Þjóðviljinn - 26.02.1982, Blaðsíða 2

2 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Föstudagur 26. feb^
viðtalið
Spjallað við
formann Kattavina
félagsins,
Svanlaugu Löve:
„Erum nú
að eyrna
merk j a
alla ketti”
Þau eru mörg áhugamanna-
félögin til I þessu landi og ekki
ómerk, sum hver. Eitt þeirra er
Kattavinafélagið og I tilefni
þess að sá merki félagsskapur
heldur aðalfund sinn um helg-
ina, datt okkur I hug að slá á
þráðinn og spyrja frétta. For-
maður Kattavinafélagsins er
Svanlaug Löve og við spurðum
hana fyrsthversu margir væru i
þessu ágæta félagi:
„Núna eru nákvæmlega 530
manns i Kattavinafélaginu og
þeir eru alls staðar að af land-
inu. Flestir eru þó héðan af
Stór-Reykjavikursvæöinu en
einnig allmargir frá Akureyri.
Þetta félag er stofnað 28. febr-
úar 1976 og átti þvf 6 ára afmæli
um daginn.”
— Til hvers Kattavinafélag?
„Tilgangurinn með stofnun
þessa félagsskapar er að stuðla
að bættri meðferð katta. Allir
kettir eiga að njóta lögverndar
dýraverndunarlaganna, þar
sem m.a. er kveöiö á aö hver
Svanlaug Löve með R-2004!
einasti köttur eigi að hafa ör-
uggt húsaskjól. Annars er með-
ferð á köttum hér á landi yfir-
leitt mjög góð en þetta þjóðfélag
eins og önnur á sér sina svörtu
sauði. Kettir eru nefnilega kul-
visir, enda hitabeltisdýr, og
þess vegna eiga þeir mjög erfitt
• með að vera dtigangandi. Hér á
Stór-Reykjavikursvæðinu áætl-
um viö að séu um 6000 kettir og
langflestir þeirra eru heimilis-
fastir einhvers staðar.”
— Eru kettir hér jafngamlir
tslandsbyggð?
„Þaö er þvi miöur ekki vitað
örugglega, en núna standa yfir
rannsóknir um uppruna Is-
lenskra katta. Beinist athyglin
fyrst og fremst að þvi hvort þeir
séu af irsku kyni eða norsku.
Hins vegar held ég að einu raun-
verulegu islensku kettirnir séu
þeir bröndóttu, annaðhvort með
sina fallegu svörtu eða hvitu
þófa. Það eru ekta islenskir
kettir.”
— Hefur átt sér stað einhver
kynbæting á köttum, likt og gert
hefur verið með hunda?
„Nei, sem betur fer. Ég er
þeirrar skoðunar að það sé ekki
rétta aðferðin. Langbesta
lausnin er ábyggilega sú að
vana sum karldýrin, grisja að-
eins, og ala gæflyndari högnana
til undaneldis. En að ná upp ein-
hverjum sérstökum afbrigðum,
líkt og gert er með hundana,
finnst mér ónáttúrulegt. Ég er
sveitamaður I eöli minu og vil
láta náttúruna ráða hér ferð-
inni.”
— Þú hefur annast marga
ketti gegnum tiðina?
„Ég á örugglega metið yfir þá
sem gætt hafa flestra katta. Ég
hef tölu á 1400 köttum, sem ég
hef annast en veit aö þeir eru
talsvert fleiri, þvi hér á árum
áður greip maður oft ketti upp
af götunni og hafði enga tölu á
þeim. En frá 1977 hef ég rekiö
gistiheimili fyrir ketti hér á
Reynimel 86 i Reykjavik, og þar
getur fólk komið meö ketti, bæði
til geymslu I ákveðinn tima og
svo auðvitaö flækingsketti sem
á vegi þess verða. Ég hef hér 80
fermetra hús og þér er óhætt að
trúa þvi að engin lykt er i min-
um húsum! Það er nefnilega
bara af sóðaskap, sem kattalykt
kemur. Þetta eru hreinleg dýr
og vilja hafa hreint i kringum
sig.”
— Og þið ætlið að fara að
byggja?
„Jú, það var 18. september
1980 sem samþykkt var hjá
Reykjavikurborg að úthluta
okkur lóð og má þakka blessun-
inni henni Guörúnu Helgadóttur
fyrir aðstoð I þeim efnum. Lof-
orð var gefið fyrir 2000 fermetra
lóð uppi á Artúnshöfða, og
frumteikningar aö húsi okkar
liggja þegar fyrir. Þarna ætlum
við að hafa kattageymslu og
dýralæknisaðstöðu og svo auð-
vitað húsnæði fyrir starfsmann
heimilisins. Okkur hefur tekist
að safna talsverðu saman af fé I
Kattavinafélaginu, en auk fé-
lagsgjalda, sem öll renna inn á
vaxtaaukareikninga, er alltaf
talsvert um áheit og gjafir til
okkar. Á siðasta ári fengum við
t.d. yfir 16.000 krónur i áheit.
Flóa markaðir og kökubasarar
hafa einnig skilaö miklu fjár-
magni”.
— Fleira markvert á döfinni?
