Þjóðviljinn - 18.05.1985, Blaðsíða 13

Þjóðviljinn - 18.05.1985, Blaðsíða 13
MENNING Góður hópur með ferskar hugmyndir „Glerbrot" á Kjarvalsstöðum Björg Örvar sýnir um þessar mundir málverk í Nýlistasafn- inu við Vatnsstíg. Björg Örvar kvað sér hljóðs með ein- þrykksmyndum í Gallerí Borg, síðastliðið haust og lenti þá eins og fleiri listamenn illa út úrverkfallinu. Þvífórsúsýn- ing fram hjá mörgum. Hvað er ég að reyna að tjá? Ef það er liturinn, en málverk Bjargar cru óhlutkennd, þá skortir hann einhvern meiri safa. Ef það er formspil, þá er fyrir lítilli festu að fara hjá Björgu í þeim efnum. Ef það er hins vegar könnun á þeim þáttum sem al- mennt iúta að möguleikum mál- verksins, þá nýtir Björg sér ekki Nú kveður Björg sér aftur hljóðs með olíulitum og stendur sýningin til 19. þessa mánaðar. Málverk Bjargar eru að mörgu leyti opin og fela í sér mikla möguleika, en um leið eru þau vandræðaleg og nokkuð stefnu- laus. Það vantar í þau þá krefj- andi spurningu sem hlýtur að liggja til grundvallar allri list: Hvers vegna er ég að þessu? tækifærin sem miðillinn býður upp á. Málverk Bjargar skortir m.ö.o. afgerandi stefnumið. Hvort sem slík stefna er fólgin í stefnuleysi, eða einhverju öðru, þá standa þessi málverk ekki ein og sér án einhvers markmiðs. Þau segja einfaldlega of lítið þar sem þau hanga á veggjum Nýlistas- afnsins. Þetta táknar samt ekki að Björgu Örvar skorti hæfileika. Hitt er nær sanni að hún er ekki búin að átta sig á því hvað hún þarf að gera list sinni til fram- dráttar. Vissuiega hafí verið til málarar sem voru lengi að átta sig á mögu- leikum sínum, þótt þeir hafi haft pata af innri tjáþörf sinni. Það er ekki allt unnið með því að vita Þreyta Norrœntglerí kjallara Norrœna hússins „Nordiskglas ’85“ erönnur glersýningin sem sett er upp í Reykjavík, þessa dagana, en hún er í kjallara Norræna hússins og hefur að geyma verk eftir 54 listamenn frá öllum „stóru“ Norðurland- anna. Flestir eru frá Dan- mörku, en þar virðist glerlistin hafa náð mikilli fótfestu og varanlegri. Fjölmargireru einnig frá Svíþjóð, en færri frá Noregi og Finnlandi. Við ís- lenska hópinn hafa þær bæst, Halla Haraldsdóttir, Svafa B. Einarsdóttirog Ingunn Bene- diktsdóttir, en þær sýna ekki á „Glerbrot”, glersýningunni að Kjarvalsstöðum. Þær Steinunn Þórarinsdóttirog Rúrí eru ekki með á sýning- unni í Norræna húsinu og Pía Rakel Sverrisdóttir sýnir undir merkjum Dana. Að öðru leyti eru það sömu listamennirnir sem sýna fyrir hönd íslands á báðum sýningum og er það góðurhópurmeðferskverkí . pokahorninu. Sýningin í kjallara Norræna hússins er yfirgripsmikil og stór, e. t. v. einum of stór fyrir salinn og of samanþjöppuð til að verka hvers listamanns fyrir sig njóti sín til fullnustu. Einhvern veginn verður þetta kraðak sem erfitt er að átta sig á og ekki hjálpar skort- urinn á sýningarskrá, en hana vantar tilfinnanlega á svona fjöl- ættaðri sýningu. Það eina sem fylgir er einblöðungur með nöfnum listamanna og niður- röðun þeirra eftir þjóðlöndum. Hvort sem um má kenna slæ- legum undirbúningi eða ein- hverju öðru, þá grípur þessi sýn- ing mann ekki. Ýmislegt er þó vel gert þegar betur er að gáð, en hcildarstemmningu vantar. Það er engu líkara en norræn glerlist sé víðast hvar í kreppu, eða skorti eitthvert nýtt afl til að losa sig undan klafa ofurfágunar, en það virðast vera einkenni hennar nú á tímum. Einhvern veginn finnst manni sem norræn glerlist megi muna fífil sinn fegurri. í hana er komin einhver þreyta sem svekk- ir tjáningarmátt þessara muna. Of mikið er af tækifærislausnum og yfirborðsfrumleik sem eru ein- kenni ákveðins „manierisma", án þess að bera með sér nýjan vaxt- arbrodd. E.t.v. er hans að leita í íslensku glerlistinni. Án þess að flíka þjóðrembulegum sjónarmiðum, virðist sem hin unga glerlist sem mætir okkur á Kjarvalsstöðum, hafi eitthvað það að geyma sem hina eldri og reyndari glerlist í kjallara Norræna hússins skortir. Vissulega eru undantekningar, s.s. frá Danmörku og Noregi. En frísklegir munir Tshai Munch og Ullu-Mari Brandtenberg ná ekki að lyfta upp sýningunni í heild, þótt framlag þeirra sé hrífandi. Fólk er þó hvatt til að fara í Norræna húsið eins og á Kjar- valsstaði og athuga báðar glers- ýningarnar. Þótt ekki séu gangar Kjarvalsstaða ákjósanlegir til sýningahalds, ná íslensku gler- listamennirnir að yfirvinna grám- ann sem þar ríkir. Það er meira en frændum okkar tekst í kjallara Norræna hússins. Þó