Þjóðviljinn - 03.03.1985, Blaðsíða 2

FLOSI
\iku
skammtur
Stundum, þegarmérfinnstoröiöfull umhleypinga-
samt í sálarlífinu hjá mér, hugsa ég sem svo:
- Ætli ég sé ekki aö veröa tjúllaöur?
Því sem ég ætla aö segja næst trúir auðvitað
enginn, og þá auðvitað útaf því hvaö þaö er ótrúlegt,
en ég læt það nú bara gossa samt.
Ég held aö ég sé ekki nógu lukkulegur meö sjálfan
mig. Það er nefnilega heila málið. Lunginn af svefn-
inum og vökunni hjá mér hefur alla tíð farið í það aö
hugleiða og ígrunda það fram og til baka, hvað ég sé
nú djöfull asnalega ófullkominn og mislukkaður.
Auðvitað kæri ég mig ekkert um að fólk komist að
þessu og þess vegna fer ég ekki með veggjum á
almannafæri, né græt í samkvæmum, heldur legg ég
mig allan fram um að láta alla halda að ekki sé nóg
með að ég sé afbragðs vel lukkaður, heldur finnist
mér það líka sjálfum.
Allt tómt plat, tómt plat.
Þegar ég var lítill grét ég oft dægrin löng ofaní
treyjuna hennar ömmu minnar útaf því hvað ég væri
lítill, en þá sagði hún:
- Vegir guðs eru órannsakanlegir og ég fór að
hata guð fyrir vikið. En amma, sem vildi ekki fyrir
nokkurn mun að upp kæmu sambúðarörðugleikar
hjá okkur guði sagði:
- Hvernig voru ekki Napóleon, Hitler og Helgi
Hjörvar?
Og þá grét ég svo mikið að amma varð að skipta
um treyju.
Nú er ég hættur að sífra ofaní treyjuna hennar
ömmu minnar útaf því hvað ég sé lítill, enda er hún
löngu dáin blessunin og ég orðinn stór, eða svo ég
vitni í það sem sálfræðingurinn minn sagði um dag-
inn, þegar ég sagði honum að ég hefði alltaf haft
komplexa útaf því hvað ég væri lítill. Þá sagði sál-
fræðingurinn:
- Þú ert ekkert lítill. Að minnsta kosti ekki miðað
við búskmenn.
Þá munaði nú litlu að ég beygði af, sáralitlu.
Maður er nefnilega alltof viðkvæmur, allt of djöfull
viðkvæmur. Sannleikurinn er sá að ég var ekki kom-
inn til sálfræðingsins útaf því hvað ég er lítill, heldur
útaf því hvað ég er lítill og feitur.
- Þú ert ekkert lítill og feitur, sagði sálfræðingur-
inn, þú ert bara þrekinn, hnellinn og riðvaxinn og
tiltölulega lítið afskræmdur af spiki, þegar það er haft
í huga að þú ert dæmigerð ofæta.
- Ofæta, át ég eftir sálfræðingnum, af því ég hafði
ekki heyrt orðið fyrr.
- Já ofæta, endurtók sálfræðingurinn. Ofæta er
maður, sem haldinn er sjúklegri matarfíkn, eins og
ofdrykkjumaður. Á sama hátt og ofdrykkjumaðurinn
leggst í ofdrykkju, þá verður ofætan ofátinu að bráð,
hann bara heldur áfram að éta og éta þar til ekki
verður aftur snúið. „Of“ er þarna herðandi forskeyti,
hélt hann áfram og þá sá ég í hendi mér að hann
hafði verið í máladeild.
- Á ég mér þá enga bjargarvon út úr þessu fitu-
böli? sagði ég í örvæntingu minni.
Hann svaraði engu en dáleiddi mig, eins og stund-
um er gert við sinnisveikt fólk. Þegar hann svo var
búinn að vekja mig úr dáinu, sagði hann mér að í
kómanum hefði ég klifað á því að ég vildi verða eins í
laginu og Klint Eastwood eða Kobbi Magg. Eftirsvo-
lítið vandræðalega þögn sagði hann svo:
- En það er borin von að þú náir því héðanaf. Enda
tekur því varla að reyna, þú átt ekki það langt eftir.
- Þetta er vondur sálfræðingur, hugsaði ég og
gekk út.
Og síðan hef ég verið að garfa í því að komast
sjálfur yfir komplexana útaf því að ég sé mislukkaðri
og verri en annað fólk. Ég geri það með því að horfa á
fréttirnar í sjónvarpinu: ofbeldi, pyntingar, fjölda-
morð, nauðganir, rán, gripdeildir og umsvif vondra
manna, sem hafa það helst fyrir stafni að sprengja
allt og alla í loft upp og helst heimsbyggðina sjálfa.
