Þjóðviljinn - 20.03.1984, Blaðsíða 4

4 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN' Þrigjudagur 20. mars 1984
DJOÐVIUINN
Málgagn sósíalisma, verkalýðs-
hreyfingar og þjóðfrelsis
Útgefandi: Útgáfufélag Þjóðviljans.
Framkvæmdastjóri: Guðrún Guðmundsdóttir.
Ritstjórar: Árni Bergmann, Einar Karl Haraldsson.
Umsjónarmaður Sunnudagsblaðs: Guðjón Friðriksson.
Skrifstofustjóri: Jóhannes Harðarson.
Augfýsingastjóri: Ólafur Þ. Jónsson.
Afgreiðslustjóri: Baldur Jónasson.
Afgreiðsla: Bára Sigurðardóttir, Kristín Pétursdóttir.
Blaðamenn: Auður Stvrkársdóttir, Álfheiður Ingadóttir Lúðvík Geirsson, Magnús H. Gísla-
son, ólafur Gíslason, óskar Guðmundsson, Sigurdór Sigurdórsson, Valþór Hlöðversson.
íþróttafréttaritari: Víðir Sigurðsson.
Utlit og hönnun: Haukur Már Haraldsson, Þröstur Haraldsson.
Ljósmyndir: Atli Arason, Einar Karlsson.
Handrita- og prófarkalestur: Andrea Jónsdóttir, Elías Mar.
Auglýsingar: Sigríður Þorsteinsdóttir.
Skrifstofa: Guörún Guðvarðardóttir.
Símavarsla: Margrét Guðmundsdóttir, Sigríður Kristjánsdóttir.
Húsmóðir: Bergljót Guðjónsdóttir.
Bíistjóri: Ólöf Sigurðardóttir.
Innheimtum.: Brynjólfur Vilhjálmsson
Pökkun: Anney B. Sveinsdóttir, Halla Pálsdóttir, Karen Jónsdóttir.
Útkeyrsla, afgreiðsla og auglýsingar:
Síðumúla 6, Reykjavík, sími 81333.
Umbrot og setning: Prent.
Prentun: Blaðaprent hf.
Tekjuskattur
hœkkar enn
í síðustu viku lögðu fulltrúar ríkisstjórnarinnar fram
á Alþingi breytingartillögur við skattafrumvarpið. Fela
þær í sér að tekjuskattur verður hærri en almenningur
hafði gert ráð fyrir þegar framtalsfrestur var á enda.
Þessi nýja skattahækkun er rökstudd með því að vitna
til kauphækkananna sem kveðið var á um í kjarasamn-
ingum ASÍ og VSÍ. í nefndaráliti ríkisstjórnarmeiri-
hlutans kemur skýrt fram að tilgangur þessarar skatta-
hækkunar er að taka til baka hluta af þeim kauphækk-
unum sem nýlega var samið um.
Þessi skattahækkun er siðlaus á óvenjulegan hátt.
Hún er svik á þeim loforðum sem gefin voru fyrir
nokkrum mánuðum síðan. Pá lýstu ráðherrar yfir að
álagningarhlutföll yrðu Iækkuð og skattafrumvarpi
fjármálaráðherra var breytt á þann veg. Það hafði fyrir
áramót falið í sér skattahækkun. í sfðustu viku eru hins
vegar lagðar fram tillögur frá ríkisstjórninni þar sem
álagningarhlutföllin eru hækkuð á nýjan leik.
Skattahækkunin er einnig siðlaus vegna þess að með
henni er komið aftan að þeim sem gerðu kjarasamninga
ASÍ og BSRB við atvinnurekendur og ríkisvald. Við
gerð þessara samninga stóðu fulltrúar launafólks í
þeirri trú að álagningarhlutföll tekjuskatts yrðu hin
sömu og tilkynnt höfðu verið á Alþingi upp úr ára-
mótum. Nú er ósvífni ríkisstjórnarinnar slík að skatta-
hækkunin er rökstudd með því að vísa til þess að kjara-
samningarnir hafi gefið fólki meiri launahækkun en
fólst í forsendum fjárlaga. Þess vegna sé nauðsynlegt að
hækka tekjuskattinn.
í umræðunum um kjarasamningana var aldrei
minnst á að þeir yrðu notaðir sem tilefni til skattahækk-
ana. Engu að síður hefur ríkisstjórn nú skert hinn litla
ávinning Iaunafóiks með því að auka skattheimtuna.
