Dagblaðið Vísir - DV - 19.12.1996, Blaðsíða 12

12
FIMMTUDAGUR 19. DESEMBER 1996
Spurningin
Hver er uppáhaldstón-
listarmaöur þinn?
Sigurþór Einarsson nemi:
Kurt Cobain.
Louisa Isaksen nemi:
Þeir í Oasis.
Helga Steingrímsdóttir nemi:
Damon Albarn.
Kristín Emilia Ingibergsdóttir
nemi: Líka Damon Albam.
Jóhanna Eyvindsdóttir nemi:
Páll Óskar, ekki spurning.
Sigrún Waage nemi:
Það er Páll Óskar.
Lesendur
Magnús Leópoldsson
beðinn afsökunar
Birgir Sigmimdsson rannsókn-
arlögreglum. skrifar:
Sá sem þessar línur ritar gerir
það í þeim tilgangi að biðjast af-
sökunar. Afsökunar á ómaklegum
ummælum í garð manns, sem síst
af öllu hefði átt skilið að starfandi
rannsóknarlögreglumaður léti frá
sér ummæli sem betur hefðu aldrei
verið sögð.
Ég geri mér grein fyrir því nú að
kjallaragrein sú sem ég ritaði og
birtist í DV þ. 10. des. sl. fjallaði á
margan hátt mjög svo ómaklega
um þá hryllilegu lífsreynslu sem
Magnús Leópoldsson varð fyrir
1976, þegar hann, að ósekju með
öllu, lenti i einhverju mesta réttar-
farsslysi sem orðið hefur á síðari
tímum hér á íslandi. - Til að fyrh-
byggja allan misskilning, tek ég
fram að greinina ritaði ég að öllu
leyti á mína ábyrgð, án nokkurs
samráðs við aðra, hvorki lögreglu-
menn né aðra.
Eftir á að hyggja er mér einnig
ljóst að vangaveltur mínar um til-
efni útgáfu þessarar bókar eru í
besta falli mjög ósmekklegar, en þó
öllu frekar ómakleg og ósæmileg
aðdróttun gagnvart Magnúsi Leó-
poldssyni. Það var ekki meining
mín að Magnús vildi gera ógæfu
sína að féþúfu. Fjarri því. - Það
' var heldur ekki meining mín að
gera lítið úr þehri þjáningu sem
Magnús og fjölskylda hans hefur
mátt líða í 20 ár og alhæfingar um
efni bókarinnar og innihald í þá
veru því engan veginn við hæfi.
Mér hefur nú orðið ljóst, betur
en áður, að þeir atburðir, sem á ár-
inu 1976 urðu til þess að Magnús
Leópoldsson og 3 menn aðrir urðu
Ekki meining min að Magnús vildi gera ógæfu sína að féþúfu, segir Birgir
m.a. í bréfinu. - Magnús Leópoldsson ásamt höfundi bókarinnar Saklaus f
klóm réttvísinnar.
fyrh þehri ógæfu að vera lokaðir
saklaush með öllu í einhverjum
þeim andstyggilegustu vistarver-
um sem ég hef séð, eru ekki á
mínu færi um að fjalla, svo sann-
gjamt megi vera.
Það er engan veginn ætlun mín
með þeirri vanhugsuðu grein sem
birtist í DV þann 10. des. sl. að
valda Magnúsi Leópoldssyni og
fjölskyldu hans meiri sársauka en
orðið er. - Ég vil biðja Magnús og
fjölskyldu hans, sem ég veit að ég
hef sært, afsökunar.
Brottflutningur lækna
og fleiri faglæröra
Margrét skrifar:
Ég er ekki undrandi á því að fær
læknir eins og Þórir Ragnarsson
skuli fara úr landi. Ég hef kynnst
Þóri lítillega sem sjúklingur hans
og finnst mér hann mikill öðlings-
maður er vinnur gríðarlega erfitt
starf. Ég fór til hans með erfitt
brjósklos og hann bjargaði mér með
því að senda mig i rétta meðferð og
losnaði þannig við uppskurð.
Nú getum við íslendingar farið
að senda sjúklinga til Bandaríkj-
anna í þær sérhæfðu heilaaðgerðh
sem Þórh gerði og þær kosta marg-
ar milljónh króna þar í landi. Á
meðan sóum við milljörðum króna
á hverju ári 1 ónýtt landbúnaðar-
kerfi og sendum beingreiðslur til
bænda upp á allt að 400 þús. kr. sem
eru tvöfóld laun Þóris Ragnarsson-
ar.
Verði blaðinu ekki snúið við
munum við missa allt okkar besta
fólk til útlanda. Atgervisflótti mun
halda áfram og við hin, sem erum
með litla menntun, getum setið hér
áfram á skerinu og þegið sömu lús-
arlaunin. Ég spyr að lokum: Hvar
er þetta góðæri sem stjómmála-
menn em að tala um þessa dagana?
Það er ekki hjá hinu venjulega
launafólki sem uppsker sífellt
minna vegna kostnaðarhækkana,
skattahækkana og fasteignagjalda,
hækkana á lánum og verðbótum.
Og fáum við hærri laun þá hækkar
lánskjaravístitalan með og hún
hækkar líka samhliða verðhækkun-
um á grænmeti! Það er því ekki
furða þótt fólk flýi héðan í stómm
hópum.
