Þjóðviljinn - 30.07.1982, Blaðsíða 6

6 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Föstudagur 30. júli 1982.
Austurland:
Sláttur
hófst með
seinna móti
— Stutt er siöan bændur hér
eystra byrjuöu almennt aö siá.
Nokkuö var þaö þó mismunandi,
sumir eru komnir talsvert á veg,
aörir skemmra, en yfirleitt má
segja aö sláttur hafi byrjaö meö
seinna móti.
Þannig fórust Jóni Snæbjörns-
syni, ráöunaut á Egilsstööum orö,
er blaöamaöur ræddi viö hann nú
fyrir skemmstu.
— Sumir eru búnir aö ná
nokkru upp af heyjum og má
raunar segja aö ágætlega hafi
miöaö i þeim efnum, þvi hér var
góöur þurrkur, sem stóö rúma
viku, en rigning var hinsvegar
eystra i gær og dag (þriöjudagog
miövikudag).
— Spretta var ákaflega siöbúin
vegna þrálátra þurrka i vor. Get-
ur varla heitiö að dropi hafi kom-
ið úr lofti i allt vor og fram i júli.
Jón Snæbjörnsson sagði að
nokkuð bæri sumsstaðar á nýju
• - .

Egilsstaðabúið á Héraöi.
kaliog það raunar allviöa. Nefndi
þar einkum til Jökuldal, Jölulsár-
hliö, Cthéraö og firöina. Óviöa
væru þó stór svæði dauö en viöa
smá skellur og gróöurinn gisinn.
— Súgþurrkun er all útbreidd
meöal bænda á Austurlandi, sagöi
Jón, en minna er um votheysgerö.
— mhg.
Minning
Halldór Þorleifsson
Fæddur 26.12. 1922 — Dáinn 22.7. 1982
Sjómenn eiga sér fööurland og
átthaga. En þeir eru lika land-
nemar hafsins, ef svo mætti að
orði komast, og laka tryggð við
sjóinn eins og landnemi viö jörö
sina.
Gestkomandi kona spuröi Hall-
dór einu sinni i gamni, hvort hon-
um fyndist hann vera Árnesingur
eða Reykvikingur. Steinþóra
frænka greip fram i hlæjandi:
„Hann er hvorugt. Hann er Eng-
eyingur.” Þá hafði hann verið ár-
um saman á Engeynni. Og oít
kom það íyrir, meöan hann enn
hafði þolanlega heilsu, eítir
fyrstu sjúkraleguna, að heimþrá-
in seiddi hann niöur að höfn, þeg-
ar Engeyin lá þar.
Margan vin átti hann i „heim-
kynnum” sinum, úti á sjónum, en
engan óvin, lremur en i landi.
Nú kveöja hann allir, sem nutu
góðvildar hans og hjartahlýju,
Árnesingar, Reykvikingar og
„Engeyingar”, og áreiðanlega i
von um, aö enduríundirgeti orðiö
einhversstaöar „austur aí sól og
suöur af mána”, eins og sjó-
maðurinn og skáldiö Orn Arnar-
son oröar þaö i einhverju dýrö-
legasta sjómannaljóöi sem viö
eigum.
Halldór var fæddur 26. desem- '
ber 1922 i Árhrauni á Skeiöum,
ólst upp hjá loreldrum sinum,
ásamt tiu systkinum, sem átta
komust til fullorðinsára, og vand-
ist snemma á erl'iðisvinnu, eins
og að likum lætur. Hann hlaut að
sjá sér sjálfur fyrir þeirri mennt-
un, sem hann þráði, eins og ílestir
á þeim árum, og rúmlega tvitug-
ur komst hann i Héraðsskólann á
Laugarvatni. Aö þvi loknu fór
hann til Reykjavikur og stundaði
þá um skeiö byggingavinnu. Vann
lika i Landsmiðjunni.
Sjómennsku byrjaði hann á
bátum, en réðst siðan á logara og
var þar, meðan heilsan léyfði,
fyrsthjá Bæjarútgerö Reykjavik-
ur og siðan hjá Fylkisútgeröinni.
En árið 1962 réð hann sig á Sig-
urð, eign Isíells hf., en fluttist sið-
an á Engeyna. Hann var sautján
ár hjá sama lyrirtækinu og hlaut
þaðan lagra minningargjöí fyrir
vel unnin störf'.
Þá var það óvænt fyrir rúmum
þremur árum, þegar Engeyin var
stöddútifyrir Norðfiröi, albúin til
siglingar, að hraustur maöur og
lifsglaður hné niöur helsjúkur og
var íluttur i land i skyndi. Sjállur
var hann æðrulaus og bað aðeins
um siglingalri. En leiö hans lá á
sjúkrahús til uppskuröar, og hann
endurheimti aldrei heilsu sina.
