Dagblaðið Vísir - DV - 07.03.2000, Blaðsíða 15

14
ÞRIÐJUDAGUR 7. MARS 2000
ÞRIÐJUDAGUR 7. MARS 2000
27
Útgáfufélag: Frjáls fjölmiölun hf.
Stjórnarformaður og útgáfustjóri: Sveinn R. Eyjólfsson
Framkvæindastjóri og útgáfustjóri: Eyjólfur Sveinsson
Ritstjórar: Jónas Kristjánsson og Óli Björn Kárason
Aðstoðarritstjóri: Jónas Haraldsson
Auglýsingastjóri: Páll Þorsteinsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaðaafgreiösla, áskrift:
Þverholtl 11,105 RVÍK, SÍMI: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aðrar deildir:. 550 5999
Græn númer: Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777
Stafræn útgáfa: Heimasíða: http://www.skyrr.is/dv/
Vísir, netútgáfa Frjálsrar fjölmiðlunar: http://www.visir.is
Ritstjórn: dvritst@ff.is - Auglýsingar: auglysingar@ff.is. - Dreifing: dvdreif@ff.is
Akureyri: Strandgata 25, sími: 462 5013, blaöam.: 462 6613, fax: 4611605
Setning og umbrot: Frjáls fjölmiölun hf.
Filmu- og plötugerð: ísafoldarprensmiöja hf. Prentun: Árvakur hf.
Áskriftarverð á mánuöi 1950 kr. m. vsk. Lausasöluverð 180 kr. m. vsk., Helgarblaö 250 kr. m. vsk.
DV áskilur sér rétt til aö birta aðsent efni blaðsins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiðir ekki viömælendum fyrir viðtöl viö þá eða fýrir myndbirtingar af þeim.
Markaðsstyrkir í listum
Þær fjórar íslenzku kvikmyndir, sem mesta aðsókn
hafa fengið um dagana, eru Með allt á hreinu eftir Ágúst
Guðmundsson, Dalalíf eftir Þráin Bertelsson, Land og syn-
ir eftir Ágúst Guðmundsson og Óðal feðranna eftir Hrafn
Gunnlaugsson, með yfir 95.000 áhorfendur hver.
Athyglisvert er, að þessar kvikmyndir voru sáralítið
styrktar af opinberu fé, fengu á núvirði rúmlega tvær
milljónir króna hver að meðaltali. Þær tölur eru alger
skiptimynt i samanburði við þá styrki, sem nú eru veittir
og nema oft yfir tuttugu milljónum króna á mynd.
Þær myndir, sem einna minnsta aðsókn hafa hlotið,
3.000-6.000 áhorfendur, hafa einmitt fengið yfir tuttugu
milljón krónur hver að meðaltali í opinberum styrkjum.
Út úr þessu má lesa, að öfugt samhengi sé milli áhuga
áhorfenda og úthlutunarnefnda á kvikmyndum.
Erfitt er að halda fram í alvöru, að Með allt á hreinu,
Dalalíf, Land og synir og Óðal feðranna séu ómerkari
kvikmyndir en Myrkrahöfðinginn, Hin helgu vé,
Draumadísir og Ein stór fjölskylda. Að minnsta kosti voru
gagnrýnendur sáttir við fyrrtöldu kvikmyndirnar.
Það hlýtur að vera erfitt fyrir úthlutunarnefndir að
ákveða, hvaða verkefni í kvikmyndagerð séu þess verðug
að fá mikla styrki og hvaða verkefni séu aðeins lægstu
styrkja virði. Sagan reynist úthlutunamefndum jafnan
harður dómur, þótt þær reyni að fara eftir reglum.
Niðurstaðan af þrotlausu erfiði úthlutunarnefnda og
ómældu fjármagni þeirra er, að þær myndir, sem ganga
bezt, mundu hafa náð endum saman án aðildar úthlutun-
arnefndanna, og að þær myndir, sem ganga verst, ná ekki
endum saman þrátt fyrir nefndir og tapstyrki.
Nokkrum sinnum hefur verið bent á leið úr þessum
vanda. Hún felst í, að úthlutunarnefndir spari sér erfiðið
og afhendi áhorfendum valdið til að ákveða, hvaða mynd-
ir eigi að styrkja, svo að hér á landi séu framleiddar sem
flestar myndir, er falla í kramið hjá áhorfendum.
