Dagblaðið Vísir - DV - 30.05.2001, Blaðsíða 13

13
MIÐVIKUDAGUR 30. MAÍ 2001
DV
Heill heimur
Kristinn Sigmundsson og
Jónas Ingimundarson eru á
tónleikaferð um landið og
héldu þriðju tónleika sína
af sjö á Akranesi sl. sunnu-
dag. Tónleikarnir áttu upp-
haflega að vera um kvöldið
en var flýtt til klukkan
fimm tveimur dögum áður
þegar í Ijós kom að fótbolta-
leikur var fyrirhugaður
þetta sama kvöld í bænum.
Tilfærslan hafði þó varla
tilskilin áhrif þvi salurinn
var ekki nema hálffullur
þennan dag og sannlega má
segja að fátt virðist geta
keppt við staðfastan og
óbilandi fótboltaáhuga
Skagamanna.
Þeir Kristinn og Jónas
voru þó fljótir að breyta fá-
brotnum og allt að því fá-
mennum sal Fjölbrauta-
skólans í annan og meiri.
Það var eins og þurr hljóm-
burðurinn fyki út í veður
og vind þegar Kristinn
byrjaði að syngja, og líkast
til hefur velílestum tón-
leikagestum fundist, þegar
líða tók á konsertinn, þeir
vera staddir f einhverjum
allt öðrum og glæsilegri sal
einhvers staðar annars
staðar á hnettinum.
Efnisskráin samanstóð af
lögum eftir Franz Schubert,
Árna Thorsteinsson og Sig-
valda Kaldalóns fyrir hlé og
amerískum og ítölskum
lögum eftir hlé auk þriggja
óperuaría eftir Verdi í lok-
in. Kristinn Sigmundsson
er jafnmagnaður hvar sem
hann ber niður, beitir rödd
sinni ýmist ofurlágt og blíð-
lega í lögum eins og Nótt
eftir Árna Thorsteinsson eða nýtir allan sinn
ótrúlega styrk eins og t.d. 1 Hamraborginni og
óperuaríunum. í hverju verki fyrir sig skapar
Heimssöngvarinn og meðleikari hans
Samspilið á milli þeirra var oft svo hárnákvæmt að svo virtist sem um einn mann væri að ræða.
hann sérstaka stemningu svo úr verður heill
heimur sem opnast áheyrendum eins og bók.
Og látleysi hans og sviðssjarmi á einnig sinn
þátt í því að heilla
salargesti upp úr
skónum.
Jónas Ingimund-
arson, meðleikari
Kristins, fylgdi hon-
um eins og skugg-
inn hans á þessum
tónleikum og var
samspilið á milli
þeirra oft svo hár-
nákvæmt að manni
virtist á köflum sem
um einn mann væri
að ræða. Á fjölmörg-
um stöðum, t.d. í ró-
legum og undurfal-
legum lögum eins
og Þess bera menn
sár eftir Árna Thor-
steinsson og „My
curly headed
babby“ eftir George
H. Clutsam náðu
þeir að magna upp
stemningu með full-
kominni „tæmingu“
sem var engu lík.
Það var sérkenni-
legt að verða vitni
að jafnáhrifamikl-
um tónleikum í litl-
um sal í skóla úti á
landi og eiga þeir
Kristinn og Jónas
heiður skilinn fyrir
að leggja í slíka tón-
leikaferð. Tónleik-
arnir á Akranesi
voru einstök upplif-
un þeim sem á
hlýddu og eru menn
hér með hvattir til
að fjölmenna á kom-
andi tónleika þeirra
félaga.
Hrafnhildur
Hagalín
Þegar þessi pistill birt-
ist eru tvennir tónleikar
Kristins og Jónasar eft-
ir: Á Laugabóli í Eyjafiröi kl. 20.30 mánudagskvöldiö
4. júní og í Dalvíkurkirkju kvöldið eftir.
Bókmenntir
Tímarit skiptir um ham
Ég held að það hafi verið nálægt gagnfræða-
prófi í MR að hún Kristín Guðmundsdóttir,
frænka min, gaf mér áskrift að tímariti Máls
og menningar. Síðan hef ég verið sauðtrygg-
ur áskrifandi og alltaf haft jafngaman af
lestrinum, þó ég hafi ekki verið sammála né
jafnhrifinn af öllu því sem birst hefur á síð-
um þess. Þó að útlit tímaritsins og efnisval
hafi breyst í tímans rás hefur það ávallt
verið í fararbroddi um vandað efni og fjöl-
breytt. Mörg heftin eru mér minnisstæð
vegna þess að þau hafa gefið mér innsýn
í bókmenntaheim sem ég hugsanlega
hefði annars ekki komið auga á í önn
dagsins.
