Dagblaðið Vísir - DV - 24.01.2000, Side 12

12
MÁNUDAGUR 24. JANÚAR 2000
Spurningin
Hversu oft í viku
borðar þú fisk?
Hörður Davíð Kristjánsson: Einu
sinni til tvisvcir.
Lauren Mayer nemi: Um það bil
einu sinni.
Hólmbjörg Vilhjálmsdóttir hús-
móðir: Svonar tvisvar.
Björg Ingvarsdóttir eftirlauna-
þegi: Tvisvar til þrisvar.
Davið Tyron G.S. flækingm-: Eig-
inlega aldrei.
Guðríður Þorsteinsdóttir lög-
fræðingur: Svonar tvisvar til
þrisvar.
Lesendur
Gróf framkoma á skemmtistað í Reykjavík:
Konur í síðkjólum
stanga kynsystur
Besta tilboöið: Rautt epli eöa frftt aö drekka á barnum þaö sem eftir er nætur?
E.J. skrifar:
Aðfaranótt 9. janúar urðu mér á
stór mistök þegar ég lagði leið mína
á skemmtistaðinn Gauk á Stöng til
að hlusta á Todmobile spila. Á
staðnum var margt karla og kvenna
og þurfti að afgreiða vörur af barn-
um svo að segja á milli fótanna á
kvenfólkinu sem stóð þar og dillaði
sér í takt við tónlistina.
Leið mín og kunningja míns lá
upp á efri hæð staðarins. Þar reyndi
ég að nálgast tvo stóla. Fyrri stólinn
fékk ég án mikiila erfiðleika en að
ná i síðari stóllinn reyndist örlaga-
ríkt. Ég fann lausan stól og hægt og
rólega dró ég hann á eftir mér eftir
þröngt setnu rýminu. Þá varð mér á
að reka hann í konu í síðkjól. Ég
baðst að sjálfsögðu afsökunar og hélt
að enginn stórskaði hefði hlotist af.
Tveim skrefum seinna var pikkað
ofurlaust í öxlina á mér. Ég sneri
mér við og þá mættu mér tíu konu-
neglur sem sukku í andlitið á mér
ásamt tveimur hnefum. Allt gerðist
þetta snögglega - en það næsta sem
ég upplifði var að konan greip í axl-
imar á mér og stangaði mig með
höfðinu beint í ennið.
Kunningi minn var nú kominn og
stillti sér upp á milli okkar. En þá
var sparkað beint i andlitiö á hon-
um svo að hann rakst upp í súð og
steinrotaðist á gólfinu.
Á meðan hann lá kom konan til
mín og gerði mér besta tilboð sem
ég á ævinni hef fengið; ef ég væri til
í að gleyma öllu sem gerst hafði
myndi hún sjá til þess að við fengj-
um fritt að drekka á bamum það
sem eftir væri nætur. Þar sem ég
neitaði þessu gylliboði hótaði hún
að hún skyldi sjá til þess að hvorki
ég né kunningi minn fengjum að-
gang að skemmtistaðnum framar.
Dyravörður kom á staðinn og
snögggreindi mig móðursjúka þar
sem ég fór fram á hjálp með kunn-
ingja minn. Sagði hann ekkert ama
að honum, hann myndi vakna að
bragði. Ég reyndi að bjarga mér
sjálf og fékk stuðning frá ungum
manni sem sat rétt hjá okkur. Ég
reyndi að tala við alla þá starfs-
menn sem ég sá og allir vísuðu þeir
mér á næsta starfsmann. Loks kom
sjálfur eigandinn lallandi fram hjá.
Ég greip hann og sagði honum sög-
una. Hann spurði aðeins. „Hvað
ætti ég að gera í þessu?“ Sama svar
og annarra starfsmanna hússins.
Þarf maður orðið að fara í bæinn
í fylgd með lífvörðum og kunnáttu í
skyndihjálp? Eða er maður svona
óheppinn að vera rangur maður á
röngum tima á röngum stað?
Sauðfjársamningur
V.M. skrifar:
Nú líður að því að gera þarf nýj-
an samning við sauðfjárbændur. -
Ég tel nauðsynlegt að það verði gætt
jafnræðis á úthlutun beingreiðslna.
