Þjóðviljinn - 08.01.1983, Blaðsíða 14

14 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Helgin 8. - 9. janúar 1983
hvikmyndir
Tórtia-
hljóð
Nú er komið að inér
(It’s My Turn)
Bandaríkin 1980
Stjórn: Claudia Weill
Handrit: Eleanor Ber)>stein
Kvikinyndun: Bill Butler
Leikendur: Jill Claybur)>h,
Michael Uouglas.
Sýnin)>arstaður: Stjörnubíó.
í augiýsingu frá Stjörnubíó
stendur aö Nú er komið að mér sé
„bráðskemmtileg gamanmynd”.
Beturaö svoværi. í raun og veru er
þetta mynd sem hlýtur að vaida
umtalsverðum vonbrigðum.
Claudia Weill vakti fyrst á sér
athygli sem kvikmyndaleikstjóri
1978, þegar mynd hennar Girlfri-
ends var frumsýnd við mjög góðar
undirtektir. Ég hef að vísu ekki séð
þá mynd, én hef fyrir sátt aö hún
hafi verið þónokkuð góð. Nógu
góö til þess að Claudia Weill fékk
langþráð tækifæri til að gera „al-
vörumynd". þ.e. mynd sem var
kostuð af stóru kvikmyndafyrir-
tæki. en ekki gerð af vanefnum
einsog Girlfriends og svo rnargar
aðrar bandarískar kvennamýndir.
Nú er komið að mér (táknrænt
nafn!) er semsé afraksturinn af
þessu tækifæri sem Claudia fékk.
Kannski hefur maður búist við of
miklu. Myndin er svosem ekki ai-
vond. í henni segir frá konu sem er
stærðfræöikennari í Chicago og býr
í óvígðri sambúð með verkfræöingi
(sem er ekki nærri eins klár og
hún). Hún skreppur til New York
til að sækja um nýtt starf og jafn-
framt til að vera viðstödd
brúökaup fööur síns. Þá hittir hún
afdankaðan hornaboltakappa sem
er sonur stjúpu hennar og verður
bálskotin í honum eftir að hann
hefur sigrttð hana í borðtennis.
Kappinn á reyndar konu og dóttur,
og til að byrja með er það svolítil
hindrun, en allt fer „vel" að lokum.
Meira var það nú ekki.
Jill Clayburgh er enn að leika
hlutverkið sitt úr An Lnmarried
Woman - sjáifstæðu, gáfuðu kon-
una sem er þrátt fyrir allt svolítið
rugluö og afskaplega háð karl-
mönnum-en íþessari mynderhún
ekki nærri eins sannfærandi einsog
þar. Michael Douglas er ósköp
venjulegur karlmaður með alla
vöðva í lagi.
Ég hef Claudiu Weill grunaða
um að hafa ætlað að segja eitthvað
heilmikið með þessari mynd. lJví
miður hefur það ekki tekist. Tóma-
hljóðiö yfirgnæfir allt.
Michael Douglas og Jill Clayburgh í myndinni „Nú er komið að mér“.
Að deyja í beinni útsendingu
Dauöinn á skcrminum
La mort cn dircct
Krakkland, 1979
Handrit: David Kayfacl, cftir sögunni
„Thc Unslccping Eye“ eftir David
Compton
Stjórn: Bcrtrand Tavcrnicr
Kvikntyndun: Picrrc Williain Glenn
Leikendur: Romy Schncidcr, Harvcy
Kcitcl, Max von Sydotv
Sýningarstaður: Kcgnhoginn.
Tavernier er í hópi athyglis-
verðustu kvikmyndastjóra Frakka
um þessar mundir, einsog þeir vita
sem stundað hafa Kvikmyndahátíð
undanfarin ár. I’ar hafa verið sýnd-
ar a.m.k. tvær myndir eftir hann,
Vikufrí og Dekurbörn. Á frönsku
kvikmyndavikunni s.l. haust var
líka sýnd mynd eftir Tavernier, og
ný sýnir Regboginn Dauðann á
skerminum, sem sumir telja bestu
mynd hans til þessa. Og víst er um
það, að þessi mynd er mjög áhuga-
verð.
Dauðinn á skerminum er fyrsta
mynd Taverniers sem leikin er á
ensku, og hún er tekin í Glasgow.
Leikararnireru af ýmsurn þjóðern-
um, og má segja að myndin sé al-
þjóðleg, fremur en frönsk. Hún er
látin gerast í ótilgreindri framtíð.
sem viröist þó mjög nálæg okkur.
Við getum auðveldlega ímyndað
okkur aö svontt verði líf fólks á
Vesturlöndum ef kreppan fær að
grassera nokkur ár í viðbót og
tæknin heldur áfram að þróas't,
einkum á sviði fjölmiðlunar. Það
eina sem okkur hlýtur að finnast
vísindaskáldsögulegt er sú tækni
sem gerir það mögulegt að breyta
mannsaugum í sjónvarpstökuvél-
ar. En andrúmsloftið t myndinni er
Ingibjörg
Hara________
skrifar
svo trúverðugt að við tökum þetta
gott og gilt: því ekki það? Annað
eins hefur nú gerst í nýjustu tækni
og vísindum.