Fyrir rúmum mánuði bárust fréttir
um að nú hefði tímaritinu verið ger-
breytt og það „poppað upp“ í takt við
tímann. Tekið var fram að berrassað-
ar konur mundu ekki tróna á forsíð-
um ritsins, þó mundi það ekki loka á
sögur úr einkalífl áberandi fólks 1
þjóðfélaginu til þess að verða ekki
undir á bersöglísmarkaðnum.
Svo kom tímaritið, með kápu-
mynd af fæðulitarflöskum i röð. Ég
lagði pakkann til hliðar til að átta
mig á því hvort ég ætti að endur-
senda hann óopnaðan og láta þar með ára-
tugasamfylgd endanlega lokið. En endursend-
ingin dróst og loks varð forvitnin fordómun-
um yfirsterkari og ég opnaði umslagið.
Við fyrstu sýn varð ég fyrir vonbrigöum.
Þegar ég fletti gegnum ritið fannst mér eitt-
hvað tætingslegt við það. Það minnti mig í
sumu á hið nýstofnaða Fréttablað sem mér
finnst vera yfirborðskennd mynd af samtim-
anum þar sem drepið er á atburð en lesandinn
er látinn um túlkunina. Það er gott svo langt
sem það nær fyrir fréttablað en tæplega alvar-
legt bókmenntatímarit, eða ætlast útgefendur
TMM ekki lengur til að ritið sé tekið alvar-
lega? Ljósmyndirnar í ritinu fannst mér
a.m.k. sumar dálítið þokukenndar og
satt að segja fannst mér
heildar-
svipur
ritsins fremur þoku-
kenndur. Þegar ég fór að lesa fann ég
þó að ýmislegt var bitastæðara en ég hafði
haldið.
Englar í alvöru
Snúum okkur að efninu. Umræða um þjóð-
menningu í þjóðmenningarhúsi milli þriggja
einstaklinga sem allir hafa vélað um menn-
ingu hefði sómt sér vel í sjónvarpi eða útvarpi
en var tæplega nógu þétt fyrir prentað mál. Ég
var í grundvallaratriðum sammála sammæl-
endum, þó sérlega Sigurði A., sem sagði þjóð-
menningarhúsið í núverandi hlutverki vera
pjatthús, en pjatthús einkenna feril þaulsæt-
inna þjóðhöfðingja hvort sem þeir búa i Par-
ís, Reykjavík eða Teheran. í því sam-
bandi datt mér í hug hvort ekki mætti
gera húsið að vaxmyndasafni og geyma
þar eftirmyndir frægra sem alræmdra
íslendinga. Væri þá við hæfi að liðnir
landsbókaverðir svo sem Árni Pálsson,
Benedikt Sveinsson og Hallgrímur Hall-
grímsson stæðu þar á sérstökum stalli.
Grein um listdans var, í takt við ljós-
myndimar, dálítið svífandi, a.m.k. fyrir
ódansfróðan lesanda. Svipað má segja um
bókmenntaumfjöllunina í ritinu. Kvik-
myndaþátturinn fannst mér upplýsandi og
var sammála höfundi um að Englar alheims-
ins væri fyrsta íslenska alvörukvikmyndin
þó ýmislegt gott hafi á undan gengið.
Öll þjóðfélög hafa skuggahliðar, llka
sænska velferðarþjóðfélagið sem Brynhildur
Þórarinsdóttir ritstjóri ritar um. Þó er reynsla
Svia og lýðræðishefð þeirra líklegri til að
leysa vandamál nýbúa og hnattvæðingar en
misþroska þjóð eins og íslendingar þar sem
stjómmálamenn kjósa að loka augunum fyrir
aðsteðjandi vanda og bíða guðlegrar (lesist
frjálshyggju-) forsjónar í von um lausn.
Eina nýjungin í ritinu er myndasagan. Hún
er afbragð. Mættum við fá meira af jafn lit-
ríku og tímabæru efni.
Kannski eru laus efnistök tákn tímans i nú-
tímaþjóðfélagi. Það má ekki traðka á tám.
Maður veit aldrei hvar aumt líkþorn leynist í
skjóli velburstaðra spariskóa. Hvað um það -
ég ákvaö að troða tímaritinu innan um ritin
frá fyrri tíð og þíða þess næsta áður en ég
skildi við TMM að borði og sæng.