Þessi skattahækkun er ekki aðeins svik við nýgerða
kjarasamninga og fyrirheitin sem gefin voru eftir ára-
mótin heldur er hún enn ein sönnunin á loddaraskap
Sjálfstæðisflokksins í skattamálum. í kosningum lofar
hann fólki skattalækkunum, jafnvel afnámi tekju-
skatts. Síðan kemst Sjálfstæðisflokkurinn til valda og
þá stórhækka skattar venjulegs launafólks og gildir það
jafnt um skatta til ríkis og Reykjavíkurborgar.
Þessi síðasta skattahækkun er einnig áfall fyrir rit-
stjóra Tímans. Hann hefur réttilega verið að gagnrýna
Davíð Oddson fyrir að hækka skattagjöld Reykvík-
inga. Nú hefur Steingrímur Hermannsson ásamt Albert
Guðmundssyni fetað í fótspor borgarstjórans og hækk-
að tekjuskattinn.
Ríkisvíxlar
- fjármagn frá
atvinnulífinu
Skattahækkunin er ekki eina aðferðin sem ráðherr-
arnir beita til að draga meira fjármagn til ríkisins. Ný-
lega hefur fjármálaráðherra hafið útgáfu ríkisvíxla til
að styrkja samkeppnisstöðu ríkisins í glímunni við
banka, fjárfestingarlánasjóði og fyrirtæki um fjár-
magnið í landinu.
Það er merkilegt að bæói Morgunblaðið og DV hafa
fagnað útgáfu þessara ríkisvíxla. Þó er ljóst að þeir
munu á engan hátt auka heildarspárnað í landinu. Af-
leiðingin verður eingöngu sú að ríkissjóður fær til ráð-
stöfunar fjármagn sem annars hefði að öllum líkindum
runnið að mestu leyti til eflingar atvinnulífsins.
Ríkisvíxlar sem stuðluðu að auknum heildarsparnaði
gætu verið til bóta. Ríkisvíxlar sem færa fjármagn frá
atvinnulífi til ríkissjóðs eru hins vegar eingöngu til bölv-
unar.
klippt

Forréttindi sam-
vinnuhreyfíngar
síapa SfS-veidinu forréttiiidif
MiIIjarður
í forgjöf
má taka fíeiri daemi úr
Mörgunbiaðinu siðustu dair3 f
siðustu daga. f
wWr4*' v* *u>
■ KAUPUELAG þingeyinga b r.i rn f r.J
SLATRUN ... FRVSTING
; . " ' -
fiþiöjung ^rnrSitoi'S*
<«>•_ verelunar & höfuðborgarsvteðínu!
Hvað gerir
Sjálfstaeðis-
flokkur?
Sterk undiralda er meðal einka-
nnaupi
Lj Jkséím
Mogginn kvartar
Með reglubundnum hætti er
kvartað yfir því í Morgunblaðinu
að samvinnufélög hafi skattfríð-
indi ýmiskonar sem skapi þeim
forréttindastöðu sem tryggi að
þau um síðir gangi af einkarekstri
dauðum í samkeppni. En það er
sjaldgæft að svo mikið sé við haft
og í Reykjavíkurbréfi nú á sunnu-
daginn. Bréfið er allt helgað út-
reikningum á þessu forskoti sam-
vinnufélaga sem Morgunblaðinu
er mikill þyrnir í augum sem og
vangaveltum um að eitthvað
þurfi að gera í málinu. í Reykja-
víkurbréfi er minnt á það, að
bæði viðskiptaráðherra og fjár-
málaráðherra séu nú Sjálfstæðis-
menn og því eðlilegt að einka-
rekstrarmenn ætlist til þess af
þeim að þeir noti nú stöðu sína og
taki samvinnuhreyfinguna í karp-
húsið. Svo segir:
Krafist aðgerða
„Vafalaust segja margir sem
svo, að vonlítið sé, að Sjálfstæðis-
flokkurinn beiti sér fyrir umbót-
um í þessum efnum og afnámi
forréttinda Sambandsveldisins,
vegna þess að flokkurinn sé í
samvinnu við Framsóknarflokk-
inn. Vel má vera að svo sé. Hins
vegar hlýtur Sjálfstæðisflokkur-
inn að gera sér grein fyrir því, að
stuðningsmenn hans gera miklar
kröfur til lians að þessu leyti og
sætta sig ekki við aðgerðaleysi.
Framsóknarmenn verða líka
að horfast í augu við þá stað-
reynd, að þetta misrétti gengur
ekki lengur. Þau forréttindi, sem
flokkur þeirra hefur notið um
áratugi vegna ranglátrar kjör-
dæmaskipunar eru senn á enda.
