Þjóðviljinn - 10.11.1984, Qupperneq 11

MANNLIF
um málum síðan viðtalið fór
fram.
Þungt fyrir fœti
Horfurnar eru því miður engan
veginn góðar, sagði Ásbjörn.
Strax í upphafi gerðum við okkur
grein fyrir því, að fyrr en síðar
þyrftum við á fjárhagslegri fyrir-
greiðslu að halda og þar sem við
vissum að slík fyrirgreiðsla getur
verið torsótt, þá lögðum við fram
umsókn um lán úr Byggðasjóði.
Fyrri umsóknina munum við hafa
sent í árslok 1983. Henni var
hafnað á þeim forsendum, að hún
væri alltof há. Seinna komumst
við að því, að þessi umsókn hafði
aldrei verið lesin upp í stjórn
Byggðasjóðs, heldur hafnað af
tveimur forstjórum stofnunar-
innar. Við sóttum þá aftur en
lækkuðum upphæðina um helm-
ing. Sú umsókn er búin að veltast
í kerfinu í rúma 6 mánuði. Við
erum því ekki ýkja bjartsýnir á
framhald málsins með stuðningi
Byggðasjóðs.
Því er eðlilegt að menn spyrji
hvernig horfi um samstarfið við
Norðmenn. Jú þeir óska eðlilega
ýmissa upplýsinga áður en þeir
ákveða aðild sína að fyrirtækinu.
Sumar þeirra er ekki unnt að
veita nema að undangengnum
rannsóknum, sem við höfum ekki
fjárhagslegt bolmagn til að gera.
Nokkru af því fé, sem við sóttum
um úr Byggðasjóði, átti að verja
til þessara rannsókna til þess að
styrkja samningsaðstöðu okkar
gagnvart Norðmönnum. Þess-
vegna er það ákaflega áríðandi
fyrir okkur að fá jákvæða af-
greiðslu hjá Byggðasjóði sem
allra fyrst.
-mhg
undir og allan fiskúrgang. Með
því að gjörnýta þannig allan úr-
gang losum við okkur við varg-
fuglinn. Hann missir ætið og
hverfur.
Ef fólk festir byggð þarna á ný
þarf að vera vel á verði gegn
hverskonar mengun frá úrgangi
og sorpi. Hið fjölskrúðuga líf á
þessum slóðum byggist öðrum
þræði á því, að þarna hefur, um
alllangan aldur, ekkert mannlíf
verið. fslendingar hafa lengi lifað
í þeirri trú, að þar sem þeir
byggju á eyju væri að skaðlausu
hægt að henda ölium úrgangi og
sorpi í sjóinn, sbr. máltækið,
Lengi tekur sjórinn við. Nú vita
menn orðið að þetta er villutrú
auk þess sem allri loftmengun
verður ekki svo auðveldlega
varpað í sjóinn. En þetta vanda-
mál verður auðvitað ekkert
meira hjá okkur en annarsstaðar.
„Afl þeirra
hluta...“
- Hvernig horfir með fjár-
magnsútvegun?
- Auðvitað vantar okkur nokk-
urt fjármagn til þess að geta hrint
þessum hugmyndum í fram-
kvæmd. Við erum í sambandi við
norskt fyrirtæki en þetta svæðí
þarna er að ýmsu leyti líkt norsku
fjörðunum. Norðmenn hafa sí-
fellt verið að teygja sig norðar
með sína fiskirækt, jarðhita-
lausir. Því skyldum við ekki geta
farið eins að og þeir?
Við erum að reyna að sannfæra
menn hér heima um ágæti þessa
staðar. Ennþá hef ég þó ekki hitt
neinn sérfræðing, sem er bjart-
sýnn á fyrirtækið. Það gerir víst
skorturinn á heita vatninu. En
Ásbjörn Þorgilsson, Hálfdán Guðröðarson og Steinþór Ásbjömsson
standa á þaki verksmiðjunnar. Sér út Reykjarfjörðinn.
því ekki að reyna að losa sig úr
þessum heitavatnsvítahring? Því
er það ekki hægt hér eins og ann-
arsstaðar? Sjá menn ekki hvaða
möguleika til fiskiræktar það
opnar víðsvegar um land ef á dag-
inn kemur að við þurfum ekki að
vera háðir heita vatninu? Ég held
að þetta sé bara spurning um vilja
til framkvæmda. Fólkið þarna
fyrir vestan stendur allt með okk-
ur en það getur því miður ekki
lagt mikið af mörkum annað en
góðar óskir um velfarnað þessa
fyrirtækis.
Við gerum okkur grein fyrir
því að hagnaður af þessu fyrir-
tæki skilar sér ekki strax. En svo
er nú um ýmislegt fleira, sem
menn ráðast þó í að gera. Hvað
um skógræktina? Ekki ber hún
arð um leið og plantan er gróður-
sett. Hér eru allir önnum kafnir
við að græða nógu mikið og nógu
fljótt. Síðan er gróðinn gjaman
fluttur burtu.
Gömlu hráefnisþrærnar. Átta slíkar eru í verksmiðjunnl. Þar er hugmynd-
in að verði síðasti víðkomustaður f isksins áður en hann fer í flotgirðingu.
Það er eins og enginn eigi að
eiga heima í þessu landi í framtíð-
inni. Allt skal miðast við augna-
blikið. Mér er meira í hug hvers
virði þetta er fyrir fólkið þarna
vestra og þetta landssvæði heldur
en hvað það kann að færa okkur,
sem að þessu stöndum, í aðra
hönd. Heldurðu að það komi
enginn inn í Torfuhúsin, sem var
andvígur endurbyggingu þeirra á
sínum tíma? Það gerist stundum
eftirá að „allir vildu Lilju kveðið
hafa“.
Byggðastefna
- Heldurðu að þessar fyrirhug-
uðu framkvœmdir ykkar á
Djúpuvík myndu styrkja
byggðina þarna norður frá?
- Alveg tvímælalaust. Stórt
svæði sunnan Djúpuvíkur er nú
komið í eyði. Byggðin þarna
norður frá helst ennþá aðeins
vegna þess að þar er svo gott
undir bú. En einangrunin sverfur
að. Þegar syðri endinn raknar
upp þá er byggðinni norðar hætt.
Því ekki að styrkja þessa byggð
með starfsemi á Djúpuvík fremur
en neyða það fólk, sem þarna
stendur ennþá vörð, til þess að
flosna upp? Ég trúi því, að kom-
umst við þarna af stað, komi fólk-
ið aftur. Mér sýnist því að ýmsar
stoðir renni undir þessi áform
okkar.
Þetta viðtal var tekið skömmu
fyrir verkfall og náði ekki að birt-
ast áður en blöðin hættu að koma
út. Blaðið hafði því samband við
Ásbjöm Þorgilsson og spurði
hvort eitthvað hefði gerst í þess-
Sunnudagur 11. nóvember 1984 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 11