Þjóðviljinn - 27.09.1985, Blaðsíða 4

LEHDARI
Misbeiting ákæruvaldsins
Sjálfstæöisflokkurinn hefur einbeitt sér aö því
aö raða í stöður ríkisfjölmiðlanna fólki sem hann
getur látiö dansa eftir flokkslínunni hvenær sem
Sjálfstæöisplatan er sett á fóninn. Það þarf ekki
annað en minna á umdeilda ráöningu Markúsar
Arnar Antonssonar í stööu útvarpsstjóra. Mark-
ús hefur síðan gegnt hlutverki hins trúa og
dygga þjóns og raðað vildarvinum Sjálfstæðis-
flokksins í trúnaðarstöður ríkisfjölmiðlanna, og
þannig sett þá í illslítanlegt íhaldstjóður. Síðasta
dæmið er auðvitað ráðning Ingva Hrafns Jóns-
sonar í stöðu fréttastjóra hjá sjónvarpinu. En
Ingvi Hrafn svipti sjálfur hulunni með eftirminni-
legum hætti af hinni réttu ásjónu flokksins, þeg-
ar hann lýsti því yfir án þess að roðna að auðvit-
að hefði hann aldrei fengið umrædda stöðu ef
hann hefði fylgt að málum tiltekinni stjórnmála-
stefnu á vinstri vængnum.
En það er ekki aðeins, að reynt sé á illa dulinn
hátt að koma flokksmönnum á garðann hjá
ríkisfjölmiðlunum. Kné á að fylgja kviði, starfs-
mannafélögin hafa ekki brokkað í takt við
trumbuslátt Sjálfstæðisflokksins, og í þeim er
þar að auki að finna fólk sem lætur sig málefni
launþegasamtakanna miklu varða. Fólk sem til
að mynda tók mikinn og virkan þátt í verkfalli
BSRB á síðasta ári. Nú á að kenna því lexíu. Því
á að lærast að það er betra að kyssa á vöndinn
en reyna að stöðva höndina sem reiðir hann til
höggs. Þess vegna er nú búið að birta tíu
stjórnarmönnum úr starfsmannafélögum út-
varps og sjónvarps ákæru frá sjálfum ríkissak-
sóknara fyrir verkfall sem leiddi til stöðvunar á
útsendingu ríkisfjölmiðlanna í upphafi BSRB
verkfallsins 1. október á síðasta ári. Um þessa
ákæru er einungis þetta að segja: hún er
hneisa þeim sem að henni standa. Hún er pól-
itísk aðför að hinni frjálsu verkalýðshreyfingu í
landinu. Hún er ekkert annað en alvarleg mis-
beiting réttarkerfisins og sorglegt dæmi um að
ísienskt réttarfar er á rangri leið.
Rifjum upp málavöxtu: hinn 1. október fyrra
árs lá í lofti að opinberir starfsmenn myndu
leggja niður vinnu til að herða á kröfum sínum
um bætt kjör. Fjármálaráðuneytið ákvað þá að
grípa til lagabrota gegn þeim með því að greiða
ekki út laun, eins og lög þó buðu og lagaskýr-
endur forsætisráðherra höfðu kveðið án tví-
mæla. Þessari lögleysu mótmæltu starfsmenn
útvarps og sjónvarps á þann eina hátt sem gat
talist viðeigandi. Þeir lögðu niður vinnu!
Sú ákvörðun var ekki tekin að geðþótta þeirra
tíu stjórnarmanna sem nú sitja á bekk hinna
ákærðu. Hún var tekin með lýðræðislegum
hætti á opnum fundi starfsmanna sjálfra. Hún
túlkaði ekkert annað en fullan og frjálsan vilja
þeirra, og var sjálfsagt svar við lögleysu fjár-
málaráðuneytisins. Samkvæmt þessari
ákvörðun stöðvuðust útsendingar ríkisfjölmiðl-
anna þremur dögum fyrr en allsherjarverkfall
BSRB hófst. Fyrir þessa þrjá daga er nú kært,
og kæruhótunin lá að sjálfsögðu í loftinu allt frá
þeim degi er Ragnhildur Helgadóttir
menntamálaráðherra kom því til leiðar, að þeg-
ar samþykkt var að fella niður öll ágreiningsmál,
í tengslum við verkfallsframkvæmdina, þá var
þetta mál þar fyrir utan.
Eðli og inntak ákærunnar sem stjórnarmönn-
unum tíu hefur nú verið birt er öllum Ijós: hún á
að vera pólitísk hirting. Hún á að kenna starfs-
mönnum ríkisfjölmiðlanna að það borgi sig ekki
að reka skelegga launþegastefnu, og tíminn er
valinn til þess einmitt núna, þegar stjórnvöld
sigla enn lygnan sjó í kjaramálum og telja því
unnt að leiða kæruna til lykta áður en kjaradeilur
hefjast á nýjan leik.
