Þjóðviljinn - 24.05.1991, Síða 25

Safnaradagur í Kolaportinu:
Viltu skoöa
frímerkjasafnið mitt?
Hinir ýmsu safnarar víðsveg-
ar að af landinu munu koma sam-
an í Kolaportinu á sunnudaginn
og sýna þar söfn sín og gefst
borgarbúum þar einstakt tækifæri
til að virða fyrir sér þessa sér-
kennilegu tómstundaiðju.
Kolaportið efhir til safnara-
dagsins í samvinnu við hin ýmsu
safnarafélög og einstaka safiiara,
og erþetta sennilega í fyrsta skipti
sem efht er til svo viðamikils við-
burðar þar sem safnarar á öllum
sviðum geta komið saman til að
sýna, selja, kaupa og skiptast á
hinum fjölbreyttustu hlutum.
Félög myntsafnara og frí-
merkjasafhara hafa stærstan hóp
félagsmanna og skipta þeir hundr-
uðum, en aðrir safharar skipta
einnig hundruðum ef ekki þús-
undum og söfhunarflokkar eru
vissulega fjölbreyttir. Söfnun
póstkorta og spila er algeng, en á
safharaskrá, sem hefur verið gefm
út, má finna fólk sem safnar hin-
um skemmtilegustu hlutum og má
þar nefha t.d. eldspýtustokka,
merkta penna, merkt glös, serv-
iettur, lyklakippur, höfuðfot,
nafnspjöld, golfkúlur, teskeiðar,
barmmerki, kaffikönnur og glans-
myndir svo eitthvað sé nefnt.
Þjóðviljinn hafði samband við
þrjá safhara: Þorstein Pálsson,
Höllu Jökulsdóttur og Margréti
Sveinsdóttur sem öll ætla sér að
taka þátt í safnaradeginum.
Þorsteinn, sem lengi hefur
haft þetta að tómstundaiðju, sagð-
ist aðallega safna barmmerkjum
og einkennismerkjum og lítur að-
Þorsteinn Pálsson hefur safnað ( mörg ár og á meöal annars barmmerki
frá þv( um 1940. Mynd: Kristinn.
Margrét Sveinsdóttir og dóttir hennar eru miklir safnarar og hér gefurað líta hluta afsafninu. Mynd: Jim Smart.
eins við íslenskum merkjum.
Barmmerkin eru allt frá því um
1940. Safnið hans er orðið nokk-
uð stórt eða um 1600 merki. Þetta
eru merki frá iþróttafélögum,
stéttafélögum og hinum ýmsu fé-
lögum. Gullmerkin sem Þorsteinn
kaupir í safnið sitt kosta um 8-
10.000 krónur. „Maður byrjaði
upphaflega að henda þessum
merkjum í einhveija dollu og svo
ákvað ég að raða þessu upp,“
sagði Þorsteinn.
Halla, sem er bóndi og hús-
móðir úr Húnavatnssýslu er með
hvorki meira né minna en tólf
söfn á heimilinu. Hún safhar glös-
um og könnum einungis merktum
áfengi og bjór. Halla hefur safnað
í um fjögur ár og segist hafa mjög
gaman af þessu. Hún segist ekki
kaupa mikið af glösum og könn-
um því sér sé aðallega gefið þetta.
„Margir stela svona glösum af
veitingahúsum, en það geri ég
aldrei," sagði Halla. „Oftast fer ég
til þjónanna og kynni mig sem
safhara og fæ þá oft gefins glös.“
Margrét, safnari úr Kópavog-
inum, er ekki sú eina á heimilinu
sem er safnari því ellefu ára göm-
ul dóttir hennar og níu ára gamall
sonur eru á kafi í þessu líka. Mar-
grét segir að þau safhi aðallega
spilum, servíettum, skeiðum,
pennum, barmmerkjum og
kveikjurum svo eitthvað sé nefht.
