Þjóðviljinn - 05.01.1984, Page 9

8 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Fimmtudagur 5. janúar 1984
Fimmtudagur 5. janúar 1984 ÞJOÐVILJINN - SÍÐA 9
Rakarinn og Rósína - Kristinn Sigmundsson og Sigríður Ella
Magnúsdóttir. Ljósm. eik.
Kristinn Sigmundsson, Júlíus Vífill Ingvarsson, Svavar Berg Pálsson, Kristinn Hallsson, Elísabet F. Eiríksdóttir og Sigríður Ella j Rósína - Sigríður Ella Magnúsdóttir - syngur engUblítt af veröndinni. Ljósm.
Magnúsdóttir í dramatísku söngatriði. Ljósm. eik. 1 ejk.
Bartoló, rakarinn og Almavía greifi takast á í þvottabala og don Basflíó kemur tii hjálpar: Jón Sigurbjörns-
son, Kristinn Hallsson, Kristinn Sigmundsson og Júlíus Vífill Ingvarsson.
ÍTALSKT SÓLSKIN í SKAMMDEGINU
Islenska óperan frum-
sýniróperuna Rakarinn
í Sevilla n.k. sunnudag.
Rakarinn frá Sevilla er
þekktasta og vinsæl-
asta ópera ítalska tón-
skáldsins Gioacchini
Rossini og varhún
frumflutt í Róm árið
1816. Ísýninguís-
lensku óperunnar
koma fram nokkriraf
fremstu söngvurum
okkar eins og Sigríður
Ella Magnúsdóttir,
Kristinn Sigmundsson,
Julíus Vífill Ingvarsson,
Kristinn Hallsson, Jón
Sigurbjörnsson og
Guðmundur Jónsson.
Leikstjori er Francesca
Zambello frá óperunni i
San Francisco, en
hljómsveitarstjóri er
Marc Tardue, sem getið
hefur sér gott orð hérá
landi fyrir starf sitt við
íslensku óperuna. Þjóð-
viljinn leit við á æfingu
á Rakaranum og náði
þar tali af Marc Tardue:
Rakarinn í Sevilla er grínópera -
opera buffa - af bestu gerð og jafn-
framt sú ópera sem gerði Rossini fræg-
an, segir Tardue.
Rossini er fyrst og fremst minnst
fyrir að hafa endurlífgað og kristallis-
erað hefð grínóperunnar á Italíu, jafn-
framt því sem tónlist hans og hljóm-
sveitarsetning er afar litrík og nýlunda
þótti hvernig hann beitti stigmögnun í
útsetningu til þess að byggja upp
dramatíska spennu. Rossini var undir
miklum áhrifum frá Mozart, og þess
verður vart bæði í tónlist og uppbygg-
ingu þessarar óperu. Þetta er sígild
saga um unga elskhugann sem keppir
um ástir ungu stúlkunnar við ráðsettan
bragðaref og nýtur til þess aðstoðar
rakarans Fígaró, sem Mozart gerði
einnig ódauðlegan með óperu sinni
Brúðkaup Fígarós. íslenski textinn
mun auka á ánægju áhorfenda og enga
óperu veit ég betur til þess fallna að
kynna börnum þetta listform vegna
gamanseminnar, léttleikans og hinnar
hröðu atburðarásar sem einkennir óp-
eruna. Þetta var önnur óperan sem ég
sá þegar ég var þrettán ára og mér er
það ennþá minnisstætt.
Hvenær komst þú til Islensku óper-
unnar?
Það var í september 1982. Það var
Richard Woitach stjórnandi við
Metropol-óperuna í Washington sem
mælti með mér við Gilbert Levin til
þess að þjálfa söngfólkið fyrir upp-
færsluna áTöfraflautunni. Auk hljóm-
sveitarstjórnunar er sérsvið mitt
raddþjálfun söngfólks, og það hæfði
mjög þörfum hér. Töfraflautan gekk
vel og var sýnd 40 sinnum og stjórnaði
ég 31 sýningu, þannig að þetta varð
smám saman mín útfærsla. Ég var hér
fram í mars á síðasta ári, en kom svo
aftur í haust.
Hvað var það sem dró þig hingað á
nýjan leik?
Það var kannski fyrst og fremst sá
mikli fjársjóður góðra hæfileika í óp-
eruflutningi sem ég hafði fundið hér,
og svo auðvitað hlýjar móttökur. Hér
á íslandi er kominn vísir að óperu-
menningu sem á alla möguleika til að
dafna. Hér eru margir góðir og upp-
rennandi söngvarar auk þess sem ég
hef kynnst hér þrem hætileikamiklum
leikstjórum, þeim Þórhildi Þórleifs-
dóttur, Bríet Héðinsdóttur og
Hallmar Sigurðssyni. Þær framfarir
sem hér hafa orðið á hálfu öðru ári eru
kraftaverki líkar og hlutirnir hafa gerst
svo hratt að menn eru ekki enn farnir
að átta sig á því sem er að gerast.
