Þjóðviljinn - 15.04.1982, Blaðsíða 10

10 StÐA — ÞJÓÐVILJINN Fimmtudagur 15. apríl 1982
Framkvæmdir
hafnar við Sjó-
efnavinnsluna
á Reykjanesi:
Um næstu áramót er áætlað að
Sjóefnavinnslan h/f á Reykjanesi
taki formlega til starfa. Reiknað
er með 100 tonna framleiðslu
fyrstu mánuðina, en siðan verður
framleiðslan aukin stig af stigi en
samþykkt hefur verið að fram-
leiðslugeta verksmiðjunnar til að
byrja með verði 8000 tonn á ári,
en gert er ráð fyrir þeim mögu-
Ieika að stækka verksmiðjuna og
auka ársframleiðsluna i allt að
40.000 tonn.
A þessu ári veröur fjárfest i
verksmiðjubyggingunni fyrir 34
miljónir kr. og á lánsfjárlögum er
gert ráð fyrir 42 miljón króna
framlagi til verksmiöjunnar á
næsta ári.
Rikissjóður á 70% i fyrirhug-
aðri Sjóefnavinnslu á Reykjanesi,
sveitarfélögin á Suðurnesjum
12% og aðrir hluthafar 18%.
Gjöld frá verksmiðjunni munu
skiptast á milli sveitarféiaganna
á Suðurnesjum þannig að Grinda-
vik og Hafnir skipta með sér
fyrstu 15% óskertum en hinum
85% er skipt á sveitarfélögin eftir
höfðatölu.
Samhliða saltframleiðslu, er
fyrirhugaður meiriháttar efna-
iðnaður i Sjóefnavinnslunni. Til
að mynda eru áform uppi um
kalsiumklórið framleiðslu og
kaliframleiðslu.
Þaö var árið 1977 sem sett var
upp tilraunaverksmiðja á
Reykjanesi og á siðasta ári lauk
þeirri starfsemi, með fullnaðar-
sigri á öllum þeim margvislegu
tæknimálum sem upp komu við
vinnsluþróun, en verksmiðjan á
Reykjanesi er sú eina sinnar teg-
undar i heiminum.
Framkvæmdir eru þegar hafnar á Reykjanesi fyrir Sjóefnavinnsluna sem á að hefja framleiðslu um næstu áramót.
Bind miklar vonir
við þessa verksmiðiu

Við tilraunaframleiösluna var
notuð gömul hola sem gaf vel af
sér og veröur hún notuð áfram
ásamt þvi sem heimild er fyrir
þvi aö bora nýja holu á svæðinu.
Þessa dagana er verið aö slétta
út fyrir verksmiðjustæðinu, en
sjálf verksmiöjubyggingin hefst i
þessum mánuði.
„Þessi verksmiðja er mikiö
þarfaþing”, sagöi Oddbergur
Eiriksson, þvi hún mun auka
mjög á fjölbreytni i atvinnulifi
hér á Suðurnesjum og um leið
styrkja atvinnulifið, sem ekki er
vanþörf á. Atvinnumál eru mjög'
einhæf hér á Suðurnesjum.
Frystihúsin eru ekki nógu vel bú-
in og i Njarövikum höfum við þvi
miður ekki haft næga atvinnu fyr-
ir alla allt árið. Þar hefur einkum
vantað vinnu fyrir konur og úr þvi
þarf að bæta. Ég bind þvi miklar
vonir viö þessa verksmiðju.
„Garðvangur”
dvalarheimili
aldraðra í
Garðinum:
„Þetta hús var upphaf-
lega byggt sem verbúö, en í
raun gat það ekki verið
þægilegra undir þá starf-
semi sem nú er rekin hér",
sagði Sólveig óskarsdóttir
forstöðukona Elliheimílís-
ins Garðvangs, sem sveit-
arfélögin á Suðurnesjum
reka sameiginlega í Garð-
inum.
Húsiö var fyrst tekið I notkun
sem elliheimili fyrir réttu sex og
hálfu ári siðan.I nóv. 1976. 1 þvi
eru 22 herbergi fyrir utan stórt
eldhús, góöa setustofu og vinnu-
herbergi, en að Garðvangi dvelja
nú 24 vistmenn viðs vegar af
Suöurnesjum.
