Þjóðviljinn - 14.01.1982, Blaðsíða 3

Fimmtudagur 14. janúar 1982 ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 3
Tillögur harð-
indanefndar:
387
bændur
fái 13 milj.
króna lán
Eins og áöur hefur veriö skýrt
frá hér i blaöinu skipaöi land-
búnaöarráöherra sérstaka nefnd i
ágúst i sumar tii þess aö kanna
hvernig bændur væru á vegi
staddir með fóöur viö heyskapar-
lok. Jafnframt skyldi nefndin
gera tillögur um hvernig háttaö
yröi aöstoö viö þá bændur, sem
teldust skorta fóöur.
Nefndin hefur nú athugaö
fóðurbirgöaskýrslur og reiknaö út
hver lánaréttur bænda væri
miöað viö þær reglur, sem gilt
hafa i þeim efnum. Þá var og
nefndarmönnum, ásamt fulltrú-
um frá kartöflubændum, falið að
gera tillögur um aöstoö viö þá, en
kartöfluframleiöendur urðu
ýmsir hart úti i ár, einkum á
Eyjafjarðarsvæöinu.
Samkvæmt áliti og tillögum
nefndarinnar þurfa um 300
bændur i 75 hreppum rúmlega 8
milj. kr. lán til fóðurkaupa. Þar
að auki þurfa 87 kartöflubændur á
lánum aöhalda, er nema fast að 5
milj. kr. alls. Samtals eru þaö þvi
um 13 milj. kr., sem Bjargráða-
sjóöi er ætlaö aö lána þeim bænd-
um, sem verst hafa orðið úti
vegna haröindanna á sl. sumri.
Allmjög skortir á aö hér sé þó
um fullar bætur aö ræða þvi gert
er ráö fyrir aö bændur beri aö-
stoöarlaust a.m.k. 20% vöntun á
heyfeng og uppskeru. Og búast
má viö aö lánin þurfi aö endur-
greiöa á tiltölulega skömmum
tima. — mhg
Ótæk
mynda-
brengl
Slæm mistök hafa oröið meö
myndbirtingu i blaöinu i gær,
þann 13. janúar.
Með umsögn um bók dr.
Stefáns Aðalsteinssonar, Sauö-
kindin, landiö og þjóöin, hefur
röng mynd slæðst inn i blaðið,
eins og myndartexti raunar gefur
til kynna. Látum það vera.
Hitt er lakara, að með viðtalinu
við Sigurfinn Sigurösson á Sel-
fossi, „Viljum ekki sundra fjöl-
skyldunni”, hafa orðið bagaleg
myndaskipti. Myndin, „Sjáið þið
fallegu bókina mina”, er i engum
tengslum við viðtaliö en hefur
lent þarna i stað annarrar, sem
birtast átti með þvi.
Eru hlutaðeigendur beðnir vel-
virðingar á þessum mistökum.
Þjóðviljinn kannar hollustuhœtti á vinnustað
Svona á ekki að vinna
varhugavert við vinnuaðstæöur
þessa manns. A vegi okkar varö
Pétur Reimarsson, og tók hann
málaleitan okkar vel.
Pétur benti okkur á tvö atriði,
sem greinilega þyrfti aö bæta:
1. Ef þessi sprautuvinna er
stööug á vinnustaönum, er lang-
besti öryggisbúnaöurinn sér-
stakur sprautuskápur. 1 þeim
skáp er vifta, sem sogar burtu
mengunina, sem stafar af lif-
rænum leysiefnum, sem iðulega
eru I lakki, málningu og limi. A
teikningunni sjáum við hvernig
slikur skápur gæti litið út — hér
er viftan i gólfinu og stööugur
loftstraumur niöur á viö. Pétur
kvaö Vinnueftirlitiö ekki viöur-
kenna andlitsgrimuna, sem
maöurinn er meö, sem endan-
lega lausn, þótt hún yröi senni-
lega tekin gild til skamms tima
meðan unniö væri aö úrbótmn.
2. Viftunni er hálfilla fyrir-
komiö og þessi skilyröi eru ekki
fullnægjandi. Pétur sagði, aö
sér sýndist viftumótorinn þess-
utan vera i viftunni sjálfri, en
þaö gæti veriö afar hættulegt —
sum leysiefnanna eru mjög eld-
fim og ekki þarf nema einn
neista til að kveikja i þeim. Mót-
orinn ætti þvi að vera fjarri
vinnusvæöinu.