Á ég þar við það að bóndi sem byrj-
ar búskap í dag eigi sama rétt á
stuðningi og bóndi sem byrjaði bú-
skap fyrir 1980.
Það gengur ekki lengur fyrir
bændur að ætlast til þess að þeir
sem eru að byrja búskap eigi að
kaupa stuðninginn af þeim sem
ætla að hætta búskap og vera þar
með tekjulausir í a.m.k. fimm ár.
Tillaga Byggðastofnunar hljóðar
upp á slíkar aðferðir.
Ég held að sveitirnar hrynji með
frjálsu framsali á greiðslumarki
sauðfjár. Það hættir að meðaltali
einn bóndi á viku í mjólkurfram-
leiðslu og þar er frjálst framsal á
greiðslumarki og tekjumar samt
skárri en í sauðfjárframleiðslu.
Ég ætla að taka dæmi af tveimur
bændum. Annar er rúmlega þrítug-
ur en hinn rúmlega sjötugur. Þeir
eru báðir meö um 200 kindur og
myndi maður því ætla að þeir nytu
svipaðs stuðnings úr ríkissjóði. Svo
er þó aldeilis ekki. Sá eldri fær um
800 þúsund króna stuðning á ári en
sá yngri fær ekki krónu í stuðning.
Eini munurinn á þessum tveimur
bændum er sá að eldri bóndinn var
byrjaður í búskap fyrir 1980 en sá
yngri byrjaði 1996. Nú var fram-
leiðsla á lambakjöti gefin frjáls 1995
og því tel ég að slík mismunun á
stuðningi ríkisins standist ekki
samkeppnislög og því síöur jafnræð-
isreglu stjómarskrárinnar.
Hlutabréf lækka á
Evrópumörkuðum
- íslendingar gagnteknir af áhættunni
Páll Jónsson skrifar:
Fréttir af hlutabréfum og verð-
gildi þeirra eru þær helstar þessa
dagana að þau lækkuðu nánast alls
staðar á mörkuðum í Evrópu og
áfram héldu þau að lækka á flestum
mörkuðum þegar þetta er skrifað.
Og mikill þrýstingur er á áfram-
haldandi lækkun evrimnar á næst-
unni.
En hvað er upp á teningnum hér
á landi? Allt á fullu alls staðar og
menn trúa á jólasvein verðbréfanna
sem aldrei fyrr. Úrvalsvísitalan
hækkaði og hefur aldrei verið
hærri, mikil viðskipti með Flug-
fUlfi^MÆv þjónusta
allan sólarhringinn
blrt verða á lesendasíðu
Erlent veröbréfafyrirtæki meö kynningu í
leiðabréf sem hækkuðu um 5,43%
og viðskipti á Verðbréfaþingi námu
hundruðum milljóna króna. Þetta
er með ólíkindum.
Hér hefur allt umsnúist. Áður
notuðu fyrirtæki hér líkt og annars
staðar gerist hagnað sinn til að
betrumbæta sín fyrirtæki, byggja
eða huga að endurbótum, gera fyrir-
tækin verðmeiri. í dag hlaupa eig-
endur íslenskra fyr-
irtækja með hagnað-
inn og kaupa verð-
bréf, oft í alls
óskyldum og ólikum
fyrirtækjum. Eða
bara í einhverju. -
Stoke City eða ís-
lenskri erfðagrein-
ingu. Hvað ef Stoke
tapar svo sem þrem-
ur leikjum í röð?
Halda menn að verð-
bréfin verði jöfn eft-
ir? Eða íslensk
erfðagreining sem
ekki er enn komin í
rannsóknir að neinu marki miðað
við það sem stefnt er að í framtíð-
inni?
Hvers vegna rækta íslensk fyrir-
tæki ekki sinn garð í stað þess aö
vera á sokkaleistunum um borg og
bí eftir verðbréfum sem ekkert er
líklegra en að vindurinn feyki burt
í næsta áhlaupi? Eru íslendingar
svona gagnteknir af áhættunni?
Reykjavík.