En þeir sem standa nú frammi fyrir pólitískri
misbeitingu íslenska ákæruvaldsins standa þar
ekki einir. Við hlið þeirra eru allir þeir sem telja
starf frjálsra verkalýðsfélaga einhvers virði,
sem vilja halda sjálfstæði verkalýðshreyfingar-
innar og andæfa því að réttarkerfið í landinu sé
misnotað í pólitískum tilgangi. Menn skulu gera
sér grein fyrir, að hér er teflt um grundvallar-
atriði og því ríður á að fólk sýni starfsmönnum
útvarps og sjónvarps óskoraðan stuðning í
þessu máli.
Við erum ekki enn búin að kyssa á vönd-
inn!
-ÖS
Morgunblaðinu
óviðkomandi
Staksteinar Morgunblaösins
hafa af því nokkrar áhyggjur í
gær, aö Þjóðviljinn og Alþýðu-
blaðið hafa gert að umtalsefni
viðtal í NT við Jón Þ. Árnason,
sem hefur skrifað hundrað greina
flokk í Morgunblaðið. Viðbrögð
þessi eru bæði skrýtin og vand-
ræðaleg.
í fyrsta lagi segja Staksteinar
að viðtalið við Jón um hans fas-
ísku viðhorf gömul og ný sé „að
sjálfsögðu Morgunblaðinu gjör-
samlega óviðkomandi".
Þetta er rangt að því leyti, að
viðhorfin sem Jón dregur saman í
viðtalinu við NT hafa margsinnis
komið fram í Morgunblaðsgrein-
um, þótt ekki væri með eins opin-
skáum hætti.
í öðru lagi segir Morgunblaðið
að Þjóðviljinn hafi ekki siðferði-
legan rétt til að fjalla um nasisma,
af því að Stalín hafi verið líkur
Hitler í glæpaverkum.
Afskaplega er þetta nú
aumingjalegt. Morgunblaðið
birti á sínum tíma ýmislegt
lofsamlegt og „jákvætt“ um
Þýskaland nasismans og það er
svo sem ekkert launungarmál, að
mikill fjöldi Sjálfstæðismanna,
ekki síst þeirra sem yngri voru,
var hrifinn af nasistum einkum og
sérílagi fyrir að þeir skyldu banna
komma og krata og sjálfstæða
verklýðshreyfingu. En engum
heilvita manni dettur í hug að
segja, að þar fyrir hafi Morgun-
blaðsmenn okkar daga ekki rétt
til að fjalla um nasisma og glæpi
Hitlers.
Rétt eins og þótt í gamla daga
væri margt lofsamlegt skrifað um
Stalín Þjóðviljann, þá verða þau
viðhorf ekki með nokkru móti
skrifuð á reikning Þjóðvilja-
manna samtímis.
Ef menn vilja hafa eitthvert
lágmarksvit í umræðu, þá verður
hún að byggjast á þeim viðhorf-
um sem menn í raun setja fram,
en ekki á því að gera mönnum
upp skoðanir og punda svo á þær.
Sú iðja hefur reyndar verið mikið
eftirlæti Morgunblaðsmanna, og
eins og Staksteinapistillinn
minnir á heldur hún áfram að
vera þeirra höfuðlöstur. Þeir
neita að mæta andstæðingum eins
og þeir eru - þeir vilja hafa þá
eftir sínu höfði, rétt eins og út-
varpsmenn og sjónvarpsmenn og
allt annað.
Ást á
málfrelsi
Nema hvað. Loks kemur að
því, að Stakasteinar játa með
nokkrum trega að „hitt er rétt hjá
Þjóðviljanum, að Jón Þ. Arnason
hefur fengið inni hér í blaðinu
fyrir greinar sínar um þróunar-
og náttúruverndarmál. Því veld-
ur lýðræðisleg afstaða blaðsins“.
En þar með er einmitt komið
að því, sem við hér í Klippinu
áður sögðum: Morgunblaðið
mun sjálfsagt telja greinaflokk
margnefnds Jóns bera vitni um
ást á málfrelsi og lýðræði. En við
tókum það strax fram, að engin
ástæða væri til að bera virðingu
fyrir því umburðarlyndi - vegna
þess blátt áfram, að hin „lýðræð-
islega afstaða“ gengur ekki yfir
alla jafnt. Greinar Jón Þ. Árna-
sonar koma Morgunblaðinu
mjög rækilega við, vegna þeirra
viðhorfa annarra manna sem úti-
lokuð eru frá blaðinu eða þagað
um skipulega. Það eru ekki ýkja
mörg ár síðan að Eyjólfur Kon-
ráð Jónsson, þáverandi Morgun-
blaðsritstjóri og nú þingmaður
Sjálfstæðisflokksins sagði við
höfund íslenskrar bókar um Ví-
etnamstríðið: Ég ætlaði að skrifa
um bókina þína, Magnús, og
náttúrlega gagnrýna hana hart -
en svo hætti ég við það vegna
þess, að mér fannst það vekja
óþarfa athygli á henni ef ég skrif-
aði um hana í mitt blað!
Eykon starfar að sönnu ekki
lengur á Morgunblaðinu, en sú
útilokunarafstaða sem í ummæl-
um hans kemur fram ræður enn
miklu í yfirstjórn Morgunblaðs-
ins og mætti af því segja margar
sögur fróðlegar.
