Þjóðviljinn - 27.04.1988, Blaðsíða 8

S-Afríka
„Við getum ekki liðið að
okkar fólki, félögum okkar,
sé sláftrað daglega“
Prithiraj Ramkisun Dullay er fulltrúi Afríska þjóðarráðsins,
ANC. Þjóðviljinn átti spjall við hann á dögunum
P.R. Dullay. Mynd E.ÓI.
Það eru svartir, hvítir, brúnir,
ailavega litir í Afríska þjóðar-
ráðinu, ANC. Við erum öll á
sama máli. Við viljum ekki AP-
ARTHEID, aðskilnaðarstefn-
una, því hún er grimm! Sjáðu
„Cry Freedom“. Ef maður er á
móti kerfinu þá er maður
dauður!
Prithiraj Ramkisun Dullay er
fulltrúi Afríska þjóðarráðsins.
Hann kom hingað til íslands til að
vera við kynningu á ræðum og
ritum Che Guevara og hitti í
leiðinni að máli ýmsa stjórnmála-
menn til að ræða viðskiptaþving-
anirnar sem s-afríska þjóðin grát-
bænir heiminn að setja á landið
sitt.
Afríska þjóðarráðið hefur
starfað síðan 1912 að auknum
lýðréttindum íbúa álfunnar og
var bannað 1960. Það var andsvar
s-afrísku stjórnarinnar við þeim
hryllingi sem umheimurinn sýndi
þegar stjórnin gerðist sek um
fjöldamorð á svörtum verka-
mönnum í Sharpeville sama ár.
Tveimur árum síðar stofnaði
ANC skæruliðasveitir sem starfa
enn. Hann segir þær nauðsyn-
legar í frelsisbaráttu s-afrísku
þjóðarinnar.
Grimmdarverk
Ef Donald Woods hefði verið
áfram í S-Afríku hefði
Apartheid-kerfið drepið hann.
Vinur minn, Richard Turner, var
lektor og flúði frá S-Afríku.
Hann var skotinn til bana heima
hjá sér. Þeir drápu hann! Samt
var hann hvítur! Geanette Curtis,
stúdent og virkur þátttakandi í
andófinu gegn kerfinu, var myrt í
háskólanum í Angóla. Hún fékk
senda sprengju í pósti sem drap
dóttur hennar og hana sjálfa.
Sprengjan var svo öflug að það
fannst hvorki tangur né tetur af
dótturinni. Hún var fullkomlega
sundurtætt! Höfuð Geanette fór
af og önnur höndin líka!
Þetta er sá raunveruleiki sem
við erum að reyna að benda fólki
á að við búum við, segir
P.R.Dullay. Þetta er ekki
beinlínis kynþáttabarátta. Þetta
er barátta gegn kerfinu. Gegn
Apartheid því það er gegnsýrt af
ofbeldi! Þetta er það sem við
erum að reyna að gera heiminum
ljóst!
Hvad um ANC, Afríska þjóð-
arráðið? Hvernig starfar það?
Eru þetta samtök sem byggja á
skæruhemaði fyrst og fremst eða
er þetta pólitísk hreyfing sem
leggur sinn metnað í friðsamlega
baráttu?
Síðan 1961, eða í um það bil 27
ár, hefur ANC beitt sér fyrir tak-
markaðri hernaðaríhlutun. Okk-
ar viðleitni hefur að mestu verið
að byggja upp grasrótarhreyfing-
arnar, verkalýðsfélögin, náms-
mannahreyfinguna, kvenna-
hreyfingar og ýmsar borgaralegar
hreyfingar; grasrótina. Það er
okkur gífurlega mikilvægt að
skapa skýran skilning á því fyrir
hvað ANC stendur og trúir á, og
um hvað þessi barátta snýst. Ef
litið er á sögu ANC þá hefur það,
síðan það var stofnað 1912, orðið
fyrir áhrifum frá Ghandí; óvirk
andstaða, ekkert ofbeldi, engin
viðbrögð af nokkru tæi við of-
beldisaðgerðum kerfisins. Fólk
eins og Albert Luthuli, nóbel-
sverðlaunahafa 1960, forseti
ANC, Nelson Mandela og aðrir
leiðtogar ANC voru allir í grund-
vallaratriðum heillaðir af því
sama; vildu ekkert ofbeldi. En
samt sem áður eru leiðtogar okk-
arhandteknirogpyntaðir. Okkar
fólk er stöðugt beitt ofbeldi.
