Þjóðviljinn - 03.09.1983, Blaðsíða 6

6 SÍÐA - ÞJÓÐVJLJINN Helgin 3.-4. september 1983
DJuÐVIUINN
Málgagn sósíalisma, verkalýðshreyf-
ingar og þjóðfrelsis
I Útgefandi: Útgáfufélag Pjóöviljans
j Framkvæmdastióri: Guörún Guömundsdóttir.
| Ritstjórar: Árni Bergmann, Einar Karl Haraldsson, Kjartan Olafssen.
Umsjónarmaöur Sunnudagsblaös: Guðjón Friðriksson.
Auglýsingastjóri: Sigríöur H. Sigurbjörnsdóttir.
Afgreiðslustjóri: Baldur Jónasson.
Afgreiösla: Bára Siguröardóttir, Kristín Pétursdóttir.
Blaðamenn: Auöur Styrkársdóttir, Álfheiöur Ingadóttir, Helgi Ólafsson,
Lúövík Geirsson, Magnús H. Gíslason, Ólafur Gíslason,
Óskar Guömundsson, Sigurdór Sigurdórsson, Valþór Hlóöversson.
íþróttafréttaritari: Viöir Sigurösson.
Utlit og hönnun: Helga Garðarsdóttir, Guöión Sveinbiörnsson.
Ljósmyndlr: Einar Karlsson, Leifur Rögnvaldsson.
Handrita- og prófarkalestur: Andrea Jónsdóttir, Elias Mar.
Auglýsingar: Áslaug Jóhannesdóttir, Ólafur Þ. Jónsson.
Skrifstofa: Guðrún Guövaröardóttir, Jóhannes Harðarson.
Sfmavarsla: Sigríöur Kristjánsdóttir, Margrét Guðmundsd.
Húsmóðir: Bergljót Guðjónsdóttir.
Bílstjóri: Ólöf Siguröardóttir.
Innheimtumenn: Brynjólfur Vilhjálmsson, Gunnar Sigurmundsson.
Ólafur Björnsson.
Pökkun: Anney B. Sveinsdóttir, Halla Pálsdóttir. Karen Jónsdóttir
Utkeyrsla, afgreiösla og auglýsingar:
Siöumúla 6, Reykjavík, sími 81333.
Umbrot og setning: Prent.
Prentun: Blaöaprent h.f.
ritstjornargrei n
úr aimanak ínu
Áskorun frá
samtökun launafólks
• Samtök launafólks með 80.000 félaga hafa birt í
öllum dagblöðum áskorun til ríkisstjórnarinnar.
• Þar er krafist að rétturinn til samninga, grundvöll-
ur lýðræðislegra stjórnarhátta, verði á ný veittur
fólkinu í landinu.
• Þar er krafist afnáms bráðabirgðalaganna en þau
fela í sér stærstu kjaraskerðingu sem um getur í
stjórnmálasögu Vesturlanda á síðari áratugum.
• Þar er boðuð nauðsyn nýrrar efnahagsstefnu til að
skapa grundvöll fyrir varanlegri lausn verðbólgu-
vandans og víðtækri sókn til betri lífskjara.
• í áskoruninni, sem fimm stærstu samtök launa-
fólks senda ríkisstjórninni, eru afleiðingar stjórnar-
stefnunnar raktar á skýran og einfaldan hátt.
• Kjaraskerðingin nemur nú 33% á lágmarkstekjur.
Láglaunafólkið í landinu skortir nú 3.500 kr. á mán-
uði til að ná samningsbundnum launum. Kjör ann-
arra launamanna hafa hrapað um 36% þegar miðað
er við 1. september.
• Á sama tíma og láglaunafólkið hefur búið við
þetta kjarahrap hefur verðlagið ætt upp á við. Matar-
reikningur meðalfjölskyldunnar hefur hækkað um
55%. Báknfurstarnir hjá ríki og Reykjavíkurborg
hafa knúið fram 47% hækkun á opinberri þjónustu.
Greiðslur húsnæðislána hafa hækkað um 46% á sex
mánuðum. Lað er raunveruleikinn sem birtist þegar
kosningaloforðin um þáttaskil í kjörum húsbyggj-
enda komust til framkvæmda.
• Þessar staðreyndir eru skýrar og afdráttarlausar.
Samtök 80.000 launamanna fordæma efnahags-
stefnu ríkisstjórnarinnar. Þau árétta að launafólk vill
ekki að efnahagsvandinn verði einhliða leystur á
kostnað heimilanna. Þau benda á að þær upphæðir
sem færðar eru frá launafólki til atvinnurekenda
hvetja ekki til hagkvæmni í rekstri og fjárfestingu.
