Þjóðviljinn - 08.10.1986, Blaðsíða 8

Notrænir tónlistardagar
Kven-
norðmenn
Ætli tónleikarnir sem haldnir
voru í Norræna húsinu sl.
fimmtudagskvöld hafi ekki helst
veriö merkilegir fyrir að þar voru
flutt tónverk eftir tvo kvennorö-
menn? í það minnsta hef ég
aldrei upplifað svoleiðis fyrr og
þar sem þetta voru að auki einu
kventónskáldin á Norrænum
músíkdögum að þessu sinni, var
ekki laust við að maður fyndi
fyrirfram til vinskapar og velvirð-
ingar. Spennandi líka að heyra
hvernig þær stæðu sig við hliðina
á öllum köllunum, sem sannast
að segja voru nú orðnir nokkuð
þungbærir í þýfinu. Og þær
brugðust ekki. Satt að segja var
ekki nokkur leið að heyra
hjálparlaust eitthvað sér-
kvenlegt eða sér-norskt í verkum
þeirra Áse Hedström og Cesile
Ore, sem áttu þarna sinn hvorn
kvintettinn í pólsk-
skandinavískum hátíðarstíl. Öllu
fremur datt manni í hug músík
eftir Lutoslawski, Penderecki og
auðvitað Ligeti, ungverjann sem
frægastur er síðan Bartók og
gerði það gott í Stokkhólmi um
árið. Þessir, ásamt fleirum koma
átómatískt upp í hugann, þegar
flutt er músík eftir marga kall-
norð-menn og aðra skandínava
og íslendinga líka, ef út í það er
farið. Við þessu er auðvitað ekk-
ert að segja, en mætti maður samt
heldur biðja um beint samband.
Tríó eftir Áskel okkar Másson,
fyrir óbó, klarinett og fagott, var
ekki það sem maður hefði helst
viljað heyra úr þeim herbúðum,
en það var auðvitað allt í lagi.
Hinsvegar var þraut að sitja undir
Note-Book eftir danann Mogens
Winkel-Holm fyrir sömu „bes-
etningu" og ekki gott að segja
hvar það hefði endað án hjálpar
Morfusar.
Vegna veikinda eins hljóð-
færaleikara varð að sleppa kvint-
ett eftir Atla Ingólfsson, svo enn
hef ég ekki heyrt þetta verk (sem
heitir í e-moll en er ekki í e-moll),
en vonandi verður úr því bætt
innan tíðar.
Norrænir
sinfóníutónleikar
Kannski að þessir tónleikar í
Háskólabíó sl. föstudag hafi ver-
ið gott sýnishorn af sinfónískum
verknaði á norðurlöndum nær?
Úr Danmörku heyrðust tvö tón-
verk: Arcus, eftir Steen Pade og
Márchenbilder eftir Hans Abra-
KJORBOKINA
SEMUR ÞÚ SJÁLFUR
26,3 MHXJÓNUM ÚTHLUTAÐ f VIÐBÓTAR-
HÖFUNDARLAUN NÚ UM MÁNAÐAMÓTIN
rið 1986 ætlar að verða Kjörbókareigendum sérstaklega hagstætt og
greinilegt að þeir eiga skemmtilega og spennandi lesningu í vændum.
Reyndar vissu þeir að
Kjörbókin ber háa vexti.
Peir vissu líka að innstæð-
an er algjörlega óbundin.
Og þeir vissu að saman-
burður við vísitölutryggða
reikninga er vörn gegn
verðbólgu.
En ætli nokkurn hafi grunað
að ávöxtun Kjörbókar
fyrstu níu mánuði þessa árs
samsvaraði 20,7% árs-
ávöxtun. Það jafngildir
verðtryggðum reikningi
með 6,19% nafnvöxtum.
Svona er Kjörbókin
einmitt: Spennandi bók
sem endar vel.
Við bjóðum nýja sparifjár-
eigendur velkomna í
Kj örbókarklúbbinn.
Landsbanki
íslands
Banki allra landsmanna
kjörbók

hamsen. Það síðarnefnda átti
raunar upphaflega að byrja Nor-
ræna músíkdaga, á tónleikunum
27. september, en var frestað af
einhverjum ástæðum. En þarna
var það semsé komið við illan leik
og gerði heldur engum mein. En
ekki skynjaði undirritaður ævint-
ýrið á bak við það. Verk Pades er
af nokkuð öðru sauðahúsi, höf-
undurinn virðist nokkuð aðhyll-
ast fagurfræði pelabarna (dada),
og það er auðvitað huggulegt. En
svona tæpitungumahler nær ekki
að festast í skammtímaminninu
neitt að ráði. Mætti reyna að rifja
þetta og annað upp með sál-
grejningu?
Úr Svíþjóð fengum við að
heyra búsúnukonsert eftir ma-
gýran Miklos Maros, margfætt
módernestykki án teljandi
meiningar. En margt kunna þeir
fyrir sér þessir piltar og einleikar-
inn, Christian Lindberg, er
hreinn snillingur. Ráða líklega
fáir aðrir við þessa „könnun á út-
jaðri tónsviðsins“.