Ef við hefðum átt í höggi við
siðmenntað fólk, í þeim skilningi
að það væri hægt að tala við það
og það væri tilbúið að hlusta á
okkur og ræða hlutina, þá hefðu
málin horft öðruvísi við.
Mannréttindi
strax!
Það væri tillölulega auðvelt
fyrir okkur að bregðast við með
hryðjuverkum en við erum ekki
hryðjuverkamenn. Við erum
skynsamt fólk og erum tilbúin að
semja við fulltrúa S-
Afríkustjórnar með vissum skil-
yrðum. Þessi skilyrði eru: Að að-
skilnaðarstefnan, Apartheid,
verði rifin niður. Að þeir sætti sig
við að það verði í framtíðinni
jafnt vægi milli atkvæða í
landinu; einn kjósandi, eitt at-
kvæði. Að þeir sætti sig við sam-
einaða S-Afríku þar sem engin *
sérstök héruð blökkumanna
fyrirfinnast og öll þau samtök sem
bönnuð hafa verið verði viður-
kennd á ný. Að allt það fólk sem
nú er í útlegð og hefur verið hrak-
ið burt af stjórninni verði velk-
omið heim aftur frítt og frjálst.
Að allir pólitískir fangar verði
látnir lausir. Ef þeir ganga að
þessum skilmálum þá erum við
tilbúin að semja við þá. Við get-
um ekki gengið að því að taka
þátt í einhverjum viðræðum um
að gera Apartheid „fallegri“ eða
eitthvað slíkt. Við erum engin
börn! Við vitum hvað við syng-
jum! Við erum ekki að tala um
réttindi manna sem hluta af ein-
hverjum hóp heldur sem einstak-
linga því hópbundin réttindi eru
aðskilnaður í sjálfu sér.
Sjáum til dæmis hver
mannréttindi íslendinga eru. Þið
hafið ákveðin réttindi sem ein-
staklingar. Þið megið mynda
hverslags hópa, vinna þar sem
ykkur hentar, hafið málfrelsi,
prentfrelsi, megið bindast þeim
stjórnmálasamtökum sem ykkur
hentar, megið bjóða ykkur fram
til þings. Þetta eru grundvallar-
atriði og það er einmitt þetta sem
við erum að berjast fyrir í okkar
landi. Við erum ekkert að biðja
um eitthvað fjarstæðukennt og
fáránlegt: Við viljum grundvallar
mannréttindi!
Viðskipta-
þvinganir
En hvað um aðferðirnar?
Kemur viðskiptabann til með að
hjálpa ykkur í baráttunni fyrir
þessum markmiðum ? Hvaða
áhrif hefur það?
Algjörlega! Tilgangurinn með
viðskiptabanninu er að veikja
efnahag S-Afríku. Efnahagur
hennar er gífurlega háður fjár-
magni sem kemur frá Vestur-
löndum. Ef fjármagnsgrund-
völlurinn er veiktur og fjárfest-
ingar í fyrirtækjum þá höfum við
fengið það sem við viljum. Við
erum að biðja þessi fyrirtæki að
fara. Fyrir hvert fyrirtæki sem fer
veikist staða S-Afríku. Hinn vest-
ræni heimur verður að átta sig á
að viðskiptaþvinganir hafa áhrif.
Þær hafa svo sannarlega áhrif!
Varðandi spurninguna hvernig
þetta komi við svart fólk, því það
er algeng spurning, er mitt and-
svar mjög skýrt: I S-Afríku eru
meira en 6 miljónir atvinnufærra
manna atvinnulausar. 6 miljónir
manna sem hafa engin störf
núna, og hafa ekki haft nein störf
síðustu 5 ár! Fjöldi þeirra eykst
dag frá degi. Viðskiptaþvinganir
koma til með að hafa þau áhrif að
fleiri svartir menn missa störf sín.
