Þjóðviljinn - 23.07.1988, Síða 10

MINNING
Eysteinn Guðjónsson
Fœddur 3. apríl 1949 - Dáinn 5. júní 1988
Það haustar og dimmir
í huga mér
við harmljóð að austan
frá sænum.
Nú skærasti tónninn titra fer
af trega og sorg í blænum.
Hver harmafregn var það ekki
á sjálfan sjómannadaginn að
horfinn væri sá öndvegisdrengur
Eysteinn Guðjónsson. Svo svip-
lega syrti að, enn tók hafið sinn
toll, enn einu sinni hljómaði
harmljóð frá sænum.
Svo örðugt er að eiga að trúa
þvf, að þessi hugprúði ljúflingur
sé ekki lengur í lifenda tölu, að
andartakið snögga sé öllu lífi yfir-
sterkara, andartrak hins átakan-
lega slyss, sem enginn veit í raun,
hvernig atvikaðist.
Fyrir mig er hin þekka byggð
við bjartan vog ekki söm á eftir,
enda fór þar mannkostamaður,
sem fyrir miklu var að verð-
leikum trúað, heill og sannur,
hugdjarfur og drengilegur,
greindur hið bezta og gegndi
hverju starfi af stakri prýði.
Ég sakna míns trygga vinar og
trúa félaga, sem ævinlega var til
taks, aldrei hvikaði í vökulli
varðstöðu sinni um hugsjón, sem
hann vildi mega sjá í margri þarfri
athöfn.
Það var ekki að ástæðulausu,
þegar einn þingmanna Austur-
lands sagði við mig eftir snarpan
snerrufund á Djúpavogi þar sem
Eysteinn var hinn íhuguli og rök-
fasti andmælandi hans:
Þarna eigið þið mikinn af-
bragðsmann.
A heimili þeirra hjóna var
undurgott að eiga skjól. Þar fékk
ég margan, góðan málsverð, en
meir var um verð höfðingsiundin,
sem allt einkenndi, hlýjan í við-
mótinu, veitul og björt bros og
einlægni þeirra, er allt vilja gott
gjöra.
Þar var sem í öðru hlutur þeirra
beggja jafngóður, enda með
þeim jafnræði mikið. Börnin
báru góðu heimili í þess orðs
beztu merkingu mæta gott vitni.
En nú hefur þar syrt yfir svo
óvægilega, sannarlega hvílir hinn
myrki skuggi mikillar sorgar yfir
og undur vanmáttug verða öll orð
á stundum sem þessum.
Fáein kveðjuorð freista ég þó
að setja á blað í hljóðri þökk og
með hlýrri virðingu við mætan
samferðamann, sem ég þarf svo
margt að þakka, á svo margt gott
upp að unna.
Eðlilega verður mér fyrst hugs-
að til hins sanna sósíalista, hins
einlæga fylgismanns félagshyggju
og samhjálpar, sem Eysteinn
Guðjónsson var. Hann var þar í
fremstu röð þeirrar fjölmennu
fylkingar, sem austfirzkir sósíal-
istar hafa löngum átt.
í sviptivindum þjóðmála víkur
margur annars vaskur liðsmaður
af leið eða þokar sér í hinn þögla
hóp hlutleysingja.
Hreinn og beinn gekk Eysteinn
til liðs við málstaðinn, hann var
enginn jámaður, en við meginlín-
ur hélt hann fast og myndaði sér
glögga og goða yfirsýn um gang
þjóðmála. Já, þar fór mikill af-
bragðsmaður. Orð voru það víst
að sönnu og vissulega fékk ég oft
að reyna sannleiksgildi þeirra.
Hreyfing okkar eystra hefur
því mikils misst. En missir heima-
byggðarinnar hans er ekki síður
mikill.
Eysteinn hafði lifandi áhuga á
öllu er að félagsmálum laut og
bæði í frjálsum félagasamtökum
sem og á öðrum vettvangi, naut
hann híns bezta trausts og tókst
þar á við hin ýmsu verkefni.
Má þar nefna ágæt störf hans
fyrir ungmennafélagið, fyrir
kirkjuna, þar sem hann var í for-
svari leikmanna, sem hreppstjóri
og síðast en ekki sízt sem sveitar-
stjórnarmaðurinn bæði nú og
áður, því ungur fór hann í sveitar-
stjórn fyrst. Hann varð oddviti
Búlandshrepps 1986, þegar nýtt
afl tók þar við taumum og
reyndist þar bæði röskur og at-
hugull einsog í öllu öðru.
