Þjóðviljinn - 28.04.1984, Qupperneq 15

14 SÍÐA - ÞJÓÐVIL.IINN Helgin 28. - 29. aprfl 1984
i-V V'* /t' 1 í''.
Helgin 28. - 29. aprfl 1984 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 15
-l',f'i.i.i 'í' -- >4, :9 r r .i * > 'c

EiginkvennatríóiA á senunni í Osló. F.v. Þórunn Helga Guðbjörns dóttlr, Helga Jóhannesdóttir og Erna Þórarinsdóttir.
Tóif hundruð áhorfendur voru í Chateua Neuf t Osló þriðjudagsk völdlö 10. aprfl og þrusustemmning.
Eyþór vlft hljómborðlð
Ekki hægt að gera betur
í margar vikur hafði eftirvæntingin
legið í loftinu hér í Árósum. Mezzo-
forte ætlaði að vera með tónleika
hérna þann 8. apríl. Þeir forsjálu
tryggðu sér miða um leið og miða-
salan hófst, 600 miöar seldust fljót-
lega upp og urðu margir frá að
hverfa. Mezzoforte hefur veriðtals-
vert vinsæl hér í bænum og tónlist
þeirra er t.d. mikfð leikin í Radio Ár-
hus, f rjálsu útvarpi bæjarbúa.
Margmennið í Motown, vinsælu ballhúsi
hér í bæ, var slíkt að haft var á orði að fólk
gæti ekki staðið nema í aðra löppina í einu.
Tónleikagestir stóðu uppá stólum og borð-
um, - jafnvel upp á löngu barborðinu sat
fólk og sneri baki við fægðum bjórhönun-
um.
Mezzoforte keyrði tónleikana þétt
áfram. Þeir byrjuðu kl. 9 og spiluðu án pásu
til kl. 11. Þeinrvar ekki sleppt átakalaust,
uppklöppin voru þrjú eða fjögur. Lög af
Surprise, surprise og Observations voru
meðal annarra á dagskránni og það var
greinilegt í salnum að fólkið þekkti músík-
ina. Þegar fyrstu hljómar Garden Party lið-
uðust út í salinn, ætlaði allt um koll að
keyra. Hljóðfæraleikurinn var öruggur,
rytmagrúppan þétt og föst, flóknar takt-
skiptingarnar fullkomnar. Sándið, fyrirgef--
ið hljómurinn, eins og best verður á kosið.
Þetta eru drengir sem kunna sitt fag, á því er
ekki nokkur vafi.
Handan tímans
og rúmsins
Á miðjum tónleikunum kynnti Jóhann
bassaleikari nýtt verk, sem braut upp sam-
felluna í stílnum; Northern Winds. Nort-
hern Winds er heillangt tónverk fremur en
lag, nokkurs konar sköpunarsaga sem nær
aftur fyrir tímann og rúmið. Dularfullir,
órytmískir tónar svifu um salinn. í upphafi
var kaos. Stjörnuþokan sveif um alheim-
inn, formlaus, tilgangslaus? mystísk. Upp-
lifunin var sterk, margmennið gleymdist,
ég fékk á tilfinninguna að ég heyrði með
húðinni. Hægt og hægt röðuðu tónarnirsér
saman, heimurinn var í fæðingu, leitandi að
formi. Tónlistin varð þéttari, lífið óx fram,
voru ekki apar þarna að kumra og klóra
sér? Orkan og lífsgleðin magnaðist - þökk
sé lífinu fannst mér tónlistin segja, þökk sé
lífinu.
Hápunktur tónleikanna var langur tví-
leikur milli Gunnlaugs trommuleikara og
Jerun de Rijk, hollenska slagverksleika-
rans. Spennandi sóló, kraftmikið, glettið,
öruggt og margbrotið. Kjuði brotnaði hjá
Hollendingnum, - skipti engu máli. Ég
skoraði andlit fólksins í kringum mig, hrifn-
ing og undrun skein af þeim. Danskur
strákur við hliðina á mér tautaði í sífellu:
Þetta er ótrúlegt, ótrúlegt, og þegar hann
tók eftir að ég var að horfa á hann bætti
hann við: Ég hef aldrei upplifað neitt stór-
kostlegra.