En þær koma líka til með að gera
það að verkum að fleiri hvítir
menn missa sín störf, og það eru
nú þegar dæmi þess. Maður getur
séð hvítt fólk koma á staði þar
sem fátæklingum er gefinn súp-
uspónn og fleira þesslegt, þar
sem fólk getur fengið eina máltíð
á dag. Þetta hefur aldrei fyrr gerst
í S-Afríku. Viðskiptaþvinganirn-
ar eru sannarlega farnar að hafa
áhrif.
Við trúum því að við séum
tilbúin til, sem þjóð, að þjást að-
eins meira til að öðlast frelsi okk-
ar. Við þjáumst nú þegar, við
höfum þjáðst síðastliðin 300 ár,
lifað í þrældómi og ánauð. Við
viljum einfaldlega ekki lifa sem
feitari, brosmildari og betur
klæddir þrælar. Við viljum fá að
lifa með reisn; frjáls! Því á hver
mannvera, hvar sem er í heimin-
um, að eiga rétt á. Við krefjumst
þess réttar! Við trúum því að eina
friðsamlega leiðin sem hinn vest-
ræni heimur getur valið til að
hjálpa íbúum S-Afríku sé að setja
á hana viðskiptaþvinganir. Við
þjáumst núna, við höfum þjáðst
síðustu 300 árin, við höfum verið
svelt til dauða. Fjöldamörg unga-
börn, svört ungabörn, deyja í S-
Afríku árlega. Þau deyja því þau
fá ekki nóg að borða, fá ekki rétta
fæðu. Við viljum breyta þessu!
Við höfum goldið harðræðið háu
verði og við erum tilbúin að kalla
yfir okkur örlítið meira harðræði
til að geta uppskorið frið í fram-
tíðinni!
Framfarir
eða hvað?
Nú heyrum við afþví að Botha
sé tilbúinn að hleypa blökku-
manni í nefndina sem sér um for-
kjör forsetans. Er það ekki skref
fram á við? Fagnið þið ekki slíkri
viðleitni?
f okkar augum er þetta skref
aftur á við. Þetta er gervitillaga
hjá Botha um að hleypa fulltrúa
svartra í forsetanefndina. Hver
einasti leiðtogi sem nýtur
minnsta snefils af trausti hefur
hafnað slíku og þvílíku. Meira að
segja leiðtogar Bantustan hafa
hafnað þessu. Leikbrúðurnar í
Bantustan! Botha er bara að leita
að einhverjum jánkandi þræl.
Öllu sem Botha segði, jánkaði
hinn með: „Já, herra! Já, herra!“
Hann er bara að leita sér að
stimpilpúða! Enginn afrískur
leiðtogi sem nýtur trausts fólksins
tæki þátt í svonalöguðu. Þetta er
ekkert framfaramerki. Þetta er
kænskubragð sem Botha ætlar að
reyna að beita okkur en við af-
neitum þessu með fyrirlitningu!
Ef Botha væri alvara með að
breyta einhverju í S-Afríku, hví
var hann þá ábyrgur fyrir því að
18 félög sem berjast gegn aðskiln-
aðarstefnunni voru bannaðar í fe-
brúar á þessu ári? 18 stærstu fé-
lögin. Friðsamleg félög, lögleg
félög, voru bönnuð innan S-
Afríku! Við segjum einfaldlega,
fólk eins og Desmond Tutu, segj-
ir: „Hverjir eru valkostirnir?
Hvaða úrræði eru eftir?“ Frið-
samleg samtök sem starfa innan
ramma laganna, ekki bendluð við
vopnaskak eða neitt slíkt, eru
bönnuð. „Ef friðsamleg andstaða
gegn aðskilnaðarstefnunni er
ekki leyfð, hvaða leiðir eru okkur
þá færar?“ Er andsvarið það að
allir í S-Afríku eigi að grípa til
vopna? Er það það sem stjórn
Botha er að segja okkur? Hún er
að banna að öllu leyti öll frið-
samleg mótmæli. Það ríkir
neyðarástand í landinu. Herinn
ræður öllu. Þar er mesta rit-
skoðun í heiminum. Eitt dagblað
hefur þegar verið bannað og
fjögur eða fimm eru búin að fá
hótanir um að þau verði bönnuð.