Svo hógvær og hlédrægur, sem
vinur minn var, veit ég honum
mundi nú þykja nóg þulið, en
mörg starfa hans verða ekki
fullrakin hér sem verðugt væri.
Hins vegar hlýt ég að nefna aðal-
starf hans - kennsluna og síðar
skólastjórnina - sem honum fórst
sérstaklega vel úr hendi, festa og
ljúflyndi, aðhald með umburðar-
lyndi, skýr og glögg framsetning
námsefnis og mikil samvizkusemi
áttu þar hlut að máli.
Hann naut hylli nemenda sinna
og fátt þekki ég betra en hlýhug
fyrri nemenda, þann hlýhug varð
ég oft mætavel var við, þó ár
hefðu framhjá flogið frá þeim
tíma, er leiðsagnar hans var not-
ið.
Hæfileika sína í mannlegum
samskiptum, ágæta, víðtæka
þekkingu og skarpa eðlisgreind
nýtti hann til fullnustu í farsælu
starfi.
Skólinn á Djúpavogi hefur því
mikils misst. En sárastur er þó
missir hins samhenta og fallega
heimilis, sem þau hjón höfðu
búið sér og byggt upp.
Þar er vissulega þungur harm-
ur kveðinn að konu og börnum,
að móður hans og systkinum og
öllum ástvinum öðrum. Öllum
þeim, einkum Jakobínu og börn-
unum sendi ég mínar einlægustu
samúðarkveðjur. Minningin um
mætan dreng mun síðar milda þá
miklu sorg er nú ríkir þar í ranni.
En öll orð verða svo magn-
vana.
Eysteinn fæddist á Djúpavogi
3. apríl 1949. Foreldrar hans
hjónin Auður Ágústsdóttir og
Guðjón Emilsson verkstjóri þar,
sem er nýlega látinn.
Öll kynni mín af þeim hjónum
eru einkar ánægjuleg, enda af-
bragðsfólk, ákveðin og einörð og
viðmótið hlýtt og einlægt.
Eysteinn gerðist snemma nám-
fús, lauk gagnfræðaprófi frá
Eiðaskóla og kennaraprófi lauk
hann 1970. Að undanskildum
tveim vetrum kenndi hann á
Djúpavogi og var síðast skóla-
stjóri grunnskólans þar.
28. maí 1977 gekk Eysteinn í
hjónaband. Giftuspor var það
honum, svo góða konu sem hann
átti og vel gerða í hvívetna. Eftir-
lifandi kona hans er Sigríður Jak-
obína Magnúsdóttir úr Kópa-
vogi.
Börn þeirra eru fjögur: Mar-
grét Helga, Auður, Magnús og
yngst er Guðrún sem er á fjórða
ári. Þeirra er þungbær harmur í
dag, þau hafa sannarlega mikils
að sakna.
Eysteinn er allur, svo örðugt
sem er að trúa því, enn örðugra
að sætta sig við það.
Það fer harmur um hug,
hollvættir drúpa höfði, Búlands-
tindur bregður lit. í einlægri
hryggð en með hjartans þökk
kveð ég kæran vin, þennan far-
sæla, gulltrygga félaga, sem átti
meginhluta ævigöngunnar ófar-
inn, sem átti skilið að eiga svo
gifturíka og farsæla framtíð til að
vinna svo mörg góð verk.
fVl Dagvistarheimilið
Efstahjalla
Lausar stöður
Ráðskonu vantar í afleysingu.
Fóstrur eða starfsmenn í heilar og hálfar stöður.
Hafið samband við forstöðumann í síma 46150
og kynnið ykkur aðstæður.
Umsóknum skal skila á þar til gerðum eyðu-
blöðum sem liggja frammi á Félagsmálastofnun
Kópavogs, Digranesvegi 12.
Félagsmálastofnun Kópavogs
REYKJEMIKURBORG
Jíacuafi Sfödun
Skjalavörður
Starf borgarskjalavarðar er laust til umsóknar.
Staðan er laus frá 15. september næstkomandi.
Umsóknarfrestur er til 26. ágúst.
Laun skv. kjarasamningi starfsmannafélags
Reykjavíkur
Umsóknum ber að skila til skrifstofu borgarstjóra,
Austurstræti 16, á sérstökum eyðublöðum sem
þar fást.