“Ég byijaði sennilega á þessu fyr-
ir átta árum,“ sagði Margrét. „Ég
þekkti stúlku sem safnaði spilum
og mér fannst þetta mjög vitlaust,
en svo gaf hún mér nokkur sýnis-
hom og það varð til þess að
kveikja í mér.“
Kolaportið verður endur-
skipulagt fyrir safnaradaginn svo
að sem flestir safnarar geti fengið
pláss við sitt hæfi, og stefnt er að
þvi að hafa aðstöðu fyrir tæplega
tvö hundruð safnara. Þama verða
ungir krakkar sem nýbyijaðir em
að safna og þeir sem lengur hafa
stundað þessa iðju. Það verður því
margt um manninn í Kolaportinu
á sunnudaginn og eiga menn lík-
lega eftir að sjá þar hina ólikleg-
ustu hluti. -kmh
______________MINNING____________
Stefán Þ. Sigurjónsson
Fæddur25.2. 1910-Dáinn 16.5. 1991
Faðir minn Stefán Þorsteinn
Siguijónson andaðist á Borgar-
spítalanum þann 16. maí á áttug-
asta og öðm aldursári. Hann hafði
átt við erfið veikindi að stríða í
allmörg ár, meðal annars blóð-
leysi. Þurfti hann á fárra vikna
fresti að fara á sjúkrahúsið í blóð-
gjöf. Var það í slíkri fór, að hann
fékk lungnabólgu og lést.
Þessar ferðir hans á spítalann
vom orðnar mikilvægur þáttur í
lífi hans. Bæði var það vonin um
betri heilsu en einnig sú um-
hyggja og vinátta sem honum var
þar sýnd. Talaði hann ofl um dís-
imar sínar og átti þá við tvær
hjúkmnarkonur sem vom honum
einkar innan handar.
Á síðustu ferð hans á spítal-
ann virtist eitthvað gefa sig. Ef til
vill var það viljinn til að lifa leng-
ur. Fyrir utan glugga hans heima
var garðurinn að vakna til lífsins
og beið eftir vorverkum garð-
yrkjumannsins sem lá máttlítill í
rúminu fyrir innan. Gamall gróð-
ur verður að víkja fyrir nýjum,
hans tími var liðinn.
Hann fæddist að Hólakoti á
Reykjaströnd sonur Sigurjóns
Jónassonar bónda og Margrétar
Stefánsdóttur konu hans. Seinna
fluttu þau að Skefilstöðum á
Skaga. Hann fór ungur að heiman
og vann við ýmis störf til sjós og
lands. Síðustu 29 ár starfsævi
sinnar vann hann hjá Tollstjóra-
embættinu í Reykjavík en auk
þess stundaði hann garðyrkjustörf
sem vom honum mjög hugleikin.
Árið 1938 kvæntist hann
móður minni Auðbjörgu Jóns-
dóttur ffá Valadal í Skagafirði en
hún lifir mann sinn. Þau eignuðst
þrjú böm. Hann reyndist henni
traustur og góður eiginmaður og
okkur bömin studdi hann af ráði
og dáð. Þótt skólaganga hans væri
ekki löng, var hann mjög vel að
sér um margt. Hann las mikið,
kunni ógrynni af ljóðum og stök-
um og var vel hagmæltur.
Faðir minn var á margan hátt
einstakur maður. Hann var mjög
verklaginn og féli honum aldrei
verk úr hendi meðan heilsan ent-
ist. Því var það honum mikil raun
að geta ekki starfað við áhugamál
sín síðustu árin. En von hans um
bata var sterk. Eitt sinn heyrði
hann útvarpfrétt um nýtt lyf við
beinþynningu, sem reynst hafði
vel í erlendum tilraunum. Bein-
þynning hafði leikið hann grátt,
og fór hann nú að afla sér upplýs-
inga um lyfið, þótt veikburða
væri. Lét hann sig ekki fyrr en
hann fékk að nota lyfið. Það
reyndist honum vel, dró úr sam-
falli hryggjaliða og linaði þannig
þjáningar hans.
Tilfinningar sonar til föður
em ekki auðskildar. Um margra
ára skeið dvaldi ég fjarri föður-
húsum. Eftir að heilsu hans tók að
hraka var ég oft gripinn sterkri
heimþrá, fannst sem ég þyrfti að
reynast honum betri sonur. Slíkar
tilfinningar vekur söknuðurinn
upp.
Að leiðarlokum þakka ég
honum fyrir alla hans hjálp og
fómfysi. Blessuð sé minning
hans.
Sigurjón B. Stefánsson
Föstudagur 24. maí 1991 NÝTT HELGARBLAÐ — S(ÐA 25