Ritstjóri blaðsins sem hefur verið
bannað hefur nú setið í fangelsi í
tvö ár. Það eru fjórir aðrir blaða-
menn í fangelsum núna. Að
minnsta kosti 11 blaðamenn hafa
verið reknir frá S-Afríku. Allir
þeir erlendu blaðamenn sem vilja
koma inn í landið verða að fá leyfi
stjórnarinnar til að koma til
landsins. Allar leiðir til að afla
frétta um það hvað er að gerast í
bæjunum, í öðrum hlutum lands-
ins hvar svo sem vandamál koma
upp, eru algjörlega lokaðar
öllum blaðamönnum, hvort sem
þeir eru s-afrískir eða útlendir.
Þeir verða að koma á upplýsinga-
skrifstofu ríkisins, sem er skrif-
stofa stjórnarinnar, til að fá frétt-
ir. Hvar svo sem vandræði koma
upp mega blaðamennirnir ekki
koma á staðinn. Þeir verða að fá
leyfi Upplýsingaskrifstofunnar til
að fara þangað og sjaldnast fá
menn það leyfi.
Þannig að nú höfum við bann
við starfsemi 18 samtaka, her-
stjórn í landinu öllu, hörðustu rit-
skoðun á allri jarðarkringlunni,
við höfum ekki frjálsa fjölmiðlun
eða prentfrelsi í S-Afríku. Teng-
du alla þessa hluti saman. Hvað
höfum við? Við höfum hefð-
bundið lögreglu- og herríki í S-
Afríku! Hvaða valkosti höfum
við svosem? Eigum við einhverra
kosta völ? Jafnvel á þessari
stundu, í ANC, í öðrum sam-
tökum í S-Afríku, erum við enn
að hrópa út til hins vestræna
heims: Þið verðið að beita við-
skiptaþvingunum!
Fylgjast
Islendingar með?
Tökum lítið land eins og ís-
land. Er til einhver siðferðileg
réttlæting á því að viðskipti ís-
Fjöldaútför í kjölfar grimmdarlegra ofsókna hersins gegn fólkinu. Hvað er til ráða? Hermenn stjórnarhersins ganga um og myrða tólk eftir hentugleikum. I Soveto, árið 1976, skutu hermenn á
hópa grunnskólabarna og drápu 700 þeirra. 3000 önnur slösuðust. Hermennirnir voru á „skyttiríi".
lands við S-Afríku aukist? Hefur
fsland í rauninni augun opin fyrir
því sem er að gerast í heimalandi
mínu? Svarið hlýtur að vera það
að þið getið ekki verið svo blind
að þið sjáið ekki hvað er að ger-
ast. Ef maður bara sér kvikmynd-
ina „Cry Freedom“ þá getur
maður séð hvernig ástandið var
fyrir 10-11 árum. Núnaerástand-
ið 10-11 sinnum verra en það var
þá! Síðan 1984 hafa 3 þúsund
manns verið drepnir í heimalandi
mínu! 40 þúsund manns hafa ver-
ið handteknir og færðir í hlekki!
Af þeim eru 10 þúsund börn á
aldrinum 7-17 ára! Er hægt að
réttlæta svona villimannlega
hegðun?!! Við erum enn að
reyna að höfða til vestrænna rík-
isstjórna og segjum: „Það er ekki
of seint enn! Þið hafið í höndun-
um möguleikann á að knésetja
S-Afríkustjórn með því að beita
hana viðskiptaþvingunum. Það
■ mftfiiini muttmr
Grimmdin hefur kostað mörg þúsund blökkumenn lífið. Þetta eru þau örlög sem s-afríska
þjóðin horfir uppá.