Gæsahúð um
allan skrokk
Ég ræddi við nokkra gesti eftir tónleikana
og svör þeirra voru öll á sömu leið. Karl-
maður nálægt fertugu, Dani, sagðist hafa
heyrt í Mezzoforte í útvarpinu og að hljóm-
leikamir væru jafnvel betri en hann hafði*
átt von á. „Þeir eru ekki eingöngu úrvals
hljóðfæraleikarar, þeir eru líka svo lif-
andi“. Mette, stúlka liðlega tvítug fullyrti
að hún hafi aldrei á ævi sinni verið á betri
tónleikum. „Það er einfaldlega ekki hægt
að gera betur“ sagði hún. Barþjónn á Mo-
town, sem hlustar á allskyns hljómsveitir í
vinnutímanum, Var eitt bros út að eyrum.
„Feitt sánd. Frábærir tónleikar, betri en ég
bjóst við. Þegar maður fær gæsahúð um
allan skrokk hlýtur músíkin að vera meira
en fullkomin. Þegar ég heyrði í fyrsta skipti
að Mezzo kæmi frá íslandi hló ég mig mátt-
lausan. ísland var í mínum huga bara kuldi,
verðbólga og vinnuþrælkun. En Mezzo er
ein flottasta hljómsveitin í dag. Þið hljótið
að vera stolt af strákunum, þarna uppá ís-
landi. Og segðu þeim að í næsta skipti sem
þeir koma til Árósa, þýði ekkert minna en 5
tónleikar.“
Við erum mjög ánægðir
Viðtal við Jóhann Ásmundsson og Eyþór Gunnarsson
Baksviðs eftir tónleikana voru
augljós þreytumerki á strákunum.
Þeir voru búnir að spila næstum öll
kvöld síðan 10. janúar og hljóm-
leikaferðinni lýkur fyrst þann 15.
apríl, með aukatónleikum í Kaup-
mannahöfn sem ákveðnir voru
vegna mikillar aðsóknar á fyrri tón-
leika þeirra þar. Eyþór Gunnarsson
hljómborðsleikari og Jóhann Ás-
mundsson bassaleikari drógu ekki
dul á að ferðin hafi verið erf ið.
„Við erum búnir að vera í Japan, Eng-
landi, Þýskalandi og núna á Norðurlöndun-
um. Menn eru orðnir langþreyttir. Eftir síð-
ustu tónleikana þann 15. apríl í Kaup-
mannahöfn fáum við smá pásu. Undirtektir
hafa verið geysilega góðar, alveg frábærar,
nema kannski í Englandi, en þar hefur nýj-
asta plata okkar ekki gengið nógu vel. f
Þýskalandi var allt annað uppá teningnum
og sömuleiðis hér k Norðurlöndunum þar
sem aðsókn hefur verið alveg sérstaklega
góð. Við erum ntjög ánægðir með ferðina.
Og svo áheyrendahópurinn skemmtilega
blandaður, við sjáum fólk á öllum aldri, allt
frá fólki á sextugsaldri og niðrí 13, 14 ára
krakka.“
„Nei, það er ekki á dagskránni að fara
heim til íslands á næstunni til að spila, það-
er alltof kostnaðarsamt fyrirtæki. Plötusal-
an á íslandi er einhvers staðar innanvið eitt
prósent af heildarsölunni og núna leggjum
við áherslu á stóru markaðina."
Eru hugmyndir uppi um næstu plötu?
spyr ég, og Jóhann svarar „Já, já, það eru
alltaf hugmyndir í gangi. Núna eru uppi
áætlanir um að gefa út aðra litla plötu, en
næsta LP plata kemur líklega ekki fyrr en á
næsta ári.“
Sviðsframkoma ykkar er orðin miklu líf-
legri en áður. Hafið þið unnið sérstaklega
með hana?