Þannig sé líklegast, að hér á landi séu framleiddar kvik-
myndir, sem þjóðin vilji fremur sjá en innfluttar kvik-
myndir. Þannig sé innlendur kvikmyndaiðnaður styrktur
til að halda uppi samkeppni við það vinsælasta, sem fram-
leitt er af slíku tagi á erlendum vettvangi.
Ef menn segja, að með slíkri aðferð væri verið að
styrkja lágkúru, sem félli í kramið hjá skrílnum, verða
menn jafnframt að halda fram, að Með allt á hreinu, Dala-
líf, Land og synir og Óðal feðranna séu lágkúra, en fyrr-
nefndar botnmyndir séu hins vegar göfug list.
Þar sem ekki er hægt að sjá neinn gæðamun milli kvik-
mynda með háa og lága styrki, er einfaldara að vísa mál-
inu til áhorfenda, svo að kvikmyndastjórar séu hvattir til
að búa til kvikmyndir, sem fólk vill sjá. Styrkjakerfið sé
beinlínis notað til að ýkja lögmál markaðarins.
Aðferðin felst í að borga kvikmyndagerðarmanninum
fasta krónutölu í meðgjöf með hverjum seldum aðgöngu-
miða. Sömu aðferð má raunar nota til að styrkja rithöf-
unda, tónlistarmenn, myndlistarmenn og aðra listamenn,
sem selja almenningi aðgang að verkum sínum.
Það væri kvikmyndagerðarmanni mikil hvatning til
góðra verka að vera öruggur um að fá í styrk 1.000 krón-
ur ofan á hvern seldan miða. Eins væri það rithöfundi
sambærileg hvatning að vera öruggur um að fá í styrk 500
krónur ofan á ritlaun af hverju seldu eintaki.
Aldrei hefur verið sýnt fram á það með rökum, að
markaðsvæðing styrkjakerfa í listum hefði rýrara menn-
ingargildi en núverandi fálm úthlutunarnefnda.
Jónas Kristjánsson
I>V
Skoðun*
Með og á móti - íslenskri erfðagreiningu
Þegar ég heyrði ís-
lenskrar erfðagreiningar
getið var mín fyrsta hugs-
un að þama væri að fara i
gang frábært starf sem
leiddi að stórkostlegu
markmiði. Með framlagi
sínu, rannsóknum og upp-
götvunum gæti íslensk
erfðagreining safnað vit-
neskju sem yrði til að
létta þrautir og lina þján-
ingar fólks, ekki bara hér
á landi heldur víða um
heim. Með ánægju gladd- ........
ist ég yfir að geta lagt svo göfugu
málefni lið.
íslenska menntafólkið sem sér-
hæft er í fagi sem lýtur að starfi
erfðagreiningarinnar gat nú loks-
ins snúið til starfa heima á Fróni
eftir margra ár dvöl í útlöndum og
í fyllingu tímans var íslenskri
erfðagreiningu hleypt af stokkun-
um með miklum „bravúr“ og þjóð-
in brosti við brautryðjandanum.
Skjótt skipast veður í lofti
En skjótt skipast veður í lofti. Ég
veit ekki hvort það var orðrómurinn
um peninga í tengslum við fyrirtæk-
Gunnhildur
Hróifsdóttir
rithöfundur
ið - allt í einu var kominn
nýr tónn í umræðuna um
erfðagreininguna. Þær
raddir urðu háværar sem
héldu því fram að frum-
kvöðullinn ætlaði sér það
eitt að skara eld að eigin
köku á kostnað fámennrar
þjóðar út við ysta haf og í
dag eru íslendingar hvattir
til að segja sig úr gagna-
grunninum og láta ekki í té
nokkrar upplýsingar um
heilsufar sitt nema gegn
_ gjaldi.
Ég sá í hendi mér að það ætti að
vera auðvelt því í hvert sinn sem
fólk kemur til læknis eða inn á
sjúkrastofnun þarf að fylla út papp-
íra og ekki þyrfti að bæta við nema
svo sem einni spumingu um hvort
viðkomandi vildi eða vildi ekki að
upplýsingar um hann eða hana yrðu
settar í gagnagrunninn. Nú veit ég
betur en svo að halda að málið sé
einfalt. Staðreyndin er sú að margir
sem á sjúkrastofnunum dvelja eru
alls ekki færir um að fylla út skýrsl-
ur eða svara spurningum. Sem þýðir
það að hægt er skrá allar þeirra veil-
ur og heilsuleysi.
