Þjóðviljinn - 09.09.1981, Síða 10

10 SÍÐA — ÞJÖÐVILJINN Miövikudagur 9. september 1981
Rúm fyrir
29 manns
Snoírabrautarheimilið
með 84 plássum
tilbúið í vor
inni dagdeiid fyrir 10 geð-
trufluð gamalmenni eins
og verið hefur. Samtals
er því rými fyrir 29
manns í húsinu. Hin dag-
deildin, sem verið hefur í
Hvítabandinu verður
flutt og er verið að leita
samninga um nýtt og
hentugt húsnæði fyrir
hana.
Adda Bára Sigfúsdóttir, for-
maður heilbrigðisráðs mælti
fyrir tillögunni i borgarstjórn á
fimmtudag. Hún lagði áherslu á
að hér væri um bráðabirgða-
lausn að ræða, og hana nokkuð
dýra en hins vegar mjög nauð-
synlega þar til þær byggingar
sem nú er verið að reisa fyrir
aldraða sjúklinga komast i
gagnið.
„Sem betur fer hafa mál nú
skipast þanhig, að borgarstjórn
Reykjavikur getur sagt að hún
sé nú komin verulega á veg með
að leysa vandamál aldraðs
heilsubilaðs fólks”, sagði Adda
Bára Sigfúsdóttir. „Hvita-
bandið er bráðabirgðalausn
sem getur komið hérumbil strax
i gagnið en næsta lausn sem er
miklu betri og varanlegri
kemur ekki fyrr en næsta vor.
Það er hjúkrunarheimilið við
Snorrabraut, þar sem veröa 44
sjúklingar i verulega hag-
kvæmri og góðri hjúkrunarað-
stöðu, auk þess sem þar verður
dvalarheimiii fyrir röskiega 40
manns eða samtals 84 pláss.
Siöan er það B-álma Borgar-
spitalans, sem framkvæmdir
ganga vel. Verið er að steypa
Hvftabandinu breytt í
sjúkradeild aldraðra:
Borgarstjórn sam-
þykkti s.l. fimmtudag
meö 14 samhljóða at-
kvæðum aukafjár-
veitíngar til þess að
breyta Hvíta bandinu við
Skóiavörðustíg í hjúkr-
unarheimili fyrir
aldraða. Kostnaður við
breytingarnar eru áætl-
aður 214 þúsund krónur,
en auk þess verður
keyptur búnaður fyrir 616
þúsund. Á tveimur efri
hæðum hússins verður
sjúkradeild fyrir 19 aldr-
aða sjúklinga, sem hafa
fótavist og á neðstu hæð-
Adda Bára Sigfúsdóttir
Hjúkrunar- og dvalarheimili aldraðra við Snorrabraut sem tilbúíð verður næsta vor.
4. hæöina og uppsteypu verður
lokið um áramót og það horfir
satt að segja býsna vel um
framkvæmdir eftir að Alþingi
samþykkti lög um fram-
kvæmdasjóð aldraöa rétt i þing-
lokin. Ég vona að það geti stað-
ist að á næsta ári tökum við tvær
efstu hæðirnar i gagnið en þær
verða fyrir 58 sjúklinga og siðan
hæðirnar hverja af annarri”.
í máli öddu kom fram að
horfið var frá þvi að setja lyftu i
Hvitabandið þvi i ljós kom að
jafnvel þótt það yrði gert yrði
þar aldrei sjúkradeild, sem
talin væri góð eða fullnægjandi.
Þess I stað var farinn millivegur
og ákveðið að útbúa 19 sjúkra-
rými fyrir aldrað fólk sem hefur
fótavist.
A hvorri hæðinni fyrir sig
verður sérstök borðstofa og
sagði Adda að þarna ætti að
geta veriö mjög heimilislegur
staður með mikilli þjónustu og
hjúkrun.
Um dagdeild geðsjúkra, sem
verið hefur á Hvitabandinu og
Páll Eiriksson læknir hefur
veitt forstöðUjSagði Adda: „Ég
tek undir það að það er mikil-
vægt að þessi deild geti haldið
áfram og nú er verið að vinna að
samningi um húsnæði fyrir
hana. Ég vona að þeir samn-
ingar gangi greitt og fljótt þann-
ig að við þurfum ekki að biða
allt of lengi með að fara af stað
með þessar breytingar á Hvita
bandinu.”,
— AI
Hvitabandið þar sem pláss verður fyrir 29 aldraða á dagdeild og sjúkradeild.
