Þjóðviljinn - 19.11.1986, Page 7

Guðmunda Jóhannesdóttir og Örn Guðmundsson í ballettnum Duende eftir Hlín Svavarsdóttur.
mm
Ogurstund, Amalgam og Duende
Þrír ballettar frumsýndir í Þjóðleikhúsinu
ÁfimmtudagfrumsýnirÞjóð-
leikhúsið 3 balletta eftir þær
Nönnu Ólafsdóttur og Hlin
Svavarsdóttur. Það er ballett-
inn Ögurstund eftir Nönnu,
sem frumsýndur var á alþjóð-
legri balletthátíð í Kuopio í
Finnlandi við góða dóma og
ballettarnir Amalgam og Du-
ende eftirHlín.
Ögurstund er gerð við tónlist
eftir Olivier Messian, sem er
„kvartett um endalok tímans“,
eins og segir í kynningu. Ballett-
inn er fluttur af 13 dönsurum ís-
lenska dansflokksins, en sóló-
dansari er Katrín Hall.
Ballettinn Amalgam eftir Hlín
Svavarsdóttur er gerður við tón-
list eftir Lárus Halldór Grímsson,
og sagði Hlín að ballettinn og
tónlistin hefðu orðið til samhliða
og væri þessi ballett eins konar
kalt reikningsdæmi um form.
Leiktjöld og búningar við báða
þessa balletta eru eftir Sigurjón
Jóhannsson.
Ballettinn Duende er and-
stæða við Amalgam og fjallar um
ástríður og tilfinningar. Hann er
gerður við tónlist eftir bandaríska
tónskáldið George Crumb, en
tónverkið heitir upprunalega
„Ancient voices of Childrerí' og
er samið undir áhrifum spænska
ljóðskáldsins Federico Garcia
Lorca. Hlíf sagðist hafa heyrt
þetta tónverk fyrir allmörgum
árum og þegar fengið ákafa
löngun til þess að semja við það
ballett. Hlíf sagði aðspurð um
merkingu nafnsins á ballettinum
að orðið Duende stæði fyrir hið
ástríðufulla í listinni, auk þess
sem það hefði svo fallegan hrynj-
anda.
Ballettinn Amalgam er saminn
fyrir 6 dansara, en Duende fyrir 2
pör.
Hlín Svavarsdóttir hefur starf-
að sem ballettdansari og danshöf-
undur í Hollandi í fjöldamörg ár
og starfar þar enn sem danshöf-
undur.
Die Horen
Helgað íslenskum
nútímabókmenntum
Nýjasta hefti vesturþýska
bókmenntatímaritsins Die
Horen er komið út og er ein-
göngu helgað íslenskum nú-
tímabókmenntum. Hérertrú-
lega um að ræða ítarlegustu
kynningu sem gerð hefur ver-
ið á íslenskum nútímabók-
menntum á erlendu tungu-
máli, en heftið er 224 blað-
síður að stærð og hefurað
geyma þýðingar á Ijóðum 30
skálda, 14 smásögurog 9 rit-
gerðir um íslenskar bók-
menntirogsvartlist.
Umsjón með útgáfunni höfðu
þeir Franz Gíslason, Sigurður
A. Magnússon og Wolfgang
Schiffer.
- Við þurfum ekki að hafa
neina minnimáttarkennd gagn-
vart öðrum Evrópuþjóðum fyrir
okkar nútímabókmenntir, sagði
Sigurður A. Magnússon í spjalli
við Þjóðviljann í tilefni útkomu
tímaritsins. íslenskar bók-
menntir hafa hins vegar lítið ver-
ið kynntar erlendis, og við höfum
orðið varir við það að það vekur
jafnvel undrun meðal fólks á
meginlandinu að við skulum yfir
höfuð eiga okkar bókmenntir.
Sigurður sagði að allt frá stríðs-
lokum hefði verið landlægur eins
konar uggur gagnvart norrænni
menningu, ekki hvað síst í Þýska-
landi. íslensk menning og norræn
hefði vakið með mönnum ein-
hverjar óþægilegar minningar.
