Dagblaðið Vísir - DV - 18.07.1998, Blaðsíða 20

2> i&kamál
•$- -jfr- -

LAUGARDAGUR 18. JÚLÍ 1998
Ulfur í sauðargæru
Margir íbúar Beierode-þorpsins
í Braunschweig í Þýskalandi
héldu til dómhússins þegar mál
sókarprests þeirra, Klaus Geyer,
var tekið fyrir. Það kom heldur
ekki á óvart því sögur hermdu að
hann hefði á laun haldið við marg-
ar konur og að lokum framið þann
glæp sem var ástæða þess að hann
var kominn fyrir rétt. Hann hafði
verið sakaður um að hafa myrt
konu sína, Veronicu. Af og til fór
smákliður um salinn og fólk sást
jafnvel brosa undarlega. Gat það i
raun verið að þessi maður væri
jafn skinhelgur og ákæruvaldið
hélt fram? Enginn á áheyrenda-
bekkjunum gat tekið af skarið
með það en nokkrar konur höfðu
sterkar grunsemdir um sekt hans.
Á fyrsta hjónabandsári
Sannleikurinn um kvennamál
Geyers voru þau að hann hafði
tekið sér ástkonu innan árs frá
því hann gekk að eiga Veronicu.
Og þær höfðu orðið fleiri, þar á
meðal kvenprestur sem átti eftir
að koma nokkuð við sögu morð-
málsins. Hún var tíu árum yngri
en Geyer, sem var Fimmtíu og sex
ára er Veronica, þá þremur ánnn
yngri en hann, hvarf. Kvenprest-
urinn, sem hafði átt í ástarsam-
bandi við Geyer, var frá Hamborg
og hafði komið til að hugga Geyer
í raunum hans. Það var daginn
eftir hvarf eig-
inkonunnar.
„Mig imdraði,“
sagði konan,
„að hann læsti
ekki einu sinni
svefnherbergis-
hurðinni með-
an við vorum
saman í hjóna-
rúminu.“ Þessi
orð lét kven-
presturinn falla
eftir að hún
féllst á að bera
vitni gegn fyrr-
verandi ást-
manni sínum.
Þá hafði hann verið ákærður og
hana fór að gruna að hann kynni
að vera sekur um morðið á konu
sinni. Hún var þá farin að halda
að Geyer hefði ekki læst að þeim
þar eð hann hefði verið þess alviss
að kona hans myndi ekki geta
komið þeim að óvörum. Það var
rétt. Þá var Veronica dáin. Lík
hennar lá í skógi skammt frá
Beienrode, en var ófundið.
Klaus Geyer tilkynnti lögregl-
unni hvarf konu sinnar. Hann
sagði hana hafa farið á ferðaskrif-
stofu í Braunschweig, en ekki
komið heim. Sóknarprestur að-
stoðaði við leitina og samdi meðal
annars tilkynningar á tölvu. Þær
festi hann síðan á ljósastaura og
tré. „Hann var skinhelgin uppmál-
uð,“ segja ýmsir í dag eftir að rétt-
arhöldunum er lokið. Hann boð-
aði söfnuðinum eitt en gerði ann-
að.“ Smnt af þessu fólki tók þó allt
aðra afstöðu þegar lögreglan fann
líkið af Veronicu og hélt til prests-
bústaðarins til þess að handataka
Geyer.
„Það er búið að handtaka sókn-
arprestinn okkar,“ sagði fólk þá.
Fregnin hafði mikil áhrif á íbúa
Beienrode, enda hafði Geyer þjón-
að þar í tvo áratugi. Hann hafði á
þeim tima gift marga þorpsbúa,
skírt börn og sagt síðustu orðin
yfir flestum þeim sem bornir
höfðu verið til grafar. Fólk sem
taldi sig þekkja hann vel sagði er
það frétti um handtökuna: „Nú
hefur lögreglan gengið of langt.
Eru þeir gengnir af vitinu? Halda
þeir að sóknarpresturinn okkar
hafði myrt konuna sína?“ Sá tónn
átti þó eftir að breytast, eins og
komið er fram hér að ofan.
