Dagblaðið Vísir - DV - 14.04.1999, Blaðsíða 12

12
MIÐVIKUDAGUR 14. APRÍL 1999
Spurningin
Hver finnst þér vera helsti
vandi íslensku þjóðarinnar?
Kristrún Hafsteinsdóttir, 9 ára:
Ég veit það ekki.
Áshildur Linnet nemi:
Þjóðin brosir ekki nóg.
Ásmundur Geirsson öryggisvörð-
ur: Þetta er stór spurning. Ég geri
mér ekki grein fyrir vandanum.
Svala Steingrímsdóttir, starfs-
maður í Skálafelli: Mér finnst það
vera agaleysi. Það er í öllu.
Sigmar B. Hilmarsson verkamað-
ur: Mér finnst helsti vandinn vera
að 10% þjóðarinnar lifir undir fá-
tæktarmörkum.
Kolbrún Ósk Hrafnsdóttir nemi:
Hugsunarhátturinn, því við hugs-
um ekki nógu langt fram í tímann.
Lesendur
Foringjakreppa
Samfylkingarinnar
Sameiginlegt framboð vinstri flokkanna kynnt. - „En það er þó fyrst og
fremst forystuvandinn sem veldur Samfylkingarfólki vaxandi höfuðpínu og
magakveisu. Og það er beiniínis hrein háðung, þegar frambjóðendur þess-
arar nýju hreyfingar, sem hefur ætlað sér stóra hluti sem sigurvegari kosn-
inganna, benda á Halldór Ásgrímsson sem foringjaefni sitt í ríkisstjórn."
Kjósandi skrifar:
Stjórnmálafræðingar eru opin-
berlega farnir að ræða um for-
ingjakreppu Samfylkingarinnar og
kenna þeim vanda um versnandi
stöðu hins nýja stjórnmálaafls í
skoðanakönnunum. Þetta er alveg
laukrétt ályktað. Margrét Frí-
mannsdóttir fjölmiðlafulltrúi er
greinilega ekki sá leiðtogi sem trú-
verðug stjómmálafylking, mynduð
við sambræðslu nokkurra ólíkra
flokka, þarf á að halda. Þetta kom
skýrt fram í umræðuþætti í sjón-
varpi á dögunum. Nú er hinn mikli
sigurvegari, Jóhanna Sigurðardótt-
ir, gjörsamlega horfinn af sjónar-
sviðinu og Margrét fjölmiðlafulltrúi
vísar til hennar einfaldlega sem
„konu úr Þjóðvaka". Jóhanna er
nafnlaus og ekkert númer lengur.
Það er Sighvatur ekki heldur og
varla Össur. Þaðan af síður Ragn-
heiður eða Guðmundur Árni.
Hvað veldur fallandi gengi Sam-
fylkingarinnar? Klúðrið í framboðs-
málum á Norðurlandi eystra hefur
auðvitað haft sitt að segja. Það var
með endemum og sú spurning vakn-
ar, hvar sé komið lýðræðisþroska
þess fólks sem þannig stóð að mál-
um. Löglegur sigurvegari í prófkjöri
afmunstraður eftir að keppinaut-
arnir brugðu á það lúalag að neita
að taka sæti á listanum með honum.
Þetta minnir á gamaldags austan-
tjaldsmóral.
En það er þó fyrst og fremst for-
ystuvandinn sem veldur Samfylk-
ingarfólki vaxandi höfuðpínu og
magakveisu. Og það er beinlínis
hrein háðung, þegar frambjóðendur
þessarar nýju hreyflngar, sem hefur
ætlað sér stóra hluti sem sigurveg-
ari kosninganna, benda á Halldór
Ásgrímsson sem foringjaefni sitt í
ríkisstjórn. Sinn er hún hver metn-
aðurinn hjá stjómmálaaflinu! Ef
sigurinn verður jafnstór og gumað
er af, er þá meiningin að afsala sér
fyrirfram umboði Samfylkingarinn-
ar til stjómarmyndunar? Tiltrúin á
Margréti Frímannsdóttur er ekki
meiri. Foringjakreppa Samfylking-
arinnar er slík, að hún á ekkert for-
sætisráðherraefni og þyrfti að fá
það lánað hjá Framsókn.
