika „Börn
mánans” frumsýnt sumarið
1970. Af öörum leikritum hans
má nefna einþáttungana
„Now There’s Just the Three
of us”, „The Bodybuilders” og
„Grant’s Movie”.
Bergþóra Pálsdóttir, höfundur sögunnar sem lesin er I Morgun-
stund barnanna.
Saga úr
Jón Gunnarsson leikari
byrjaði I gær lestur nýrrar
framhaldssögu I Morgunstund
barnanna. Er það sagan „A
Hrauni” eftir Bergþóru Páls-
dóttur frá Veturhúsum við
Eskifjörð.
— Bergþóra er fædd og alin
upp I Veturhúsum, — sagði
Jón, — og sagan er byggð á
endurminningum hennar það-
an, gerist á æskuárum hennar
fyrir austan. Bergþóra hefur
fengist talsvert við skriftir og
gefið út tvær barnabækur:
Dragnirnir á Gjögri og Giggi
og Gunna.
sveitinni
Útvarp
kl. 9.05
Auk þess hefur hún skrifað
greinar iýmis blöö og timarit.
Hún bjó lengst af fyrir aust-
an, en fyrir 9 árum'lenti hún I
bilslysi og flutti þá suöur. Siö-
an hefur hún dvalið á Asi i
Hveragerði og vinnur þar nú
við dvalarheimiliö.
Sagan A Hraunier ný af nál-
inni og hefur enn ekki veriö
gefin út i bókarformi.
— ih
Til umhugsunar
Karl Helgason og Vilhjálm-
ur Þ. Vilhjálmsson fjalla um
áfengismál I þættinum „Til
umhugsunar” I dag. Að þessu
sinni ræða þeir við nokkra
unglinga, sem starfa I sam-
tökunum „Alateen”, og leið-
beinanda þeirra, Sigrlði Þor-
steinsdóttur kennara.
Að sögn Sigriðar hafa þessi
samtök starfaö hér siðan 1976.
Meðlimir þeirra eru ungling-
ar, sem eiga alkóhólista fyrir
aðstandendur. Samtökin
starfa á svipuöum grundvelli
og AA-samtökin, og I nokkrum
tengslum við þau.
1 Reykjavik eru u.þ.b. 15-20
krakkar I Alateen. Þau koma
saman tvisvar I viku og ræða
ýmis vandamál, sem koma
upp beinlinis i sambandi við
brenniviniö. En auk þess eru
þau ævinlega reiðubúin aö
Útvarp
kl. 14.45
koma hvert ööru til hjálpar
þegar á þarf aö halda. Kjarn-
inn I þessum hópi eru krakkar
sem búa I sama hverfi, en
samtökin eru opin öllum ungl-
ingum sem eiga við aö
striöa drykkjuskap aðstand-
enda sinna. Sagöi Sigríöur að
markmið krakkanna væri að
hjálpa sér sjálf til að lifa
hamingjusömu lifi þrátt fyrir
erfiðar aðstæður.
— Þau eru bjartsýn og
hress, — sagöi Sigriður, — og
sannfærð um að ekki sé til
neitt vandamál, sem ekki er
hægt að yfirstiga meö góðum
vilja og samhjálp.
— ih
Hríngið í síma 8 13 33 kl. 9-5 alla virka
daga eða skrífið Þjóðviljanum
Séra Jón gamli prestur til
Grundar og Möðruvalla haföi
góða reglu við kirkjur sinar.
Hann lét alla bændur og konur
hafa viss sæti i kirkjunni. Hann
vildi ekki aö fullorönar og stálp-
aöar bændadætur sætu hjá
mæörum sinum svo þær tæki
ekki sæti af öðrum konum sem
áður hafði verið visað þar til
sætis. Einn sunnudag fyrir
messu ætlaði prestur að raða til
I sætum. Kelling ein var i sókn-
inni sem Helga hét, hún átti
dóttur eina barna næstum full-
orðna. Hún bjóst viö að hún
fengi ekki að láta hana sitja
lengur hjá sér. Þegar fólk var
sest niöur i kirkjunni gengur
prestur fram úr kórnum. Kallar
kelling hátt yfir alla: ,,Ég ætla
að biöja yður, séra Jón, að rifa
ekki hana litlu mina undan
mér.”
Prestur nokkur keypti svin og
hafði heim til sin; þetta fréttist
brátt um sóknina og fjölmennti
fólk venju framar viö kirkjuna
eftir að sviniö kom. Kelling ein
var I sókninni svo hrum að
prestur hafði 1 nokkur ár orðiö
aö ómaka sig til aö þjónusta
hana heima, en nú kom hún til
kirkjunnar. Prestur sér hana og
segir við hana: „En hvaö þú
gast fariö aö koma núna.”
„Já,” segir kelling, „þaö var
ekki eina erindiö að heyra til
yðar i dag, mig langaöi til að sjá
svlnið áður en ég dæi.”
Auturtrog, notað til að ausa báta.(Þjóöminjasafniö — Ljósm.: gel)
ar, sem enda meö þvl að V biöur
vinkonu sina aö sækja dyravörö,
þvi hún ætli aö kæra manninn.
Meöan vinkonan var frammi
dró maöurinn V út i horn og
sneri upp á handleggina á henni
og skipaöi henni að láta máliö
kyrrt liggja. Fólkið á dansgólf-
inu sýndi engin viðbrögð, horfði
bara á og hélt áfram að dansa.