Sjónvarpið ekki ríkisútvarp,
- bara léleg afþreying
Magnús Guðjónsson skrifar:
Engin ástæða er fyrir mennta-
málaráðherra né útvarpsráð að
vera með frekari vangaveltur um
hvort einkavæða eigi Ríkisútvarp-
ið eða ekki. Þræða má gullinn
milliveg í þeim efnum. Halda út-
varpinu (hljóðvarpi) í ríkisrekshi,
þjónusta
allan sólarhringinn
Aðeins 39,90 mínútan
- eða hringid í síma
f , 550 5000
milli kl. 14 og 16
Dýrasti hluti Ríkisútvarpsins, Sjónvarpið, er með öllu
mislukkað, segir m.a. í bréfinu.
og þá á ég við rás
1 eingöngu, en
selja eða einka-
væða Sjónvarpið
og rás 2. Menning-
arhlutverk Ríkis-
útvarpsins er ein-
ungis að finna á
rás 1, og hefur svo
verið um margra
ára skeið. - Sjón-
varpið er einungis
lélegt afþreying-
arapparat, sem
býður þó enga af-
þreyingu. - Sama
gildir um rás 2.
Dýrasta rekstur Ríkisútvarpsins
er að finna á Sjónvarpinu, og það
er með öllu útilokað að það geti
spjarað sig, hvað þá batnað. Hugs-
anlegt að Sjónvarpið geti nýst
einkaaðilum, sem selja að því að-
gang og þá með breyttum áhersl-
um. Sjónvarp yfirleitt, hversu gott
sem er, getur aldrei orðið öryggis-
tæki. Aðeins hljóðvarp getur gegnt
því hlutverki.
Það verður því að leggja hart að
menntamálaráðherra og öðrum
sem honum verða til ráðuneytis að
fara þá leið að færa Sjónvarpið og
aukarásir úr ríkisrekstri, aðrar en
rás 1, sem verði haldið uppi af rík-
inu enn um stund a.m.k.
Oryrkjar sem
gyðingar þriðja
ríkisins
Þórunn skrifar:
Samkvæmt ákvörðun SVR og
borgaryfirvalda eiga öryrkjar að
sýna frá 1. febrúar nk. sérstök
skírteini með mynd í hvert sinn
er þeir borga í shætó. Mér finnst
þetta niðurlæging í okkar garð.
Fólk sýnir okkur nú þegar fyrir-
litningu þegar vagnstjórar krefja
okkur um örorkuskírteini. Þetta
jaðrar að minu mati við kynþátta-
fordóma í Þýskalandi á shíðsár-
unum. Hvers vegna erum við bara
ekki látin bera merki um arminn
eins og gyðingamir forðum eða
stimpil á enninu til að niðurlægja
okkur enn frekar? Ég hvet borgar-
stjórann til að láta sig málið
skipta.
Gunnar Smári
og rithöf-
undarnir
Helga Sig. hringdi:
Mér þykir hann Gunnar Smári
Egilsson hafa komið við kaunin á
rithöfundunum okkar. En Gunnar
Smári fer þama með réttlætismál
þegar hann ræðir um úthlutun úr
rithöfundasjóðnum til manna sem
selja metsölubækur sínar ár eftir
ár. En svo þarf líka að taka á út-
hlutun til listamanna yfirleitt úr
hinum sameiginlega sjóði lands-
manna. Það er löngu tímabært að
leggja þann ósið af og nú er tæki-
færið í öllum niðurskurðinum hjá
því opinbera.
Akureyri á
niðurleið?
Hrönn skrifar:
Mér þykir miður að heyra að
Akureyri sé á hraðri leið niður í
öldudalinn og tímaspursmál
hvenær bærinn kemst á stig
þurfalings sem nærist á spena
einhverra Burðarásamanna og
sægreifa að sunnan. KEA vhðist
komið að fótum ham og fagnar
hverjum skikanum og hlutnum
sem það getur selt frá sér. Bæjar-
lífið er, að mér er sagt, orðið
svipur hjá sjón, allt framtak
einkaaðila þrotið, þ.m.t.
Amaroveldið sem var þar fyrr á
dögum. Lítil verslun í miðbæn-
um og fátt fólk á ferli á sama
tíma og allar götur höfuðborgar-
innar eru fullar af fólki. - Hvað
hefur komið fyrh Akureyri sem
eitt sinn var fiill af lifi og bar höf-
uðið hátt?
„Kannski,
kannski“-fólkið
Hjörleifur skrifar:
Ég er ekki einn um að leggja
kollhúfur þegar hlustað er á við-
mælendur I ljósvakamiðlunum.
Ég á hér við bæði útvarps- og
sjónvarpsmenn og þá sem rætt er
við, þegar þeir tuða sýknt og heil-
agt á orðinu „kannski". - „Ég vil
þá kannski nefna...“, segja þeir
hver um annan þveran. Geta þeir
ekki einfaldlega nefiit einhvem
án þess að geta þess að þeh ætli
„kannski" að nefna eitthvað? Hér
er um að ræða bæði lærða og
leika og þetta lýsir sér sem farald-
ur í mæltu máli þessara manna.
Er þetta hræðsla eða undhlægju-
háttur? Hver kann svörin?
Sakna
jólaglöggsins
Gísli Magnússon skrifar:
Einkennilegt að jólaglöggið
skuli hafa dottið niður. Mér býð-
ur í grun að þar standi konur að
baki. Mér fannst hátíðabragur
yfh jólaglögginu og gott var að
geta skotist inn efth vinnu á ein-
hvern staðinn og söha jólaglögg
áður en farið var heim í kvöld-
matinn til konunnar. Jólahlað-
borðin eru meiri háttar mistök
og rándýr í þokkabót, þetta 3-4
þúsund á mann. - Slæm skipti.