Lifendur
og dauðir
Lokaafsökun Staksteina fyrir
nærveru Jóns Þ. Árnasonar í
Morgunblaðinu er svo sú, að nas-
ismi sé ekki á dagskrá á Norður-
löndum um þessar undir. En,
segir blaðið, „Gulagkommúnism-
inn er sú hætta sem vara þarf
við“.
Rugl er þetta. Það má alveg
eins segja að Gulagkommúnism-
inn eða Stalínisminn sé ekki á
dagskrá á „Norðurlöndum"
(nema í innanflokksdeilum Kom-
múnistaflokks Finnlands) og þes-
svegna sé óþarft að ræða um
hann.
Þótt Stalín sé löngu dauður og
sovésk fangelsi öðruvísi og marg-
falt fásetnari en fyrir 40-50 árum,
þá eru að sjálfsögðu enn uppi
veigamiklar spurningar um
mannréttindi og pólitíska fanga í
flokksræðisríkjum. Segir sig
sjálft.
Þótt Hitler sé löngu dauður er
enginn - ekki einu sinni þeir góðu
Norðurlandamenn - öruggur
gegn því að ekki rísi upp lýð-
skrumsfól, sem notfæri sér
kreppuástand til að espa til út-
lendingahaturs og kynþátta-
fjandskapar eða myndi morð-
sveitirgegn „óæskilegum" öflum.
Og þegar menn halda því fram,
að fasismi geti ekki framar orðið
fjöldahreyfing í Evrópu þá má
spyrja: Á hvaða róli er hinn fran-
ski arftaki þjóðrembunnar í Acti-
on Francaise, Le Pen? Sem hefur
á skömmum tíma sópað til sín
10% fylgi í Frakklandi.
Það er sem betur fer rétt, að
menn eru ekki sérlega smeykir
við tilbrigði við nýfasisma á
Norðurlöndum. Ekki eins og er.
En Morgunblaðsmenn hafa sjálf-
sagt lesið það í viðtalinu í NT, að
Jón Þ. Árnason telur upp fjölda
áhrifamanna í þjóðfélaginu, sem
höfðu viðdvöl með honum í ís-
lenskri nasistahreyfingu. Hann
kveðst halda góðu sambandi við
þessa menn. Og hann segir: Ekki
veit ég til þess að nokkrum hafi
snúist hugur.
Við mælum með því að Stak-
steinar leggi út af þeirri staðhæf-
ingu næst.
ÁB
DJOÐVIUINN
Málgagn sósíalisma, þjóöfrelsis
og verkalýöshreyfingar
Útgefandi: Útgáfufélag Þjóðviljans.
Ritstjórar: Árni Bergmann, össur Skarphéðinsson.
Ritstjórnarfulltrúi: Oskar Guðmundsson.
Fréttastjóri: Valþór Hlöðversson.
Blaöamonn: Aðalbjörg Óskarsdóttir, Álfheiður Ingadóttir,
Helgi Guðmundsson, Lúðvík Geirsson, Magnús H. Gisla-
son, Mörður Arnason, Páll Valsson, Sigríður Pétursdóttir, SævarGuð-
björnsson, Víðir Sigurðsson (íþróttir), Þröstur Haraldsson.
Ljósmyndir: Einar Ólason, Valdís Öskarsdóttir.
Útlit og hönnun: Filip Franksson, Svava Sigursveinsdóttir.
Handrita- og prófarkalestur: Andrea Jónsdóttir, Elías Mar.
Framkvæmdastjóri: Guðrún Guðmundsdóttir.
Skrifstofustjóri: Jóhannes Harðarson.
Skrifstofa: Guðrún Guðvarðardóttir, Magnús Loftsson.
Utbreið8lustjóri: Sigríður Pétursdóttir.
Auglýsingastjóri: Ragnheiður Óladóttir.
Auglýsingar: Ásdís Kristinsdóttir, Guðbergur Þorvaldsson,
Clausen.
Afgreiðslustjóri: Baldur Jónasson.
Afgreiðsla: Bára Sigurðardóttip, Kristín Pétursdóttir.
Símavarsla: Jenny Borgedóttir, Sigríður Kristjánsdóttir.
Húsmæður: Bergljót Guðjónsdóttir, Ólöf Húnfjörð.
Innheimtumenn: Brynjólfur Vilhjálmsson, Ólafur Björnsson.
Bflstjóri: Ólöf Sigurðardóttir.
Utkeyrsla, afgreiðsla, auglýsingar, ritstjórn:
Síðumúla 6, Reykjavík, sími 81333.
Umbrot og setning: Prentsmiðja Þjóðviljans hf.
Prentun: Blaðaprent hf.
Oiga Verð í lausasölu: 35 kr.
Sunnudagsverð: 40 kr.
Áskriftarverð ó mánuði: 400 kr.
Afgreiðsla blaðsins er opin á laugardögum
frá kl. 9 til 12, beinn sími: 81663.
4 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Föstudagur 27. september 1985