Nú væri þessi uggur sem betur fer
horfinn, og þvert á móti hefði
mikill áhugi á norrænni menn-
ingu gert vart við sig á megin-
landinu upp á síðkastið. Þannig-
hefði t.d. verið haldin norræn-
bókmenntavika í Hamborg í apríl
síðastliðnum, og hefði aðsókn að
henni farið langt fram yfir það
sem aðstandendur hefðu átt von
á. Sigurður sagðist vonast til þess
að þessi útgáfa á Die Horen yrði
til þess að brjóta ísinn og að farið
yrði að þýða heilar íslenskar
bækur yfir á þýsku.
Hvaða þýðingu hefur það fyrir
íslenskar bókmenntir að vera
þýddar á erlendar tungur?
Ég held að það auki mönnum
metnað að sjá verk sín þýdd á
erlend mál. Það verður liíca til
þess að menn sjá verk sín í víðara
samhengi. Þó skiptir auðvitað
enn meira máli fyrir bók-
menntirnar að við fáum erlend
bókmenntaverk þýdd yfir á ís-
lensku.
Hafa íslenskar bókmenntir lið-
ið fyrir einangrun?
Já, að minnsta kosti fram að
síðari heimsstyrjöldinni. Við
sjáum að þeir höfundar sem
standa upp úr hafa annað hvort
dvalist langdvölum erlendis eða
þá lifað í nánum tengslum við er-
lendar bókmenntir t.d. í gegnum
þýðingarstarf.
Hvernig var staðið að þýðing-
unum í þetta hefti?
Þetta eru allt nýjar þýðingar,
sérstaklega unnar fyrir þessa út-
gáfu. Þýðendurnir eru 13 og hafa
að okkar mati unnið mjög gott
starf. Undirbúningur að útgáfu
heftisins hefur tekið um 2 ár.
Frekari
íslandskynning
á döfinni
Það var Franz Gíslason sem
átti frumkvæðið að þessari útgáfu
ásamt með Wolfgang Schiffer.
Þeir fengu Sigurð A. Magnússon
síðan inn í ritstjórnina, en
Goethe-stofnunin í Reykjavík og
Coletta Burling, sem þar starfar,
aðstoðuðu einnig við framkvæmd
verksins.
Franz Gíslason tjáði okkur að
Bókmenntaky nningasj óður
Sigurður A. Magnússon og Franz Gíslason með eintak af íslandsútgáfu þýska
tímaritsins Die Horen.
hefði kostað þýðingar í heftið, en
íslandsvinafélagið í Bremerhafen
hefði greitt ritlaun til höfunda.
Franz sagði að útgáfa þessi yrði
tilefni frekari íslandskynningar
víðs vegar um Þýskaland á næst-
unni. Þannig hefði sérstök ís-
landskynning hafist í þessum
mánuði með myndilstarsýningu
þann 11. desember, þar sem
Steinunn Sigurðardóttir mun lesa
upp framlag sitt í heftinu og kafla
úr nýútkominni skáldsögu sinni,
Tímaþjófinum. Þá mun Steinunn
væntanlega einnig lesa upp úr
verkum sínum í Bremerhafen í
sömu ferð. Þá er einnig fyrirhug-
uð íslandskynning á Rínarsvæð-
inu í mars næstkomandi, þar sem
íslenskur höfundur mun lesa úr
verkum sínum á 3 stöðum, í
Briihl, Bielefeld og Köln. Þá eru
einnig fleiri slíkar íslandskynn-
ingar fyrirhugaðar, t.d. í Hanno-
ver. Þá sagði Franz að einnig væri
í bígerð að gefa út sérstakan við-
auka um íslenska nútímalýrík við
Árbók um vesturþýska nútíma-
ljóðlist, og er viðauki þessi fyrir-
hugaður eftir 2 ár. Þá sagði Franz
að einnig væri ráðgert að gefa út
safn af nýrri þýskri lýrík á ís-
lensku, og yrði sú útgáfa hugsan-
lega í samvinnu við tímarit Máls
og menningar.
Þeir Sigurður og Franz sögðu
að ekki væri hægt að hugsa sér
betri kynningu á landi og þjóð en
með því að kynna bók-
menntirnar, því í þeim væri að
finna sál þjóðarinnar.
íslandsheftið af Die Horen er
til sölu í Bókabúð Máls og menn-
ingar fyrir þá sem áhuga hafa á að
kynna sér íslenskar bókmenntir á
þýskri tungu.
Mi&vlkudagur 19. nóvember 1986 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 7