Dagblaðið Vísir - DV - 10.03.1999, Blaðsíða 10

10
MIÐVIKUDAGUR 10. MARS 1999
Spurningin
Hvort ferðu yfirleitt í
baðker eða sturtu?
Skarphéðinn Þrastarson nemi: Ég
er bara með sturtu og fer flmm til
sex sinnum í viku.
Sigríður Dögg Sigurðardóttir, 13
ára: Ég fer oftar í sturtu og yfirleitt
annan hvem dag.
Jóhanna Gunnarsdóttir, 13 ára:
Ég fer í sturtu annan hvern dag.
Sigurbjörg Sæmundsdóttir nemi:
Ég fer i baðker því mér finnst það
þægilegra og það geri ég á hverjum
degi.

Davíð Helenarson, 14 ára: Ég fer í
sturtu því það er miklu fljótlegra og
þægilegra. Ég fer í sturtu annan
hvem dag.
Marinó Arnarson, 14 ára: Ég fer í
sturtu á hverjum degi. Ég vel sturt-
una vegna þess að mér finnst það
þægilegra.
Lesendur______________
Seinheppni
stjórnmálamanna
- ávallt kemur aö skuldadögum
Magnús Sigurðsson skrifar:
Það er eins í stjórnmálunum og
viðast annars staðar, að þegar menn
ekki breyta rétt - eða sem er öllu
vema - að þeir ganga á svig við upp-
gefna stefnu eða það sem þeir eru
álitnir standa fyrir, þá verða hinir
sömu að taka afleiðingunum.
Nú gerist það, skyndilega og
óvænt, sitt í hvoram stjómmála-
flokknum, að upp kemur eins kon-
ar gengisfall. Annars vegar hjá
Sjálfstæðisflokki í Vestfjarðakjör-
dæmi þar sem formaður Farmanna-
og fiskimannasambands íslands,
sem hafði verið skipað í 3. sæti
framboðslistans, er felldur af kjör-
nefnd og við sætinu tekur kona.
Viðbrögð karlframbjóðandans eru
þau að hann þiggur ekki fjórða sæt-
ið og tekur því ekki sæti á lista
flokksins. Finnst sér misboðið.
En mátti ekki búast við þessum
umsnúningi að mörgu leyti? For-
maður FFSÍ er umdeildur maður,
líkt og margir í forsvari stéttabar-
áttunnar. Mörgum ofbýður þrýst-
ingur verkalýðsforingja og for-
sprakka stéttarfélaga þegar þeir
krefjast funda með forsætisráð-
herra eða öðrum fagráðherrum til
að setja þeim stólinn fyrir dyrnar í
launahækkunum eða öðrum sér-
kjörum. Þetta síast inn hjá almenn-
ingi sem verður að sitja við sinn
steðja með umsamin laun í þjóðar-
sátt. - Eða þá sjómannaafsláttur-
inn? Er hann eitthvað til að verja í
stjómmálum í dag? Það getur fleir-
um misboðið. Kjósendum er ferlega
misboðið.
Forysta Framsóknarflokksins
(les: formaður flokksins) hefur ný-
lega skipað fymverandi formann Al-
þýðubandalagsins sendiherra í
Kanada. Gjömingur þessi er dæma-
laus, og menn hafa hvíslast á um
hann. Fólk þorir varla að láta í ljós
undrun sína, svo fast er flokkstakið
á mörgum kjósendum. Aðeins einn
hefur skrifað grein um málið.
Hvergi hefur verið tekið undir með
honum, að undanskildum Víkverja
Morgunblaðsins, sem sló þó úr og í.
Skoðanakannanir mæla hins veg-
ar undirölduna í þjóðfélaginu. Þar
kemur fram síminnkandi fylgi við
Framsóknarflokkinn. Kjósendur
vita hvers vegna. Stjórnmála-
skýrendur vilja ekki tjá sig. Allir
sem vilja vita eru sér þess þó með-
vitandi að þessar síðustu aðgerðir
forystu Framsóknarflokksins eru út
í hött. Kjósendum er misboðið.
