Dagblaðið Vísir - DV - 21.07.2000, Síða 7

Þegar Is-
lendingaliðið
Stoke City
kom til
landsins í
síðustu viku
var í för
með því
hópur enskra
stuðnings-
manna liðs-
ins. Með
Stoke City-
treyju og kók
í bauk í
farteskinu
setti Heiðar
Sumarliða-
son Naglbít
ana í botn
og brunaði
norður á Ak
ureyri til
móts við þá.
„Gloryhunter."
„Gemmér í vör,“ heyrist óma um
stúkuna á knattspymuvellinum á
Akureyri. Þar eru heimamenn
mættir í KA-treyjunum sínum og
sötra sumir bjór í bauk. Hópur
enskra Stoke-aðdáenda situr ofar-
lega í stúkunni og raular lágt und-
ir þegar einkennissöngur þeirra,
Delilah með Tom Jones, ómar í lé-
legu hátalarakeifi heimamanna.
En leikurinn er flautaður á og
strákamir fara að láta í sér heyra.
„Get up ya poof,“ æpir Mike á KA-
mann sem liggur í grasinu. Stuttu
seinna fara strákamir að púa út af
engri greinilegri ástæðu og
skömmu seinna kemur í Ijós að
þeir eru aö púa á mann í Manchest-
er United-bol og æpa því næst á
Brlan Tams var ekki ánægður með
verðlagið á íslandi og því var vasa-
reiknirinn aidrei langt undan í ferðinni.
Brian ásamt félögunum en þeir voru
sammála um að sjáifir leikirnir hefðu
verið versti hluti ferðarlnnar.
Ofbeldi í stórmörkuð-
um.
„Fólk í Englandi fer í stórmark-
aði með börnin sín til að slá þau
því þar verða þau óþekkust," seg-
ir Brian og finnst þetta sjálfsagð-
ur hlutur. Þegar honum er bent á
aö slíkt væri litið homauga á ís-
landi hristir hann bara höfuðið
og finnst það álíka skrýtið og
Björk og kokkteilsósa.
Fljótlega berst talið yfir í ann-
ars kyns ofbeldi eða nánar tiltek-
ið hinna bresku fótboltabullna
sem hafa tröllriðið allri fjöl-
miðlaumfjöllun um enska boltann
upp á síðkastið. Talið er að aðdá-
endur Stoke eigi innan sinna
flokka næstverstu eða bestu fót-
boltabullur Bretlandseyja. Ein-
hver viðkvæmni er í gangi gagn-
vart þessari umræðu og þá sér-
staklega hjá Mike. Strákarnir
vilja ekki kannast við að hafa
verið viðriðnir bulluskap og er
Mike fljótur að árétta að aðeins
sé um lítinn minnihluta að ræði
sem eyðileggi fyrir hinum.
„Stoke-aðdáendur hafa verið
gerðir aö blórabögglum gagnvart
mörgu sem þeir eiga ekki skilið.
Ef eitthvað fer úrskeiðis er okkur
yfirleitt kennt um það," segir
Mike og reynir að reykja sígar-
ettu en er svo fullur að hann
kemur henni vart upp í sig og
tekur hana því næst í nefið.
Enginn þeirra vill kannast við
að þekkja fótboltabullur persónu-
lega. Mike kannast við nöfn og
andlit sumra þeirra en er lítt gef-
inn fyrir samneyti við þá. „Þess-
um mönnum er sama um knatt-
spyrnuna og félagið og nota fót-
boltann sem afsökun fyrir því að
slást,“ segir Mike, alvarlegur á
svip, og vill ekki tala um þetta.
