Dagblaðið Vísir - DV - 25.06.2001, Blaðsíða 15

Dagblaðið Vísir - DV - 25.06.2001, Blaðsíða 15
14 + 27 Útgáfufélag: Útgáfufélagið DV ehf. Útgáfustjóri: Eyjólfur Sveinsson Ritstjórar: Jónas Kristjánsson og Óli Björn Kárason Aöstoöarritstjórar: Jónas Haraldsson og Sigmundur Ernir Rúnarsson Fréttastjóri: Birgir Guömundsson Auglýsingastjóri: Páll Þorsteinsson Ritstjórn, skrifstofur, augiýsingar, smáauglýsingar, blaöaafgreiösla, áskrift: Þverholti 11,105 Rvík, sími: 550 5000 Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aðrar deildir: 550 5999 Græn númer: Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777 Stafræn útgáfa: Heimasíða: http://www.skyrr.is/dv/ Fréttaþjónusta á Netinu: http://www.visir.is Ritstjórn: dvritst@ff.is - Auglýsingar: auglysingar@ff.is. - Dreifing: dvdreif@ff.is Akureyri: Strandgata 31, sími: 460 6100, fax: 460 6171 Setning og umbrot: Frjáls fjölmiölun hf. Plötugerö: ísafoldarprensmiðja hf. Prentun: Árvakur hf. Áskriftarverð á mánuöi 2050 kr. m. vsk. Lausasöluverö 190 kr. m. vsk., Helgarblaö 280 kr. m. vsk. DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds. DV greiðir ekki viðmælendum fyrir viðtöl við þá eða fyrir myndbirtingar af þeim. Grafið undan krónunni Hægt en örugglega er unnið að því að grafa undan íslensku krónunni. Svo virðist sem sérskipaðir post- ular og jafnvel heilu samtök atvinnulífsins hafi það að markmiði að eyðileggja sjálfstæðan gjaldmiðil lít- illar þjóðar. Aðilar sem misst hafa trúna á krónuna róa að því öllum árum að tekin verði upp önnur mynt hér á landi. Evran, sameiginlegur gjaldmiðill flestra ríkja Evrópusambandsins, er lausnarorðið í misskilinni leit þeirra að stöðugleika. Upphrópanir um veikleika krónunnar og nauðsyn þess að taka upp annan gjaldmiðil eru vísasta leiðin til að grafa undan trúverðugleika krónunnar. Trúverðugleiki skiptir meira máli en flest annað þegar kemur að efnahagslegum stöðugleika og sæmilega traustum gjaldmiðli. Þeir sem hæst tala nú um nauðsyn þess að taka upp evruna eru ekki að gera annað en nýta sér stöðu efnahagsmála til að sannfæra landsmenn um nauð- syn þess að ganga í Evrópusambandið. Þeir treysta sér hins vegar ekki til að tala hreint út, fara eins og kettir í kringum heitan graut og vilja beina umræð- unni í annan farveg. Veik staða krónunnar, sem er að hluta vegna þess að Seðlabankinn brást og að hluta vegna þess að sjálfstraust markaðsaðila hefur brugðist, getur aldrei orðið röksemd fyrir því að ís- land gangi í Evrópusambandið. Sá tími kann að koma að skynsamlegt sé fyrir íslendinga að haga peningamálum sínum með öðrum hætti en nú er, ef til vill með því að tengja krónuna beint við einhvern gjaldmiðil eða leggja hana hreinlega niður. En það er ekkert sem segir að hagsmunum íslendinga verði þá best þjónað með því að taka upp evruna. Miklu nær væri fyrir litla þjóð, sem á allt sitt undir milliríkja- viðskiptum til austurs og vesturs, að taka upp Bandaríkjadollar, líkt og margar smáþjóðir hafa þeg- ar gert. En tími þess að leggja krónuna niður er langt frá því að vera runninn upp. Það bíða