„Staðreyndin er sú að margir sem á sjúkrastofnunum
dvelja eru álls ekki fœrir um að fylla út skýrslur eða
svara spumingum. Sem þýðir það að hœgt er skrá allar
þeirra veilur og heilsuleysi. “
Leynd óhugsandi
Vísir menn halda því fram að
engin leið sé að halda leynd yfir
gagnaskrám hversu vel sem um er
Komdu aftur ef þú villist
Ofangreind orð áttu að hafa verið
sögð af efnuðum bónda fyrr á öldum,
þegar fátækur flakkari guðaði á
glugga hans og baðst gistingar í
vonskuveðri. Þau mætti heimfæra á
sjúkrahúsin í Reykjavík. Sjúklingum
er fleygt út eftir aðgerðir, í trausti
þess aö aðstandendur (les: konur)
hlúi að þeim í heimahúsum. En ekki
eiga allir einhvern heima sem getur
hjúkrað þeim. Hjúkrunarfólk á
sjúkrahúsunum er undir geysilegu
álagi, en reynir allt sem það getur til
að hjálpa.
Ráðsnilldin í fyrirrúmi
Maður heyrir margar sögur um
ráðsnilldina. Tvær konur sem voru
mjög máttfamar eftir stórar aðgerðir
og bjuggu ekki við þau skilyrði að
„Vélmenni eða sneiðmyndavél sem greint gœti geðveil-
ur myndi strax verða keypt þó það kostaði 200 til 300
milljónir. - Lœkningar snúast um fólk. Eða snúast þær
kannske mest um hátœknidýrkun?“
Með og á móti
forsvaranlegt þætti að
senda þær heim fengu
þannig fyrir milligöngu
hjúkrunarfólks loforð um
legupláss á sjúkrahúsi norð-
ur í landi, meðan þær væru
að jafna sig.
Brast þá á vonskuveður,
líklega svipað ogtvar þegar
bóndinn úthýsti flakkaran-
um, illfært vegna storms og
hríða.
En norðanmenn dóu ekki
ráðalausir og höfðu sam-
band við björgunarsveitar-
menn í sínu héraði. Það var tilkomu-
mikil sjón, er sagt, þegar fullhugarn-
ir birtust á tröllauknum jöklabifreið-
um og sóttu konumar. Þeirra beið
nokkur hundruð kílómetra ferðalag
til að komast í hjúkrun og aðhlynn-
ingu.
Þetta er bara ein sönn saga af
mörgum um það hvemig sjúkrahús-
in neyðast til að losa sig við sjúk-
linga löngu áður en þeir em full-
frískir. Og nú á að bæta um betur og
skera niður á geðdeildum um fimm-
tíu milljónir króna!
Hátæknin hefur forgang
Einn milljarður, þrír milljarðar,
fimm milljarðar í einkaeign, já, við
eigum orðið vænan slatta af millj-
arðamæringum. Á hverjum degi
fáum við fréttir af svimandi upphæð-
um hlutabréfakaupa. Við erum ekki
lengur í hópi fátækustu þjóða. Það
vorum við hins vegar um síðustu
aldamót. Þá voru engin sjúkrahús í
Reykjavík og landssjóður var ófáan-
legur til að veita fé til byggingar
þeirra. Eins og merkur þingmaður
orðaði það árið 1901: „Til hvers að
kasta út peningum til þess eins að fá-
Inga Huld
Hákonardóttir
sagnfræðingur
tækir aumingjar geti dáið á
spítala?“
Það kom í hlut kvenna að
bæta úr stöðunni. Landa-
kotsspítalinn kom fyrst.
Þar unnu kaþólskar nunn-
ur ókeypis. Næst gáfu ís-
lenskar konur sjálfum sér
Landspítalann til að fagna
kosningarétti, og fjöldi
kvenfélaga safnaði fyrir
honum í fimmtán ár, frá
1915-1930.

Þjóðlegur siður
J „Sem næring-
■ÆL arfræðingur er ég
aldrei á móti
■WBP neinum mat því
allur matur hefur eitthvað
að bjóða þeim sem hans
neytir og hann er okkur
nauðsynlegur þótt hollustu-
gildið sé auðvitað misjafnt.