Bændameiuiing á hvörfum
Cr gestaleik Svenska Teatern I Helsinki: f.v. Márta Laurent, Veronika
Mattsson, Ghedi Lönnberg og Laila Björkstam.
Gestaleikur Svenska Teatern
KVINNORNAPAA
NISKAVUORI
eftir Heiia Wuolijoki
Leikstjóri: Kaisa Korhonen
Af litilsháttar kynnum af
finnsku leikhúsisýnistmér að þar
i landi sé ekki óalgeng aðferð til
að setja upp eldri verk sem byggð
eru á hinni raunsæislegu hefö og
gerð fyrir stifa kassasviösupp-
setningu i föstum skorðum 3—4
þátta, aö brjóta upp sviðsmynd-
ina og leysa verkið úr hinum föstu
skorðum.
Þetta er sú leið sem Kaisa
Korhonen fer I uppsetningu sinni
á Konunum frá Niskavuori. Leik-
myndiner hinsamaallan tfmann,
hún er einfölduð og stilfærð i
heildinni en sett saman úr
öldungis raunsönnum hlutum.
Það er einungis afstaða þessara
hluta innbyrðis sem er brotin upp
og einfölduð. Með þessu, og meö
hnitmiöaðri og teiknandi ljósa-
notkun, opnast möguleikar til að
skapa aðra hrynjandi, nýstárleg-
ar uppstiilingar, óvæntar áhersl-
ur. En jafnframt er fullum trún-
aði haldið við hina natúralisku
hefð verksins þar sem bæði leik-
mátinn og allir hiutir á sviðinu
sverja sig i þá ætt.
Þessa aðferð hefur Kaisa Kor-
honen notað til þess að skapa
óvenjulega þokkafulla og áhrifa-
mikla sýningu úr verki Hellu
Wuolijoki um Konurnar á
Niskavuori. Það sem vekur at-
hygli er ekki sist hin heilsteypta
bygging, hvemig eitt atriði renn-
ur inn ihið næsta, hvernig sýning-
in ris i rólegri og markvissri stig-
andi upp i átakanlegan hápunkt
lokaatriðisins. Hvergi er nokkur
nóta offast slegin, allt er gert af
þeirri hófstillingu sem einkennir
hina fegurstulist. Eftirtektarvert
er hversu nákvæm tök Kaisa Kor-
honen hefur á leikurum, hve
markvisst hún byggir upp hlut-
verkin i takt við stigandi sýning-
arinnar. t leiknum var allt vel
gert og sumt frábærlega. Maka-
laus var til sæmis framsögn
Mártu Laurent i hlutverki gömlu
húsfreyjunnar, en hún fer með
margar meitluðustu setningarnar
I verkinu. Og ekki var siður stór-
kostlegur svipbrigöaleikur Lailu
Björkstam i hlutverki Martta,
eiginkonunnar sviknu, og hvernig
henni tekst að gera þessa leiðin-
legu persónu átakanlega og næst-
um harmræna.
Hella Wuolijoki er ein af þrem-
ur stórum leikskáldum Finna af
kvenkyni, en á undan henni komu
Minna Canth og Maria Jotuni.
Þessar konur eru áreiðanlega
minna þekktar utan Finnlands en
Sverrir Hólmarsson
skrrfar um ■SF -
þær eiga skilið og væri ekki úr
vegi fyrir leikhúsin okkar að
kanna þau mál nánar. Konurnar
á Niskavuori er eitt af flokki leik-
rita sem Wuolijoki samdi um
finnska bændamenningu og enda-
lok hennar. Þessi verk samdi hún
seint á fjórða áratugnum undir
dulnefni eftir að dyrum leikhús-
anna hafði verið lokað fyrir henni
af pólitiskum ástæðum eftir að
hún samdi umdeiltverk um borg-
arastriðið.
Kenurnar á Niskavuori lýsa
átökum milli bændamenningar-
innar, landsins, jarðarinnar ann-
ars vegar og hinnar nýju, upp-
lýstu borgamenningu með sinu
tilfinningaleysi hins vegar. Verk-
ið er hlaðiö kimni og meitluðum
lífssannindum og allt kom þetta
feiknavel til skila i fágaðri upp-
setningu Kaisu Korhonen. Hafi
Svenska Teatren heila þökk fyrir
komuna.
Sverrir Hólmarsson