Dagblaðið Vísir - DV - 24.09.1999, Side 8

Hvar varstu
-þriðjudaginn ■
24. október 192#
Ármann Snævarr prófessor.
Ég var í
skólanum
Ég man ekki alveg nákvæmlega
hvað ég var að gera þennan dag,
það er svo langt síðan. Mér finnst
trúlegt að ég hafi verið í barna-
skólanum á Norfirði. Ég man hins
vegar vel umræðuna sem fylgdi í
kjölfarið af fréttunum af verð-
bréfahruninu mikla. Það var mik-
ið talað um þetta á mínu heimili
og einnig man ég eftir því að ég
hafi lesið fréttir af hruninu í Tím-
anum. Það setti talsverðan beyg
að fólki við þessi válegu tíðindi,
enda vissi fólk ekki hvaða afleið-
ingar þetta myndi hafa fyrir af-
komu íslandi, þ.e.a.s innflutning
til landsins og sölu á fískmörkuð-
um. Á þessum tíma var ég farinn
að vinna mér inn peninga við að
beita og stokka upp línu og fékk 50
aura á bjóðið þannig að ég var
kominn með eitthvert peningavit
þrátt fyrir að ég væri aðeins 10 ára
gamall.
Á árunum 1925 til 1929 tók verðbréfamarkaó-
urinn í New York mikinn gróskukipp. Fólk fjár-
festi og fjárfesti í verðbréfum í von um mikinn
gróöa. Þetta kaupæði endaði með algjörri
hörmung þriðjudaginn 24. október 1929 þeg-
ar mikil örvænting greip um sig og fólk reyndi
að leysa út bréfin af ótta við að missa sína
peningana. Þessi hræðilegi þriðjudagurinn
þegar verðbréfamarkaðurinn hrundi hefur æ
síðan gengið undir nafninu „Black Tuesday"
eða „The Great Depression" í Bandaríkjunum.
Örvæntingin varði í meira en tvær vikur og á
þeim tíma fyrirfór sér fjöldi manns eftir að
hafa áttað sig á því að það stæði allslaust
uppi eftir hrunið.
Reykjavík er alltaf að verða merkilegri og merkilegri. Laðar að sér túrista
víðs vegar að úr heiminum og svo laðar hún auðvitað að sér fólk utan af
landi. En Fókusi lék forvitni á að vita hvort hægt væri að fara til útlanda
í Reykjavík. Svona í Ijósi þess að nú er hægt að fara á ströndina í Nauthólsvík, ótal
framandi veitingastaði, Kolaportið og Guð má vita hvað. Nokkrir valinkunnir Reykvíkingar
samþykktu að segja okkur aðeins frá sínum eigin útlöndum í höfuðborginni.
„Það er hægt að upplifa útlenska
stemningu á svo mörgum stöðum hér
í Reykjavík," segir fréttahaukurinn
Teitur Þorkelsson.
„Til dæmis fyrir utan Bandaríska
sendiráðið á Laufásveginum. Það er
náttúrlega útlenskt yfirráðasvæði og
þar er fylgst með allri umferð um ná-
grennið með öryggismyndavélum. í
sumar var ég að ganga þarna fram
hjá og varð það á að lykta af mjög
flottum túlípönum sem uxu þarna
fyrir utan. Ég var ékki fyrr búinn að
beygja mig niður þegar bandariskur
öryggisvörður var mættur og spurði:
Can I help you, sir?“ sefir Teitur og
bætir við að honum hafi brugðiö.
Teitur bendir einnig á að fari maður
snemma dags á Franska bókasafnið
hjá Alliance Fran?aise sé maður
kominn hálfa leið til Frakklands.
„Ég fer þarna stundum til að leigja
mér vídeómyndir og þar er venjulega
fullt af einhverjum frönskum spek-
ingum. Það er mjög fint að koma
þarna, fá sér einn kaffi og rifja upp
frönskuna," segir Teitur.
Kaffitería Loftleiöa er einnig einn
af mörgum stöðum sem hann nefnir
seni'góðan stað til að upplifa útlönd í
Úieykjavík.
„Ekki bara cr þar mjög mikið af
útlendingum heldur er maður yfir-
leitt ávarpaður á ensku þegar maður
kemur þangað inn,“ segir hinn ver-
aldarvani Teitur.
Olöf: Eg bý þarna rétt
hjá og geng stundum
þarna fram hjá og
ímynda mér að ég búi
þarna.
Ólöf Marín Úlfarsdóttir á Mono:
„Þetta er frábær húsaþyrping
þarna í Kleifarselinu," segir Ólöf
Marín á Mono til að útskýra af
hverju henni finnist útlönd vera að
fmna hjá tjjnburhúsunum við Kleif-
arsel. „Svotll krúttlegt lítið þorp sem
maðm- gæti imyndað sér að hægt
væri að finna í Noregi."
Býröu i þessu hverfi eða?
„Nei. Ég bý þarna rétt hjá og geng
stundum þarna fram hjá og ímynda
mér að ég búi þarna. í miðju þyrp-
ingarinnar er rólóvöllur og allt
svæðið er mjög fjölskylduvænt og
maður sér fyrir sér alla vera að
grilla á sumrin og svona,“ segir Ólöf
sem líður einmitt best í Seljahverfi
af því að það er svo fjölskylduvænt
hverfi. Hún á líka tvö börn og vill
hafa hlutina huggulega í kringum
sig.
„Breiðholtið eins og það leggur sig
er eiginlega eins og úthverfln í út-
löndum. Það er til dæmis æðislegt að
búa héma í Seljunum. Rólegt og gott
andrúmsloft. Éngin skrílslæti um
helgar eins og i miðbænum. Þetta er
nánast eins og að vera uppi í sveit.
Við erum næsti bær við Hvera-
gerði,“ ségir Ólöf Marín og er alveg
örugglega farin að flnna grilllyktina
sem umlykur hverflð eftir sex í dag.
Alexandra Danaprinsessa.
Dorrit Moussaieff.
Forseti vor, Ólafur Ragnar Grimsson, er þessa dagana að þróa tilfinningar sinn-
ar til annarrar konu, Dorrit Moussaieff. Við vonum auðvitað öll að sú þróun verði
jákvæð og leiði hann á vit hamingjunnar á ný. En það vekur óneitanlega furðu
hversu lík Dorrit er Alexöndru Danaprinsessu. Báðar eru stúlkurnar þrususætar
með svipaða hárgreiðslu og sóma sér vel í fínum boöum því þær eru svo glæsileg-
ar. Þær hrifast auk þess báðar af skandinavískum stórmennum.

f Ó k U S 24. september 1999