„Það er langur biölisti og það
vantar vissulega fleiri pláss, en
við erum vongóð þvi nýbygging er
langt komin,en þá bætast við rúm
fyrir 22 vistmenn til viðbótar i 6
hjónaherbergjum og 10 einstak-
lingsherbergjum. Ef við fáum
okkar óskir uppfylltar þá verður
þessi viðbótarbygging tekin i
notkun um næstu áramót.
Sólveig sagði að Dvalarheim-
ilinu heföi áskotnast ýmis tæki og
búnaöur að gjöf frá ýmsum
líknarfélögum á Suðurnesjum, en
mörgum þessara tækja verður
ekki hægt að koma fyrir, eins og
t.d. fullkomnum baðútbúnaði,
fyrr en nýbyggingin verður tekin i
notkun.
Það vakti strax eftirtekt
blaöamanns þegar hann kom inn i
Garðvang, hversu allt var þar
með heimilislegum blæ og erfitt
að imynda sér að þar ætti að heita
að nafninu til „stofnun” með á
þriöja tug Ibúa.
„Jú, það er alveg rétt hjá þér,
viö viljum reka hérna heimili en
ekki stofnun”, sagði Sólveig.
Þegar nýbyggingin er komin I’
notkun þá segjum við stopp. Við
Þeir félagar Oddur, t.h. og Július spókuðu sig á veröndinni og höfðu
gaman af óvæntri heimsókn.Myndir —eik.
Hann Berent Magnússon var alveg eldhress þótt kominn væri á tlræðis-
aldur, enda les hann Þjóðviljann á hverjum degi, og hefur gert frá því
að blaðið kom fyrst út. Myndir —eik.
Elns og stór fjöiskylda
viijum ekki hafa þetta heimili
okkar fjölmennara en svo aö þaö
geti verið sem likast heimili. Hér
er og hér á llfið að vera eins og
hjá stórri fjölskyldu.
Annað sem er eftirtektarvert
við Garövang, er að heimilið er
allt á einni hæð, engir stigar né
þröskuldar til að torvelda rosknu
fólki ferð jafnt inni sem úti.
„Þetta er geysilega mikill kost-
ur að hafa húsnæðið allt á einni
hæð. Mitt markmið er að drlfa
fólkið sem mest áfram og leyfa
þvl aö hjálpa sér sjálft. Það er þvl
mikið og stórt atriði að þaö kemst
alveg á eigin vegum ferða sinna
hér innan húss. Þetta fólk má alls
ekki komast i kör, þótt það sé
orðið fulloröið. Það verður að lifa
lifinu eins og það er fært um.
Sá elsti I heimilishópnum er 95
ára og tveir aðrir karlmenn eru
komnir yfir nirætt, 93 og 91 árs
gamlir. Þeir eru allir eldhressir
og hlaupa hérna um i þorpinu á
hverjum degi. Starfsfólkið er ekki
fjölmennt, við erum 6 samtals
sem vinnum á tviskiptum vökt-
um. Það myndi ekki þykja fjöl-
mennt einhvers staðar, en það
ber allt að sama brunni. Við erum
ánægö og ég held ég geti fullyrt aö
vistmennirnir eru likaánægðir og
þá er takmarkinu náð.
Aðspurð um þaö sem helst
bjátaði á, sagöi Sólveig mikla
þörf fyrir hjúkrunarheimili fyrir
aldraða og langlegusjúklinga.
Það verður að vera næsti áfangi i
heilsugæslumálum hjá okkur hér
á Suðurnesjum og það má alls
ekki biða of lengi eftir þeim fram-
kvæmdum.
A leiðinni út af Garðvangi eftir
aö hafa spjallað við Sólveigu, og
þegið hjá henni kaffi og bragð-
góða jólaköku rákumst við á þá
Berent, Július og Odd, þar sem
þeir voru að njóta sólarbliðunnar
undir húsvegg.
Þeir voru hinir málhressustu og
sögðust hafa það alveg ágætt.
Rómuðu þeir Sólveigu og hennar
starfsfólk I hástert og sögöust una
hag sinum hiö besta á þessu
viðkunnanlega heimili i
Garðinum. —lg-