Þjóðviljinn - 01.04.1982, Blaðsíða 2

\ StÐA — ÞJÓÐVILJINN Fimmtudagur 1. aprll 1982
viataiia
, ,F élagsmálanámskeið
eru mjög nauðsynleg”
Rætt við Þóru Elfu Björnsson, setjara
og Guðrúnu Guðnadóttur bókbindara
Svínharður smásál /3
„Það má kalla þetta útrétta hönd félagsins til kvenna.” Þóra
Elfa Bjömsson og Guörún Guönadóttir
Hvers vegna sérnámskeiö
fyrir konur? Heföuö þiö komiö
ef hér heföu veriö tómir karlar?
Þær segja báöar, aö þær
hefðu komiö samt. Þöra segir
okkur, aö i fyrra hefði félagiö
ætlað aö koma af stað félags-
málanámskeiði og þá heyrt
raddir frá konum um þaö, aö
gott væri aö fá sérnámskeiö.
,,En þessar sömu konur eru ekki
hérnúna,” segirÞóra. ,,Ég veit
þvi ekki, hversu nauðsynleg
svona sérnámskeiö eru. En þaö
má kalla þetta „útrétta hönd
félagsins til kvenna”, svo notaö
séhátiölegtorðalag. Félagiö vill
sýna í verki, að þvi sé alvara
meö sinu jafhréttistali.”
Guörún: ,,Þvi skyldu konur
ekki vinna aö sinum málum
sjálfar? Það eru ýmis mál, sem
snerta konur sérstaklega og þaö
vantar handleggi kvenna á
fundum félagsins.þóttekki væri
annaö.”
Hvaöa mál eru þaö?
„Það eru einkum launamál
aöstoðarfólks,” segja þær. „Að-
stoðarfólkið er mjög illa launað
og það nýtur ekki yfirborgana.
Þaö er ekkert réttlæti I þvi aö
munurinn sé svona mikill þótt
þetta fólk sé ekki faglært.”
Það kemur einnig fram i sam-
talinu við þær Þóru og Guðrúnu,
að konur á innskriftarborðum
njóta fulls jafnréttis til launa,
þótt ófaglærðar séu. Þær segja
einnig, að félagið þurfi að berj-
ast fyrir þvi að þessar konur
drifi sig i' nám, þvi þessi vinna
sé með eindæmum einhæf og
slitandi. Ef þær hafa prófið geta
þær unnið önnur störf innan
prentsmiöjanna.
Félag bókagerðarmanna hef-
ur nú mótað að nokkru kröfur
sinar fyrir komandi kjarasamn-
inga. Það má geta þess, að
félagið gerir m.a. kröfu um, aö
samið verði um rétt félagsfólks
FBM til að vera heima f veik-
indum barna og maka, sem um
eigin veikindi væri að ræða, og
aö feður fái 3ja vikna fri á
fullum iaunum viö fæöingu
barna. Geri önnur félög jafnvel.
— ast.
Margir minntust 30. mars at-
burðanna 1949 I gær og meðal
þeirra voru nemar i Mennta-
skólanum I Hamrahliö, sem
héldu mikla baráttusamkomu I
hádeginu. Gel. tók myndina viö
þaö tækifæri en eins og sjá má
voru veggir skreyttir vigoröum
gegn her i landi og vopnakapp-
hlaupi.
Eftir Kjartan
Arnórsson
Félag bókagerðarmanna stóö
fyrir þeirri nýbreytni um
daginn aö gangast fyrir félags-
málanámskeiöi fyrir konur sér-
staklega, en konur eru 30%
félagsmanna en láta litiö fyrir
sér fara i stjórn félagsins eða
trúnaðarmannaráði. Viö
fengum til viðtals tvær konur,
sem námskeiöið sóttu og báöum
þær að segja okkur frá ný-
fenginni reynslu. Þær heita
Þóra Elfa Björnsson, setjari i
Prentsmiðjunni Eddu, og
Guöriln Guðnadóttir, bókbind-
ari i Arnarfelli. Þess má geta,
að Þóra Elfa mun vera fyrsta
konan sem tók sveinspróf i setn-
ingu, og Guðrún er eina konan i
stjórn FB.
Hvernig fannst ykkur til tak-
ast?
Þóra: „Ég lofa svosem ekkert
að fara aðhalda ræður, en ég tel
mig hafa haft mikið gagn af
þessu. Þessi námskeið eru ekk-
ertfrekar fyrir ræðufólk. Menn
skilja einfaldlega miklu betur
ýmisiegt sem gerist I félags-
störfum eftir svona námskeið en
fyrir.”