okkar fleiri og mikilvægari verkefni. Til að vinna sig út úr þeim tímabundna vanda sem nú blasir við þarf engar töfralausnir. Hin gömlu sannindi um ráðdeild og hóf- semd eiga hér við eins og alltaf. Mestu skiptir að skera niður útgjöld ríkissjóðs og nýta tækifærið til að selja ríkisfyrirtæki til að slá á neyslu. En sam- hliða verður að gera róttækar breytingar á skatta- kerfinu, með það að markmiði að laða hingað erlent fjármagn. Með skattalegum aðgerðum er hægt að örva sparnað almennings. Óvarleg ummæli og upp- hrópanir þeirra sem veita samtökum atvinnurek- enda forstöðu um íslensku krónuna eru ekki til ann- ars fallin en gera það verkefni sem fram undan er miklu erfiðara en ella. Hin eðlilega krafa atvinnurek- enda er að stjórnvöld tryggi stöðugleika hér á landi og þar með eðlilegt rekstrarumhverfi fyrirtækja. Órói síðustu vikna á sér fyrst og fremst sálfræði- legar skýringar og margt bendir til að menn séu aft- ur að ná áttum og sjá björtu hliðarnar á efnahags- málunum og tækifærin sem eru allt í kring. Já- kvæðni af því tagi vinnur sem betur fer gegn upp- hrópunum um ónýta krónu. Óli Björn Kárason MÁNUDAGUR 25. JÚNÍ 2001 MÁNUDAGUR 25. JÚNÍ 2001 I>V Ólætin í miðborginni Ólæti i miöborg Reykja- víkur. - Eitthvað hljómar þetta nú kunnuglega, enda oft heyrst áður og löngu fyr- ir daga erótískra veitinga- staða og frjáls afgreiðslu- tíma veitingastaða. Fyrir ijórum árum kom fram í viðhorfakönnun, sem ég gerði í samvinnu við Fé- lagsvísindastofnun Háskóla íslands, að yflr 80 prósent íslendinga óttuðust að Helgi Gunrtlaugsson, ganga einir um miðborg ^HáJkóiaÍsÍands V'° einstaklinga getur auðveld- Reykjavíkur að næturlagi ................ lega alið af sér pirring og þangáð streyma höfuðborg- arbúar af yngri kynslóðinni í örfáar klukkustundir á nætumar um helgar og fylla alla veitingastaði og krár. Ekki þarf aö koma á óvart að stundum sjóði upp úr og stimpingar eigi sér stað og að sumir komi jafn- vel sárir af vettvangi eftir hildarleik næturinnar. Biðraðir, þrengsli og æði- bunugangur misölvaðra um helgar. Á níunda áratug síðustu aldar var talað um það í fúlustu alvöru í borg- arstjóm Reykjavíkur að láta lög- regluþjóna ganga um með hunda til að stemma stigu við óspektum i mið- borginni um helgar. Vandinn er því ekki nýr en þaö veldur vissulega vonbrigöum að heyra um að nýbúar á íslandi veröi fyrir aðkasti inn- fæddra. Einkenni skemmtanalífsins Opinbert skemmtanahald landans fer að mestu leyti fram á tiltölulega afmörkuðu svæði í miðbænum og árásargirni þegar á að skemmta sér hressilega eftir hina löngu vinnu- viku. Og fjölmiðlar í leit að dramatík og sterkum lýsingarorðum eru fljótir að beina kastljósinu að miðborginni þó líkamsmeiðingar og voðaverk af því tagi séu langt frá því að vera bundin við þann stað í samfélaginu. í raun er það hin mesta furða hvað skemmtanahaldið gengur þó yfirleitt stóráfallalaust fyrir sig í miðborg- inni og langflestir eru sjálfum sér og höfuðborginni til mikils sóma. Lítill minnihluti er þó stundum til vand- ræða og vafamál hvort almennar að- gerðir eins