Þær geta aldrei orðið forsenda umsköpunar í ís-
lensku atvinnulífi.
• Samtök launafólks hafa með birtingu þessarar
áskorunar tekið afdráttarlausa afstöðu gegn ríkis-
stjórninni. Víglínurnar eru nú skýrar. Fólkið í
landinu stendur nú sameinað gegn gerræðislögum
ráðherranna.
Albert
endurtekur svikin
• Fyrir ári síðan lofaði Albert Guðmundsson
Reykvíkingum í borgarstjórnarkosningum að fengi
Sjálfstæðisflokkurinn meirihluta í borginni yrðu
skattar almennings stórlækkaðir.
• Á grundvelli þessara loforða gáfu Reykvíkingar
Sjálfstæðisflokknum umboð til að stjórna og Albert
varð forseti borgarstjórnar. Innan fáeinna mánaða
hafði Albert opinberlega svikið öll fyrirheitin. í stað
lækkunar voru skattar og gjöld almennings í borginni
hækkuð svo hressilega að aukningin nemur mán-
aðarlaunum verkamanns.
• í kosningunum í vor lofaði Albert aftur að lækka
skattana - núna hjá ríkinu - ef Sjálfstæðisflokkurinn
kæmist í ríkisstjórn. Loforðameistarinn varð fjár-
málaráðherra. Innan fáeinna mánaða tilkynnir hann
að engin skattalækkun hjá almenningi muni koma til
framkvæmda.
• Á rúmu ári hefur Albert Guðmundsson tvisvar
sinnum svikið kjósendur í Reykjavík. í krafti fyrri
loforðanna varð hann forseti borgarstjórnar. í krafti
hinna síðari fjármálaráðherra. Bæði embættin voru
fengin með svikum.
ór

Rallraunir
Setjum svo lesari minn að í þig
hringi náungi og segði að hann
hefði ákveðið að standa fyrir
handboltaleik heima í stofunni
þinni og spyrði hvort þú værir
ekki þakkiátur. Þú yrðir vita-
skuld hvumsa fyrst en síðan
myndirðu væntanlega svara hon-
|um neitandi. Hann myndi bregð-
ast hinn versti við og segja með
þjósti að þú værir öfgamaður og
idjót, við þig þýddi greinilega
ekkert að tala og skella á með
tilþrifum. Þú myndirhristahaus-
inn yfir svona fuglum og fara að
sofa.
Svo líða mánuðir. Einn sunnu-
daginn ertu að dunda þér í eld-
húsinu og heyrir að utan mikið
hark sem nálgast uns hurðinni er
hrundið upp og inn bruna tvö
handboltalið sem tafarlaust út-
búa tvö mörk í stofunni þinni sem
er stolt þitt og yndi út af öllum
sjaldgæfu kaktusunum sem þú
hefur safnað í áraraðir. Dómar-
inn flautar til ieiks - þetta er æs-
ispennandi, mikið markaregn,
úrslitin ráðast ekki fyrr en á síð-
ustu stundu. Þegar þeir fara og
stofan í rúst klappa þeir þér ekki
á öxlina heldur hvor öðrum og,
segja „good show“ og hafa allan
hugann við væntanleg afrek -
þetta var nefnilega bara upp-
hitun.
Þú hringir umsvifalaust í kerf-
isbáknið sem þvælir þér auðvitað
fram og aftur í nokkra daga þar til
þú nærð í réttan mann og spyrð
hann hvort ekki sé hægt að koma
lögum yfir svona þrjóta. Hann
sér alla vankanta á því: Það eru
engin lög sem taka fyrir frum-
kvæði aðila varðandi þess háttar
íþróttaatferli, segir hann, og að
teknu tilliti til þess að vitneskja
liggur ekki fyrir um gang leiksins,
sjáum við ekki ástæðu til
aðgerða...
A dögunum kom hingað til
lands einhver Frakki sem hafði
fengið þá vitrun að hann ætti
endilega að halda rall hérna.
Hann spurði hvorki kóng né prest
um leyfi heldur böðlaðist strax af
Andri
Thorsson
skrifar
stað með undirbúning - hóaði
saman ökuþórum útbjó leið
o.s.frv. Einhverja fslendinga
hafði hann að sögn samband við -
eitthvað sem heitir „landsam-
band íslenskra akstursíþróttafé-
laga“ - og þeir virðast hafa sagt
honum að ekkert stæði í veginum
fyrir því að hann hefði rallið þar
sem honum sýndist. Fregnir ber-
ast af rallinu, hann sækir loks um
leyfi sem hann fær þegar búið er
að stytta leiðina og fækka kepp-
endum. Hann kemur hingað til
lands og þykir íslendingar ósvífn-
ir að vera með puttana í hans
ralli.