er síðasta friðsamlega úrræðið
sem hægt er að grípa til. Öll
önnur sund eru lokuð!“ En hvað
gera íslendingar? Þetta er orðið
spurningin um það hvort ísland
er að dragast afturúr. Öll hin
Norðurlöndin hafa samþykkt að
sniðganga S-Afríkustjórn. Með
öðrum orðum hafa þau bannað
nýjar fjárfestingar, stöðvað allan
innflutning frá S-Afríku og út-
flutning til S-Afríku, hætt að
fljúga með s-afrískum flugfé-
lögum, hætt að selja s-afríska
gullpeninginn, kruge-randið, og
fleiri og fleiri lög hafa verið sett
gegn S-Afríkustjórn. Ef ísland
tilheyrir þessu bræðralagi þjóða,
Norðurlandaþjóðunum, þá getur
það varla haldið áfram að skipta
við S-Afríku. Við erum að benda
á að þið eruð útúr hól í afstöðu
ykkar, ekki aðeins varðandi það
sem gerist innan S-Afríku heldur
líka við það sem er að gerast á
hinum Norðurlöndunum! Við
segjum að auðvitað eigið þið að
gæta að sjálfstæði ykkar, ykkar
rétti til að taka sjálfstæðar á-
kvarðanir, en þessar ákvarðanir
sem teknar hafa verið af hinum
Norðurlandaþjóðunum, hafa
ekki verið teknar af neinni léttúð.
Þær hafa verið teknar eftir mikla
umhugsun. Þau hafa ákveðið að
Siau hafi tekið rétta stefnu. Þið,
slendingar, eruð hluti af þessum
Norðurlandaþjóðum. Þið ættuð
að fylgja dæmi þeirra og setja
strax víðtækar efnahagsþvinganir
á S-Afríku. Það er eina leiðin
fram á við sem hægt er að grípa
til!
Einkaherir
En hvað um aðferðir lögregl-
unnar? Hverjar eru þær? Hverjar
■ eru hinar raunverulegu aðferðir
sem lögreglan notargegn ykkur?
Lögreglan og herinn hafa
alltaf beitt okkur ofbeldi. S-
Afríka er eina landið í heiminum
sem heimilar einkafyrirtækjum
að hafa sína eigin heri. Einkaher-
ir stóru námufyrirtækjanna eru
gráir fyrir járnum og er verkfall
skellur á þá eru verkamennirnir í
stöðugri lífshættu. Svo er það lög-
reglan. Járnbrauta- og hafnalög-
reglan eiga að framfylgja lögun-
um en í stað þess útbreiða þær
hræðslu og ótta. Á hverju ári eru
að meðaltali 560-600 manns
skotnir í S-Afríku og um þriðj-
ungur þeirra eru skotnir til bana.
Venjulega er afsökunin sú að
þessi og hinn hafi sýnt mótþróa
við handtöku eða að hinn og þessi
hafi hlaupist á brott, og því hafi
hann eða hún verið skotin. Þetta
eru venjulega útskýringarnar
sem við fáum á þessum drápum.
Á meðaldegi er fjöldi þeirra sem
eru í fangelsi 193 þúsund manns.
Þetta eru nýjustu tölur. Á síðustu
12 mánuðum hafa 134 verið líf-
látnir í S-Afríku með dómsúr-
skurði. Þetta er hæsta
ársmeðaltal á aftökum í S-Afríku
síðan ríkið var stofnað 1910 en í
S-Afríku er hæsta aftökumeðal-
tal í heiminum. Síðasta ár hefur
meira að segja slegið öll fyrri met
í S-Afríku sjálfri. Lögreglan,
stjórnarherinn, einkaherirnir,
eru styrktarstoðir aðskilnaðar-
stefnunnar, sem í sjálfri sér er
gegnsýrð af ofbeldi. Sú þróun
sem hefur átt sér stað í landinu
okkar á síðustu þremur til fjórum
árum, og hefur magnast á síðasta
ári, hefur verið að dauðasveitir
eru farnar að láta til sín taka.