og takmörkun á af- greiðslutíma veitinga- staða til fyrra horfs breyti miklu til að halda aftur af þessum hópi. Líklegt má telja að skemmtanahaldið færi sig út á göturnar í ríkari mæli eða inn í heimahúsin sem ekki er nauðsynlega betri kostur. - Og ekki var ástandið betra þegar vínveitinga- hús lokuðu dyrum sínum fyrir nýjum gestum eftir háiftólf að kvöldi sem síð- an var blessunarlega rýmkað fyrir um 20 árum. Kostir í stefnumótun En hvað ber að gera? - Fyrst verður að skilgreina vandann og síðan meta vænleg úr- ræði til lausnar. Er einhver nýr vandi á ferðinni? Felst vandinn í frjálsum afgreiðslutíma veitinga- staða? Fjölda erótískra staða? Er lausnin fólgin í fjölgun lögregluþjóna á vettvangi? Ekki er ólíklegt að ein- hverjir þessara síðarnefndu þátta spili hlutverk í þeim darraðardansi sem stundum er stiginn í miðbænum um helgar og vissulega ber okkur sí- Vínmenning landans, eða öllu heldur skortur á henni, hefur einnig lengi verið þrándur í götu eðlilegra samskipta. “ — Örtröð við ÁTVR eftir sopanum fellt að vaka yfir fyrirkomulagi á skemmtanahaldi í borginni. Líklegast þykir mér þó að hér sé aðeins tæpt á yfirborðinu en undir niðri kraumi aðrir þættir sem tengj- ast m.a. samfélagslegri spennu og vaxandi neysluhyggju. Vínmenning landans, eða öllu heldur skortur á henni, hefur einnig lengi verið þrándur í götu eðlilegra samskipta. Þótt ólögleg fikniefni valdi vaxandi Saklaus þar til annað sannast Fjölmiðlar hafa birt niðurstöður alþjóðlegrar rannsóknarnefndar þar sem nafn Eðvalds Hinrikssonar var bendlað við glæpi gegn mannkyn- inu í seinni heimsstyrjöldinni. Sjón- varpsstöðin Stöð 2 sviðsetti viðtal við tvo háskólaprófessora í þættin- um ísland í dag þar sem rætt var um lagalega hlið þessa máls og svo hvaða afstöðu íslensk stjórnvöld ættu að taka varðandi þessa niður- stöðu. Viðmælendur voru frekar varkár- ir í svörum, enda ekki furða, þar eð þeir stíga á mjög hálan ís ef þeir „Gyðingar gerðu hrapalleg mistök í seinni heimsstyrjöldinni gagnvart Þjóðverjum. Þeir börðust ekki með vopnum gegn þessu ofbeldi og afleiðingar þessara mistaka má greinilega sjá í viðleitni gyðinga gegn Pálestínumönnum..." mæla með frekari rannsókn ís- lenskra stjómvalda á því þegar um- ræddar ásakanir í garð Eðwalds Hinrikssonar komu fyrst fram í dagsljósið. íslensk stjómvöld tóku algerlega rétt á þessu máli þegar fyrstu „ásakanir" fóru að berast frá gyðingasamtökunum í Sviss. ís- lensk stjórnvöld sögðu einfaldlega: „Sýnið okkur sönnunargögnin og við munum rannsaka þetta frekar „. Tvíverkandi niöurstöður Aðeins nokkur orð um heimssög- una og helförina í Þýskalandi. - Eins og lögfróðir menn vita þá voru réttarhöldin í Núm- berg fyrsti atburður menningarsögunnar þar sem hinir sigr- uðu voru dregnir fyr- ir „rétt“ og sakaðir um stríðsglæpi gegn mannkyninu. At- burðirnir sem áttu sér stað í Auschwich, Buchenwald og ann- ars staðar í þýska ríkinu voru sannar- lega eitthvað það hryllilegasta sem mannkynið hefur kynnst. Þetta var ein martröðin eftir aðra. Ég er sjálfur kom- inn af dönskum gyð- ingum, í föðurætt, og