Halldór vann þó létt verk i landi
öðru hverju næstu tvö árin.
— Halldór var maöur glaölynd-
ur að eðlislari og ljúíur i um-
gengni, skýr og skemmtilegur.
En ekki var hann ieiminn við að
halda fram skoöunum sinum á
þjóðmálum og öðru.
Halldór var bátsmaður bæði á
Sigurði og Engeynni og leysti það
starf af hendi með sóma, eins og
allt, sem hann snerti á. Hann var
trúnaðarmaður Sjómannalélags
Reykjavikur á þeim skipum sem
hann var á.
Mér var hann ungum læriíaðir i
sjómennskunni, en jafnframt vin-
ur og verndari, meöan við vorum
á sama báti. Hann var mér auk
þess tengdur nánum böndum að
öðru leyti, kvæntur Steinþóru
Jónsdóttur, frænku minni og
fórstursystur, og þvi tengdasonur
lngibjargar fóstru minnar, sem
naut i ellinni umhyggju þeirra
beggja. Son áttu þau, Óðin Þor-
vald, sem nú er tvitugur. Dætur
Steinþóru þrjár frá fyrra hjóna-
bandi ólust upp á heimilinu, allar
gil'tar nú, og læröu Halldóri sex
„afabörn” alls.
— Þakka þér íyrir öll okkar
kynni, Halldór minn, og þá gælu,
aö hafa fengiö aö veröa þér
samferöa svona lengi.
Július G islason,
• Ögra.
1 dag er til moldar borinn i
Reykjavik einn af okkar dug-
miklu togarasjómönnum Halldór
Þorleilsson, hann var fæddur að
Árhrauni á Skeiðum, Árnessýslu
og var systkinahópurinn stór.
Hann fór snemma að vinna fyrir
sér og fór til sjós á Reykjavikur-
togarana. Hann þótti dugmikill
sjómaöur og vel til verka, lengst
af mun hann hafa verið á Engey
frá Reykjavik og var hann báts-
maður þar. Halldór var fróður
maður og höfðu margir gaman af
þvi að tala við hann um nýjungar
og heimsmál. Árið 1962 giítist
Halldór móður okkar Steinþóru
Jónsdóttur en viö vorum 11 ára,
13 ára og 15 ára gamlar. Halldór
tók okkur systurnar eins og við
værum hans eigin börn, . Halldór
eignaðist einn son meö móður
okkar og er hann við nám. Við
systurnar þökkum Halldóri um-
hyggju og velvild er hann sýndi
okkur ávalltá lifsleiðinni viö ósk-
um þérgóðraríerðaryfir móöuna
miklu og þér fylgi allar góðar
vættir og greiði veginn þinn. Með
þökk fyrir samveruna og stuöning
þinn fyrr óg siðar. Mömmu og
bróður okkar biðjum við góöan
Guö að styrkja og styöja i sorg-
um þeirra.
Sigriður, Erla og Guðrún.
Minning
Margrét Auður Bjömsdóttir
Fædd 19.02. 1957 — Dáin 20.07. 1982
„Autt er I söium.
Æviskeiö runniö.
Horfin sól bak við höf og lönd.
Sföustu kveðjur,
siöustu þakkir,
leika hljóðar á heljarströnd.”
Siöari hluta þriðjudagsins 20.
júli var sú ákvöröun tekin af fjöl-
skyldunni Faxatúni 5, Garðabæ
að skreppa meö flugvél austur á
Egilsstaöi. Þaö má meö sanni
segja, aö enginn veit sina ævina
fyrr en öll er.
Tildrög feröarinnar voru þau,
að kunningi fjölskyldunnar þurfti
aö taka flugvél á leigu. Það sýnir
vel samheldnina og kraftinn, sem
bjó ávallt með þessum einstak-
lingum, aö af staö var fariö og
þaö með skömmum fyrirvara.
Endalok þeirrar feröar eru öllum
kunn.
Þaö var áriö 1973, að óvænt
sköpuðust kynni milli okkar Auö-
ar. Aö visu haföi ég litillega kom-
ist I kynni viö Auöi áöur, er hún
hitti systkini sin, sem voru skóla-
félagar minir i menntaskóla. Um
haustið hóf Auöur nám I námunda
viö okkur og bestu vinkonur sin-
ar, I Verslunarskóla Islands, eftir
að hafa lokið barna- og gagn-
fræöaskóla I Garöabæ. Aö loknu
stúdentsprófi frá Menntaskólan-
um viö Hamrahliö jólin 1978, lauk
hún tveim árum i hjúkrunarfræö-
um viö Háskóla íslands.
