Þjóðviljinn - 28.12.1982, Blaðsíða 5

Þriðjudagur 28. desember 1982 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 5
Bað- og búningsklefar í Laugardal:
Framkv æmdir hafa
nú verið stöðvaðar!
Á þessu ári hefur verið varið ríf-
lega 8 miijónum króna til bygg-
ingar nýrra baða og búningskiefa
við sundlaugina í Laugardal. Aæti-
að var að halda verkinu áfram og
Ijúka því á árinu 1984 en nú hefur
verið söðlað um og á næsta ári
verður ekki eyri veitt í þessa fram-
kvæmd.
Sigurjón Pétursson gagnrýndi
þessa ákvörðun harðlega við um-
ræður um fjárhagsáætlun Reykja-
víkurborgar í síðustu viku. Hann
benti á að ekki væri til vitlausari
fjárfesting en að láta byggingar
standa hálfkaraðar um lengri tíma
og sagði að þessi ákvörðun styngi í
stúf við þær yfirlýsingar borgar-
stjóra að nú yrðu framkvæmdir
markvissar og ekki yrði hafíst handa
um ný verkefni fyrr en öðrum væri •
lokið.
í ræðu Davíðs Oddssonar kom
fram að ástæðan fyrir þessu er
gervigrasið sem leggja á fyrir fram-
an Laugardalshöllina. Hann sagði
þá framkvæmd velta á því að
aðflutningsgjöld og söluskattur
fengist felldur niður af gervi-
grasinu. Stefnt væri að því að festa
kaup á teppinu með 10% útborgun
og leggja það næsta sumar. Kostn-
aður á árinu 1983 er áætlaður 10
miljónir króna en eftirstöðvar, 9.5
miljómr yrðu greiddar á árinu
1984. Þá er á árinu 1986 áætlað að
verja 15 miljónum króna til loka-
frágangs kringum flötina, áhorf-
endastæðum og þess háttar.
Davíð Oddsson sagði að hér væri
um svo fjárfreka framkvæmd að
ræða að ekki þætti annað fært en að
fresta frekari framkvæmdum við
böð og búningsklefa Laugardals-
laugarinnar um sinn. Áætlað er að
til þess verkefnis renni 4 miljónir á
árinu 1984, sem er innan við helm-
ingur þess sem framkvæmdir 1982
hafa kostað, og að á árinu 1985
verði veitt 15 miljónum, sem loka-
framlagi til byggingarinnar.
Búiðeraðsteypauppjarðhæðinaá hinni miklu byggingu sem rúma á
ný böð og búningskiefa við Sundlaugarnar. En lengra verður ekki
haldið að sinni. Ljósm. -Atli..
„...samningar við nútíma endur-
skoðunarsinna geta fyrst átt
sér stað þegar þeir hafa opin-
skátt og opinberlega fordœmt öll
sín svik og ekki bara í orði heldur
einnig í verki... “
Kreppa endur-
skoðunar-
stefnunnar
Lengi hafa átt sér stað deilui
milli Alþýðubandalagsins og
hinna ýmsu svokölluðu „vinstri
hópa.“ Þær hafa gjarnan ein-
kennst af því að Al-
þýðubandalagið hefur sakað hina
síðarnefndu um sérvisku, kredd-
ufestu, útúrboruhátt o.s.frv., án
þess að gagnrýna stefnu þeirra
eða gera á þeim nokkurn
greinarmun.
Nú er svo komið að maóista-
hreyfingin er hrunin til grunna og
leifar hennar íhuga nú inngöngu í
Alþýðubandalagið eða Vilmund-
arbandalagið! Fylkingin, sem alla
tíð hefur hangið í pilsfaldi Al-
! þýðubandalagsins, er nú í vax-
; andi kreppu, sem líklega mun
í færa hana enn nær AB. Á hinn
j bóginn á Alþýðubandalagið i
vaxandi erfiðleikunt með að
halda utan unt sitt lið. Bæði hefui
eitthvað flísast úr flokknum til
kvennaframboðsins, og hitt, sem
þó er áhrifameira, að innan Al-
þýðubandalagsins hefur magnast
I mikil óánægja með þátttöku þess
! í vaxandi árásum á lífskjör verka-
j lýðsins, fyrst og fremst eftir
I bráðabirgðalögin í ágúst.