Guönin: „Manni lærist ýmis-
iegtísamskiptum fólks af svona
námskeiði. Ég held að flestum
okkar hafi tekist vel upp hér og
séum óneitanlega reynslunni
rikari.”
Besta leiöin til aö veröa sendi-
herra er aö nenna ekki að vera
toppkrati lengur....
Baráttusamkoma í HM
ÉG eR ftt> L5-5ft ÞESGfí NÝJO BÖK,
G6W/É PFtÐ \I£&IÐ SflTT Z.Æ/CNfíts. &>NS
(5ÍÆm/g CXx Þfift ££ fíP- Lfi T)£> ?
ÖŒ06-6-l£6-ft.TlL Pfcrni
G5ee>l LÆKMW2IN/V/ SBrfl
uiy) prEpiNGu PiNft ftLveo
HR/t£>\Le0r IYUSTÖKI
HVfl&fi rv\iSTÖK\'?.
Arelía
Fatsía japonica
Arelia getur oröiö hátt upp I 1
meter á hæð. Þaö er mjög auö-
veltaöhugsa um hana. Hún lifir
I meöalhita en vill gjarnan hafa
■þaö kaldara á veturna. Best er
aö setja plöntuna i austur eöa
vesturgluggann. Þarf reglulega
vökvun, aöeins minni yfir vetur-
inn. Setja skai áburð á plöntuna
reglulega þ.e.a.s. einu sinni i
viku.
Hundadaga-
byltingin
Á árinu 1909 dró til nýstár-
legra tföinda á islandi. Siöari
hluta júnimánaðar brunaöi
breskur dreki, Margreth and
Ann, inn á Reykjavikurhöfn.
Hæstráöandi um borö lét Liston.
Meö skipinu voru Samuel
Phelps, kaupmaður og átti hann
farm skipsins, og Jörgensen
karlinn, sem áöur hefur veriö
getiö.
Innan fárra daga stikuðu þeir
á land upp Liston, Phelps og
Jörgensen og slóst Savignak
kaupmaður úr „Sænska húsinu”
i förina. 1 kjörfal fjórmenning-
anna fóru svo 12 skipverjar meö
alvæpni. Hélt hersing þessi rak-
leitt á fund Trampe stiptamt-
amtmanns, tóku hann umsvifa-
laust til fanga og fluttu út i skip.
Daginn eftir lét Jörgensen sig
ekki muna um það að gefa út
auglýsingu þess efnis aö „Island
sé laust og liöugt frá Danmerk-
ur rikisráðum”. Isleifur Einars-
son var sóttur suður á Álftanes.
Átti að gera hann aö stiptamt-
manni I stað Trampes en hann
þverneitaöi að taka viö þeirri
vegtyllu, úr hendi Jörgensens,
og var fangelsaður fyrir gikks-
háttinn. Var þá Benedikt Grön-
dal þvingaöur til þess að taka að
sér embættið og mun hann ekki
hafa beðið þess bætur.
Ekki þótti Jörgensen annað
hæfa, þegar hann var nú orðinn
hér hæstráðandi til sjós og
lands, en að koma sér upp lif-
verði. Var hann skipaður 8
mönnum, auk lifvarðarforingja,
Jóni Guðmundssyni frá Skild-
inganesi. Hann hafði áður verið
skrifari hjá Geir biskupi og sið-
ar Trampe. Lifvöröurinn hafði
Jörgensen til húsa i tugthúsinu
og þótti við hæfi, enda sumir
„verndaranna” ekki með öllu
ókunnugir þar innan dyra.
En þrátt fyrir lifvörðinn fékk
Jörgensen þó ekki notið vald-
anna nema I 56 daga. Þann 14.
ágúst þurfti endilega að rekast
hingað enskur sjóliðsforingi,
Alexander Jones, á skipi sinu
Talbot. Hann átti hlut að þvi að
Jörgensen var steypt af stóli og
siðan sendur utan. Til eru þeir
sem svo mæla, að þar höfum við
séð á bak okkar besta kóngi.
—mhg
Þeiryísusögdu...
Fólk er býsna menningar-
snautt þangað til eldhúsáhöld
þess eru orðin engu siöur falleg
en nytsöm.
W.B. Yeats
Lifið er ódýrt sameiginlegt
borðhald á fremur sóðalegu veit-|-
ingahúsi og það er timi til að
skipta um rétti áður en þú hefur
borðað nægju þina af nokkrum
þeirra.
Thomas Ketle
Menn detta stundum um sann-
leikann en flestir brölta óðar á
fætur aftur og hraða sér i burtu
eins og ekkert hafi i skorist.
Winston Churchiil