Þessar dauðasveitir starfa nák-
væmlega eins og þær hafa verið
starfræktar í E1 Salvador, Arg-
entínu og Chile. Oftast eru árá-
sirnar gerðar að næturlagi því þá
er fólk ekki vart um sig. Þær
koma inn í húsin, skjóta og
drepa. Það eru ótal dæmi um það
að fólk hefur verið valið sem
skotmörk, sérstaklega fólk sem
hefur starfað í framfarasinnuðum
samtökum, jafnvel leiðtogar
þeirra, stjórnarformenn, eru
valdir úr og einstaklingar innan
lögreglunnar vita hvar það sefur
og heldur til, því þeir hafa einnig
uppljóstrara, og að næturlagi
drepa þeir fólk.
Ofsóknir!
Fyrir tveimur vikum sagði
Alan Busac að hann fengi
símhringingar þar sem honum
væri hótað dauða. Þessvegna
kom hópur stúdenta sér saman
um að halda vörð úti fyrir húsinu
hans til að varna því að eitthvað
henti hann. Skyndilega tóku
stúdentarnir eftir því að það kom
bíll upp að húsinu, með ljósin
slökkt. Þá fylltust þau grun-
semdum og tóku eftir því að þetta
var lögreglubíll, opinber lögregl-
ubíll. Allir opinberir lögreglubíl-
ar eru merktir með SAP á núm-
eraplötunnum, sem þýðir s-
afríska lögreglan. Einn af glugg-
unum á bílnum var skrúfaður nið-
ur og út um þann glugga stóð
byssa og miðaði í áít að húsi
Alans Busac. Um leið og lögregl-
an sá stúdentana þeysti hún í
burtu því þeir hefðu getað tengt
lögregluna við verknaðinn.
Desmond Tutu erkibiskup fær
daglega morðhótanir. Hvenær
verður hann myrtur? Hann hefur
sagt frá þessu því þetta er mál alls
samfélagsins. Eina ástæðan fyrir
því að Tutu hefur ekki enn verið
drepinn er að hann er þekktur um
allan heim. Svo þekktur að þeir
eru hræddir við að láta til skarar
skríða gegn honum. En hver
veit? Það gæti skyndilega komið
upp ofstækisfullur maður innan
lögreglunnar og sagt sem svo;
„Jæja, nú bindum við endaá
óþægindin sem þessi svarti maður
hefur bakað okkur!" og skotið
hann eða drepið á einhvern ann-
an hátt. Nú, eða rænt honum.
Fólk hefur horfið sporlaust í
landinu okkar. Oft hefur hvorki
tangur né tetur fundist af því.
Stundum hafa fundist lík, stund-
um ekki. Stundum hefur fólk ver-
ið sett inn í bíla sem hafa síðan
verið brenndir til ösku. Fólk
mætir þvílíkum skelfingarenda-
lokum í landinu okkar! Ofbeldið
er ekkert að minnka. Það eykst!
Og það heldur áfram að aukast
því Botha-stjórnin hefur engar
lausnir á okkar vandamálum, og
þeir vita að Afrfska þjóðarráðið
býður upp á raunhæfar lausnir.
Við segjum að S-Afríka tilheyri
öllum þeim sem í henni búa, bæði
svörtum og hvítum. Það geta þeir
ekki sætt sig við. Þeir geta ekki
sætt sig við að landinu okkar
verði stjórnað á lýðræðislegan
hátt því því verður ekki stjórnað
samkvæmt skilgreiningunni á
yfirburðum hvítra. Við trúum á
stjórn meirihlutans. Ekki endi-
lega í þeim skilningi að það sé
meirihlutastjórn svartra heldur
trúum við á meirihlutastjórn sem
yrði kosin af meirihluta fólksins.
Það vill svo til að svartir eru í
meirihluta í S-Afríku svo það er
eðlilegt að það yrði meirihluta-
stjórn þeirra. En ef upp kæmi
hvítur framfarasinni sem hefði
eitthvað að bjóða sem höfðaði til
fólksins þá mundi fólkið að sjálf-
sögðu kjósa hann. Það mundi
ekki kjósa eftir litarhætti, heldur
verðleikum. Þetta er það sem
þeir hræðast og þeirra eina and-
svar er ofbeldi.
