Dagblaðið Vísir - DV - 15.01.1998, Blaðsíða 12

12
FIMMTUDAGUR 15. JANÚAR 1998
Spurningin
Hefuröu fariö í
leikhús í vetur?
Helgi Jean nemi: Nei, og ég ætla
ekki það sem eftir er vetrar.
Haukur Þór Búason nemi: Nei.
Svana Gísladóttir, vinnur í Skíf-
unni: Já, ég fór á Draugagang í
Nemendaleikhúsinu.
Erla Þorvaldsdóttir hjúkrunar-
fræðingur: Nei, en ég ætla í næsta
mánuði.
Borghildur Aðils húsmóðir: Nei,
en ég ætla að fara á næstunni.
Haukur Erlingsson íþróttamað-
ur: Nei. Ég vonast hins vegar til að
fara.
Lesendur
„Ekki ég“ - í Kyoto
Þorsteinn Hákonarson skrifar:
Ráðstefnan í Kyoto hefur sýnt sig
að vera kennslustund i „Litlu gulu
hænunni". Af hundrað og sextíu
þjóðum, kom einungis einn sameig-
inlegur tónn. „Ekki ég“. - Aðalatrið-
ið sem ekki var rætt, var að vist-
kerfið þolir líklega ekki fjölgun afl-
véla, sem nýta brennanlegt elds-
neyti. Svarið við því er auðvitað að
fá aflvélar, sem ekki nota brennan-
legt eldneyti til að skila afli og orku,
þegar timi sá er aflinu er beitt er
talinn. En ekki hægt, rafgeymarnir
eru of litlir! Rangt, því þeir raf-
geymar sem nú eru notaðir eru bull
og vitleysa. Þeir byggja á nýtingu
straums milli jákvæðs póls og
neikvðs póls.
Það er afskaplega heimskulegt að
vera meö slík kerfi, þau er þung,
full af eitruðum efnum og rýmdar-
lítil. Auðvitað notum við þá heldur
mismunaspennu milli rafeinda
beint og byggjum utanum þær svo
það sé hægt. Það hefur þann kost að
vera miklu léttara, þar sem ekki
þarf heilt atóm til að bera jákvöu
hleðlsuna. Það hefur þann kost að
þurfa enga vökva og enga hreyfan-
lega hluti og má búa til úr efnum,
sem hægt er að mala í steypu eða
malbik, það sem ekki er betra að
endurvinna, þegar slíkir geymar
falla úr móð.
En þetta kom ekki upp á borð í
Kyoto. Ekki vegna þess að leiðtogar
viti ekki af því. Heldur vegna þess
að þeir vilja þaö ekki. Ég ætla að
leyfa lesendum að giska á hvers
vegna. Þetta kerfi hefur verið á
borðum í 21 ár. Trúa menn því, að
um meintar beinar aðgerðir hafi
verið að ræða til að koma í veg fyr-
ir tilurð annarrar aflvélatækni? Ég
Á umhverfisráöstefnunni í Kyoto. - Fulltrúar 160 þjóöa sögöu „Ekki ég“ í
samráöi viö leiötoga þjóöa sinna, segir Þorsteinn m.a. í bréfi sínu.
trúi því og veit það af langri
reynslu.
En nú býð ég upp á lögmál „Litlu
gulu hænunnar": Spekúlerið, fiktið,
prófið og látið ykkur detta í hug. -
Fulltrúar 160 þjóða, í samráði við
leiðtoga þjóða sinna, sögðu „Ekki
ég“. Því veröa nýir, enn ókunnir
einstaklingar að taka til hendinni
og lagfæra hlutina, þar sem jörðin
er leiðtogalaus.
Lækkar í læknum rostinn
Reynir Jónsson skrifar:
Deila sérfræðinga í læknastétt og
ríkisins vegna starfa hinna fyrr-
nefndu er nú efst á baugi.