Sundurliðun símareikninga
Ólafur Þ. Stephensen, forstöðu-
maður upplýsinga- og kynningar-
mála Landssíma íslands, skrifar:
Hjalti skrifar í DV 7. apríl siðast-
liðinn og spyr hvers vegna sé mis-
munandi gjald fyrir sundurliðun
símareikninga í GSM-kerfinu ann-
ars vegar og i almenna simakerfinu
hins vegar. Hjalti furðar sig á þessu
og telur að þessir reikningar séu
skrifaðir út úr sömu tölvu og kostn-
aður við gerð þeirra sé sá sami.
Mergurinn málsins er að síma-
reikningar í almenna símakerflnu
og í GSM-kerfinu eru ekki skrifaðir
út úr sömu tölvunni. Nýtt reikn-
ingagerðarkerfi hefur verið tekið í
notkun fyrir GSM, en eldra kerfi er
enn í notkun fyrir almenna síma-
kerfið. Nýja kerfið býður upp á
aukna hagkvæmni og þess vegna
hefur gjaldtöku fyrir sundurliðun
verið breytt í því. Sams konar
breyting mun verða á verði sundur-
liðunar símtala í almenna símakerf-
inu í sumar, þegar gamla kerfið
verður aflagt og reikningagerð fyrir
almenna talsíma flyst yfir í nýja
kerfið. Það er alls ekki um það að
ræða að notendur almenna síma-
kerfisins niðurgreiði þjónustu fyrir
GSM-notendur; engar millifærslur
eru á milli þessara kerfa.
Mannréttindi og lágmarkslaun
Kristleifur Þorsteinsson á
Húsafelli skrifar:
Hvað eru mannréttindi? Allir
sem lifa eiga jafnan rétt til lífsins.
Sameiginlega eiga allir hluta af
landinu sem þjóðin lifir á. Margir
hafa á löglegan hátt eignað sér lönd
og lóðir og nýta það einir á þann
veg sem þeir kjósa sér, ekki er hægt
að amast við því. En utan lögbýla er
mikið land sem þjóðin á aö jöfnu.
Landið og miöin gefa mikil verð-
mæti sem enginn hefur skapað
nema náttúran sjálf. Þetta er oft
kallað auðlindir. Allir þeir sem ekki
hafa tök á að vinna sér inn nægjan-
leg laun sér til framfærslu, eiga að
fá sín laun greidd með hluta af-
raksturs auðlindanna. Það eru allir
67 ára og eldri og yngri en 16 ára,
svo og öryrkjar sem hafa misst
vinnugetu vegna einhverrar ógæfu.
þjónusta
allan sólarhringinn
ftðeins 39,90 mínútan
- eða hringið í sfma
5000
li kl. 14 og 16
Öryrkjar mótmæla fyrir utan landsfund Sjálfstæðisflokksins. „Allir þeir sem
ekki hafa tök á að vinna sér inn nægjanleg laun sér til framfærslu, eiga að fá
sín laun greidd með hluta afraksturs auðlindanna. Það eru allir 67 ára og
eldri og yngri en 16 ára, svo og öryrkjar sem hafa misst vinnugetu vegna ein-
hverrar ógæfu“ segir m.a. í greininni.
120 þús. á mánuði væru trúlega rétt-
lát laun ef miðað er við almenn kjör
íslendinga. Börn fengju sín laun af-
greidd með ávísunum á þjónustu
sem þau þurfa, svo foreldrar geti
ekki misnotað laun þeirra. Þegar
öllum öldruðum hafa verið tryggð
nóg laun er lífeyrissöfnun óþörf.
Aldrað fólk hefur lagað sig eftir
nútíma aðstæðum. Það leitar til
síns aldurshóps með félagsskap og
afþreyingu. Það á ekki annarra
kosta völ. Það er búið að segja því
upp vinnunni og leysa það undan
vinnuskyldu. Allar stundir þess eru
tómstundir, tengsl þess við vinn-
andi fólk eru að mestu leyti rofin og
ekkert er gert til að nýta starfsgetu
þess, þótt bæði orka og vilji væri
fyrir heni. Þetta mætti kalla brot á
mannréttindum.