„Hver stjórnar
í S-Afríku?u
í dag eru spurningar eins og
„Hver stjórnar í S-Afríku núna?“
bornar fram og hafa verið það
síðustu 2 ár. Er það Botha? Eða
er það varnarmálaráðherrann
Malan? Er þingið sjálft í ein-
hverri aðstöðu til að segja að það
stjórni S-Afríku? í grundvallarat-
riðum trúum við því að S-Afríka
sé undir einræðisstjórn hersins og
Botha er hluti af honum, hann
var varnarmálaráðherra áður.
Það er herráð sem er ábyrgt fyrir
stjórn S-Afríku sem þýðir að Bot-
ha, Malan, öryggissveitirnar og
leynilögreglan og fleiri stjórna S-
Afríku. Það er alls ekki þingið
sem gerir það. Þingið er bara
stimpilpúði!
Hvernig bregðast skæruherir
ANC við?
Ég get ekki annað en endur-
tekið orð forseta okkar, Olivers
Tambo, þar sem hann segir að
hinar síauknu árásir á ANC,
innan landsins og utan, með
morðum á leiðtogum okkar kalli
á andsvör innan landamæra S-
Afríku. Vopnaskakið eykst. Við
erum að fara fram á uppreisn
fólksins í S-Afríku. Við hvetjum
fólk til að vígbúast, finna öll þau
tiltæk vopn sem til eru og vígbú-
ast, pvi pao se eina leioin ui ao
fólkið geti varið sig sjálft. Við
erum enn ákveðin í að hæfa efna-
hagslega mikilvæg skotmörk, s.s.
olíugeymslurnar og skotmörk
sem heyra undir herinn og
lögregluna, lögreglustöðvar og
herbúðir. Þetta eru iögmæt skot-
mörk í okkar hugum. Við erum
að segja hvítum íbúum, vegna
þess að það eru aðallega hvítir
sem styðja Botha, að hætta strax
allri hernaðarstarfsemi. Við höf-
um beint athyglinni að bændum
sem búa nálægt norðurlanda-
mærunum. Þessum bændum hef-
ur verið lofað alls kyns stuðningi
ef þeir tækju upp búskap á þess-
um slóðum. Þeir sem hafa tekið
tilboðinu eru vopnum búnir af s-
afríska hernum. Þeir fá vopn,
girðingar og fjarskiptatæki sem
eru tengd næstu herstöð eða
næstu s-afrísku lögreglustöð. Við
erum að reyna að koma þeim í
skilning um að þeir séu einfald-
lega útvíkkun á S-Afríska hern-
um. Við ráðleggjum því fólki,
hvítu og svörtu, að blanda sér
ekki í svonalagað, því með þessu
velur fólk að standa með kúgur-
unum en ekki þeim kúguðu! Fólk
verður að taka ábyrgð á þeirri af-
stöðu sem það tekur. Þetta eru
ekki börn sem við erum að tala
við. Þetta er fullvaxið fólk sem á
að vita hvað það gerir. Það er
sorglegt hve mikið er af hvítu
fólki í S-Afríku sem getur ekki
séð hvað gerðist í Zimbabwe því
að mörgu leyti er margt líkt með
því sem þar gerðist og því sem nú
er að gerast í landinu okkar. Það
verður stigmagnandi skæruhern-
aður í S-Afríku. Og það er ekki
vegna þess að það sé eitthvað sem
við höfum kosið okkur, heldur
það sem Botha-stjórnin hefur
kosið. Þeir hafa hrakið okkur til
að bregðast við, verja okkur! Við
getum ekki liðið það að okkar
fólki sé slátrað! Við getum ekki
liðið þetta ástand þar sem okkar
fólk er drepið daglega! Það verð-
ur að verja fólkið! Það er okkar
skylda að veita þá vörn! Ef við
bjóðum ekki vörn okkar þá
bregðumst við fólkinu! Auðvitað
erum við ekki nærri jafn öflug og
s-afríska einræðisstjórnin en við
ætlum ekki að berjast á neinn
hefðbundinn hátt! Skæruhernað-
ur er enginn venjulegur hernað-
ur!
-tt
8 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Miðvlkudagur 27. apríl 1988
Miðvikudagur 27. apríl 1988 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 9