Þjóðviljinn - 05.05.1985, Side 4

Á BEININU
Hugsanlega
nýtt
dagblað
Magnús Ólafsson
fyrrverandi ritstjóri tekinn
ábeinið
Magnús Ólafsson hefur
sagt upp ritstjórastörfum ó
NT og eftir fylgja flestir
blaðamenn ó ritstjórn
blaðsins sem varð til ó
rústum gamla Tímans fyrir
rúmu óri. Við skruppum
yfir Síðumúlann með
beinið í fanginu og
sögðum Magnúsi að
gera svo vel að setjast.
Þú ert hættur og talar um að
fyrir því séu rekstrarlegar ástæð-
ur. Samt rekurðu upphaf þessara
deilna til prentaraverkfallsins
þegar Framsóknarflokkurinn
kom í veg fyrir að NT kæmist útá
göturnar. Eru ekki líka pólitískar
ástæður á bakvið uppsögnina?
- Upphafsins er óneitanlega að
leita í prentaraverkfallinu, það er
rétt. En samkvæmt mínum heim-
ildum var það Sjálfstæðisflokkur-
inn - gegn Framsóknarflokknum
sem beitti sér gegn því að NT
tækist að semja við prentara og
komast á göturnar. Bakvið allt
saman stóðu auðvitað mennirnir í
Garðastrætinu. Þannig má rekja
upphaf brottfarar minnar til póli-
tískra deilna, ef þú vilt. En
rekstrarleg sjónarmið hafa verið í
brennidepli frá degi til dags.
I Helgarpósti er sagt að í raun-
inni standi Steingrímur Her-
mannsson á bakvið aðfarir blað-
stjórnarinnar slðustu daga?
- Ég hef enga trú á því, og ég
hef meira að segja vitneskju um
að svo er ekki.
Tekur blaðstjórnin ákvarðanir
sínar án tengsla við sterk öfl í
Framsóknarflokknum?
- í þessu tilviki, já.
Rekstrarlegar ástæður, - þið
Sigurður Skagfjörð fyrrverandi
framkvæmdastjóri höfðuð ekki
komið mjög nálægt blaðaútgáfu
þegar þið byrjuðuð með NT. Á
reynsluleysi ykkar sök á því að
NT-ævintýrið gekk ekki fjárhags-
lega upp?
- Ég hef margoft sagt, og ítrek-
aði það núna í uppsagnarbréfi
mínu, að fyrstu mistök blað-
stjórnarinnar voru að ráða Sigurð
og mig sem aðalmenn, einmitt
vegna þessa reynsluleysis. Þótt
maður hafi verið blaðamaður
mörg sumur þýðir það ekki það
sama og að standa að blaðaút-
gáfu.
Ertu með þessu að taka ábyrgð
á fjárhagnum á þínar herðar?
- Já og nei. Sem ritstjóri á ég
samkvæmt skilgreiningu ekki að
koma neitt nálægt fjármálum. Þá
sök get ég ekki tekið á mig. Hefði
ég hinsvegar haft meiri reynslu af
blaðaútgáfu hefði ég farið ýmsar
aðrar leiðir en valdar voru í upp-
hafi. Einsog til dæmis að fresta
breytingum frammá haust, og ég
hefði reynt að gera blaðið
auðveldara í tæknilegri vinnslu,
og fleira.
Hver er hallinn á NT núna?
- Það er sennilega mesta grínið
af öllu saman; - það hefur enginn
hugmynd um.
Engar tölur nefndar?
- Engar tölur nefndar, engar
tölur til.
Hvaða hjálp hefur NT fengið
frá SÍS? Menn ræða um miklar
auglýsingar og um uppáskrifaða
víxla þegar kaup er greitt...
- Mér vitanlega hefur NT
aldrei fengið nokkurn fjárhags-
legan stuðning frá Sambandinu.
Málin hafa meðal annars þróast
þannig að auglýsingahlutfall
þeirra hjá okkur hefur minnkað.
- Hafi einhver fengið SÍS-víxla
sem launagreiðslu geta verið eðli-
legar ástæður fyrir því. Flestir
auglýsendur borga auglýsinga-
reikninga með víxlum, og einn
þeirra hefur þá verið framseldur í
þessu tilviki.
Þið á NT sögðust vera pólitískt
óháðir. Samt á Framsóknar-
flokkurinn meirihluta I blaðinu.