Og þá hugsa ég sem svo:
- Þetta er nú meira skítapakkið.
Svo set ég vídeóið í gang, þegar íslenska sjón-
varpið er búið og horfi á „Blóðsuguna í Boston“,
„Mannæturnar í klaustrinu", „Hjólsagarmorðingj-
ann“ og „Barnanauðgarann". Við þetta grípur mig
undarleg gleðitilfinning og ég hugsa sem svo:
- Guð ég þakka þér að ég er ekki eins og aðrir
menn.
Og ég sofna vært, nokkurnveginn um leið og ég
legg höfuðið á koddann, borinn þeirri Ijúfu hugsun
inní draumalandið, að ég sé nú bara nokkuð vel
lukkaður, miðað við marga aðra.
Ameríkaniserað
Framsóknarfélag?
Alfreð Þorsteinsson forstjóri
Sölunefndar hersins, var kjör-
inn formaður Framsóknarfé-
lags Reykjavíkur á dögunum.
Úti á landsbyggðinni telja
margir Framsóknarmenn að
þessi kosning sé tákn um
veldi hægri sinnaðra Varð-
bergsframsóknarmanna í
þéttbýlinu og að líkurnar á því
að Framsókn komi inn þing-
manni á þéttbýlissvæðinu
syðra fari ekki vaxandi.
Meðal annarra öndvegis-
manna sem kosnir voru í hina
nýju stjórn Framsóknarfélags
Reykjavíkur voru Kristinn
Finnbogason bankaráðs-
maður, Jónas Guðmunds-
son, skáld, stýrimaðurog sér-
legur útsendari andstæðinga
sauðkindarinnar, Örn Er-
lendsson lagmetisforstjóri,
Ásta Ragnheiður Jóhannes-
dóttir útvarpsmaður og er hún
eina konan í aðalstjórn
félagsins.*
Engin
hlutabréf til
Ihaldsmönnum í Hafnarfirði
hefur gengið erfiðlega að
sannfæra bæjarbúa um kosti
þess að leggja Bæjarútgerð-
ina niður og stofna þess í stað
sérstakt hlutafélag um rekst-
urinn. Hlutafélagið var stofn-
að fyrr á árinu á lokuðum fundi
bæjarstjórnar og einu hluthaf-
arnir eru flestir bæjarfulltrúa
auk bæjarstjóra.
Þessi hinir nýju stjórnar-
menn fyrirtækisins hafa hvatt
starfsfólkið til að kaupa sér
hlut. Eitthvað hefur það hlotið
dræmar undirtektir en á dög-
unum tóku tvær fiskverkun-
arkonur sig til og hugðust
fjárfesta hvor/ sínu hlutabréf-
inu. Bönkuðu þær uppá hjá
bæjarstjóra og báru fram er-
indi sitt. En „því miður", sagði
bæjarstjóri. „Það eru engin
hlutabréf til, það á eftir að
prenta þau-“*
Gott á þá
að fá Ámunda
Morgunblaðið birti síðustu
helgi ágætt viðtal við popp-
tónskáldið Gunnar Þórðarson
og er komið víða við. Þar kem-
ur sögu að Gunnar ræðir um
íslenskt skemmtanalíf og má
þá lesa þetta:
„Það hefur verið alltof mikið
um það í skemmtanabrans-
anum hér, að menn eru ein-
göngu að hugsa um að græða
sem mest með því að leggja
sem minnst í það sem þeir eru
að gera.Það hefur líka vantað
einhverja miðstöð hér, sem
skipuleggur starf skemmti-
krafta. Menn koma úr hinum
og þessum skúmaskotum
með þá einu hugsun að reyna
að græða. - Gunnar verður
hugsi um stund en bætirsíðan
glottandi við: Það var mátu-
legt á Alþýðuflokkinn að fá
Áma.“«
Þjóðverjinn
Eitt skemmtilegasta blað sem
gefið er út herlendis heitir Vík-
urblaðið og á heima á Húsa-
vík. Þjóðviljinn hefur átt góð
samskipti við aðstandendur
blaðsins en orðið það á nokkr-
um sinnum að misrita nafn
blaðsins þegar í það hefur
verið vitnað. Nú hyggja vorir
norðlensku bræður á hefndir,
einsog lesa má í nýjasta tölu-
blaði Víkurfr... nei, Víkur-
blaðsins:
„Dagblaðið Þjóðviljinn, eins
og fleiri, vitnar oft í Víkurblað-
ið, og erum við að sjálfsögðu
ánægðir með það. Hitt er öllu
verra að Þjóðviljinn fer
gjarnan rangt með nafn okkar
ágæta Víkurblaðs og nefnir
það Víkurfréttir. Víkurfréttir er
hinsvegar prýðilegt rit sem
gefið er út í Keflavík og er að
sönnu langur vegur þaðan og
til Húsavíkur.