Augun opnast á tleirum og
fleirunt fyrir því að ekki er hægt
að þjóna tveimur herrum - ekki
er hægt að þjóna báðum höf-
uðstéttum þjóðfélagsins, heldur
er Alþýðubandalagið aðeins verk-
færi borgarastéttarinnar til að
velta byrðum vaxandi kreppu yfir
á herðar verkalýðsins. í þessu til-
liti er Alþýðubandalagið mikil-
vægasti flokkur borgarastéttar-
innar vegna áhrifa sinna í verka-
lýðshreyfingunni og þessum á-
hrifum hefur það svikalaust beitt
til að lanta baráttuþrek verka-
lýðsstéttarinnar og slökkva hvern
baráttuneista. Þetta verður æ
fleirunr ljóst og því hefur Al-
þýðubandalagsforystan búist til
varnar til þess að bjarga því, sem
bjargað verður af sinni tvístruðu
fylkingu, og svelgja það, sem
hægt er af fylgi kvennafram-
boðsins ogmaóistannaogtrotsky-
istanna. 1 því skyni hafa þeir kos-
ið konur í hálfa miðstjórnina og
boðað skipulagsbreytingar, sem
fela í sér möguleika á einhvers
konar samkrulli við aðra hópa
(auðvitað undir forræði AB þrátt
fyrir yfirlýsingar um hið gagn-
stæða, sbr. reynsluna af Sam-
tökum herstöðvaandstæðinga).
Þeir blása í lúðra „einingar
vinstri manna“ og boða „íslenska
leið“ út úr kreppunni. Allt eru
þetta þó aðeins ódýrar kosninga-
brellur, sem ekki munu bjarga
Alþýðubandalaginu þegar til
lengdar lætur því örlög þess eru
órjúfanlega tengd örlögum
auðvaldsskipulagsins, sem nú
stígur sinn hrunadans. Hin „ís-
lenska leið“ Alþýðubandalagsins
gerir ráð fyrir áframhaldi
auðvaldskipulagsins og jafnvel
eflingu þess þrátt fyrir að krepp-
an eigi rætur sínar í auðvalds-
skipulaginu sjálfu. Hin svokall-
-aða „áætlun" Alþýðubanda-
lagsins er aðeins áætlun
um að varðveita auðvldsskipu-
lagið og tryggja gróða fjármála-
auðvaldsins þrátt fyrir kreppuna
með því að herða sultaról verka-
lýðsins. Til þess að losna við
kreppuna og afleiðingar hennar
verður verkalýðsstéttin að steypa
borgarastéttinni af stóli nreð bylt-
ingu, taka völdin í sínar hendur
og koma á sósíalísku þjóðskipu-
lagi - alræði öreiganna. Þetta er
grundvallaratriði, sem frum-
kvöðlar kommúnismans hafa
sýnt fram á og raunveruleikinn
hefur staðfest.
Til þess að verkalýðsstéttinni
megi takast að gera byltingu og
skapa sósíalismann er henni
nauðsyn að eiga sinn eiginn
stjórnmálaflokk, kommúnista-
flokk, senr hefur forystu fyrir bar-
áttu stéttarinnar. Slíkur flokkur
var Kommúnistaflokkur íslands
þrátt fyrir ýmsa veikleika, sem of
langt mál væri að fjalla um hér.
Þegar KFÍ var lagður niður 1938
voru það vísvituð svik við verka-
lýðinn, svívirðilegustu svik í sögu
verkalýðshreyfingarinnar. Sósí-
alistaflokkurinn var aldrei annað
en umþóttunartími fyrir stéttsvik-
arana til að ryðja úr vegi hverri
hugsun unr byltingu og sósíalisma
þar til Alþýðubandalagið var
stofnað í einu og öllu á grundvelli
stéttasamvinnustefnunnar og
borgaralegrar hugmyndafræði.
Af þessum sökum hefur borgar-
astéttin verið einráð um uppeldi
kynslóðanna í áratugi og erfiðara
verður að taka upp þráðinn, því
lengra, sem líður frá því að hann
var slitinn.