Öll hegðun mannsins og fram-
koma er með þeim hætti að
augljóst er að það þarf að hafa
eftirlit með honum - dómsmála-
ráðuneytiðvonarhið besta.Síðan
hverfa rallarar af sjónarsviðinu í
nokkra daga, dómsmálaráðu-
neytið veit ekkert, enda allir þar
vísast hundleiðir á þessu máli.
Seinna kemur í ljós að rallarar
voru ekki öldungis iðjulausir
þann tíma er þeir hurfu af sjónar-
sviðinu, heldur brugðu sér
austur, alla leið í Jökuldal til þess
„að sýna þær leiðir sem ekki
fékkst leyfi til að keppa á og jafn-
framt tækifæri til að skoða
landið" eins og Örvar Sigurðsson
hjá rallíþróttafélaginu orðar það.
Hann er Iíka hneykslaður á Nátt-
úruverndarráði að vera að æða
með „þessar ásakanir“ í fjölmiðla
með „jafnlitlar upplýsingar í
höndunum og raun ber vitni“.
Ásakanirnar hljóða upp á það að
rallarar hafi rallað en ekki verið í
útsýnisferð. Hinar „litlu upplýs-
ingar“ eru komnar frá bændum í
Jökuldal.
Dómsmálaráðuneytið kemur
af fjöllum. Þar segja menn að
ekki sé hægt að banna mönnum
umferð um þessar slóðir ef þeir
eru ekki í formlegu ralli. Ráðu-
neytið segir líka að ekki sé hægt
að hafa eftirlit með urnferð á há-
lendinu.
Sumsé: rallarar geta rallað þar
sem þeir máttu ekki ralla ef þeir
eru ekki að ralla því ekki er hægt
að sanna upp á þá rallið, nema
rall sé.
Þvílík er speki hinna lögvísu.
Allt þetta rugl er náttúrlega
vegna þess að yfirvöld landsins
brugðust frumskyldu sinni um að
hafa eftirlit með því að hinn rall-
óði Frakki færi ekki að brjóta þær
reglur sem honum höfðu verið
settar. Vitaskuld er ómæld ögrun
við heimamenn fólgin í því þegar
óvígur her af grenjandi rallber-
serkjum birtist á slóðum þar sem
heimamenn hafa frábeðið sér
rall. Vitaskuld átti að hafa eftirlit
með þeim þegar þeir voru að
leika sér í Jökuldal. Það er fárán-
leg viðbára að ekki sé hægt að
hafa eftirlit með allri umferð á
hálendinu. Hver var að ætlast til
þess af dómsmálaráðuneytinu?
Kjarni málsins er að hingað kem-
ur yfirlýsingaglaður Frakki með
heila sveit af ökuþórum, hann er
ískrandi illur yfir takmörkun á
keppninni og því sjálfsagt að hafa
eftirlit með honum og hans sveit.
Svo „hófst“ rallið. Eitthvað
virðast slóðir á hálendinu hafa
verið vanbúnar til að taka á móti
kappakstrinum, ef marka má lit-
ríka frásögn í mogga þriðjudag-
inn 30. ágúst. Þar segir að Ómar
og Jón hafi ekið hraðast allra þótt
útlendingarnir hafi verið á miklu
kraftmeiri bílum. Síðan segir af
þeim bræðrum:
„Á Kjalvegi óku þeir lengi
þurrkulausir og villtust af þeim
sökum smáspöl (fóru út fyrir
slóðir? -gat) því skyggnið var að
vonum slæmt í öllum drulluaustr-
inum (undirstr. mín - gat), en
leiðin var mjög blaut.“
Við getum ímyndað okkur á-
standið á þessum slóðum þegar
allir bílarnir hafa verið farnir
þarna framhjá úr því að Ómar og
Jón voru komnir í „drulluaust-
ur“, jafn framarlega og þeir
voru...
Dómsmálaráðuneytið brást
við skjótt og með markvissum
hætti þegar hingað kom maður að
nafni Gervasoni sem vildi ekki
vera í her. Þá tók dómsmála-
ráðuneytið ákvörðun sem ekkert
fékk hnikað. Nú bregður svo
undarlega við að ráðuneytið hef-
ur verið eins og úti á þekju allan
tímann, tekið ákvarðanir seint og
með hálfvelgju og lítið gert til að
fylgja þeim eftir.
Hvað veldur því að hið fyrrum
staðfasta ráðuneyti er svo
heillum horfið er ráðgáta því viss-
ulega var Gervasoni sauðmein-
laus og fráleítt áhugamaður um
yfirgang og „drulluaustur" á há-
lendi fslands.
- gat