„Það eru eyrnamerkingarn-
ar. Þær eru i fullum gangi undir
stjórn Brynjólfs Sandholts hér-
aðsdýralæknis og þegar er búið
að merkja fjölda katta. Það er
gert með þvi að tattóvera núm-
er innan i hægra eyra kattarins.
Ætlun okkar er að koma upp
skrá yfir alla ketti og ef dýr
finnst I reiðileysi, sem er merkt,
er hægt að snúa sér til okkar og
fletta upp I skrám hver sé eig-
andinn. Við flokkum þessar
skrár eftir sama kerfi og bil-
númerin, t.d. verða allir reyk-
vlskir kettir meö bókstafinn R
o.s.frv.” —v.

Öldungar á flakki J 1£&> ? Myndasaga eftir 1 c \ EMIL & HALLGRÍM
(HVERÍVIG YÆRí nú
AÐ lenda og fa
0KKUR YI5TÍR
Ætlarðu að lesa lexiurnar J
þinar eða ekki?
Já, ég er í rauninni mjög
viljasterkur
En... eins og venjulega er þaö
minnihlutinn sem ræöur mér.
Nú eru þeir farnir að halda þvi
fram I Þjóðviljanum aö bylting-
in EIGI að vera tedrykkjuboð.
Það þykja mér þunnar trakter-
ingar, herra minn trúr. Ég held
ég fái mér heldur vodkatár þeg-
ar þar að kemur.
Af sundurlyndinu í
Sjálfstæðisflokknum
Prófkosn-
ingar 1946
— dæmisaga
Arið 1946 ákvaö Sjálfstæðis-
flokkurinn að viðhafa prófkosn-
ingar i Reykjavik fyrir þing-
kosningarnarsama ár, en flokk-
urinn haföi viðhaft prófkosn-
ingar fyrir bæjarstjórnarkosn-
ingar veturinn á undan.
Skráöir meðlimir sjálfstæðis-
félaganna fengu prófgögnin
send heim i pósti — svona var
flokkurinn lýðræðislegurþá. Aö
auki gátu allir sjálfstæðismenn,
þ.e. stuðningsmenn Sjálfstæðis-
flokksins, tekið þátt I prófkosn-
ingunni, en hún fór fram dagana
16. og 17. april á skrifstofu
flokksins, sem þá var aö Thor-
valdsenstræti 2. Morgunblaðið
sagði rækilega frá kosningunni
dagana á undan.
Siðan renna upp prófkosn-
ingadagar. Og viti menn.
Morgunblaðiö þegir þunnu
hljöði. Ekkert er minnst á málið
i heilan mánuð! Hvaö hafði
skeð?
Hinn 18. mai birtir Morgun-
blaöið yfirlýsingu frá kjör-
nefndinni. I henni segir, að yfir-
gnæfandi meirihluti hafi kosið
fjóra þingmenn Reykjavikur:
Bjarna Benediktsson, Pétur
Magnússon, Hallgrim Bene-
diktsson (föður Geirs Hall-
grimssonar) og Sigurð Krist-
jánsson, og ennfremur Jóhann
Hafstein. Sjötti maðurinn hafi
verið Björn ólafsson, og hafi
hann aðeins fengið rúman helm-
ing á við þann fimmta. Kjör-
nefnd segist hafa boðiö Birni
Ólafssyni sjötta sætið, en hann
hafnað þvi. 1 samráði viö mið-
stjórn hafi kjörnefndin boðið
Birni nýja kosningu, en hann
einnig hafnaö þvi.
Og enn spyrjum við: hvað
hafði skeð?
Stuttu siðar birtist grein i
Morgunblaðinu, þar sem segir
frá grein I Visi þess efnis, að
ekkerthafi veriö að marka próf-
kosninguna. Flokksforystan
hefði unnið gegn Birni ólafssyni
til að hefna sin á andstöðu hans
við Nýsköpunarstjórnina. Björn
Ólafsson hafi hótað sérframboði
fengi hann ekki sæti ofar á
listanum.
1 lok mai stillti kjörnefndin
upp og skilaði af sér til fulltrúa-
ráðsins — sú uppstilling var I
samræmi við niðurstöðu próf-
kosninganna. Máliö leystist meö
þvi, að Bjarni Benediktsson stóö
upp á fundinum og bað um
sjötta sætið á listanum. Siöan
var fært upp og Björn Ólafsson
fékk fimmta sætið.
Man nokkur cftir þvi þegar
Ellert Schram stóð upp og bað
um sjötta sætið?
Nú, sagan er auðvitaö ekki öll.
Nú liður að kosningum. Og þá
hefndi flokksforystan sin enn á
ný.
Sjálfstæðisflokkurinn fékk
fjóra þingmenn I Reykjavik og
einn uppbótarþingmann úr
sama kjördæmi. En uppbótar-
maðurinn varð reyndar Bjarni
Benediktsson. Björn Ólafsson
var strikaður út.
Svo segja menn, aö sundur-
lyndi einkenni Sjálfstæðis-
flokkinn einmitt um þessar
mundir. En sundurlyndið er
engin ný bóla á þeim bæ, eins og
þessi litla saga sýnir.