Eftir þvi sem ég kynntist Auöi
og félögum hennar úr Garöabæ
betur, uröu eiginleikar hennar
mér betur ljósir.Hjálpsemi,traust
og vingjarnleiki nýttist henni vel
innan fjölskyldunnar, viö hjúkr-
unarstörf, i skátafélaginu Vifli,
sem og I vina og kunningjahópi.
Hlýja og liðlegheit foreldra henn-
ar styrktu hana sem miöpunkt i
áætlunum „billausa hópsins”
hvort sem áfangastaðurinn var
heimsókn, feröalag eöa skemmti-
staöir. Enda var þaö svo, aö þeg-
ar við komum aö heimsækja
Auði, vorum viö þegar oröin gest-
ir fjölskyldunnar. Auöur eignaö-
ist ótal félaga og kunningja, enda
geislandi af lifi, glettni og
ánægju. Hjá Auöi var rik tilhneig-
ing aö kynnast margbreytilegum
starfssviöum og viöhorfum og bar
þar hæst hjúkrun og sjómennsku.
Annars væri hægt aö segja mikiö
meira um Auði og persónuleika
hennar en hér er gert. Slik mann-
kostakona var hún. En sterkustu
vinarböndin bundust meö Auöi og
þremur æskuvinkonum hennar,
- bönd sem vorusvo sterk aö dauð-
inn einnáöi aö rjúfa þau. Auöur og
hennar fólk gafst ekki upp þó aö á
móti blési. Það er þvi bjargföst
sannfæring min, að þau veröi
aöstandendum huggun, ljós og
styrkur i minningunni.
Ég óska eftirlifandi systkinum
Gunnari og Kristinu, mökum
þeirra og börnum og öllum öörum
aöstandendum blessunar um alla
framtiö.
Mér finnst aö viö fráfall þessa
elskulega fólks, Auöar, Axels,
Svanhvitar og Björns hafi heim-
urinn minnkaö.
Sigurgeir Ilalldórsson
Landshluta-
félög loð-
dýrabænda
Enda þótt Alþingi hafi nú fcllt
úr gildi lög er skyldi loödýrarækt-
endur til að hafa meö sér félags-
samtök hafa þeir engu aö siður
stofnað slik samtök þar sem er
Samband islenskra loðdýrarækt-
enda. En nú hafa og veriö stofnuð
sérstök landhlutafélög i Skaga-
firði, á Suöurlandi og á Austur-
landi. Aformuð er og stofnun fé-
lags i Eyjafjaröar- og Þingeyjar-
sýslum og víöar, þegar fram I
sækir.
Formaður félagsins i Skaga-
firöi er Einar E. Gislason á
Syðra-Sköröugili, á Suöurlandi
Grétar Skarphéöinsson, Reykja-
vik og á Austurlandi Jónas Guö-
mundsson á Hrafnabjörgum i
Hliöarhreppi.
Meö tilkomu landshlutafélag-
anna þykir eölilegt aö skipulag
Sambandsins taki breytingum og
verður trúlega fjallaö um þau
mál á aöalfundi, sem haldinn
verður siöar á þessu ári.
—mhg
Frá Vest-
firðinga-
félaginu í
Reykjavík
Eins og undanfarin veröur
i sumar veittur styrkur úr
„Menningarsjóði vestfirskr-
ar æsku”, til vestfirskra
ungmenna, sem stunda
framhaldsnám er þau ekki
geta stundað i heimabyggö
sinni.
Forgang hafa: I. Ung-
menni sem hafa misst fyrir-
vinnu sina (föður eöa móö-
ur). II. Einstæöar mæöur.
III. Að öðru jöfnu Vestfirö-
ingar búsettir á Vestfjörö-
um. (tsafjaröarsýslum, Isa-
firöi, Stranda- og Baröa-
strandarsýslum).
Umsóknir þurfa aö berast
fyrir júlilok, og skulu með-
mæli fylgja frá skólastjóra
eöa öörum sem þekkir um-
sækjanda, efni hans og aö-
stæður.
Umsóknir skal senda til
Menningarsjóös vestfirskrar
æsku, c/o Sigriöur Valde-
marsdóttir Hrafnseyri viö
Arnarfjörð pr. Bíldudalur.
A siðasta ári voru veittir
úr sióönum 3 stvrkir. alls kr.
12.000.oo, tólf jiúsund krónur
til námsmanna sem allir
voru búsettir á Vestfjöröum.