Eftir að forstjóri Tryggingastofn-
unar hafði látið þau orð falla í fjöl-
miðlum um sl. helgi að sérfræðingar
færu með hryðjuverk á hendur sjúkl-
ingum brugðust læknar ókvæða við
og kröfðust þess að forstjórinn drægi
ummælin til baka og hótuðu að eiga
ekki orðastaö við hann. Það sem for-
stjórinn meinti og lá í augum uppi
var að læknarnir færu með oíbeldi
gagnvart almannatryggingakerfinu.
- Efnislega var þar ekki mikill mun-
ur á og því sem utanríkisráðherra
lét ummælt í viðtali á Bylgjunni rétt
fyrir helgina. En hann lét þar þung
orð falla um lækna í sérfræðinga-
stétt og sagði þá suma visa sjúkling-
um sínum á stjórnmálamennina, eða
tala við þá framsóknarmenn ættu
sjúklingar í vanda að fá endurgreitt
frá Tryggingastofnun.
Rostinn í sérfræöingum í lækna-
stétt hefur verið áberandi að undan-
fómu og allt á þann veginn að ekki
sé vandamálið stærra en svo að rík-
ið geti einfaldlega gengið að kröfum
læknanna þegjandi og hljóðalaust.
En fólk veit betur. Það veit sem er að
hærri greiðslur til lækna þýða ekk-
ert annað en skattahækkanir. En
kröfuhóparnir hugsa ekki um slíkt.
Þrátt fyrir gífuryrði lækna um
„óheppileg ummæli" í þeirra garð,
og kröfur um afsökunarbeiðni for-
stjóra Tryggingastofnunar, hefur nú
lækkað rostinn í læknum og tala
þeir nú um aö „hrista þetta af sér“.
Nema hvað? Er hér ekki bara
gamla sagan í launabaráttu þrýsti-
hópanna sem eiga von til þess að ná
einhverju út úr hinu opinbera? Og
læknunum verður ekki þungt fyrir
brjósti af að kyngja ummælum for-
stjóra Tryggingastofnunar - sjái þeir
fram á von til þess að halda sínum
hlut, eða vel það, frá ríkinu.
Smit og farsóttir til landsins
Er þörf á sóttkví fyrir aökomna hingaö frá pestarbælunum?
Gísli Gíslason skrifar:
Það er með ólíkindum hve íslend-
ingar era flökkóttir í eðli sínu. Það
er ekki sá afskekkti heimskimi til
þar sem íslendingur ekki annað-
hvort býr eða hefur komið til. Og
það er eins og þetta flakk landans sé
stjórnlaust og auðvitað vita til-
gangslaust. Verst er þó að íslending-
ar gera engan greinarmun á hvert
þeir ferðast að þarflausu. Hvort um
er að ræða þróaðar eða vanþróaðar
þjóðir, þar sem allt er í hunds- og
kattarlíki af óþrifum og sóöaskap og
bakteríur og landlægar pestir hrjá
landslýð.
Oftar en ekki taka menn hættuleg
smit í þessum pestarbælum og bera
þau hingað til lands ómeðvitað. In-
flúensu- og veirusjúkdóma hér á
landi nær árlega má rekja til flakks
íslendinga til vanþróaðara landa án
nokkurs sýnilegs tilgangs. Ég nefni
lönd eins og Kúbu, Kenýa og önnur
Afríkuríki um norðanverða og
miðja álfuna þar sem pestarbælin
eru verst. Heilbrigðiskerfi þessara
landa eru í molum og engin aðstaða
til að greina smit eða tegund sýkla
þótt íslenskir ferðamenn veikist
þar.
íslensk heilbrigðisyfirvöld ættu
að krefjast þess að ferðamenn sem
koma frá þessum löndum (í sam-
vinnu við útlendingaeftirlitið) verði
settir i sóttkví við komu til landsins
þar til kannað hefur verið hvort um
smitbera alvarlegra sjúkdóma er að
ræða. Læknir hefur sagt við mig að
hann hafi ýjað að því að herða eftir-
lit með fólki sem kemur til landsins
frá þessum löndum. Hér er verkefni
fyrir heilbrigðiskerfið eða land-
lækni.