hef ég þannig mjög sterkar tilfinningar til gyðinga. í Banda- rikjunum kynntist ég merkum lögfræðingi, Robert Bernstein, sem í dag er hæsta- Baldvin Berndsen framkvæmdastjóri réttardómari í New York-fylki. Robert Bern- stein, gyðingurinn upp- málaður, sagði mér eitt sinn að réttarhöldin yfir nasistum í lok seinni heimsstyrjaldar- innar hafi verið ólögleg, á hvaða mælikvarða sem hugsast getur. Ro- bert sagði mér að þessi réttarhöld hafi verið ákvörðuð eftir mikinn þrýsting frá fjársterkum bandarískum gyðingum vegna forsetakosninga í Bandaríkj- unum í lok stríðsins. Þessi ákvöröun hafði tvíverkandi niðurstöður. Annars vegar að friða þessa fjársterku bandarísku gyð- inga og hins vegar að beygja þýska almúgann til hlýðni í kjölfar striðs- ins. Þessir þættir leiddu til þess að samtök gyðinga í Sviss fengu byr undir báða vængi og hófu leit að öli- um yfirmönnum þýska hersins og SS-sveitanna sem höföu beina yfir- stjóm fangabúða gyðinga. Eins og allir vita var besta uppskera þeirra handtaka Adolfs Eichmann. En hvað með Eðvald? í okkar nútima og alþjóðlega samfélagi ætti ekki að vera mögu- legt að sakfella, dæma og úrskurða menn seka og skrá þá sem stríðs- giæpamenn, nema að yfirvöld, ann- aðhvort eistnesk, þýsk eða íslensk, sanni með vitnisburði að sakborn- ingur sé sekur. Þetta er grundvall- aratriði í löggjöf hverrar siðmennt- aðrar þjóðar. Gyðingar gerðu hrapalleg mistök í seinni heimsstyrjöldinni gagnvart Þjóðverjum. Þeir börðust ekki með vopnum gegn þessu ofbeldi og afleiðingar þessara mistaka má greinilega sjá í viðleitni gyðinga gegn Palestínumönn- um og öðrum Arabaþjóðum í Mið-Austurlöndum, þar sem gyðingar berjast nú í dag með vopnum gegn hverjum sem treður þeim um tær. Þetta er auðvitað eina leiðin fyrir gyð- inga. En gyðingar eru allt of grimmir í sókn sinni gegn andstöðunni og ofsókn á alla _____ þá sem tengst hafa nasistum og Þjóðverjum. Þetta endurspeglast í niðurstöð- um alþjóðlegu nefndarinnar sem dæmdi Eðvald Hinriksson sekan án réttarhalda, án vitnisburðar, án verjanda, án nokkurra sannana í rétti, og að manninum látnum. Þetta er mikil smán fyrir gyðinga og eistneskt réttarfar. Að lokum vil ég geta þess að ég sá Eðvald Hinriksson fyrst á gamla íþróttavellinum í vesturbænum 1956. Jafnvel í þá daga var talað um að hann væri „þýskur nasisti" sem hefði flúið til íslands. Hann var frábær í öliu sem hann tók að sér. í samtölum við hann sagði hann að það væru menn sem hann þekkti tii sem vildu sakfella hann fyrir hluti sem hann kom ekki nærri. Þetta þekkist vel í heimi glæpastarfsemi þar sem sökudólgar kasta skuldinni til ann- arra og fá sjálfir að sleppa. Ég er sannfærður um að Eðvald Hinriksson er saklaus og ég vona að börn hans verði ekki niðurlægð vegna fööur síns. - Ein samhljóma rödd, gegn ofsóknarbrjálæði ísraels- manna, er allt sem þarf. Baldvin Berndsen usla í vímuefnaflór- unni er það þó enn áfengið sem leikur hér stærsta hlutverkið. Spurning er hvort ekki beri að efla um- ræðu og fræðslu um hvemig við eigum að umgangast áfengi í stað þess að einblína á að koma i