Var þetta nokkurntíma rétt hjá
ykkur? Var þetta nokkurntíma
hægt?
- Ég fullyrði að á þessu eina ári

höfum við verið fullkomlega póli-
tískt óháðir í fréttaskrifum. Það
voru engar línur gefnar um frétt-
ir, til dæmis af þingi og öðrum
stjórnmálaviðburðum. I leiðara-
skrifum studdum við hinsvegar
samvinnu og félagshyggju, og
þarafleiðandi iðulega Framsókn-
arflokkinn þegar okkur þótti við
eiga
- Ég held að svona frjáls rit-
stjórnarstefna hefði aldrei getað
gengið nema í stuttan tíma, til
dæmis á uppbyggingartímabili, -
því eigendur munu ævinlega fyrr
eða síðar krefjast réttar síns. Það
er óhjákvæmilegt. Ég held að þið
á Þjóðviljanum munið fá að fínna
það á komandi misserum.
Óháð fréttamennsku segirðu, -
en í að minnsta kosti tveimur mál-
um tengdum framsóknarmönn-
um þagði NT þunnu hljóði meðan
aðrir fjölmiðlar fóru hamförum:
skemmdu kartöflurnar og Braga-
kafflskandallinn. Var þetta sam-
kvæmt skipum að ofan eða var
þetta innri ritskoðun?
- Hvorugt. Á öllum blöðum
eiga sér stað mistök í fréttastjórn.
Við misstum til dæmis af því þeg-
ar Sovétmenn reyndu að stöðva
Tarkofskí-hátíðina og þegar Ber-
víkurslysið varð. Frá þessu sagði
Þjóðviljinn og önnur dagblöð,
við ekki. Þarna var auðvitað eng-
in skipun að ofan, við misstum
einfaldlega af fréttinni, nákvæm-
lega einsog önnur dagblöð í öðr-
um dæmum.
Þetta tvennt sem þú nefnir fell-
ur undir slys í blaðinu. Við
þögðum reyndar ekki yfír þessu
en sögðum frá því síðar en aðrir
fjölmiðlar.
Fréttamennska á NT hefur
alltaf verið heldur í síðdegisstíln-
um og það var greinilegt að sam-
keppnin var fyrst og fremst við
DV. Hefðuð þið ekki átt að
demba ykkur strax á síðdegis-
markaðinn? Voru þetta ekki mis-
tök?
- Meiriháttar mistök. Það er
sennilega þrjátíu prósent ódýrara
að gefa út dagblað á kvöldmark-
aði.
Hvað olli?
- Það var fyrst stungið uppá
þessu fyrir ári, en þá ákveðið að
bíða og sjá hvað gerðist um
sumarið. Um síðustu áramót
hvöttu sumir til breytinga en
sumir blaðstjórnarmenn voru
þeirrar skoðunar að undirbún-
ingurinn tæki of langan tíma. Að
mínu mati þarf slík breyting ekki
að taka nema tvær til þrjár vikur.
Er þetta síðdegismál þáttur I
deilum ritstjórnar og blaðstjórn-
ar?
- Já, það er einn þátturinn í
þeim.
Mánudagsútgáfan, - tókst ykk-
ur að höggva eitthvað í DV með
mánudagsblaðinu?
- Mánudagsútgáfan náði veru-
legri útbreiðslu. En gildi hennar
var fyrst og fremst fólgið í að vera
fyrsta skrefið í útgáfu síðdegis-
blaðs. Þannig hafði ég alltaf litið
á málið. Við höfum sennilega
ekki höggvið stórt skarð í út-
breiðslu DV á mánudögum.
Kaupendur, - margir þeirra
íþróttaáhugamenn, - hafa keypt
bæði blöðin. Síðdegisútgáfan á
NT hefði sennilega ekki höggvið
verulega í DV, heldur einfaldlega
stækkað markaðinn.
Það er rætt um að þú og fleiri
gamlir NT-arar ætlið að reyna
meira fyrir ykkur í fjölmiðlun?
- Þetta ár hefur verið gífur-
legur skóli og útgáfa er það sem
ég þekki best núna. Þessvegna
væri alls ekkert óeðlilegt þótt
maður kannaði möguleika á að
setja upp útgáfufyrirtæki, - og þá
hugsanlega með dagblað í kollin-
um.
- m
4 SfÐA - ÞJÓÐVIUINN> Sunnudagur 5. maí 1985