DV
Byggðastefnan
fýrir bí
Ingibjörg Kristjánsdóttir skrifar:
Það má vera sama hvort breyt-
ing verður á hinni svonefndu
byggðastefnu eða hvort hún verð-
ur yfirleitt og hvort Byggðastofn-
un bætist nýr stjórnarformaður,
byggðastefnan verður hvorki fugl
né fiskur héðan af. Ekkert vit er í
því að Byggðastofnun fari nú að
kaupa sig inn í hin og þessi fyrir-
tæki, þá væri mælirinn fyrst fyllt-
ur ósvífni og klækjum sem
Byggðastofnun hefur þó lengst
verið þekktust fyrir. Sú eina
byggðastefna sem væri raunhæf,
jafnvel meö tilstuðlan Byggða-
stofnunar sjálfrar, það er að
hvetja fólk i mesta dreifbýlinu að
flytja suöur til þéttbýlissvæðisins
hér við Faxaflóa. Enginn myndi
ámæla Byggðastofnun fyrir að
hjálpa þessu fólki með beinum
styrkjum frá stofnuninni. En það
er því miður hvorki gæfa né
gjörvileiki sem leikur um Byggða-
stofnun, þessa mestu óhæfuhit
sem undir ríkið heyrir.
Tónlistarskólinn í Garðabæ:
Hatur en
ekki reiði
Foreldri í Garðabæ hringdi:
Mér og fleirum hér í Garðabæ
finnst ekki lengur verjandi hvern-
ig veist er hinum nýja skólastjóra
tónlistarskólans. Þetta er ekki
lengur deila um ráðningu í stöðu,
jafnvel ekki reiði einhverra stuðn-
ingsmanna fyrrv. yfirkennara
skólans sem sótti um á móti Agn-
esi Löve, heldur sýnist hér vera
um að ræða hreint hatur vissra
aðila, fámenns hóps á hendur hin-
um nýja skólastjóra. Hinn svokall-
aði talsmaður hóps foreldra hefur
ekki verið neitt sérstaklega
hlynntur bæjarstjóminni hér og
nú brýst reiðin fram i máli sem er
í raun löngu búið að afgreiða. Ég
vona bara að af konu þessari og
foreldri renni móðurinn sem fyrst,
þaö er öllum fyrir bestu.
Ávöxtunarkrafa
eða okurvextir?
Hjörleifur Jónsson skrifar:
Ég var að lesa pistil Ásgeirs H.
Eiríkssonar í Degi nú í morgun
(fimmtudag) þar sem hann fjallar
um nútíma bankaviðskipti og þró-
un á verðbréfamörkuðum. Honum
finnst vaxtafóturinn vera heldur
betur kominn í ætt viö það sem
tiðkaðist á tímum „okurkarlanna"
sem hér var verið að eltast við á
sínum tíma. Ekki er nema svo sem
rúmur áratugur síðan. Nú eru
vextir komnir á stig þess tíma, en
kallast ekki lengur okurvextir,
heldur ávöxtunarkrafa. Þökk sé
mildi dómstóla, tíðaranda og frels-
isþrá landans til að græða. Fljótt,
fljótt sagði fúglinn í bók Thors. Nú
á tímum tekur enginn sér í munn
oröið „núna“, þegar ávöxtunar-
krafan er í hendi, heldur aðeins
„nú“ eða „nú þegar“. Engin tak-
mörk eru fyrir því hve þessi krafa
getur farið hátt. En við henni
verður að gangast fljótt og vel.
Barist um
olíuna
Oddur hringdi:
Ég heyrði að Bónus-verslanim-
ar væru famar að auglýsa og selja
smurolíu og því hefur heldur bet-
ur komið kippur í samkeppnina
um þessa mikið notuðu og nauð-
synlegu vömtegund. Og hér er
ekki um að ræða neinn óþverra
eða afgangsmerki, heldur Mobilol-
íu, einhverja þá bestu sem þekkist
á markaðinum. Mér þykir komin
samkeppni á flestum sviðum hér á
landi þegar barist er um smurolí-
una og hún komin á stórmarkaðs-
verð. Það er nefnilega enginn smá
mismunur á því verði og hinu sem
viðgengst á smurstöðvunum. - Ég
segi: Til hamingju, íslendingar, að
fá að kynnast samkeppninni á
þennan raunhæfa hátt. Hvað
skyldi koma næst?