veg fyrir að við tökum fyrsta sopann. Víman skipar ákveðinn sess í öllum samfélögum, brýtur upp hversdagslegan veruleika og er oft ánægjuleg upplyfting. Þess vegna er afar brýnt að við lærum að umgangast vímuna á sómasamlegan hátt og lær- um að lifa með henni. Áferð skemmt- anahalds í miðbænum myndi örugg- lega breytast með bættri vínmenn- ingu þó að vandinn hverfi ekki með öllu. Hins vegar verðum við öll að taka ábyrgð á þessum vanda og ekki síst ber okkur að taka nýbúum fagn- andi. Helgi Gunnlaugsson Ummæii Engir hermenn „Það rétta er að hér voru engir her- menn á þjóðhátíðardaginn eins og kom fram í fjölmiðlum. Það var kom- ið með bíla sem tilheyra æfingunni Norðurvíkingur og þeim lagt við íþróttavöllinn en bækistöðvar her- mannanna eru í grunnskólanum með- an á æfingunni stendur. Það er orð- um aukið að megn óánægja hafi verið í bænum. Það hefur aðeins einn aðili haft samband við mig út af þessu máli og er það Ingibjörg Sigmunds- dóttir sem sá sig knúna til þess að lýsa þessu „ástandi" fyrir alþjóð. Vinnubrögð RÚV eru ekki síður ein- kennileg þar sem Ingibjörg er beðin að lýsa því sem ég sagði við hana.“ Aldís Hafsteinsdóttir, forseti bæjar- stjórnar Hveragerðisbæjar, í SUNNLENSKA. Hópslagsmál „Um helgina kom isaSfeisf: til átaka og fjöldaslagsmála þar sem áttust við hópar Islendinga og nokkrir nýbúar, sem sumir vilja kalia landnema á íslandi. Þá var ráðist á ferðamann vegna gruns um að hann tilheyrði innflytjendahópi. Sagt er að töluvert hafi borið á pústrum milli unglinga í Skautahöllinni í Reykjavík í vetur þar sem kynþátta- undirtónar hafi búið að baki. Nauð- synlegt er að greina vel hvað hér er á ferðinni. Er þetta einhver tilviljana- kennd bóla sem hjaðnar ef hún er lát- in afskiptalaus að mestu eða er ástæða til þess að lögregla og félags- málayfirvöld snúist til varnar og fyr- irbyggjandi aðgerða?" Ágúst Einarsson varaþingmaöur á heimasíöu sinni. Spurt og svarað Hefur íslenska þjóðkirkjan orðið nútímavœnni í síðari tíð og nálgast k Pétur Sigurðsson, forseti Alþýdusambands Vestfjaröa: Sr. Gunnlaugur Stefánsson, prestur í Heydölum í Breiddal: Fjarlœgst þegnana „Kirkjan hefur verið að fjar- lægjast þegna landsins að und- anfömu. Mér finnst tiltektir hennar upp á síðkastið við að nálgast þjóðina vera mjög tilgerðarlegar og skila ekki þeim til- gangi að fólk komi í kirkju meira en verið hef- ur til aö hlusta á orðið. En margir prestar landsins eru úti meðal fólksins eins og Kristur forðum en mér finnst yf- irbyggingin og prjálið vera eitthvað svo fjar- lægt. En sennilega er þetta ekki viljandi en þá þurfa æðstu menn kirkjunnar að líta í eigin barm.