svo birtan vinni þar með þeim, auðnast þeim ekki að hefja sýninguna upp úr viðjum meðalmennskunnar. HBR upp á hár hvað það er sem manni liggur á hjarta. Samt er mér ekki örgrannt um að þessi sýning hefði mátt bíða ögn svo hún yrði meistara sínum til meiri fram- dráttar. Það er reyndar svo með fleiri sýningar í Nýlistasafninu að und- anförnu, að þær skortir einhvern sannferðugan þunga og alvöru. Ekki veit undirritaður af hverju þetta stafar en mál er að taka upp festulegri sýningaraðferðir því salarkynni bjóða upp á mun meira en flestir aðrir salir á höf- uðborgarsvæðinu. Því segi ég: Burt með þennan leiðindadrunga úr safninu og upp með móralinn. Til alls er að vinna. HBR Betur mó ef duga skal Björg Örvar í Nýlistasafninu Gler er efni okkar tíma; fínlegt, stökkt, viðkvæmt, brothættog hættulegt ef maður sker sig á því eða ef það stingst í mann. Það er einnig gagnsætt og hægðarleikur er að breyta því í spegil. Upp á síðkastið hefur glerið öðlast slíkar vinsældir að ekki dugir annað en tvo stóra sýningarsali til að seðja hungur borgarbúa í þetta óræða og dularfulla efni. Glerbrot ’85 heitir sýningin á göngum Kjarvalsstaða og standa að henni 9 glerlistamenn. Það eru þau Brynhildur Þorgeirsdóttir, Leifur Breiðfjörð, Lisbet Sveinsdóttir, Pía Rakel Sverris- dóttir, Rúrí, Sigríður Ás- geirsdóttir, Sigrún Olöf Einars- dóttir, Steinunn Þórarinsdóttir og Sören Staunsager Larsen. Öll hafa þau misjafna afstöðu til glersins og beita það margvísleg- ustu brögðum til að aga undir myndhugsun sína. Sum nota gler- ið kalt en önnur heitt. f sumum tilfellum er notað í verk unnin samkvæmt pöntun eða nytja- hluti, en í annan stað er um frjáls- an og óháðan miðil að ræða. Það er gleðilegt að sjá hve gler- listamenn íslenskir eru leitandi og lausir við að elta hvern annan. Það er ekkert sem bendir til þess að eitt sé þeim hjartfólgnara en annað. E.t.v. stafar þetta af ólíku upplagi og stefnu í námi og síðar vinnu. T.a.m. er Leifur Breiðfjörð fyrst og fremst gler- skurðarmaður og hefur hingað til unnið við steinda glugga. Sig- riður Ásgeirsdóttir hefur hlotið svipaða menntun og haslar sér nú völl í þess háttar gluggagerð, meðan Leifur fetar sig í átt til ým- issa afbrigða og útúrdúra eins og sjá má á dreka hans sem væntan- lega mun prýða kaffistofu Kjar- valsstaða í framtíðinni. Báðir eru þessir listamenn á líkum miðum en ólíkt skapferli þeirra vísar þeim í gagnstæðar áttir. Svipað má segja um Lísbet Sveinsdóttur sem einnig notar gler sem gagnsæjan og hálfgagn- sæjan ljósgleypi (eða er réttara að tala um ljósmiðil?). Samt eru verk hennar gjörólík verkum hinna tveggja. Sigrún Ó. Einars- dóttir og eiginmaður hennar Sö- ren S. Larsen vinna að glermun- um sínum á sama verkstæði og við sömu skilyrði, í nánum tengs- lum verklega sem hugmynda- lega. Þrátt fyrir það eru verk þeirra af gagnstæðum meiði, reyndar eins og svart og hvítt á mælikvarða glerblástursins. Pía Rakel Sverrisdóttir umbreytir glerinu einnig með hjálp hita og kemst að ákveðnum, persónu- legum niðurstöðum. Þá nota Brynhildur Þor- geirsdóttir, Rúrí og Steinunn Þórarinsdóttir glerið fyrst og fremst sem efnivið til högg- myndagerðar. Útkoman er margslungin og fjölbreytt. Svo virðist sem þessir þrír glerlista- menn leiti hver í sína átt og finni óskyldar lausnir sem hverjar um sig eru þó góðar og gildar og víkka út svið íslenskrar glerlistar. Það má með sanni segja að glerlistin leitist við að taka fólk með trompi og láti íslenskir lista- menn nú kné fylgja kviði með heilsteyptri og fjölbreyttri sam- sýningu. Hér er á ferðinni góður hópur með ferskar hugmyndir. -HBR L LANDSVIRKJUN Landsvirkjun óskar eftir tilboðum í stækkun starfs- priannahúss við Hrauneyjarfossvirkjun í samræmi við útboðsgögn 1401. Verkið felur í sér gröft, fyllingu, uppsteypu og fullnaðarfrágang utanhúss og innan. Helstu magntölur eru áætlaðar: Gröftur 700 m3 Steypa 270 m3 Mót 1250 m3 Bendistál 780 kg Útboðsgögn verða afhent á skrifstofu Landsvirkjunar, Háaleitisbraut 68, 108 Reykjavík frá og með fimmtudeginum 23. maí 1985 gegn óafturkræfu gjaldi að upphæð kr. 1.000.-. Tilboðum skal skila á skrifstofu Landsvirkjunar í Reykjavík, fyrir kl. 14.00 föstudaginn 7. júní 1985, en sama dag kl. 14.00 verða þau opnuð að viðstöddum þeim bjóðendum sem þess óska. Reykjavík, 17. maí 1985. Laugardagur 18. maf 1985 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 13

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.