Þjóðviljinn - 19.03.1981, Qupperneq 15

Fimmtudagur 19. mars 1981. 'ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 15
Hringið i sima 81333 kl. 9-5 alla virka
daga, eða skrifið Þjóðviljanum
Meðan þeir sitja á kránum þarna I Þýskalandi, dembum viö okkur á
kaf i menninguna, eöa hvaö?
Bjórleysi eftir menningu!
Þeir sem skrifa um menn-
ingarmál á Islandi eru yfirleitt
annaðhvort skeifing svartsýnir
eða skelfing bjartsýnir.
Annaöhvort er allt á leið til
andskotans eða allt i himnalagi
og mættu aðrir vera fegnir.
Sjálfur sveiflast ég svona á
milli, frómt frá sagt.
Ég hefi þó að undanförnu hall-
ast að bjartsýninni. Ég sé það
og heyri, að það eru hvergi jafn-
margar leiksýningar- og á Is-
landi og meira að segja óþarfi
að miða við fólksfjölda. Þriðja
hvert mannsbarn i landinu hlýt-
ur að hafa farið meö hlutverk á
sviði, eða að minnsta kosti verið
hvislari. Afgangurinn skiptir
sér svo á milli blandaðra kóra,
kvennakóra, karlakóra, kirkju-
kóra, barnakóra og svo koma
lika allar lúðrasveitirnar. Sé
nokkuð eftir af fólki óráðstöf-
uðu, má eins gera ráð fyrir þvi
aðþað sé að mála húsiðhans afa
með oliulitum eða þá útsýnið út
um gluggann.
Með öðrum orðum : Við erum
virkasta menningarþjóð i
heimi! Og hananú!
Til þess eru ýmsar orsakir.
Ég held að sú helsta sé að við
eigum engar krár og erfitt um
aðgang að vinföngum og svo er
brennivi'nið dýrt og bjór ófáan-
legur.
Erlendis þar sem ég þekki til
sitja menn á krám öllum stund-
um, þar hafa þeir sina
skemmtun, munnlegar bók-
menntir (klámsögur) og söng-
list og hafa ekki ti'ma til meira.
tslendingar eiga ekki kost á
þessu, svo er Halldóri á Kirkju-
bóli og öðrum röskum bind-
indismönnum fyrir að þakka.
Þeir eru brennivinslausir nema
rétt um helgar. Þeim leiðist sú
staða og demba sér þvi á kaf i
menninguna.
Ég bið menn að taka nóti's af
þessu.
Bindindismaöur.
Hvar
eru bið-
skýlin?
Það er siður en svo að ástæöu-
lausu að ég bið lesendasiöuna
fyrir þessa skammarsendingu
til forráðamanna Landleiöa h/f.
Fyrirtæki þetta hefur með að
gera almenningssamgöngur
milli Hafnarfjarðar og Reykja-
vikur. Um þá þjónustu hefur
margt verið ritað á undanförn-
um árum, enda var hún oft fyrir
neðan allar hellur þótt batnandi
hafi farið síðustu misserin. Hins
vegar er enn mikill ljóöur á, þar
sem eru biöskýli og önnur að-
staða fyrir farþega meðan beðið
er eftir vögnunum.
A endastöð vagnanna i
Lækjargötu í Reykjavik er ekk-
ert biðskýli. A biðstöð við Sól-
eyjargötu er ekkrert biðskýli.
Við Miklatorg er ónýtt biðskýli.
Við Fossvogskirkjugarð er ekk-
ert biðskýli. A öllum viðkomu-
stööum vagnanna i Kópavogi
eru engin biðskýli. A Arnarnesi
er ekkert biðskýli fyrir þá sem
eru að fara til Hafnarfjarðar. í
Garðabæ og i Hafnarfirði eru
biðskýlismál i stakasta lagi þótt
enn vanti skýli á nokkrum stöð-
um.
Það er lágmarksþjónusta og
ætti reyndar að vera skilyrði
fyrir veitingu sérleyfa á þessari
áætlunarleið, að sérleyfishafi
komi upp biðskýlum sem skýli
langþreyttum og biðlundar-
gjörnum farþegum fyrir regni,
roki og ekki sist norðannæð-
ingnum sem sjálfsagt hefur
meira en hálfdrepið margan
manninn sem hefur mátt húka
við ljósastaura eða á berangri
eftir áætlunarbifreiðum Land-
leiða.
Einn sem er ekki alveg
frosinn i hel, ennþá...
Hv;
van
ð:ar?
Þarna sýnir fisksalinn
okkur heldur en ekki
myndarlegan fisk. En á
neðri myndina vantar
fimm atriði sem eru á
þeirri efri. Geturðu
fundið þau?