“ j| Ekki kirkjan held ■ ur einstaklingar „Kirkjan hefur alltaf verið í ná- lægð viö þegna landsins og fáar eða engin stofnun starfað í eins mikilli nálægð við fólkið í landinu. En hvort að kirkjan hafi svaraö kalli nútímans um að breyta starfsháttum sín- um til þess að bregðast við ýmsum breyttum aöstæðum er aftur á móti stór spurning. Kirkjan er alltaf að leit- ast við að gera átak í þessum málum en hvort hún ger- ir það rétt og leggur nógu mikla áherslu á það getur orkaö tvímælis. En kirkjunni er mikil nauðsyn á því að fylgjast með og taka þátt í mótun allrar þjóðfélagsþró- unar. Kirkjan hefur ekki mætt andstreymi á undan- fórnum áratugum, heldur fáeinir einstaklingar innan hennar sem hafa lent í persónulegum vandræöum." Þórhildur Þorleifsdóttir leikstjóri: Biskupinn hreytt ásýndinni „Mér finnst hún hafa vOja til þess að nálgast fólkið í landinu og verða nútímavænni. Hún er a.m.k. sýnilegri í dag en hún var fyrr á árum og núverandi biskup, Karl Sigurbjömsson, hefur bæöi til þess vilja og getu. Sr. Karl hefur mikla hæfileika til þess að tala við fólk og til fólks svo ásýnd kirkjunnar hefur breyst til batnaðar við hans komu. En stundum hefur sú gagnrýni sem kirkjan hefur mætt verið réttmæt en það er þetta með mannanna verk, þau eru ekki full- komin. Guð gerði heldur ekki ráð fyrir því. Eins og allar aðrar stofnanir þarf kirkjan að hlusta á gagn- rýni, hvort sem hún er réttmæt eöa ekki. Kirkja sem ekki hlustar á fólk sitt er illa stödd.“ Garðar Cortes, skólastjóri Söngskólans: Er alltaf til staðar „Ég hef alls ekki orðið var við það. Ef það kæmi sér vel fyrir bæði kirkju og kristna trú að verða nútímavænni en hún er mætti hún það gjarnan. En það er rikjandi mikil afturhaldssemi í öll- um trúmálum og kirkjumálum, sem er ekki endilega af hinu góða. Ég hef hins vegar ekki þá reynslu að kirkjan sé fjarlæg fólki. Ef við viljum leita til hennar er hún alltaf til staðar en ég sé ekki að prestarnir gangi um eins og trúboðar, enda kannski ekki til þess ætlast af þeim. Það gæti valdið misskilningi ef þeir gerðu það.“ Prestastefna 2001 fór fram í Dómklrkjunni og Grensáskirkju í vikunni. 4- Skoðun Byggðanefnd finn- ur upp hjólið Það er löng leiðslan í flestum þeim sem líta á það sem hlutverk sitt í líf- inu að hafa þungar áhyggjur af bú- seturöskun. Það fólk er yfirleitt fast í þeirri hugmynd að byggðamynstur fyrri hluta síðustu aldar sé hið eina sem hæfi landi og þjóð og allar breyt- ingar frá því eru af hinu vonda og stefna íslensku þjóðlífi í hreinan voða. Þetta eru almælt tíðindi og nánast trúarbrögð í sveitarstjómum, svo ekki sé talað um Alþingi sem lengi hefur hoft ruglað um öxl og lagt ofurkapp á að herða átthaga- fiötra og endurheimta bændasamfé- lagið og sjávarpláss þeirra Péturs þríhross og Bogesens athafnaskálds. Nokkra þungavigtarmenn sveitar- stjórna var farið að gruna að svona hugsjónir ganga ekki upp og settu sjálfa sig í nefnd til að gera tillögur um hvernig halda má lífi í byggðar- lögum fiarri fiörinu og stjórnsýsl- unni í höfuðborginni. Nú eru þeir búnir að skila áliti og komast að því að fáir en öflugir byggðakjamar eru vænlegasta leiðin til að hlúa að framforum og búsetu og jafnvel fólksfiölgun í stórskrítnu kjördæm- unum sem taka við af hörmulega ólýðræðislegri kjördæmaskipan. Tillögur sveitarstjórnarmannanna eru nánast hinar sömu og nær 40 ára gamlar hugmyndir sem á sínum tíma voru birtar á skýran og að- gengilegan hátt. Þeir pólitíkusar sem á annað borð nenntu að kynna sér nýjar hugmyndir um