Frá því að Kommúnistaflokkur
íslands var lagður niður hefur
það verið mikilvægasta verkefni
allra byltingarsinna að skapa
nýjan kommúnistaflokk. Sósíal-
istafélaginu tókst það ekki. Bæði
virðist það ekki hafa tekið þetta
verkefni nógu alvarlega, og auk
þess tókst því ekki að gera upp
við krústséffendurskoðunar-
stefnuna og hreinsa sig af henti-
stefnunni. Nokkra viðleitni í þá átt
að byggja kommúnistaflokk
sýndi hreyfing sú er kenndi sig við
marxismann-lenínismann og
hugsun Maós Zedong. Það síðast
nefnda ásamt þeirri staðreynd að
hreyfingin var leidd. af mennta-
mönnum, varð þó til þess að þegar
líða tók á áttunda áratuginn,
liðaðist þessi hreyfing gjörsanr-
lega í sundur og er það kunnara
en frá þurfi að segja að leifar
hennar eru svo langt leiddar að
þær eru tilbúnar til að bugta sig
fyrir hverju því borgaralega
stjórnmálaafli, sem gefur von um
nokkra mola af hátíðarborði
auðvaldsins.
Baráttusamtökin
fyrir stofnun
kommúnistaflokks
í dag eru því aðeins ein
sarntök, sem halda fast við bar-
áttuna fyrir alræði öreiganna og
vinna að því að byggja kommún-
istaflokk. Það eru Baráttusam-
tökin fyrir stofnun Kommúnista-
Þorvaldur
Þorvalds-
son
skrifar
flokks - BSK. BSK hafa tekist á
hendur það verkefni að gera upp
við nútíma endurskoðunarstefn-
una almennt og maóismann sér-
staklega og sameina íslenska
nrarxista-lenínista og framsækn-
asta hluta verkalýðsstéttarinnar í
einn flokk - komniúnistaflokk.
Það er knýjandi nauðsyn því á
meðan ekki er til staðar neinn
kommúnistaflokkur næst heldur
enginn varanlegur árangur í stétt-
abaráttunni.
Afneitun Alþýðubandalagsins
og annara endurskoðunarsinna
á nauðsyn byltingarinnar og al-
ræðis öreiganna stafar ekki af því
að aðstæður hafi breyst eða að
þeir hafi fundið nýja leið að sama
marki, heldur af misjafnlega op-
inskárri þjónkun við borgara-
stéttina því eins og fyrr segir er
byltingin eina leiðin undan arð-
ráni og kúgun kreppum og styrj-
öldum auðvaldsskipulagsins.
Af þessum ástæðum getakomm-
únistar ekki byggt starf sitt og
baráttu á neins konar bandalagi
við endurskoðunarsinna heldur
verða að byggja upp sjálfstæða
byltingarhreyfingu, sem hefur
enga aðra hagsmuni en hagsmuni
verkalýðsins, og afla henni
stuðnings meðal alþýðunnar.
BSK eru reiðubúin til að starfa
með félögum úr Al-
þýðubandalaginu að framsækn-
um markmiðum en ekki að gera
neins konar bandalag við foringja
endurskoðunarstefnunnar.
Að síðustu ætla ég að tilfæra
orð félaga Envers Hoxha, leið-
toga Flokks Vinnunnar í Alban-
íu, um þetta atriði. Þau eru í fullu
gildi enn í dag og ég vil gera þau
að mínum:
„Eining með nútíma endur-
skoðunarsinnum er algerlega
óréttlætanleg. Að gangast inn
á slíkt myndi þýða að hlaupa
yfir í herbúðir endurskoðun-
arsinnanna....samningar við
nútíma endurskoðunarsinna
geta fyrst átt sér stað þegar þeir
hafa opinskátt og opinberlega
fordæmt öll sín svik og ekki
baraíorðiheldureinnigí verki,
sýnt að þeir hafa tekið
stakkaskiptum.“ (Enver
Hoxha 1965).
Þorvaldur Þorvaldsson er
trésmiður í Reykjavík. Hann er
félagi í baráttusamtökunum fyrir
stofnun kommúnistaflokks. Þau
samtök Ifta á Albaníu sem eina
sósíaiíska landið í veröldinni.