Mér flnnst hið besta mál að
borða saltkjöt og baunir
einu sinni á ári þvi þetta er
skemmtilegur og þjóðlegur siður
sem gaman er að halda við og
skemmtileg stemning í kringum
Aldarfjórðungi síðar
Hvítabandskonur fengu þá hug-
mynd 1918 að byggja sjúkrahús fyrir
Reykvíkinga. Meðal fjáröflunarleiða
var stungið upp á að neita sér um
kaffibolla á fundum, og leggja and-
virðið í bygginguna! Tillagan var þó
felld. Aldarfjórðungi síðar, eftir
margar synjanir um fjárstyrki úr op-
inberum sjóðum, gáfu Hvítabands-
konur bænum fullbúið sjúkrahús
(þær höfðu sjálfar saumað rúmfot og
læknasloppa) sem þær höföu þá rek-
ið um nokkurt skeiö. Þá fyrst, árið
1943, hóf Reykjavíkurborg eigin
sjúkrahúsrekstur, hálfnauðug þó.
Landssjóður hugsar ennþá eins og
bóndinn sem úthýsti smælingjanum.
í morgunfréttum RÚV 23. febrúar
árið 2000 var enn rætt um 50 milljón
króna niðurskurðinn á sviði geðheil-
brigðis hjá sjúkrahúsunum í Reykja-
vík. Þar hitti hjúkrunarfræðingur
naglann á höfuðið: (Þvi miður missti
ég af nafni hennar). Vélmenni eða
sneiðmyndavél sem greint gæti geð-
veilur myndi strax verða keypt þó
það kostaði 200 til 300 milljónir. -
Lækningar snúast um fólk. Eða snú-
ast þær kannski mest mn hátækni-
dýrkun? Inga Huld Hákonardóttir
mltkjöti og baunum
• * * * /
Bragðvont og ljótt á litinn
Laufey Stein-
grímsdóttir
næringarfræöingur
hann. Til þess að gera mál-
tíðina hollari má benda
fólki á að auka hlut baun-
anna á kostnað saltkjötsins
í máltíðinni og borða mikið
af rófum, kartöflum og öðru
grænmeti sem haft er með
saltkjötinu og baununum á
sprengidag. Þegar þessi
regla er höfð til hliðsjónar á
sprengidag geta menn borð-
að þennan mat með góðri
samvisku og ég vil bara segja við
landsmenn - verði ykkur að góðu.“
r„Eins og ég hef
áður lýst á prenti
finnst mér mjög
mikilvægt að geta
sagt nei við því sem maður
vill ekki. Þótt það sé oft erfitt
á ég ekki í nokkrum erfiðleik-
um með að neita mér um hið
svokallaða saltkjöt. Ég veit
reyndar ekki nákvæmlega
hvaða verkunarframkvæmd á
sér stað til að lambakjöt geti
kallast saltkjöt, fyrir utan það að salt
hlýtur að spila eitthvert hlutverk en
sú staðreynd ein og sér að saltkjöt er
Bragi Oiafsson
rithöfundur
lambakjöt nægir til að saltkjöt
er ekkert fyrir mig. Mér er
meinilla við lambakjöt, það er
bragðvont, fer illa undir tönn
og er ljótt á litinn. Soðið
lambakjöt jafnast síðan á við
mannakjötsát í mínum huga.
Ef ég hef einhvem tíma verið
grænmetisæta, eða haft ein-
hverjar stórar meiningar um
hollustu, þá er það á sprengi-
dögum. Auk þess hefur mér
aldrei fúndist eitthvert sport í þvi að
vera þjóðlegur. Eða er það ekki það
sem þetta saltkjötsát gengur út á?“
búið. Ég hef það einnig eftir
manni sem búsettur er í Banda-
ríkjunum að hann myndi aldrei
láta upplýsingar um sig eða sína í
gagnagrunn sem þennan, því ef al-
varlegur sjúkdómur, svo sem geð-
veiki fyndist í ættinni yrði það
snuðrað upp og jafnvel notað gegn
honum og afkomendum hans á
einn eða annan hátt. Nefndi hann
þar sérstaklega tryggingarfélög.
Upplýsingar í gagnagrunni fylgja
einstaklingi að eilífu, sem og af-
komendum hans. Ekki að Amer-
íka sé það sem skiptir máli í
þessu sambandi, en það sem gæti
gerst þar getur og gerst í öðrum
löndum.