Það er skynsamlegra fyrir þá, að
standa með sjálfstæðismönnum
að sanngjörnum breytingum á
stöðu samvinnufélaganna, sem
jafni samkeppnisstöðu hinna
ýmsu rekstrarforma heldur en að
berjast með kjafti og klóm gegn
afnámi sérréttinda, sem verða
fyrr eða síðar þurrkuð út. Hins
vegar er sjálfsagt til of mikils
mælst, að SÍS-kónarnir fallist á
nauðsyn þess að fella niður for-
réttindi þeirra.
Forsvarsmenn Sjálfstæðis-
flokksins verða að gera sér ljóst,
að sérréttindi Sambandsveldisins
er meiri háttar pólitískt mál.
Reiðin er orðin svo mikil og óá-
nægjan svo djúpstæð, að þeir sem
berjast við risann, hver á sínum
stað, munu ekki una aðgerðaleysi
og áhugaleysi af hálfu þeirrar
stjórnmálahreyfingar, sem jafn-
an hefur sett einkaframtakið á
oddinn."
Skrýtin þula
Reyndar dálítið skrýtin þula að
tarna. Fyrst og síðast er hamast á
því, að Sjálfstæðismenn muni
ekki una við „aðgerðaleysi"
Sjálfstæðisráðherra - en í leiðinni
er viðurkennt að í raun og veru
geti þeir ekkert gert - málinu er
síðan skotið til þeirrar undarlegu
vonar að Framsóknarflokkurinn
geri það nú fyrir vini sína Sjálf-
stæðismenn að taka SÍS blóð.
Það er ekki nema von að höfund-
ur Reykjavíkurbréfs springi hér á
limminu og fari að tala um allt
annað: huldufólk Alþýðubanda-
lagsins í verklýðsfélögunum sem
blaðið nefnir svo. Og kannski
væri það snjallast fyrir blaðið að
vísa þessu áhugamáli sínu á ein-
hvern þann vettvang annan en
ríkisstjórnarinnar þar sem SÍS og
einkaframtakið sitja saman í
faðmlögum. Hvað um ísfilm hf.?
Pá og nú
í Reykjavíkurbréfinu fer all-
mikið fyrir kvörtunum um að SÍS
frændi gerist heldur frekur til
fjörsins, kunni sér ekki hóf í út-
þenslu, eins og það heitir: kann-
ski er greinin hugsuð sem eins-
konar áminning um helminga-
skiptareglu sem Morgunblaðið
telur að ekki sé virt? Það er líka
hugsanlegt, að enn Iifi í fornum
ótta við samvinnuhreyfinguna frá
þeim dögum þegar hún setti sér
mjög róttæk markmið. Þegar
Pétur á Gautlöndum til dæmis
skrifaði í þessa veru: „Kaupfél-
agsskapurinn... gjörir kaup-
mennina sem slíka óþarfa og um
leið alla þeirra samkeppni. Hann
leiðir verslunina á bekk með öðr-
um velferðarmálum og kemur
henni inn undir almennt skipu-
lag, hann verndar einstaklinginn
fyrir hnefarétti og ofríki þeirra
sem mega sín meira...“
Það var nú þá.
áb.
og skorið
Grjónagrautar-
hausar
Sjaldan hefur auðmýkingin
einnar þjóðar orðið meiri en þeg-
ar forsætisráðherann lýsti því yfir
að þjóðinni væri fullgott að borða
grjónagraut í alla mata. Reyndar
hafði Þorsteinn Pálsson formað-
ur Sjálfstæðisflokksins líkt hug-
sjónum sínum við hafragraut í
áramótagrein í Morgunblaðinu,
þannig að formennirnir sátu sam-
an að grautargerðinni. Margir
hafa orðið til þess að taka þessa
hugmynd flokksformanna Sjálf-
stæðisflokksins og Framsóknar-
flokksins um grautinn upp og
þróa hana áfram stjórnarherrun-
um til háðungar. 8. mars sl. gáfu
konur stjórnarherrunum grjón í
háðungarskyni. Þannig virðast
’þeir Steingrímur og Þorsteinn
hafa farið yfir þau þolinmæðis-
mörk hins almenna borgara í
málflutningi sínum. Að vísu er
það ekki enn komið fram í skoð-
anakönnunum, svo sem skáldið
J.Th. bendir á í eftirfarandi
kveðlingi:
„Ofl var þjóðin auðnulaus
en aldrei líkt og þetla:
lœtur grjónagrautarhaus
ginna sig og pretta“.
-óg-