æskilega byggðaþróun fussuðu og sveiuðu og héldu áfam einstrengislegu kjör- dæmapoti með alkunnum árangri. Jafnvægisdraumar Það var snemma á sjöunda áratug aldarinnar sem leið að þeir Valdimar Kristinsson, hag- og landfræðingur, og Jó- hannes Nordal, sem veit sínu viti, birtu hugmyndir sinar um æskilega byggða- þróun. Þær byggðust á að hlúa að lífvænlegri kjarna- byggð í hverjum landsfiórð- ungi sem styrkt væri af baklandi landbúnaðarhér- aðs og einhvers þéttbýlis ef svo vildi verkast. Eyjafiarð- arsvæðið var þá sem nú vænlegasti kosturinn sem mótvægi höfuðborgar og nágrennis en ísafiörður og Egilsstaðir áttu að tryggja farsæla búsetu í sínum fiórð- ungum. Um Suðurlandið þarf enginn að hugsa. íbúarnir þar sjá um sig sjálf- ir og mannlífið blómstar sem aldrei fyrr. Þeir heimta ekki einu sinni miðbæjarflugvöll handa sér og samt eykst íbúafiöldinn jafnt og þétt. Þegar komið er fram á 21. öld setj- ast sveitahöfðingjar niður og remb- ast við að finna lausnir á byggða- vandanum, sem svo er kaliaður. Nið- urstaðan er hin sama og ára- tugagamlar tiliögur kveða á um og enginn kjörinn fulltrúi í sveitar- stjórn eða á löggjafarsamkundunni vildi vita af. Sumarhús Bjarts á óbyggilegri heiði og útvegsómyndin á Fæti undir Fótarfæti voru þeirra stóru dráumar um jafnvægi í byggð landins. Höfuðþrengsli Betra er seint en aldrei að tekið sé á byggðamálum og búseturöskun af einhverju viti og forsjá og telja verð- ur að niðurstaða byggðanefndarinn- ar sé sæmilega grunduð. Að minnsta kosti ef miðað er við allt það rugl og fortíðar- hyggju sem einkennt hefur umræðuna um búsetu fólks- ins á landinu. Vera má að það sé líka fortíðarhyggja að vitna til áratugagamallar álitsgerðar um hvernig hægt er að skipuleggja æskilega byggðaþróun. En þegar áhrifamiklir sveitarstjórn- armenn finna upp hjólið á ný af eigin hyggjuviti eru það nýjar fréttir og er ástæða tii bjartsýni og von um að þrátt fyrir allt eigi búseta í öllum landsfiórð- ungum einhverja framtíð. En hugmyndir um lífvænlega byggðakjarna eiga sér hatramma andstæðinga sem líta á litlu þorpin sin og útkjálkabyggðir sem miðju al- heimsins sem býður upp á lífsstíl sem alls ekki má missa sin. Þeir heimta göt í fiöll fyrir umferð sem varla er til, verst nýttu hafnarmann- virki í veröldinni, miðbæjarflugvöll handa drykkjuóðum unglingum sem leita ýmist frá eða til höfuðborgar- innar í leit að sínu donti. Háskólar og hátækni skulu vera til í hverri krummavík og svona má lengi telja. Það eru einkum svona höfuðþrengsli sem standa lífvænlegri byggð fyrir vestan, norðan og austan fyrir þrif- um. En þegar byggðanefndin mikla hefur loks séð ljósið er einhver von til að úr rætist. En varla fyrr en kemur fram á öldina, því draugar íhaldssemi og fortíðarhyggju munu tröllríða íslensku þjóðfélagi um ótrú- lega langa framtíð. Seint og um síðir eru sveitarstjórnarmenn famir að átta sig á að skipulagðir byggðakjamar með lífvcenlegu baklandi er það byggðamynstur sem haldið getur lífi í landsbyggðinni. - Frá Akureyri. 4 ^ * K *

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.