Kannski er það vegna þess að ég
er ekki haldin neinum alvarlegum
sjúkdómi sem mér er alveg sama
hvort upplýsingar um heilsu mina
eru nýttar öðrum til hagsbóta. Ég
gef blóð reglulega og hugsa um að
láta gott af mér leiða.
Ég hef velt fyrir mér hve ofsaleg
viðbrögð velgengni íslenskrar
erfðagreiningar hefur vakið og
fylgist með framvindu mála af for-
vitni.
Gunnhildur Hrólfsdóttir
WM
I dag er sprengidagur og margir belgja sig út af saltkjöti og baunum þennan dag eins og undanfarin ár og áratugi og njóta þessarar þjóðlegu máltíðar. Þó
eru uppi misjafnar skoðanir um saltkjötið og baunirnar á sprengidag og vilja sumir meina aö máltíðin sé mjög óholl en aörir finna að bragöinu.
Vetni, en meö fyrirvara
„Ég fékk tækifæri til að kynnast þess-
ari starfsemi þegar ég
fór ásamt sendinefnd
til Þýskalands í byrj-
un ársins en sú heim-
sókn sannfærði mig
um að mönnum væri
mikil alvara með þvi
að nota vetni sem
I orkugjafa ... Ég hef
hins vegar passað mig á þvi að vera
með ákveðinn fyrirvara í þessu máli því
það er ekki hægt að fullyrða að íslend-
ingar geti tekið algjörlega upp þennan
orkugjafa í stað olíu.“
Valgeröur Sverrisdóttir, iönaöar- og viö-
skiptaráðherra, í Mbl. Viötal 5. mars.
Marklaus viðskipti
„Það er ekki verið að selja nein rétt-
indi tO framleiðslu. Það er bara verið
að selja beingreiðsl-
ur og það eru engin
réttindi sem fylgja
þessu nema að fá
peninga frá ríkinu.
Svona viðskipti eru
alveg marklaus á
móti því að kaupa
kvóta í þorski eða
mjólk. Þar kaupirðu framleiðslurétt. Þú
kaupir engan framleiðslurétt þama.“
Einar E. Gíslason, ráöunautur
í Skagafirði, í Degi 4. mars.
Prófa allt, trúi öllu
„Ég er nú þannig gerð að ég er alltaf
til í að prófa allt og trúi öllu auglýs-
ingaskrumi. Þar af
leiðandi er ég örugg-
lega búin að prófa öll
krem og rafmagns-
nuddtæki sem til
em! En ég sá ekki
raunverulegan mun
fyrr en ég fór að
nota Karin Herzog
húðsnyrtivörumar, sem ég er mjög
ánægð með og finnst þær hafa skilað
virkilegum árangri."
Edda Björgvinsdóttir leikkona,
í auglýsingu í Mbl. 5. mars
Hvaða rétt hafa læknar?
„Hvaða rétt hafa læknar til þess að
gera sig að sjálfskipuðum millilið á
milli almennings í landinu og ÍE? Með
hvaða rétti þykjast
læknar þess um-
komnir að neita að
láta sjúkraskýrslur
mínar í hendur ÍE?
Hvenær hef ég gefið
læknum umboð til að |
koma þannig fram í
nínu nafni? Hvenær hefur þjóðin gefið
læknum umboð til þess að koma þannig
fram i sínu nafni? Á Islandi er hugsana-
og skoðanafrelsi. Hvað sem hver segir.“
Þór Rögnvaldsson kennari,
í Mbl. 4. mars.
Klúður í Kópavoginum
V*
Skipulags- og byggingarlög hafa
breyst nokkuð á undanfömum
árum. Með nýjum lögum er leitast
við að auðvelda íbúunum að hafa
áhrif á umhverfi og skipu-
lag og gera misvitrum bæj-
arpólitíksum erfiðara fyrir
að sniðganga lög og reglur.
Ekki eru allir sem nú sitja í
bæjarstjórn Kópavogs
ánægðir með þessa nútíma-
legu breytingu.