Loks gat V losaö sig frá mannin-
um og komist fram til dyra-
varðanna. Bað hún þá um að
kalla á lögregluna til þess að
hún gæt kært manninn. Dyra-
verðirnir vildu sem minnst úr
þessu gera, en létu að lokum til-
leiðast og kölluðu á lögregluna.
Þegar lögreglan kom á vett-
vang hafði maöurinn safnað
saman hópi af kunningjum sin-
um og hugöist nota þá sem vitni,
þótt enginn þeirra hefði i raun
séð hvað gerðist, nema eigin-
kona mannsins. Lögreglan vildi
helst ekkert gera i málinu, enda
þótt V væri stokkbólgin i framan
eftir höggin. Aö lokum var samt
fariö meö þau á lögreglustööina.
Þar var V visað til varöstjórans,
en hann tók henni fálega og
fannst áverkar hennar ekki
nógu miklir.
Varðstjórinn tók skýrslu og
sagði V að fara á slysavarðstof-
una (Og fá áverkavottorö, sem
hún og geröi daginn eftir. Fyrir
utan bólguna haföi skemmst i
henni tönn, sem veröur áreiðan-
lega dýrt að gera við.
Varðstjórinn spuröi V þessar-
ar fleygu spurningar: Hvar var
maðurinn þinn? Þegar hann
frétti að hann heföi ekki veriö
viðstaddur gaf varöstjórinn i
skyn að hún gæti svosem sjálfri
sér um kennt, að vera aö þvæl-
ast ein á danshúsum.
Maðurinn bar auðvitað af sér
allar sakir, þegar hann var
kallaður fyrir, og hélt þvi fram
að V hefði ráðist á sig á dans-
gólfinu.
Spurningin er, sagði V að lok-
um: Er leyfilegt að ráðast á
konu upp úr þurru og berja hana
sundur og saman, ef hún hefur
ekki karlmann sér við hliö?
Fyrirspurn til forráða-
manna Dagsbrúnar
Markús B. Þorgeirsson hefur
beðiö fyrir birtingu eftirfarandi
fyrirspurnar, sem beint er til
Eðvarðs Sigurðssonar for-
manns Verkamannafélagsins
Dagsbrúnar og Guömunar J.
Guömundssonar varaformanns
þess, formanns Verkamanna-
sambands tslands og alþingis-
manns.
Hvaö lengi og hversu mörg ár
þurfiö þið að stjóma Dagsbrún I
viðbót og Verkamannasam-
bandinu svo að fastir vaktmenn
i skipum á Dagsbrúnarsvæðinu
hafi biöpeninga þegar skip eru
ekki i höfnum og vaktir ekki
staönar.
Kaup mitt I marsmánuði fyrir
staðnar vaktir hjá Skipadeild
Sambandsins er sem hér segir:
Fyrir eina vakt 27.843 krónur,
fyrir eina og hálfa vakt 41.766
krónur. Þetta eru ekki mikil
laun eins og allir hljóta að sjá og
égspyr, —er ekki hægt að taka
tillit til þessa hóps við gerð
kjarasamninganna núna?
Markús B.Þorgeirsson
frá [^lcscndum
„Hyar er maðurinn þinn?”
Fyrir skömmu hafði tal af
okkur ung stúlka sem sagði okk-
ur ófagra sögu af ferð sinni á
eitt af danshúsum höfuöborgar-
innar. Hún fór þangað með vin-
konu sinni, og þær fóru að dansa
saman úti á gólfi.
1 dansinum rakst stúlkan
óvart og lauslega utan i mann
nokkurn, sem var aö dansa við
konuna sina. Maðurinn brást
ókvæöa viö og fór aö hella
skömmum yfir stelpurnar. Þá
stjakaöi V (sögumaöur okkar)
aöeins við honum og bað hann
að láta þær i friöi. Skipti þá eng-
um togum, að maðurinn kýldi V
I andlitiö með krepptum hnefa.
Af þessu uröu nokkrar rysking-
Pennavinur
Okkur hefur borist fagurlega
myndskreytt bréf frá 17 ára
pólskri stúlku, sem vill skrifast
á við islenska krakka á svip-
uðum aldri. Hún kann ensku,
rússnesku og latinu, og hefur
áhuga á tónlist, dansi, fri-
merkjum, liffræði og gömlum
peningum.
Utanáskriftin er:
Danuta Klus
47-400 Raciborz
ul. Zborowa 6E/10
Woz. Katowice
Polska
Pjódsaga
Karl bjó i koti hjá Útskálum i
Garði. Einu sinni sem oftar
gekk hann á reka. Þá fann hann
trédrumb á Útskálarekanum og
bar hann heim til sin I laumi.
Næsta sunnudag eftir fór hann
til kirkju. Þegar hann kom inn I
kirkjuna var prestur kominn
upp I stólinn, og það hittist á aö
þegar karl rak inn höfuöið sagði
prestur: ,,... rak út djöful þann
sem dumbi var.” Karli heyrðist
hann segja: „djöful þann sem
drumbinn bar,” og hugsar hann
hafi meint til sin og verið að
skipa að reka sig út. Þá varð
kallinn illur i skapi og kallaði
upp: „Það hafa fleiri stoliö af
rekunum þinum heldur en ég.”