I>V
Samhjálpin er
víða
Sigríður hringdi:
Margir kvarta yfir að hér sé
samhjálpin hverfandi og afskipta-
leysið algjört. Ég hef allt aðra
reynslu. Dæmi frá því sl. mánudag
er ég var á gangi I ofsaroki og
kulda í Seljahlíð í Breiðholtinu. Ég
heyrði skyndilega kallað til mín.
Ég leit við og sá konu koma út úr
bíl sínum. Hún benti mér að koma
og kallaöi til min tO að bjóða mér
far. Ég þurfti ekki á því að halda I
þetta sinn, en þakka henni engu
að síður fyrir tillitssemina. Svona
lendi ég í, og við ýmsar aðstæður.
- Sem betur fer.
Hvað er að
samgönguráð-
herra?
Ingvar Guðmimdss. hringdi:
Fólk er að furðu lostið vegna
ummæla samgönguráðherra sem
hefur ákveðið upp á sitt eindæmi
að hygla Flugfélagi íslands með
ríkisstyrktu flugi milli Akureyrar
og Raufarhafnar. Vissi hann í
raun ekki hvað EES-samningur-
inn segir? Að útboð verði að fara
fram að undangengnum svona
ákvörðunum? Það verður auðvit-
að aldrei liðið að sniðganga útboð
í fluginu úr því það er komið inn í
hinn alþjóðega EES- samning.
Kannski vilja einhveijir útlendir
aðilar koma þama inn auk ís-
landsflugs. Á það mun reyna. En
svona vinnubrögð sem virðast
þjóna þeim Flugleiðamönnum ein-
um til að koma á ríkisstyrktu flugi
á ný ganga ekki úr því sem komið
er.
Tístiö í þing-
konunum
Sigurþór hringdi:
í morgun (þriöjud. 13. jan.)
hlýddi ég á tvær þingkonur, aöra
úr Framsóknarflokki, og svo
„sjálfseignarkonu" nýflutta úr
Kvennalista sem ræddu deilumál
sérfræðinga í læknastétt. Annað
eins tíst hef ég ekki heyrt lengi.
Þær reyndu að komast hjá þvi að
segja nokkuð af viti, hvað þá eitt-
hvað ákveðið. Voru bæði með og á
móti sérfræðingunum og vörðu
svo Tryggingastofnun samhliða.
Þetta var eindæma klént hjá vesal-
ings konunum. Ekki meira af
þessu tagi í morgunviðtölum.
Hótelknæpa að
Reykholti
Þröstur Karlssson skrifar:
Að breyta Reykholtsskóla í hót-
elknæpu er athyglisverð hug-
mynd. Ég tala nú ekki um ef Hól-
ar í Hjaltadal og Skálholt fylgdu í
kjölfarið. Hvað er þessi „2000-karl“
að heimta Reykholt undir eitt-
hvert „menntasetur"? Er ekki
löngu ljóst að það þýðir hvorki að
mennta né upplýsa þessa þjóð? -
Þökk sé séra Geir og menntamála-
ráðherra. Þeir hafa með þessu
frumkvæði sinu reist sér veglegan
minnisvarða.
Spörum gegn-
um UNESCO
Áslaug Sigurðard. skrifar:
Margir gagnrýndu ráðamenn
hér fyrir að hafa ákveðið að fyrr-
verandi forseti okkar, frú Vigdís,
fengi aðgang að eyðslueyri frá hinu
opinbera til að ferðast og sinna ein-
hveijum ótOgreindum störfúm á
erlendum vettvangi. Þetta var að
sjálfsögðu umdeilanlegt. Nú hafa
málin snúist við, og fyrrv. forseti
hefúr tekið við formennsku Al-
þjóðaráðs UNESCO um vísindi og
tækni ásamt undirbúningsvinnu
við skipulagningu ráðsins. Þar sem
þetta hlýtur að vera launuð staða
ættum við nú að spara áðumefnd-
an eyðslueyri vegna ferðalaga
fyrrv. forseta íslands.