Fimm og ekki
meir
Bima Þórðardóttir skrifar:
Á fimmtudaginn í síðustu viku
mun hafa verið lesendabréf í DV,
er snerti kveðju-Keflavíkurgöngu
mína og fleiri. Þar er sagt að lágt
sé orðið risið á herstöðvaandstæð-
ingum sem ekki finnist íleiri en
fimm. Til upplýsingar fyrir bréf-
ritara skal þess getið að fimm her-
stöðvaandstæðingar ákváðu að
ganga þessa táknrænu göngu,
einn fyrir hvern áratug sem ís-
land hefur verið í Nató. Fleiri
fengu ekki að vera með þótt eftir
hafi verið leitað. Eins og kallinn
sagði er illskárra að hafa það er
sannara reynist.
íþróttir, íþróttir
Gunnar skrifar:
íþróttir skipa talsvert veglegan
sess hjá sjónvarpsstöðvum og er
það vel. En mætti ekki fjölbreytn-
in vera örlítið meiri? T.d. sl.
sunnudag var hestasýning í reið-
höllinni og aðeins sýnt í örfáar
sekúndur þar sem riðinn var einn
hringur. Þá var lika í örfáar sek-
úndur sagt frá nýafstöðnu sund-
móti í Sviss, en engar myndir
voru sýndar. Öðru máli gegnir
með fótboltann, þar dugar ekki
minna en fleiri klukkustundir á
dag á öllum rásum. Og ekki nóg
með það, heldur margendurteknir
sömu leikirnir. Halda dagskrár-
gerðarmenn virkilega að lands-
menn upp til hópa séu svo ein-
faldir að þeir muni ekki úrslitin
nema með öUum þessum endur-
tekningum? Ég vona svo sannar-
lega að ekki sé svo illa komið fyr-
ir landanum. En dagskrárgeröar-
mönnum vil ég að endingu senda
mínar dýpstu og innilegustu sam-
úðarkveðjur með þröngsýnina.
Dýrir GSM-símar
Stefán Guðmundsson skrifar:
Landssíminn tilkynnti um gif-
urlegan hagnað af rekstri fyrir-
tækisins á dögunum. Brást fyrir-
tækip svo við með því að lækka
verÓskrá sína í NMT-farsímakerf-
inu og GSM-kerfinu. Ekki al-
menna talsímakerfmu að sjálf-
sögðu, enda engin samkeppni þar
ríkjandi. Ég hef lengi furðað mig
á því okurverði sem virðist vera á
farsímum hér á landi. Þrátt fyrir
að hér séu tvö farsímafyrirtæki
(og hið þriöja er víst á leiðinni)
virðist hvorugt þeirra bjóða upp á
farsíma á tilheyrandi verði. Slík
þróun hefur átt sér stað alls stað-
ar í heiminum nema á íslandi að
GSM-símar fáist gefins gegn því
að kaupandi símans skuldbindi
sig til að vera áskrifandi hjá við-
komandi simafyrirtæki um
nokkurn tíma. Hvort fyrirtækið
ætlar að verða á undan að bregð-
ast við?
Vantar milljarð
Jón hringdi:
Það berast af þvi fregnir að
einn milljarð króna vanti til að
stóru sjúkrahúsin standist þau
mörk sem þeim voru sett í fjárlög-
um. Skyldi þó engan furða. Þaö er
með ólíkindum að engar breyting-
ar skuli hafa verið gerðar á
rekstri þessara risavöxnu sjúkra-
húsa, sem hljóta að vera óhag-
stæðar rekstrareiningar. Hvernig
stendur á því að einkaaðilar geta
stöðugt verið að bjóða betri þjón-
ustu og verð í heilbrigðiskerfinu,
en fá engan veginn að njóta sín
þar? Síðasta dæmið var rekstur
segulómstofu í Domus Medica og
rekstur einkastofa hjá sjálfstætt
starfandi heimilislæknum. En
stjómun heilbrigðiskerfisins á ís-
landi er í þvílíkum ólestri að það
gat ekki fariö nema á einn hátt
eins og nú við horfir. Og hvað
gera stjómvöld til að bregðast við
vandanum? Menn bíða bara eftir
því að frekari peningum verði
dælt í heilbrigðiskerfið. Það leys-
ir vandann aðeins fram að næsta
ári.