I góðu áliti
Veronica var talin mild kona og
hjálpfús. Hún hafði erft jörð eftir
foður sinn og þar höfðu Geyers-
hjónin búið. Hún hafði komið á
fót „Hjálparhönd", samtökum sem
reyndu að koma til aðstoðar þeim
sem minna máttu sín, og Veronica
hafði orö á sér fyrir að vísa eng-
um sem til henn-
ar leitaði frá sér.
Hún virtist
óþreytandi í
hjálparstarfinu,
rétt eins og eig-
inmaður hennar.
En hvað hafði
farið úrskeiðis,
ef ásakanimar á
hendur presti
voru sannar?
Margan fýsti að
heyra það.
Eftir uppnám-
ið I Beienrode í
kjölfar handtöku
Klaus Geyers
hófst mikil umræða. Sumir
krossuðu sig í orðsins fyllstu
merkingu. Svo kom að réttarhöld-
unum, og þá lagði fólk ákaft við
eyrun. Gat það verið að sóknar-
presturinn hefði verið jafnkven-
samur og sagt var? Gat verið að
hann hefði i raun myrt konu sína?
Málið skýrist
Eitt vitnanna var tuttugu og sjö
ára hjúkrunarkona, Petra Leiner,
frá Braunschweig. Hún hafði gerst
ástkona prestsins, og reyndar orð-
ið svo hrifin af honum að hún
hafði skýrt honum frá því að hún
vildi að hann skildi við Veronicu
svo hann gæti kvænst henni. En
hjúkrunarkonan hafði varla mælt
þessi orð þegar Geyer sagði henni
að hann yrði að slíta sambandinu
við hana.
Skýringin á þessari afstöðu
prests varð ljós í réttarsalnum.
Skilnaður kom ekki til greina af
því hann myndi valda kollsteypu í
lífi hans og líklega leiða til þess að
hann missti embættið. Það var
kona hans, Veronica, sem átti bæ-
inn sem þau bjuggu á og hún var
efnaði aðilinn í hjónabandinu.
Skilnaður yrði til þess að hann
yrði að flytjast af bænum og þá
yrði staða hans svo erfið að það
væri vafamál hvort hann gæti
haldið áfram að sinna starfi sínu.
Geyer tók því þann kostinn að búa
með konu sinni og njóta þeirra
hlunninda sem því fylgdu en taka
sér ástkonur.
Það sem hratt af stað þeirri at-
burðarás sem leiddi til morðá-
kærunnar á hendur Geyer er talið
bréf sem kona hans, Veronica,
fann á heimili þeirra. Það var frá
einni ástkonu prests. Ekki fer
neinum sögum af þvi hvað þeim
hjónum fór á milli eftir að hún las
bréfið en í raun þarf ekki mikið
hugmyndarflug til þess að gera
sér grein fyrir óánægju eiginkon-
unnar. Þannig lagði saksóknari
þennan þátt málsins fyrir í réttin-
um. Hans kenning var sú að þau
hjón hefðu rifist heiftarlega í kjöl-
farið og Veronica hefði sett manni
sínum stólinn fyrir dyrnar. Það
hefði orðið til þess að Geyer hefði
ftmdist tilveru sinni ógnað og því
hefði hann gripið til þess örþrifa-
ráðs að aka með konu sína út í
skóg og ráða hana af dögum þar
en tilkynna síðan hvarf hennar og
reyna að breiða yfir sekt sína með
því að bjóða fram aðstoð við leit-
ina.
Kenning saksóknara velt enn
fremur á þá leið að eftir að hafa
ekið með Veronicu út í skóg hefði
maður hennar
barið hana til
óbóta. Hún hefði
þó enn verið á lífi
þegar hann dró
hana út úr bíln-
um og inn í skóg-
inn. Þar hefði
hann lagt hana á
jörðina, en síðan
gengið endanlega frá henni með
því að berja hana i framan með
steini uns andlitið hefði verið orð-
ið óþekkjanlegt.