Tónleikum þessum lauk svo
með Wirchlicher Wald eftir norð-
manninn Arne Nordheim. Þetta
er heilmikið söng- og hljómsveit-
arverk og þaraðauki hálfgerður
sellókonsert. Textinn er „Todes-
erfhrung“, ljóð eftir Rainer Mar-
ia Rilke og smávegis úr Jobsbók.
Sumsé ekki sérlega upplífgandi.
En Nordheim gerir úr þessu
býsna áhrifaríkt tónverk, fullt af
lífvænlegum blæbrigðum línu og
hljóms... tilfinningum. Þetta var
alvörutónverk og því dálítið eins-
og útúr stílnum á NM. Það var
örugglega flutt af Sólvegu Farin-
ger sópransöngkonu og Aage
Kvalbein sellóleikara, með góð-
um stuðningi Langholtskórsins
og hljómsveitarinnar u.stj. Páls
Pampichler Pálssonar.
Lokatónleikar
Guðmundur Emilsson og ís-
lenska hljómsveitin sáu um síð-
ustu tónleikana á Norrænum
músíkdögum í Langholtskirkju á
laugardaginn var. Þeir hófust kl.
hálf sex, skömmu eftir að
næstsíðustu tónleikunum lauk í
Kristskirkju og maður var því
hálf lúinn strax í fyrsta verkinu,
Concertino eftir Hans Holewa.
Höfundurinn, sem hefur búið í
Svíþjóð síðan fyrir stríð (1937),
er upprunninn í Vínarborg. Ber
tónlist hans þess augljós merki,
minnir um margt á Berg og
Schönberg (án þess að kópíera)
og vekur líklega söknuð þeirra
sem lifuð þá tíma.
Svo kom Lamento f. clarinett
og strengi eftir Anders Hillborg
og það var mikill hasar. Guðni
Franzson var ekki í miklum vand-
ræðum að afgreiða það, málaður
einsog trúður. En þetta var eigin-
lega heldur langt, því hugmynd-
in: brjálæðisköst (clarinett) á
móti kyrrlátum bakgrunni
(strengir) gengur úr sér á fáeinum
mínútum. En þetta var þó alls-
ekki leiðinlegt. Hillborg er frá
Svíþjóð, en svo komu talsvert
fræðilegar varíasjónir frá Finn-
landi eftir Paavo Heininen. Ekki
náði ég nú andanum í því þó þar
væru strengir listilega stroknir
undir stjórn Guðmundar.
Aðalverkið kom svo síðast:
Poemi eftir Hafliða Hallgríms-
son. Poemi er einsog allir vita
einskonar fiðlukonsert yfir
myndir eftir Chagall og verð-
launað í bak og fyrir. Sigrún Eð-
valdsdótir lék á fiðluna af frá-
bærri tækni og innlifun og meiri
þroska en búast mætti við hjá svo
ungri manneskju. Sú á eftir að
verða góð.
Og þarmeð lauk fjórðu Nor-
rænum músíkdögum sem haldnir
eru á íslandi, sem eflaust verður
um ókomna daga minnst sem hát-
íðar í felum. Heyrðu færri sam-
tals þessa tólf tónleika en koma á
venjulega sinfóníutónleika á góð-
um degi. Líklega miklu færri, því
yfirleitt voru þarna sömu útlendu
gestirnir að viðbættum stjórn
Tónskáldafélagsins með frúm og
gagnrýnendum. Maður vonar
bara að miðasalan hafi ekki átt að
borga brúsann. LÞ
Sinfóníuhljómsveitin
Öndvegisverk
Fyrstu áskriftatónleikar vetrarins á fimmtudag
Fyrstu áskriftartónleikar Sinfón-
íuhljómsveitar Islands á þessu
starfsári verða í Háskólabíói
fimmtudaginn 9. okt. n.k. Stjórn-
andi hljómsveitarinnar verður
Klauspeter Seibel en einleikari
Vovka Ashkenazy. Efnisskrá
tónleikanna verðurþannig: Moz-
art: Don Giovanni forleikur, pían-
ókonsertíD-dúrK 537. Brahms:
Sinfóníanr. 1.
Klauspeter Seibel hefur áður
stjórnað tónleikum Sinfóníu-
hljómsveitarinnar, síðast í febr.
1986. Þá stjórnaði hann tónverk-
inu Carmina Burana eftir Carl
Orff. Seibel er aðalhljómsveitar-
stjóri við óperuna í Hamborg og
prófessor við Tónlistarháskólann
þar. Auk þess er hann aðalstjórn-
andi Fílharmonfuhljómsveitar-
innar í Nurnberg.
Vovka Ashkenazy er fæddur '
Moskvu árið 1961 en ólst að
mestu leyti upp á íslandi. Hann
hóf píanónám kornungur. Sem
unglingur nam hann hjá
Rögnvaldi Sigurjónssyni í Tón-
listarskólanum í Reykjavík en
fór, 1977, til framhaldsnáms í
Englandi. Lauk námi frá Royal
Northern College of Music árið
1983. Hefur síðan haldið tónleika
víða um heim við sívaxandi virð-
ingu og vinsældir.
-mhg
8 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Mlðvlkudagur 8. október 1986