Hvaða verkefni önnur hefur þú unn-
ið fýrir íslensku óperuna?
Ég vann að undirbúningi á upp-
færslu söngleiksins Mikadó, en fyrsta
verkið sem ég stjórnaði sjálfur var La
Traviata, sem enn er sýnd. Þá komu
Miðillinn og Síminn eftir Menotti, sem
einnig verða sýndar áfram í vetur, og
nú síðast Rakarinn. Ég hef því verið
önnum kafinn hér í haust. Mitt tak-
mark er að byggja upp þjálfað lið
manna hér við óperuna þannig að hún
verði ekki eins háð erlendum starfs-
kröftum.
Er það rétt að óperan sem listform
hafí öðlast nýjar vinsældir á síðustu
árum?
Viðtökur almennings við íslensku
óperunni hafa að minnsta kosti verið
mjög góðar. Ég held að flutningur óp-
eruverka í sjónvarpi hafi kennt fólki
betur að meta óperuna en áður. Óper-
an snertir aðra og oft dýpri strengi en
leikhúsið vegna styrks tónlistarinnar.
Og fyrir íslendinga sem elska að
syngja og hafa gaman að leikhúsi er
hún kjörin skemmtun.
En hefur róðurinn ekki verið erfíður
Qárhagslega fyrir óperuna?
Jú, við höfum barist í bökkum, og
nú er verið að ræða stofnun styrktarfé-
lags til þess að víkka þann stuðnings-
mannahóp sem að þessu stendur. Við
höfum hugsað okkur að bjóða styrkt-
arfélögum upp á fræðslu og fyrirlestra
og aðrar ívilnanir sem óperan getur
boðið upp á og vinna þannig að eflingu
stuðningsmannakerfis. Þá eru áform
Bartóló reynir að hindra að Almavíva greifi nái fundum Rósínu: Kristinn Hallsson, Sigríður Ella og Júlíus
Vífill. Ljósm. eik.
um að bjóða öllum þeim söngvurum
íslenskum sem það vilja að koma og
syngja fyrir okkur til þess að ná betra
sambandi við allt íslenskt hæfileika-
fólk í söng. Við höfum einnig átt góða
samvinnu við Þjóðleikhúsið og Sinfón-
íuhljómsveitina, en það er ósk mín að
samvinna á milli óperunnar og allra
leikhúsanna hér eigi eftir að aukast.
Það yrði til góðs fyrir alla aðila.
Hvað er það sem ræður verkefnavali
íslensku óperunnar?
Þegar verkefni eru valin er í mörg
horn að líta. í fyrsta lagi þurfum við að
hafa söngvara í hlutverkin. Þá ræðst
valið einnig af stærð hússins og sviðs-
rými, auk þess sem taka verður tillit til
fjölda söngvara, leikara og hljóðfæra-
leikara. Rakarinn hentaði okkur vel
vegna þess að hann miðast við litla
hljómsveit og tiltölulega fáa flytjendur
og tónlistin hæfði söngvurum vel. Þá
skipta vinsældir auðvitað máli. Það
krefst hugrekkis að taka upp tiltölu-
lega lítt þekkt verk eins og Miðillinn
og Síminn, en það styrkir áhorfendur
að kynnast fleiri hliðum óperulistar-
innar og er liður í því menningarupp-
eldi sem íslenska óperan vinnur að.
Það hefur verið mér mikilvægt að fá að
hafa hönd í bagga með því uppbygg-
ingarstarfi sem hér hefur verið unnið
við að móta íslenskan óperuflokk, og
þótt ég verði hér ekki lengur nú en
fram í mars, þá vildi ég gjarnan koma
aftur næsta ár.
Að lokum, hvers mega áhorfendur
vænta á frumsýningunni á sunnudag-
inn kemur?
Fólk mun fara brosandi frá þessari
sýningu með ítalskt sólskin í hjarta og
sinni og ég trúi ekki öðru en að það
verði vel þegið nú í skammdeginu!
Það sem blaðamaður sá og heyrði á
æfíngu staðfesti vissulega þessi orð
hljómsveitarstjórans og kæmi ekki á
óvart ef þessi uppfærsla Rakarans frá
Sevilla á eftir að slá fyrri aðsóknarmet
að óperu hér á landi.
ólg.
Marc Tardau í hljómsveitargryfjunni: mikilvægt að fá að taka þátt í uppbyggingu óperu á
Islandi. Ljósm. eik.
segir hljómsveitarstjórinn Marc
Tardue um uppfœrslu íslensku óp-
erunnar á Rakaranumfrá Sevilla