Farðu vel félagi Eysteinn.
Hugumkær merlar minning
þín.
Blessuð sé hún.
Helgi Seljan
Laugardagurinn4. júnísl. rann
upp á Djúpavogi, bjartur og fag-
ur eins og sumardagur getur feg-
urstur orðið. Fólk bjó sig til há-
tíðahalda í tilefni af sjómanna-
degi daginn eftir. Dansleikur í
félagsaðstöðunni um kvöldið og
allir voru í hátíðaskapi. Firðirnir
lágu lognkyrrir og sólin gekk sína
leið yfir vesturfjöllin að hálfu hul-
in bak við góðviðrisský. Skyndi-
lega syrti að. Það var eins og
dimm skammdegisnótt með
kuldanepju, frosti og fjúki hefði
allt í einu dottið á. Helfregnin fór
um litla byggðarlagið. Mannlaus
bátur úti á Hamarsfirði. Dans-
leiknum var samstundis slitið og
allir héldu hljóðir út til leitar. Það
varð brátt ljóst að sá sem við
máttum ekki missa var horfinn.
Velmetinn og vinsæll kennari og
skólastjóri, vinur og félagi barn-
anna í þorpinu. Oddviti og
hreppstjóri byggðarlagsins.
Eiginmaður, faðir ungra barna,
stoð og stytta fjölskyldu sinnar.
Sá sem allir treystu á langt út
fyrir raðir fjölskyldunnar. Það er
erfitt að sætta sig við orðinn hlut
og manni verður orða vant á slík-
um stundum. Starfsfélagi minn
og vinur í mörg ár er ekki lengur í
okkar hópi. Ég upplifði þá
reynslu að lesa harminn úr
augum unga fólksins sem kom til
leitar nóttina skelfilegu. En lífið
heldur áfram þrátt fyrir allt. Ég
veit að Eysteinn hefði hvatt okk-
ur til að leggja ekki árar í bát.
Eysteinn fæddist á Djúpavogi
3. apríl 1949. Hann var sonur
hjónanna Auðar Ágústsdóttur og
Guðjóns Emilssonar í Hlíðar-
húsi, þar sem afi og amma
Eysteins höfðu einnig búið. Fyrir
fáum árum fluttu foreldrar hans í
nýbyggt hús sem þau nefndu
Röst. Faðir Eysteins lést á síðast-
liðnu ári en móðir hans býr enn í
Röst.
Eysteinn ólst upp í stórum
systkinahópi, gekk í skólann á
Djúpavogi og lauk þar sínu
skyldunámi. Alltaf var hann fyr-
irmynd annarra nemenda,
greindur, íhugull, prúður og
skyldurækinn. Hann lauk ung-
linganáminu með miklum ágæt-
um. Síðan lá leið hans að Eiðum
og þaðan í Kennaraskólann. í
skólafríum gekk hann að öllum
þeim störfum sem til féllu. Það
kom brátt í ljós að hann var vel
verki farinn, hvort sem um var að
ræða störf við fiskvinnslu, smíðar
eða annað sem til féll. Alltaf var
hann sá sem best var treyst til að
taka að sér þau verkefni sem voru
vandasömust og erfiðust. Eftir
kennarapróf 1970 starfaði hann
að mestu óslitið við skólann á
Djúpavogi, nema tvo vetur sem
hann var í burtu til að víkka
sjóndeildarhring sinn, enda var
kyrrstaða honum fjarri skapi.
Hann bætti stöðugt við þekk-
ingu sína eftir að hann lauk kenn-
araprófi. Hafði m.a. aflað sér
staðgóðrar þekkingar í sjóvinnu
og siglingafræði, sem hann
leiðbeindi nemendum með í
nokkra vetur. Einnig kynnti hann
sér rækilega margt varðandi störf
að félagsmálum og kenndi börn-
um og unglingum til verka á því
sviði. Hann var ákaflega fjölhæf-
ur kennari og gat gengið inn í
hvaða námsgrein sem var og
kennt með góðum árangri, enda
átti hann mjög auðvelt með að
umgangast börn og ungt fólk.