Með afar fallegri kvikmynda-
töku er brugðið upp nöturlegri
mynd af Glasgow, niðurníddri
kreppuborg sem gegnir mjög stóru
hlutverki í myndinni. Betra sögu-
svið fyrir þá atburði sem lýst er
verður vart fundið.
í þessu ókræsilegu framtíðar-
þjóðfélagi eru læknavísindin komin
á það stig að „eðlilegur dauðdagi"
er að verða fátítt fyrirbæri. Sjúk-
dómar eru yfirleitt læknaðir.
Gamla fólkinu er búið „ánægjulegt
ævikvöld" á elliheimilum, þar sem
það situr brosandi, laust við sárs-
aukann sem áður fylgdi eilinni.
Manneskja sem fær ólæknandi
sjúkdóm er einskonar furðuvera í
þessum heimi, næstum óhugsandi.
Þessvegna verður sjónvarpið að
búa hana til. Fólkið vill eitthvað
krassandi, fólkið vill fá að fylgjast
með því hvernig slík manneskja
deyr, og sjónvarpið kemur til móts
við áhorfendur.
Romy Schneider leikur unga
konu sem hefur lifibrauð sitt af því
að semja metsölureyfara með
aðstoð tölvu. Hún fer til læknis og
hann segir henni að hún sé haldin
ólæknandi sjúkdómi og eigi í mesta
lagi tvo mánuði ólifaða. Þótt konan
eigi erfitt með að trúa þessu verður
hún að sætta sig við það. En hún
sættir sig ekki við tilboð sem hún
fær frá sjónvarpsinu um að það fái
að fylgjast með dauðastríði hennar
gegn ríflegri borgun. Þeir sjón-
varpsmenn eru að sjálfsögðu ekki
svo grænir að taka mótmæli hennar
til greina, enda er konuvesalingur-
inn ekki annað en leiksoppur
þeirra og sleppur ekki úr klóm
þeirra þótt hún haldi það.
Maðurinn með sjónvarpsaugun
(Harvey Keitel) er fenginn til að
gerast ferðafélagi konunnar á
flótta hennar frá sjónvarpinu.
Sjónvarpsvélarnar í augum hans
senda síðán út „dauðastríð" henn-
BLAÐBERAHAPPDRÆTTI ÞJÓÐVILJANS
VINNINGAR:
4-5 daga ferð til Amsterdam
með Ferðaskrifstofunni Sögu
REGLUR: Hver blaöberi fær 1 miða eftir að hafa
borið át í 3 mánuði, talið frá 1. októberl982, eða síðar.
Síðan 1 miða á mánuði til 1. maí.
GEYMIÐ MIÐANA VEL! Nr 0
ar, sem almenningur fylgist með af
gífurlegum áhuga.
Myndin er mjög spennandi, og
því er væntanlegum áhorfendum
enginn greiði gerður með því að
rekja efnisþráðinn frekar.
Dauðinn á skcrminum er hörð
árás á siðleysi nútíma fjölmiðlunar.
Það er ntjög snjallt að láta myndina
gerast í náinni framtíð, vegna þess
að þannig er unnt að ganga lengra,
ýkja aðeins lítillega það sem við
sjáum allt í kringum okkur, það
sem er að gerast núna og hlýtur að
' ieiða til þess ástands sem við sjáum
í myndinni, verði ekki snúið við á
þessari braut, sem er braut sið-
leysis og tilfinningadauða. Með
þessari aðferð verður myndin að
varnaðarorðum, í tíma töluðum.
Hitt er svo annað mál, hvort ein
kvikmynd getur breytt gangi mála.
Að því er ég best veit hefur það
ekki ennþá gerst í sögunni, því
miður. En við þekkjum dærni unt
margar kvikmyndir sem hafa kom-
ið fjölda fólks til að hugsa, staldra
við og líta í eigin barm. Dauðinn á
skerminuni er einmitt slík mynd.
Hér er svo sannarlega ekki á ferð-
inni nein lygasaga um ævintýralega
framtíð í háþróuðu vísindasamfé-
lagi. Og þetta er heldur ekki hroll-
vekja í science-fiction-stíl. Miklu
fremur hugvekja í ádeilustíl.
Roniy Schneider gerir hlutverki
sínu hin ágætustu skil, einsog henn-
ar var von og vísa. Það er kald-
hæðnislegt að hugsa til þess, að
leikkonan var sjálf fórnarlamb
fjölmiðla um langt skeið og að sú
staðreynd átti líklega sinn þátt í
því, að hún fyrirfór sér, aöeins
tveimur árum eltir að hún lék í
þessari niynd. Harvey Keitel er
bandarískur leikari og hefur áður
sýnl aö hann kann að íeika töffara,
sem er tilfinningavera innst inni.
Það gerir hann hér, undir öruggri
leiðsögn Taverniers.
Max von Sydow leikur dularfulla
persónu í myndinni. fyrrverandi
eiginmann konunnar sem er að
deyja í beinni útsendingu. Hann
kemur ekki til sögupnar fyrren í
myndarlok. en hefur þó verið
yfirvofandi frá upphafi. „Inn-
konta" hans (svo notað sé leikhús-
mál) er rækilega undirbúin. og í
lokaatriðinu leysast llestir hnútar á
meistaralegan hátt.
Dauðinn á skerminum er mynd
sent enginn ætti að láta framhjá sér
fara.