Freklega misboðið. Einstaklingar
geta gengisfellt stjórnmálaflokka og
flokkar geta gengisfellt einstak-
linga. Og það kemur alltaf að
skuldadögum.
„Einstaklingar geta gengisfellt stjórnmálaflokka og flokkar geta gengisfellt
einstaklinga." - Formaður FFSÍ, Guðjón A. Kristjánsson, og formaður Fram-
sóknarflokksins, Halldór Ásgrímsson.
Bakverkir hurfu á
nokkrum mínútum
Margrét Sverrisdóttir skrifar:
Ég er ein þeirra sem þjáðst hafa
af bakverkjum, og það i ein 20 ár.
Til að reyna að fá einhverja bót hef
ég reglulega verið hjá sjúkraþjálf-
ara, ásamt því að taka verkjalyf. -
Seint á sl. ári festi ég kaup á
svokölluðum „Pain-Gone“ verkja-
penna í apóteki. Þessi penni var
sagður mjög áhrifaríkur og kostaði
hann sem samsvarar einum nudd-
tíma. Ég prófaði pennann svo að
segja samstundis eftir leiðbeiningu
og við fyrstu notkun hurfu verkim-
ir innan nokkurra mínútna.
Það sem meira var, ég gat gert æf-
ingar í líkamsrækt án nokkurra
verkja. Og í tíma hjá sjúkraþjálfar-
anum sem ég afpantaði ekki var ég
laus við alla verki meðan á nuddinu
stóð. Ég hélt í upphafi að þetta væri
nú bara tímabundin verkjadeyfing.
En ekki aldeilis. Nú eru liðnir þrir
mánuðir frá því ég hóf notkun á
þessu áhaldi og hef ég ekki fundiö
fyrir verkjum í baki síðan. Ég nota
það sem fyrirbyggjandi. Það er
verkjalyf líkamans, endorfín, sem
staðdeyfir og þar af leiðandi eru
engar aukaverkanir.
Neytendur láta sig hafa það
í versluninni, á sólarströndinni - alls staðar geta viðskiptavinirnir haft áhrif
á verðlagið ef þeir vilja.
A.G. skrifar:
Nú fer sá tími í hönd að ferða-
skrifstofur auglýsa ferðir sínar í
sumar. Fyrstur kemur, fyrstur fær.
Auðvitað það ódýrasta, eða er það
ekki? Ég er sjálf nýkomin frá
Kanaríeyjum. Það sem þar bar á
góma íslendinga á meðal var verð-
lag ferðarinnar. Satt best að segja
vom menn undrandi á hve mismun-
urinn á sömu ferðinni var geysileg-
ur. Allt frá 25 þús. kr. á mann og
upp í 98 þúsund kr. Og er ég þá að
tala um sömu ferð, sama tíma og
sama hótel.
En við getum engum kennt um
nema sjálfum okkur. Það er ekki
bara varðandi ferðalögin sem við
getum ráðið verðinu, heldur á næst-
um öllu í þessu landi, því ef við
kaupum ekki hlutinn, hver sem
hann er, þá lækkar hann í verði.
Það vita allir. Og hlypum við (kúnn-
inn) ekki svona upp til handa og
fóta, stæðum í biðröðum næturlangt
og rifumst ekki um miðana þá er
engin spurning hvernig færi.
Lítið dæmi frá Svíþjóð þar sem ég
bjó um tíma. Ég fór í matvöruversl-
un og keypti nokkra tómata, sem
ekki er í frásögur færandi, nema af
því sem á eftir kemur. - Mér fannst
horft nokkuð stíft á mig af öðmm
viðskiptavinum í versluninni. Þeg-
ar ég kom svo heim til dóttur minn-
ar fékk ég skýringu. Jú, tómatar eru
svo dýrir að það kaupir þá enginn
fyrr en þeir lækka, sagði dóttir min.
- Og viti menn, verðið lækkaði, og
ekki um neitt smáræði. Hvað segir
þetta okkur?
Hér talar hver í sínu homi en
ekkert gerist vegna þess að engin
leið er fyrir íslendinga að standa
saman. - En svo ég komi aftur að
ferðalagi mínu til Kanaríeyja. Þeir
sem fengu ódýrustu ferðirnar voru
þeir sem keyptu þær rétt áður en
farið var, því þá þurfti að fylla vél-
arnar. Hvað myndi nú gerast ef all-
ir héldu að sér höndum þar til í
haust? Hvernig væri nú að við stæð-
um saman allir sem einn?