Umsókn um leikskóla
í september 1998 barst
Kópavogsbæ beiðni frá
einkaaðilum um rekstur á
einkareknum leikskóla í
einbýlishúsi við Álfatún 2. “
Meirihluta Sjálfstæðisflokks
þykkt af meirihlutanum - og nú hef-
ur verið leitað eftir því óformlega að
hafa íbúð í kjallaranum!! Eigendum
var bent á að það fengist líklega ekki
samþykkt - svo nú er sótt
um að fá að setja stóra
glugga á kjallarann vegna
þess að þar eigi að koma
fyrir geymslu!!! Og líklega
munu þeir meirihlutamenn
samþykkja það. - Svo inn-
an tíðar verður lika komin
í húsið ólögleg íbúð.
Flosi Eiríksson
bæjarfulltrúi Kópavogs-
listans
Og
Framsóknarflokks leist strax vel á
þessa hugmynd. Einkareknir leik-
skólar eru ódýrari kostur fyrir sveit-
arfélagið þar sem foreldrar borga
sjálfir mun meira fyrir þjónustuna
og sveitarfélagið veitir eingöngu lág-
an styrk.
íbúar mótmæla
Þegar þessar hugmyndir voru
kynntar á fjölmennum borgarafundi
í hverfinu 28. apríl 1999 komu þegar
fram öflug rök og andmæli gegn því
að staðsetja leikskóla í þröngum
botnlanga með erfiða aðkomu þar
sem þegar er allt of mikil umferð.
Einnig bentu íbúar á öllum aldri á
að undir lóðina ætti að taka einu
skiða- og sleðabrekkuna í hverf-
inu.300 íbúar næstu gatna mótmæltu
með undirskriftalistum til bæjar-
stjómar. Meirihlutinn sér ekki
ástæðu til þess að taka mark á yfir-
lýstum vilja íbúa á svæðinu.Breytt
deili- og aðalskipulag vegna leikskól-
ans var síðan samþykkt í bæjar-
stjóm 28. apríl 1999 með atkvæðum
Framsóknarflokks og Sjálfstæðis-
flokks gegn atkvæðum bæjarfulltrúa
Kópavogslistans.
Undanþága á undanþágu ofan
En vandræðagangurinn var ekki á
enda. Einkaleikskólinn við Álfatún 2
hefur verið til meðferðar í skipulags-
eða byggingamefnd alls 17 sinnum á
síðustu 15 mánuðum. Væntanlegir
rekstraraðilar hafa sótt um undan-
þágur og sérmeðferð á öllu mögu-
legu.
Þau vildu fá undanþágu frá því að
setja upp lyftu eins og skylt er sam-
kvæmt lögum; það var fellt í bygg-
ingamefhd, samþykkt af Gunnari
Birgissyni og Sigurði Geirdal í bæj-
arráði, þau sóttu um að bærinn gerði
bílastæðin á sinn kostnað, til viðbót-
ar við styrk til að breyta lóðinni og
húsinu fyrir leikskólarekstur, sam-
Rekstargrundvöllurinn
Kópavogslistinn er ekki
á móti einkareknum leik-
skólum eins og meirihlut-
” inn heldur oft fram í sínum
ódýra málflutningi. Það er aftur á
móti eðlilegt að gera þá kröfu að
staðsetning sé góð og í sátt við íbúa
og rekstarþættir allir í góðu lagi.
Umræddir rekstraraðilar reka leik-
skóla með svipuðum hætti í Breið-
holti og þaðan berast fréttir af erfið-
leikum I fjármálum, skorti á fag-
menntuðu starfsfólki og miklum
mannabreytingum. Leikskólanefnd
hefur ekki gengið frá starfsleyfi fyr-
ir skólann og henni ber að gæta þess
að rekstraraðilar séu traustir og.
standist faglegar kröfur.
Er ekki nóg komið?
Af ofan sögðu er ljóst að mál þetta
allt saman er hið mesta klúður. Til
þess að koma fyrir leikskóla í Álfa-
túni 2 hefur þurft að veita undanþág-
ur frá byggingarreglugerö, leggja
fram slfellt meira fé frá bænum,
breyta aðal- og deiluskipulagi og
troða á yflrlýstum vilja íbúanna í
hverfmu, auk þess sem börnin eru
svipt sleðabrekkunni sinni. Er ekki
komið nóg?
„Einkaleikskólinn við Álfatún 2 hefur verið til
meðferðar í skipulags- eða byggingarnefnd,
alls 17 sinnum á síðustu 15 mánuðum.
Vœntanlegir rekstraraðilar hafa sótt um undanþágur
og sérmeðferð á öllu mögulegu. “
+