Jóhann hlær. „Þetta bara kemur. Það er
búið að nefna þetta svo oft við okkur að það
hlýtur að síast eitthvað inn. Sviðsframkom-
an hefur batnað bara heilmikið, held ég“.
Ég segi þeim félögum frá viðbrögðum
fólks við samleik þeirra Gunnlaugs á
trommunum og de Rijk slagverksleikara.
Eyþór brosir og segir hæglátur: „Já, þetta
sóló hefur alls staðar vakið mikla athygli.
Barsmíðarnar líta svo líflega og skemmti-
lega út á sviðinu. Þeir eru góðir spilarar,
strákarnir“, og Jóhann bætir við: ,,Ætli það
sé ekki villimaðurinn í okkur sem tekur
kipp við trumbusláttinn?"
Við sveigjum talið að frægðinni og sam-
bandinu við tónleikagesti.
„í Þýskalandi voru þeir ofsalega strangir,
hleyptu engum baksviðs, svo við fengum
engin viðbrögð frá almennum tónleikagest-
um. Hér er þetta eðlilegra, Okkur þykir alit
í lagi að fá gesti baksviðs eftir tónleikana,
en þó verður það samt að vera í hófi“, segir
Eyþór. „Nei, nei, við erum engar stjörnur í
Englandi. Við erum bara nálar í heystakki
þar. Það er helst að það komi fyrir í lestum
að einhver þekkir mann, en sárasjaldan á
götu.“
Börnin okkar
mömmubörn
Hvernig gengur ykkur að samræma fjöl-
skyldulífið starfinu?
„Það gengur,“ segir Jóhann, „fyrst og
fremst vegna þess að við erum allir mjög
heppnir með konur. Þær hafa stutt okkur
mikið og vel. Það er örugglega þrælerfitt
fyrr þær þegar við erum svona mikið burtu
frá þeim og börnunum."
„Við reynum að sinna börnunum þegar
við erum heima“ bætir Eyþór við. „En þeg-
ar við erum eins mikið í burtu og verið hefur
undanfarið, þá verða börnin náttúrulega
mikil mömmubörn. Það er kannski gjaldið
sem þarf að greiða fyrir þetta, því miður“.
„Börnin okkar eru öll um og innan við
tveggja ára aldur. Á þessum árum eru þau
fljót að gleyma og maður verður að gefa sér
og barninu sínu tíma til að komast yfir
þessa, - ja, hvað á ég að kalla það, þessa
Framhald á nœstu síðu
Mikil vinna
en skemmtileg
Chrls Hlll tónmeistarl: Við erum með 12
tonna trukk og tækln eru 8 tonn að þyngd.
Þegar ég gekk útí vornóttina heim á
leið, tók ég eftir grfðarstórum, yfir-
byggðum trukki í næstu hliðargötu og
stórum hópi manna að baksa við ógn-
arstóra kassa. Forvitnin rak mig nær
og í Ijós kom að þarna voru rótararnir
og fleira starfslið Mezzoforte að hlaða
hljóðfærum og tækjum á vagninn.
Chris Hill, hljóðmeistari sveitarinnar,
strauk af sér svitann.
„Við erum með 12 tonna trukk og tækin
eru 8 tonn að þyngd, svo þú sérð að það er
hörkufyrirtæki að flytja þetta á milli staða.
En við erum 6 sem sjáum um þessa hlið
útgerðarinnar og fáum yfirleitt aukahjálp á
hverjum stað við að bera dótið inn og út. Og
veitir ekki af,“ segir hann móður og más-
andi.
- Þetta hlýtur að vera ofboðsleg skipu-
lagsvinna?
Mike Humeniuk, fararstjóri: „Já, en
geysilega skemmtilegt púl. Við erum
reyndar orðnir rosalega þreyttir, en það er
heldur ekki svo langt í að við tökum bátinn
yfir til Englands. Þá slöppum við sko af. Við
höfum varla fengið frídag síðan 10. janúar
og þú getur trúað því að það verður kátt á
hjalla í bátnum á leiðinni yfir. Kannski
verður það einhverskonar draugapartý -
við erum orðnir eins og draugar upp úr
öðrum draugum“, segir hann að lokum og
tekur nokkur dansspor til áréttingar.