Aö auki má svo geta þess, aö
Áhrif
lífrænna
leysiefna:
Siðasta sambandsþing
Alþýðusambands Islands#
sem haldið var á árinu
1980, samþykkti að árið
1982 skyldi helgað vinnu-
vernd. Því megum við
vænta mikilla upplýsinga
um aðbúnað og hollustu-
hætti á vinnustöðum í
f jölmiölum þetta ár. Mun
ekki vanþörf á.
Þjóöviljinn riöur á vaöið meö
myndinni hér að ofan, sem tekin
var á ónafngreindum vinnustaö
hér i bæ. Grunur okkar er sá, aö
þessi mynd lýsi fjölmörgum
vinnustöðum hér á landi.
Við leituðum til Vinnueftirlits
rikisins og óskuöum eftir starfs-
manni, sem gæti upplýst lesend-
ur um hvað væri athugunar- og
sérstök þurrkaöstaöa þarf aö
vera fyrir hendi þar sem unnið
er meö lim, lakk og málningu.
Heilsufarshætta af lifrænum
leysiefnum stafar almennt af
innöndun efnisins, og þau gufa
mjög fljótt upp og út I andrúms-
loftið. Góö loftræsting þarf aö
vera þar sem hluturinn er
þurrkaður.
Heilsufarshætta
Leysiefnin hafa áhrif á miö-
taugakerfiö.sem er einn fiturik-
asti vefur likamans, en einn af
eiginleikum leysiefnanna er
einmitt aö leysa upp fitu. Þau
einkenni, sem geta komiö á
skömmum tima, eru höfuöverk-
ur, ógleöi, þreyta, verri athygl-
isgáfa og minni og auk þess
lengri viöbragöstimi. Viö lang-
varandi innöndun á leysiefnum
geta komið upp ýmis einkenni,
sem ekki er unnt aö ráöa bót á
nema að hluta. Slik einkenni
geta falist I breytingum á skap- I
gerðareinkennum, óeölilegri
þreytu og doöa.
Komist leysiefnin i langvar- •
andi snertingu við húö manna,
geta þau þurrkaö út húöina og
valdið sprungumyndun. Þar að
auki getur verndarhæfileiki ■
húðarinnar skaddast, þannig aö I
önnur efni eöa bakteriur eigi I
greiðan aögang. A þennan hátt
geta leysiefnin valdið exemi.
—ast a
Serstakur sprautuklefi þyrfti aö vera á sérhverjum vinnustaö, þar sem unniö er meö lakk og málningu.
J
Sprautuvinna á ónafngreindum vinnustaö i Reykjavfk. Starfsskilyröi eru hér allsendis ófullnægj-
andi. (Ljósm. — eik
Eðvarð Sigurösson, formaður Dagsbrúnar:
Erlent verkafólk fær
bætur og þess vegna
I gær var f rá því greint í
frétt hér í Þjóðviljanum,
að mörg fiskvinnslufyr-
irtæki, sem nú hafa sagt
flestu sinu starfsfólki upp
störfum um tíma, hafi þó
ekki sagt upp því erlenda
verkafólki, sem hjá þeim
starfar.
I frétt Þjóðviljans var
þetta kallað „hróplegt
óréttlæti".
Eðvarð Sigurðsson,
formaður Dagsbrúnar
hringdi til okkar af þessu
tilefni og kvaðst vilja and-
mæla þvi sjónarmiði sem
þarna kæmi fram hjá
fréttamanni Þjóðviljans.
Eðvarö sagði:
„Þetta erlenda verkafólk hefur
veriö fengiö hingaö til lands til aö
vinna aö þýöingarmiklum fram-
leiöslustörfum, og þaö á ekki aö
geta gerst nema með samþykki
viðkomandi verkalýösfélaga.
Islenskt verkafólk sem sagt er
upp störfum nýtur hér atvinnu-
leysisbóta, en hiö erlenda verka-
fólk, sem flest er frá Astraliu eöa
Nýja-Sjálandi, hefur hér engin
slik réttindi. Af erlendu verka-
fólki eru það aðeins Noröurlanda-
búar, sem hér njóta réttar til
ekki
kaup
atvinnuleysisbóta til jafns viö
Islendinga.
Kaupið sem hiö erlenda verka-
fólk fær nú greitt frá fiskvinnslu-
fyrirtækjunum er aöeins dag-
vinnukaup, þar sem vinna hefur
veriö felld niöur, en dagvinnu-
kaupiö er um þaö bil að vera jafn-
gildi þeirra atvinnuleysisbóta
sem islenskt verkafólk fær
greiddar, hafi þaö unnið 1700
klukkustundir I dagvinnu á
siðustu 12 mánuöum.”
Eövarö Sigurösson.