Þjóðviljinn - 24.12.1980, Blaðsíða 2

2 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Miðvikudagur 24. desember 1980
Kærleiksheimilid
Aumingja Jesús litii. Hann fékk bara gull,
reykelsi og myrru í jólagjöf, — engin leikföng!
Hver er síldin?
vidtalið
Verðlaunagetraun: hvað er
þetta? Sild i orkukreppu? Sið-
asta sildin að forða sér á
Eftir
457
ár
Eftir að karlar hafa i 457 ár
staðið vörö Um Svjakonung ger-
ast þau jafnréttistiðindi að
konur úr sænska flughernum
eru settar til að gæta konungs-
hallar i Stokkhólmi. Hvurnig
endar þetta? mér er spurn.
I rósagarði
Þetta segir Jónas á Dag-
blaðinu líka
„Þegar blað á borð við Visi
verður sjötugt, sætir það
nokkrum tiðindum..” (Svart-
höfði i Visi).
sædýrasafnið? Forréttindasild i
stéttskiptu sjávarsamfélagi sið-
kapitalismans? Sild i markaðs-
öflun fyrir sauðdrukkna og lata
tslendinga? Tillaga um nýtt
skjaldarmerki íslands? Skop-
mynd af sjávarútvegsráðherra?
Eitthvert þessara svara
hlýtur að vera rétt. Svar óskast
sent annarri siðunni áður en
langt um liður. Verðlaun: sá
sem hefur rétt svar fær aö éta
sildina!
Ef ég nú gef kallinum minum
spennandi bók, þá má hann ekk-
ert vera að þvi að tala við mig
og ef ég gef honum viskiflösku
þá verður hann ekki við
mælandi. Er þetta nokkurt
lif?...
Gengið á milli
vinnufélaga:
Hvaða
jól
voru
skrýtnust
eða
eftir-
minm-
legust?
Við gengum um Þjóðvilja-
húsiö og spurðum starfsfélaga
aðþvi, hvaða jól þeirhefðu lifað
eftirminnilegust eöa einkenni-
legust einhverra hluta vegna.
Hér á eftir fara nokkur svör.
Illa svikinn.
Þegar ég var sjö eða átta ára
gamall, sagði Þorgeir, lifði ég i
fyrsta sinn rauð jól. Eg þóttist
illa svikinn; mér fannst þetta
gæti alls ekki staðist. Ég man aö
ég hljóp um allt nágrenniö og
leitaði að þótt ekki væri nema
agnarögn af snjd...
Rjúpnafargan.
Alfheiður sagöi lika von-
brigöasögu. Ég man að ein-
hverju sinni haföi frændi minn
ágætur farið á rjúpnaskytteri' og
komið vel birgur til baka og
þóttust allir hafa himin hönd-
um tekið. Og það voru lika
rjúpur. Ég man ekki hvort þær
voru lika á borðum annan jóla-
dag, en hitt man ég fyrir víst, aö
þær voru enn á diskunum á
gamlárskvöld. Og ég borðaöi
ekki rjúpur. Ég vildi fá þetta
fina bleika kjöt sem ég var vön!
Þetta voru ónýt jól og skelfi-
leg, þegar átta ára stelpa fékk
ekki bleika kjötið sitt.
Jeppadýrðin.
Jóhannes átti hinsvegar
endurminningu um óvænta
gleði.
Pabbi var að smiöa forláta
jeppa úr áli á eldhúsboröinu
heima og viö bræöurnir tókum
af miklum áhuga þátt i smið-
inni, enda voru þetta hinir
vönduðustu gripir meö ljósum
og öllu sem þurfti til að keyra bil
með sóma. Pabbi sagöist vera
sðmiðaþetta fyrir verkstjórann
sinn og það var ekki laust viö að
við öfunduöum væntanlega eig-
endur slikra rausnarbila. En
svo kom að þvi aö þessir ágætu
jeppar komu út úr jólapökkum
okkar, og ég man ekki eftir að
hafa orðið glaöari á jólum.
(Jtlend tilbrigði.