Brian Tams situr á knæpu einni
á Akureyri á laugardagskvöldið
var og rembist við að koma ofan í
sig fimmtu kókflösku dagsins. „Ég
þurfti nýlega að hætta að drekka
áfengi út af lyfjum sem ég er á en
miðað við verðlagið á áfengi á ís-
landi er ég lítið svekktur yfir því,“
segir Brian, sem er 45 ára, fráskil-
inn öryrki og Stoke-aðdáandi. Að
þvi loknu grípur hann í vasareikni
sem hann er með í brjóstvasanum
og reiknar út hvað bjórinn mundi
kosta í pundum. „Sex pund,“ segir
hann og hristir höfuðið en vasa-
reiknirinn var ansi oft á lofti í ferð-
inni og alltaf hristi Brian jafnmik-
„Stoke-aðdáendur hafa verið gerðir að blórabögglum gagnvart mörgu sem þeir
eiga ekki skilið. Ef eltthvað fer úrskeiðis er okkur yfirleitt kennt um það.“
ið höfuðið yfír íslensku verðlagi.
Ferðafélagi hans, John
Burrows, bætir því við að ef hann
ætti að lifa af á íslandi á sínum
launum mundi hann líklegast
svelta heilu hungri. John þessi er
miðaldra, brosmildur gler-
augnaglámur sem er eiginlega svo
viðkunnanlegur að það er óþægi-
legt. „Djöfull er kvenfólkið á þess-
ari knæpu flott,“ segir hann næst
en hefur lítið til síns máls því
kvenfólkið inni á þessari knæpu er
undir meðallagi miðað viö íslenska
staöla. En hann er Breti og því er
þaö skiljanlegt að hann segi svona
vitleysu.
Á svæðinu er einnig Mike
Hickley. Hann er feitlaginn og
luralegur. Það sem er þó mest slá-
andi í útliti hans er hinn viðbjóðs-
legi vinrauði háralitur hans. Lang-
ar mann því helst að spyrja hann
hvort hann hafi skotið rakarann
sinn. Ekki er það ofan á þetta bæt-
andi að hann er með asnalegan
eymalokk og yfir höfuð púkalega
klæddur en hefur sjálfsagt fundist
hann flottur þegar hann leit í speg-
il áður en hann fór út í morgun.
Hann segist vera einhleypur múr-
ari og eiga einn flottasta sportbíl í
heimi en þaö er sjálfsagt til að bæta
upp minnmáttarkennd hans gagn-
vart einhverjum hlutum.
.....
.. m
Leikur KA og Stoke endaði með einu marki gegn einu. Hundleiðinlegur leikur það.
hann „Gloryhunter“ en þetta er allt
i góðu gríni og menn hlæja bara.
„Ég held að leikimir hafi verið
leiðinlegasti hluti ferðarinnar,"
segir Brian sem fór ásamt félögum
sinum í hvalaskoöun, i Bláa lónið
og kíkti á Gullfoss og Geysi. Heima-
menn í KA leiða 1-0 þegar nokkrar
mínútur eru eftir en þá mætir Ak-
umesingurinn Stefán Þórðarson
á svæðið og þrumar knettinum i
net KA-manna og bjargar stolti
Stoke-manna. Ekki líður á löngu
þar til dómarinn flautar leikinn af
og 1-1 jafntefli er veruleiki.
Því næst er komið að kveðju-
stund því aðdáendur Stoke halda
beint suður og þaðan af landi brott.
Það má með sanni segja aö þeir
hafi verið liði sínu til sóma enda
sómafólk upp til hópa og vonandi
að þeir komi aftur að ári liðnu og
eyði verkamannalaunum sínum í
að styrkja íslenskt efnahagslíf.
(E CITY WEICOME TO ICELANC
ÍSLENSKI STOKE KIÚBBUWNN ^
www.s/mnef.is/sfoke ^ s
Guðjón Þórðarson var ekki langt und-
an. Hér gefur hann eiginhandaráritanir.
Islenskir Stoke-aödáendur buðu hetjurnar að sjálfsögðu velkomnar til íslands enda eru þegar fjölmargir íslendingar í aðdáendaklúbbnum.
21. júlí 2000 f Ó k U S
7