Hefði eyðilagt allt
Saksóknari kallaði fram vitnin
gegn Geyer og frásaga kvenprests-
ins, sem komið hafði til að hugga
Geyer daginn eftir hvarf Ver-
onciu, varð ákærða ekki til fram-
dráttar. „Er það ekki grunsamlegt
að hann skuli ekki hafa læst
svefnherbergishurðinni þegar
hann fékk þessa konu með sér upp
í rúm?“ var spurt í háifum hljóð-
um þegar hún hafði sagt sögu
sína. „Jú, vissulega. Hann hefur
alls ekki reiknað með að hún gæti
sýnt sig. Og hvers vegna ekki?
Vegna þess að hann vissi að hún
var dáin. Og hvernig gat hann vit-
að það? Jú, hann myrti hana.“
Hugleiðingar af þessu tagi ein-
kenndu ýmsa sem komið höfðu í
réttinn til að komast að sannleik-
anum um sóknarprestinn sem sat
á sakbomingabekknum.
„Hann var haldinn miklu hatri
á konu sinni,“ fullyrti saksóknar-
inn. „Hún fann bréfið og í fram-
haldi af því hefur hún krafist
skilnaðar. Það hefði eyðilagt allt
fyrir honum. Þess vegna framdi
hann morð.“ í lokaræðu sinni
krafðist saksóknarinn fangelsis-
dóms yfir Klaus Geyer.
Klaus Geyer og kona hans Veronica.
Neitaði, en...
Geyer sóknarprestur neitaði þvi
að hafa ráðið konu sína af dögum
og sagði meðal annars í réttinum:
„Konan mín var ekki aðeins myrt.
Hún var einnig limlest á hinn
skelfilegasta
máta. Fyrir
þann glæp ber
að refsa. Það er
óþolandi til-
hugsun fyrir
mig að vita að
morðingi
hennar gengur
laus. Mín síð-
asta minning um hana er hið
milda bros hennar.“
Prestur talaði í hálfan annan
tíma í réttinum. Þegar hann lauk
máli sínu heyrðust and-
vörp af áheyrendabekkj-
unum.
Klaus Geyer var
dæmdur í átta ára fang-
elsi. En jafnvel eftir dóm-
inn hélt hann við fyrri
yfirlýsingu sína um sak-
leysi.
Það sem varð honum
að falli var þó áþreifan-
legt en ekki bara grun
semdir. Óbeinu sannan-
irnar hefðu vafalítið ekki
nægt til að að sakfella
hann. Það voru aftur
tæknimenn lögreglunar
sem komu með það gagn
sem varð til þess að nið-
urstaða réttarhaldanna
gat aðeins orðið á einn
veg.
Þegar vettvangur
morðsins var rannsakað-
ur kom í ljós að þar var
um mýrlendi að ræða.
Mýrlendi er víða í ná-
grenni Beienrode en á
þessum stað hagar
þannig til að þar er ekki
mýrarauði sem er al-
gengastur á þessum slóð-
um heldur mýrasorta,
það er dökkleitur járnkenndur
jarðvegur. Og þetta er eini stað-
urinn í grennd við Beinerode
þar sem slíkan jarðveg er að
finna.
Við leit á heimili Geyers fund-
ust stígvél. Þau voru tekin til
rannsóknar og í rannsóknar-
stofu kom fljótt i ljós að á sólun-
um var mýrasorta. Það var þessi
niðurstaða sem varð sakborn-
ingi að falli. Eftir að ljóst varð að
Geyer yrði sekur fundinn heyrðist
sú spurning hvort hönd máttar-
valdanna hefði verið að verki. Það
væri sannarlega íhugunarvert að
lík Veronciu skyldi hafa fundist á
þeim eina stað nærri Beienrode
þar sem jarðveg af þessu tagi væri
að finna.
Geyer, hempuklæddur.
Við heimili Geyers meöan rannsóknin stóð yfir.
Petra Leiner.
Stígvéliö.