Árið 1977 gekk hann að eiga
Sigríði J. Magnúsdóttur úr Kópa-
vogi. Þau eignuðust þrjú böm,
Auði, Magnús og Guðrúnu. Auk
þess ólst Margrét Helga, eldri
dóttir eiginkonu hans, upp hjá
þeim hjónum eins og þeirra eigið
barn. Þau ungu hjónin hófu bygg-
ingu íbúðarhúss á Djúpavogi, og
höfðu innréttað sér íbúð í kjallar-
anum. Eysteinn vann að því að
ljúka efri hæðinni er frístundir
gáfust. Það eru nokkur ár liðin
síðan fyrst var talað um það við
Eystein að taka að sér skólastjórn
á Djúpavogi, en hann færðist
alltaf undan því. Loks þegar
skólastjóra vantaði sumarið 1986
lét hann til leiðast og starfaði tvo
vetur sem skólastjóri. Um svipað
leyti hlóðust á hann fleiri trúnað-
arstörf. Hann varð oddviti
hreppsnefndar, hreppstjóri, for-
maður sóknarnefndar, í stjórn
slysavarnafélags og björgunar-
sveitar o.fl. Þessi upptalning
sýnir hvílíkt traust menn báru til
hans. Hann brást aldrei því
trausti.
Öll sín störf rækti hann af alúð
og samviskusemi. Frístundir átti
hann ekki margar. Ef þær gáfust
notaði hann þær til að vinna að
íbúð fjölskyldunnar. Einnighafði
hann ánægju af ferðum um eyjar
og firði í nágrenni Djúpavogs.
Það var einmitt úr einni slíkri ferð
út í eyjar til að sækja böm sín og
góða vini sem hann kom ekki aft-
ur.
Ég og fjölskylda mín eigum
Eysteini mikið að þakka. Ára-
langa vináttu, samvinnu og góð
samskipti sem aldrei bar skugga
á. Við vottum eiginkonu hans,
börnum, móður og öðrum ætt-
ingjum innilega samúð okkar.
Þeirra missir er vissulega mestur.
En eftir stendur minningin um
góðan dreng sem margir bundu
miklar vonir við. Margir eiga
honum þakkarskuld að gjalda.
Alltaf var hann fyrstur til að rétta
fram hjálparhönd þegar á þurfti
að halda. Slíka minningu er gott
að skilja eftir hjá öðrum.
Ingimar Sveinsson
Sjómannadagsins í Djúpavogi
er yfirleitt beðið með óþreyju,
eins og í flestum sjávarplássum
landsins. Á sjómannadaginn taka
menn þátt í hátíðarhöldum sjó-
manna, enda velferð íbúa eins og
á Djúpavogi byggð upp á því hve
fengsælir sjómenn okkar hafa
verið. Yfir sjómannadeginum 5.
júní 1988 lá hins vegar drungi og
harmur. Um miðnætti hafði bor-
ist sú frétt að Eysteins Guðjóns-
sonar væri saknað. Hann hafði þá
um daginn farið út í svokallaðar
Þovttáreyjar, með fjölskyldu
sinni og vinafjölskyldu, en hann
ásamt öðrum nýttu varpið í
eyjunum. Þegar hann er að ferja
fólkið í land verður þessi hörmu-
legi atburður. Það reynist erfitt
að sætta sig við að slíkir atburðir
geti gerst, og maður fyllist von-
leysi og finnur til vanmáttar, þeg-
ar samstarfsmaður, félagi og ná-
inn vinur hverfur svo skyndilega
frá í blóma lífsins. Mann setur
hljóðan og sú hugsun leitar á
mann, hver sé tilgangurinn.
Eysteinn Guðjónsson var
fæddur í Sólhól á Djúpavogi.
Foreldrar hans voru Auður
Ágústsdóttir frá Sólhól og Guð-
jón Emilsson frá Hlíðarhúsum,
en hann lést á síðasta ári.
Eysteinn var elstur átta bama
Auðar og Guðjóns. Árið 1977,
giftist Eysteinn, Sigríði J. Magn-
úsdóttur frá Kópavogi og eignuð-
ust þau 3 börn, en auk þess gekk
Eysteinn, dóttur Sigríðar, Mar-
gréti, í föður stað.
Eysteinn stundaði nám við Al-
þýðuskólann á Eiðum eftir að
hann lauk skyldunámi frá Barna-
skóla Djúpavogs. Árið 1970 lauk
hann prófi frá Kennaraskóla ís-
lands og kenndi síðan í Sand-
gerði, Djúpavogi og Kópavogi.
Árið 1973 hóf hann fyrst kennslu
10 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 23. júlí 1988