Árni Björnsson læknir
Menning
Umsjón: Silja Aðalsteinsdóttir
Vinsælir á Flúðum
Hrafnhildur Hagalín kvartar undan aðsókn að
tónleikum Kristins og Jónasar á Akranesi og því
er gaman að geta þess að fólk flykktist á tónleik-
ana á Flúðmn f fýrrakvöld. Kiistinn gnæfði yfir
salinn uppi á háu sviðinu eins og jötuninn á
skjaldarmerkinu - einkum varð sú samlíking
áleitin þegar hann söng „Þótt þú langfórull legð-
ir“ þannig að gæsahúðin hríslaðist niður hrygg-
inn. Annars tók hann á sig ýmsar myndir, varð
gamall þræll í „Ol’ man river“, hin blíðmælta
móðir bamsins í „My curly headed babby“, svik-
inn eiginmaður í aríu Filippusar úr Don Carlo og
meira að segja ung ástfangin stúlka i Forboðna
laginu eftir Gastaldon. Ámesingar og aðrir lengra
að komnir hylltu heimssöngvarann og meðleik-
ara hans og þeir fyrir sitt leyti umvöfðu okkur
ástúðlegri list sinni.
Grágás á ensku
Komið er út hjá University
of Manitoba Press f Winnipeg
slðara bindi af Grágás, mið-
aldalögum íslendinga, en
fyrra bindið kom út árið 1980.
Þýðendur em Andrew Denn-
is, Peter Foote og Richard
Perkins. Grágás var gefm út
á latínu og dönsku á 19. öld og
á þýsku árið 1937, en aldrei
fyrr hefur þessi stærsta lögbók germanskra þjóða
frá miðöldum verið aðgengileg á ensku. í þýðing-
unni er texti Konungsbókar lagður til grundvall-
ar en viðbætur þýddar úr Staðarhólsbók, þannig
að texti beggja megingerða bókarinnar er í þýð-
ingunni. Þar era líka hugtakaskýringar og skrár
um þýðingar hugtaka. Fyrra bindið er 287 bls. en
hið síðara 465 bls.
Kyrrðarstund
Á Kirkjulistahátíð í Hall-
grímskirkju í hádeginu á
morgun syngur Jóhann Frið-
geir Valdimarsson tenór á
svonefhchi kyrrðarshmd og
Hörður Áskelsson leikur und-
ir. Meðal annars syngur Jó-
hann Friðgeir Largo eftir
Hándel í upprunalegri útgáfu. Athöfnin hefst kl.
12 og léttur málsverður verður í safnaðarheimil-
inu að henni lokinni.
Það var hrint mér
Á morgun kl. 16.15 munu Sigriður Sigurjóns-
dóttir, dósent við Háskóla íslands, og Joan Mal-
ing, prófessor við Brandeis-háskóla, flytja fyrir-
lestur í boði íslenska málfræðifélagsins í stofu 422
í Ámagarði. Fyrirlesturinn nefnist „Það var hrint
mér fyrir framan blokkina: Um setningafræðilega
hegðun hinnar svokölluðu nýju þolmyndar í ís-
lensku". í fyrirlestrinum verður hallað um þá
málbreytingu sem nefnd hefur verið nýja þol-
myndin og kemur fram f setningum eins og
hermd er í titlinum og „Það var lamið mig í skól-
anum í gær“.
Bill Boume og KK
Kaffileikhúsið opnar dyr sínar í kvöld kl. 21
fyrir þeim Qölmörgu ekki komust að á einstæðum
tónleikum þeirra Bill Boume, kanadíska söngvar-
ans og bamabamabams
Stephans G. Stephanssonar,
og KK í Salnum í vikunni
sem leið. Þessir aukatónleik-
ar í Kaffileikhúsinu verða
þeir allra síðustu á Reykja-
víkursvæðinu.
Bill er vel þekktur á
heimaslóðum sínum í Al-
bertafylki og vinsæll meðal
unnenda þjóðlagatónlistar um allt Kanada. Hann
hefur sjö sinnum verið tilnefndur til Juno-verð-
launanna, helstu tónlistarverðlauna Kanada, fyr-
ir sína tegund tónlistar og tvívegis hlotið þau. Bill
Bourne fer likt og KK sínar eigin leiðir í tónlist-
inni, hún er framleg og sérstæð blanda af marg-
víslegri alþýðutónlist, t.d. blues, keltneskri tónlist
og indfánatónlist. Bill er snillingur á gítarinn og
röddin er blæbrigðarík, hrjúf og mjúk í senn.
Gagnrýnendur hafa talað um hann sem meistara
þjóðlagatónlistar, helgimyndabrjót, seiðkarl og
þjóðargersemi. Lögin hans minna á lofsöngva en
em um leið ögrandi og vekjandi.