Víkurblaðið hefur ákveðið
að héðan í frá verður Þjóðvilj-
inn æfinlega nefndur Þjóð-
verjinn á síðum Víkurblaðs-
ins þ.e. þangað til Þjóðverjinn
hættir að nefna Víkurblaðið
Víkurfréttir."*
Vökumenn á
opinberu fylleríi
Um síðustu helgi hélt Vaka,
félag lýðræðissinnaðra stúd-
enta, uppá 50 ára afmæli sitt
með því að boða alla helstu
gullrassa Sjálfstæðis saman í
ræðuhöld og drykkjuskap. Og
er í sjálfu sér nauðaómerki-
legt. Hitt kann ýmsum að
þykja merkara að hátíðahöld
Vökumanna hófust í sam-
komusal ríkisins, Rúg-
brauðsgerðinni gömlu, með
hanastéli í boði utanríkisráð-
uneytisins. Var þar sopið glatt
úr gnægtarhorni skattgreið-
enda.«
Ámundi
fastráðinn
Á fundi framkvæmdastjórnar
Alþýðuflokksins í vikunni var
ráðning Ámunda Ámunda-
sonar í stöðu „útbreiðslu-
stjóra" (í stað framkvæmda-
stjóra) Alþýðuflokksins.
Nokkrum tíðindum þótti sæta
að þessi staðfesting var gerö
mótatkvæðalaust en fyrirfram
var við því búist innan flokks-
ins að þessi staðfesting gengi
ekki þegjandi og hljóðalaust
fyrir sig.
Síðustu vikur hefur komið
fram í fjölmiðlum að nýi fram-
kvæmdastjórinn þyki heldur
óáreiðanlegur í peningamál-
um og aldeilis ábýrgðarlaus í
pólitíkinni. Og eftir að Jó-
hanna Sigurðardóttir sem
aldrei hefur áður í sögunni
sýnt nokkur viðbrögð
gagnvart því sem er að gerast
j Alþýðuflokknum, bar sig op-
inberlega undan fatafellu-
flumbruganginum í formann-
inum og framkvæmdastjóran-
um, þótti fokið í flest skjól fyrir
nýja stílinn. En allt kom fyrir
ekki. Ámundi mun áfram vera
vörumerki Alþýðuflokksins
ásamt Jóni Baldvin.a
Enntapar
Þorsteinn
Sagt er að Þorsteinn Pálsson
átti sér kandidat í forstjórastól
Áburðarverksmiðjunnar. Sá
heitir Garðar Ingvarsson
frjálshyggjumaður er er úr
toppi Seðlabankans. Mikið
vár unnið á bak við tjöldin til
að koma honum að. Steinþór
Gestsson stjórnarformaður
verksmiðjunnar og flokks-
bróðir Þorsteins vildi ógjarnan
verða í minnihluta þó hrifning-
in væri ekki allt of mikil.
Þá brá hins vegar svo við
að sögn, að fulltrúar Alþýðu-
bandalags, Framsóknar og
Alþýðuflokks í stjórn Áburðar-
verksmiðjunnar studdu ann-
an mann, Sjálfstæðismann-
inn Hákon Björnsson (forstj.
Kísiliðjunnar) til starfans. Þar
með varð frambjóðandi Þor-
steins frjálshyggjumanns að
láta í minni pokann fyrir Sjálf-
s'æðismanninum að norðan.
Kunnugir segja þetta hafa
hvorki verið fyrsti né síðasti
ósigur Þorsteins Pálssonar.B
Bræðrasett á
ríkisfjölmiðlum
Athygli vekur eftir nýjustu
ráðningu Markúsar Arnar á
útvarpinu að nú eru komin
upp ein þrjú bræðragengi á
ríkisfjölmiðlunum: Helgi Pét-
urs og Gissur Péturssynir
báðir á útvarpinu, Ólafur Sig-
urðsson sjónvarpinu og Giss-
ur Sigurðsson útvarpinu, - og
loks Helgi Helgason á sjón-
varpi og Sigurður Helgason á
útvarpi."
2 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur 3. mars 1985