„Biðjum að heilsa íslandi“, kalla þeir til
mín að lokum, „og segðu þessum eyja-
skeggjum að þeir eigi þarna frábæra drengi
og að við séum allir í sjöunda himni!“
Mlke Hummenink fararstjórl: Þetta er geysl-
lega skemmtllegt púl.
Stundum eins og
einstæðar mæður
Spjallað við eiginkonur Mezzofortemanna
Það eru konur á bak við alla menn,
eins og fram kom í viðtalinu við þá
Jóhann og Eyþór. Konur þeirra
Mezzofortemanna voru með þeim
síðustu viku hljómleikaferðalags-
ins. Ég hitti þrjár þeirra, þær Ernu
Þórarinsdóttur, Þórunni Helgu Guð-
björnsdttur og Helgu Jóhannsdótt-
ur og langaði til að kynnast þeirra
heimi, - heimi utan við sviðsljós
hljómleikasalanna.
En gefum þeim orðið:
Við erum búsett rétt utan við London.
Við erum flestöll með börn, svo okkar hlut-
verk er eiginlega að halda heimili. Við höf-
um þess vegna ekki getað fylgt þeim eins
mikið eftir og okkur hefði kannski langað,
en brugðum okkur núna yfir til Danmerkur
til að vera með þeim síðustu vikuna. Það er
stórkostlegt að sjá hvað þeim gengur vel og
við gleðjumst svo sannarlega yfir velgengni
þeirra.
Mitt barn, segir Erna, er að verða tveggja
ára gamalt, nógu gamalt til að átta sig á
þegar faðir þess er svona lengi í burtu og
spyr oft um hann. Þetta er örugglega erfitt
fyrir börnin, eins og okkur, þegar þeir eru
svona mikið á ferðalögum. En þau eru
nauðsynleg, þeir verða að fylgja vinsældun-
um eftir ef þeir ætla að standa í þessu á
annað borð. Við konurnar grínumst stund-
um með það svona okkar á milli að við séum
nokkurs konar einstæðar mæður eða einsog
sjómannskonur!
Helga tekur undir að þær séu svolítið
einmana á köflum.
Höfum stuðning
hver af annarri
„Mikilvægast er að við höfurn félagsskap
og mikinn stuðning hver af annarri. Við
höfum það mjög gott, það er stutt á milli
okkar sem betur fer og við sækjum mikið
hver til annarrar."
England er mjög ólíkt íslandi, svo ekki sé
minnst á hin Norðurlöndin, eru þær sam-
mála um. „Til dæmis þá höfum við enga
möguleika á dagheimili eða neinu slíku þar
sem við búum. Við búum svolítið útúr, þar
er sveitalegt og hlýlegt, en fólk verður svo
mikið að bjarga sér sjálft með alla félags-
lega hluti“, segja þær. „Flestar okkar eru
með heimilishjálp, au-pairstúlkur, öðruvísi
gætum við til dæmis ekki komið hingað til
að vera með strákunum.“
„Við höfum búið í Englandi núna í 9
mánuði og erum farnar að huga svolítið að
okkar eigin stöðu. Það er gaman að kynnast
nýju landi og nýrri þjóð, en við viljum
gjarnan nota tímann svolítið betur. Við
erum nýbyrjaðir að velta fyrir okkur mögu-
leikum á að fara í nám. Ein okkar hefur t.d.
áhuga á að læra innanhússarkitektúr og við
hinar erum svona að þreifa fyrir okkur.
Hérna komum við aftur að því hvað Eng-
land er ólíkt, þar eru t.d. svimandi há skóla-
gjöld og oft erfitt að komast inn í skólana.“
Hringt vikulega
að heiman
- Fylgjast aðstandendur ykkar ekki
gaumgæfilega með ykkur?
„Jú, jú, blessuð vertu. Það er hringt að
minnsta kosti vikulega. Ef það koma ekki
fréttir af strákunum í blöðum heima í ein-
Framhald á nœstu síðu