Kvótinn besta
stjórntækið
Eysteirm hringdi:
Ég held að fáir geri sér nægi-
lega góða grein fyrir því að ís-
lenska kvótakerfið mun vera það
allra besta stjómkerfi sem til er
varðandi varðveislu og aflatak-
markanir í sjávarútvegi. Það er
ekki af engu sem útlendingar
undrast hve vel okkur íslending-
um tekst að komast af og lifa með
þessu kerfi sem þó margir eru að
hnýta i. Og nú eru jafnvel hag-
fræðingar farnir að kynna ís-
lenska kvótakerfið erlendis með-
al annarra fiskveiðiþjóða. Ég get
ekki séð að andstæðingar kvót-
ans geti staðið gegn þessiun aug-
Ijósu staðreyndum. Eða hvað
vilja menn í staðinn? Því er
aldrei svarað.
Jöfn eftirlaun
fyrir alla
Sigrún skrifar:
Ég er einn hinna margnefndu
eftirlaunamanna í landinu. Ég
fagna mjög starfsemi og baráttu
eldri borgara undir merkjum
SES, Samtaka eldri sjálfstæðis-
manna, sem hafa nú lagt til að
felld verði úr gildi þau ákvæði i
lögum um almannatryggingar
sem varða ellilífeyri og heimildir
til lækkunar og skerðingar hans.
Nú komi hins vegar ákvæði um
að eftirlaun til allra 67 ára og
eldri verði 80.000 kr. á mánuði
fyrir hvem einstakling, hjón sem
einstaklinga (enda em hjón tveir
einstaklingar, ekki rétt?). Núver-
andi ákvæði um ellilífeyri er
bæði flókið og úrelt uppbótakerfi
sem ekki er bjóðandi hér frekar
en annars staðar.
Nígeríu-
maður eða
íslendingur
H.Ó. skrifar:
Ég las bréf í DV 26. febrúar eft-
ir fréttina um að Nígeríumaður
sem hér hefði starfað við fiskút-
flutning um tveggja ára skeið
hefði verið gripinn í banka með
innstæðulausar ávísanir. Bréfrit-
ari þessi sagði að alltaf væru það
útlendingarnir sem væm taldir
sekir hér, en ekki íslendingar,
a.m.k. ekki í fyrstu atrennu.
Taldi bréfritarinn að ekki hefðu
verið könnuð nægilega tengsl
Nígeríumannsins við íslendinga
sem hann hefði umgengist hér og
sem hann hefði átt fyrirtæki
með. Nú er hins vegar komið á
daginn að það er einmitt íslend-
ingur sem nú tengist fréttinni
um Nígeríumanninn títtnefnda
og meint ávísanamisferli hans.
Það eru því ekki alltaf útlending-
amir, það eru ekki síður íslend-
ingar sem tengjast hinum vafa-
sömu gjörðum.
Auðlindanefnd
vinnur ekki
verkið
Torfi skrifar:
Hvernig skyldi það ganga tfl
hjá hinu opinbera sem skipar
hverja nefndina á fætur annarri
af ýmsum tilefnum, er ekki gerð
krafa til að nefndirnar vinni fyr-
ir kaupinu sínu? Auölindanefnd
t.d., sem starfað hefur undir for-
sæti fyrrverandi seðlabanka-
stjóra, hefur nú skilað áfanga-
skýrslu án allra tillagna, en fjall-
ar að sögn um störf nefhdarinnar
sjálfrar og skilar gögnum sem
hún hefur látið vinna fyrir sig!
Átti nefndin ekki að vinna
skýrsluna úr því hún var skipuð
sérfræðingum? Hvað skyldi nú
Auðlindanefnd fá fyrir sinn
snúð? Og allir hinir sem svo
vinna fyrir hana? - Er þetta ekki
bara braðl og atvinnubótavinna
fyrir enn einn þrýstihópinn sem
krefja ríkið endalaust um störf?