Sem vonlegt er minnast þeir
sem hafa verið erlendis á jólum
gjarnaá þá reynslu. Svanhildur
var til dæmis með i þvi i fyrra
að halda þrjátiu Þjóðverjum
rammislensk jól á Luneborgar-
heiði og þótti öllum viöstöddum
þaö mikil upplifun.
Einar Karl var suður i' Frakk-
landi 1967 og þegar hann haföi
innbyrt hangikjöti og sveskju-
graut með Sigurði Pálssyni
gengu þeir kumpánar sig út að
skoöa bæjarbrag i Toulouse. Þá
um áttaleytiöá aðfangadag, var
mikið lif og fjör á götum, öll
veitingahús voru orðin spila-
salir þar sem fjölskyldurnar
reyndu að vinna jólamat i
baunabingói einhverskonar og
hengu vinningarnir allt um
kring: óplokkaöar gæsir, fas-
anar, rýtandi svin. Og svo fór-
um við, sagði Einar til messu
um miðnætti og biskupinn i
Languedoc sannfærði mig um
neyjarfæðinguna I einar þrjár
minútur.
Engin jól!
Sævar var einu sinni hjá fjöl-
skyldu i Sviþjóð sem gerði
næsta lítiö stáss með jólin:
á aðfangadag fór fjölskyldan I
langa gönguferö og brá á leiki
og þegar heim var komið var
þessgættað hverfengi eina gjöf
en heldur ekki meira.
Arniman það best þegar hann
var i fyrsta sinn staddur 1 borg,
þar sem enginn' var að halda
upp á jól 24. desember nema
örfáir Vesturlandabúar: þaö
var iMoskvu, þar sem nýárið er
fjölskylduhátið og kirkjujól ekki
fyrr en sjötta janúar. Það kvöld
sat hann einn i herbergi sinu, át
konfektog drakk súrmjólk með
og las Sálminn um blómið Þór-
bergs, en sú bók var jólasend-
ingin að heiman.
Kuldi og myrkur.
betur en jól hafi veriö mjög I
föstu og viðfelldnu formi, hafa
einhverjar sérstæöar minningar
um islenskar uppákomur. Einu
sinni var tuttugu stiga frost,
segir Kristin. Fegnastur var ég
þegar rafmagnið bilaði á jólun-
um, sagði Guöjón, og þaö gerö-
ist stundum. Þá var allt baðað i
kertaljósi.
Magnús fór eitt sinn i jólaleyfi
með öðrum noröanpiltum í
Laugarvatnsskóla til Reykja-
vikur. Þegar þeir svo voru á leið
upp á Laugarvatn aftur var
færð svo ill að piltar voru meina
en tvo sólarhringa á leiðinni,
stundum akandi, stundum
gangandi; sumir voru lagstir
örþreyttir undir Ingólfsfjalli
þegar bilar komu ofanaö eftir
þeim við illan leik.
Fullorðinsmunstrið.
Vilborg fékk alltaf stafla af
bókum i jólagjöf. Systir hennar
lika. Þvilik sæla. Margra daga
skemmtun. — Þangað til jólin
sem hún var þrettán ára. Or
hverjum pakkanum eftir annan
kom einhver snyrtivara eða
tiskudót. Engin bók. Nú átti hún
að vera orðin dama og ganga
inni munstrið. Skilur fullorðiið
fólk ekki neitt?
Jólin sem týndust.
Sigurdór var tiu ára gamall i
þvi að bera út jólapóst I sinu
plássi og tveir strákar með hon-
um. Þeim haföi verið sagt að
þessu verki yrðu þeir að ljúka
áður en þeir færu heim á að-
fangadag.
Hinir strákarnir tveir stungu
svo af klukkan fimm, sagði
Sigurdór. Ég hélt áfram og var
ekki búinn fyrr en klukkan hálf
ellefu um kvöldið. Og þegar ég
kom heim var ég svo þreyttur,
að ég sofnaði ofan I matardisk-
inn sem mamma hafði til reiðu
handa mér. Svo var ég borinn
inn i rúm.
Þetta voru jtílin sem týnd-
ust... _áb
Lika þeir, sem muna ekki
<
Q
O
Þh
fu , VVVi sn/ff 'oQ-J 5Nl FF vivv sniff Lytí rýJ sniff SNIFF
S)