Spaug
„Mamma", spurði María
litla, „ef ég gifti mig,
verður þá maðurinn
minn eins og pabbi?"
„Já, elskan".
„Og ef ég gifti mig ekki,
verð ég þá gömul pipar-
júnka eins og Agnes
frænka?"
„Já, elskan".
„Mamma, heimurinn
leikur okkur kvenfólkið
harðneskjulega, finnst
þér það ekki?"
Benni litli: „Mamma, ég
sá áðan mann sem býr til
hesta!"
Mamma: „Ertu viss um
það?"
Benni: „Já. Hann var
alveg að verða búinn með
hestinn þegar ég sá hann.
Hann var að einmitt að
negla á hann annan aft-
urfótinn."
Barnahornid
Merkisatburöur fyrir systkinin lika: Ný manneskja fæöist i
heiminn.
Alltaf sama
furðuverkið
— t siöasta barnatima héöan
aö noröan fjöiluöum viö um
mömmur, svo mér fannst vel
viöeigandi aö i þessum tima
væri fjallað um börn, sagöi
Heiödis Noröfjörö á Akureyri
er Þjóöviljinn talaöi viö hana i
gær um Litla barnatimann kl.
17.20.
Það er alltaf jafn undur-
samlegt er ný manneskja fæð-
ist i heiminn og timinn snýst
aöallega um það. Ruth Reg-
inalds syngur lagiö Furðuverk
eftir Jóhann G. Jóhannsson og
lesiö er úr bókinni Veröldin er
alltaf ný eftir Jóhönnu Alfheiði
Steingrlmsdóttur, þar sem
Útvarp
WlW kl. 17.20
segir frá þvi er Gaukur litli
fæðist. Þá er flutt þula eftir
skáldkonuna Erlu.
Aö lokum mun 10 ára stúlka,
Eygló Daníelsdóttir frá
Merkigili i Eyjafirði, lesa upp
úr bókinni Krakkarnir i
Krummavik eftir Magneu frá
Kleifum, frásögnina af þvi er
þeir Halli, Kalli og Palli eign-
ast litla systur.
—vh
Einsöngur í útvarpssal
Meðal annars tónlistarefnis
i kvöld er einsöngur Sigriðar
Ellu Magnúsdóttur; undir-
leikari er Jónas Ingimundar-
son pianóleikari. Sigriður og
Jónas flytja einvörðungu
Islenskar vögguvisur, — svo-
litið óvenjuleg efnisskrá. Þau
Sigriöur og Jónas héldu
Fyrsta
leikritið
eftir
verkfall
Fimmtudaginn 19. mars kl.
20.30 verður flutt leikritið
„Matreiðslumeistarinn” eftir
MarcelPagnol i þýðingu Torf-
eyjar Steinsdóttur. Leikstjóri
er Helgi Skúlason og með
helstu hlutverkin fara
Þorsteinn ö. Stephensen,
Pétur Einarsson, Guðrún Þ.
Stephensen, Helga
Bachmann og 'Valur Gislason.
Leikurinn var áður fluttur árið
1970 og er rösklega eins og
hálfs klukkutima langur.
Cigalon, frægur matreiðslu-
meistari, rekur nokkuð
sérstætt veitingahús i þorpi
einu, ásamt Sidonie systur
sinni. Hann hefur sinar
ákveðnu skoðanir, sem vilja
koma illa heim og saman við
óskir gestanna. En þegar
þvottakonan Toffi tilkynnir
honum að hún ætli að opna
veitingastofu i næsta
nágrenni, fara málin að taka
nýja stefnu.
Marcel Pagnol er fæddur i
Aubagne i Suður-Frakklandi
• Útvarp
kl. 20.05
nokkra tónleika i Reykjavik i
vetur og fengu ágæta dóma.
■Einsöngur i útvarpssal hefst i
kvöld kl. 20.05.
Þorsteinn ö. Stephensen fer
meö eitt aöalhlutverkanna i
kvöld.
•Útvarp
kl. 20.30
árið 1895. Hann var tungmála-
kennari i Marseille og Paris
um árabil, en sneri sér siðan
að leik- og kvikmyndastarf-
semi. Hann fór að skrifa leik-
rit á þriðja áratugnum og varð
heimsfrægur fyrir verk sitt
„Topaze” 1928. Það leikrit var
sýnt i Þjóðleikhúsinu 1952-53
við miklar vinsæddir. Still
Pagnols er léttur og leikandi
og gamansamur i betra lagi,
og þar er „Matreiðslumeistar-
inn” engin undantekning.
Pagnol lést áriö 1974.
Útvarpið hefur áður flutt
„Topaze” 1954, „Konu
bakarans” 1957 og 1980 og
„Marius” og „César” 1971.