Dagblaðið Vísir - DV - 02.07.2001, Blaðsíða 14

14
MÁNUDAGUR 2. JÚLÍ 2001
MÁNUDAGUR 2. JÚLÍ 2001
27
Útgáfufélag: ÚtgáfufélagiS DV ehf.
Útgáfustjóri: Eyjólfur Sveinsson
Framkvæmdastjóri: Hjalti Jónsson
Ritstjórar: Jónas Kristjánsson og Óli Björn Kárason
Aóstoöarritstjórar: Jónas Haraldsson og Sigmundur Ernir Rúnarsson
Fréttastjóri: Birgir Guömundsson
Auglýsingastjóri: Páll Þorsteinsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaðaafgreiösla, áskrift:
Þverholti 11,105 Rvík, simi: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aörar deildir: 550 5999
Græn númer: Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777
Stafræn útgáfa: Heimasíða: http://www.skyrr.is/dv/
Fréttaþjónusta á Netinu: http://www.visir.is
Rltstjórn: dvritst@dv.is - Auglýsingar: auglysingar@dv.is. - Dreifing: dvdreif@dv.is
Akureyri: Strandgata 31, sími: 460 6100, fax: 460 6171
Setning og umbrot: Útgáfufélagiö DV ehf.
Plötugerð: ísafoldarprensmiöja hf. Prentun: Árvakur hf.
Áskriftarverð á mánuði 2050 kr. m. vsk. Lausasöluverö 190 kr. m. vsk., Helgarblað 280 kr. m. vsk.
DV áskilur sér rétt til aö birta aðsent efni blaðsins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiðir ekki viðmælendum fyrir viðtöl við þá eða fyrir myndbirtingar af þeim.
Fólk ogfordómar
Kynþáttahatur er einhver aumasta mynd sem til er af
manneskju. Þaö er skilgetið afkvæmi hroka og leti, en það
eru tvær af leiðinlegustu eigindum mannfólksins. Heimsk-
ir hreykja sér gjama hátt og engir fara þar hærra en kyn-
þáttahatarar sem telja sér fært að dæma fólk og þjóðir í
krafti þess eins sem litaraft þeirra er. í reynd er erfitt að
átta sig á innviðum þessa fólks sem fer einatt saman í hóp-
um með hnefann á lofti og gubbar út úr sér vitleysunni.
En galið er það.
Lengi vel hafa íslendingar talið sér trú um að kynþátta-
hatur þrífist ekki á íslandi. Þeir hafa gengið út frá því sem
vísu að hér á landi búi fólk með betra geðslag en gengur
og gerist úti í heimi. Gestrisni landans sé við brugðið og
hvergi á kringlunni sé að finna meira og betra vinarþel í
samskiptum fólks en hér á landi. Þetta er rómantísk mynd
og hvergi til nema í hugum fólks. íslendingar eru jafh gall-
aðir og annað fólk og gefa ekkert eftir í kynþáttahatri og
villimennsku þegar á reynir.
Vel má vera að mörgum dagfarsprúðum manninum
hafi brugðið við þau tíðindi síðustu vikna sem hafa verið
að birtast á síðum blaðanna. Vel má vera að margir leiði
þær fréttir hjá sér og haldi enn í þá fögru veröld sem þeir
hafa alið innra með sér. Veruleikinn er hins vegar æði
ljótur þegar að er gáð. Fólki frá öðrum menningarsvæðum
en Evrópu og norðanverðri Ameríku er tekið illa á ís-
landi, einkanlega dökku fólki frá Afríku og Asíu, sem taldi
sig vera komið í fagurt lýðræði á friðsamri eyju.
Fertugur íslendingur, Þráinn Stefánsson, sagði sína
sögu í síðasta Helgarblaði DV. Lýsingar hans eru sláandi.
Við lesturinn er ekki laust við að lesandinn skammist sín
fyrir að vera íslendingur. Þráinn, sem hefur verið giftur
tailenskri konu í 12 ár og á með henni eitt bam, segir birt-
ingarmyndir kynþáttahatursins á íslandi vera margar. Og
sist hafi dregið úr þessu ofbeldi síðustu árin.
Þráinn bendir á kerfið. Hann segir að fólki eins og konu
sinni reynist erfitt að að takast á við kerfið á íslandi. Fólk-
ið fái alls ekki sömu þjónustu og hvítir íslendingar í opin-
bemm stofnunum. Hann bendir sérstaklega á tvær stofn-
anir, Tryggingastofnun ríkisins og Útlendingaeftirlitið. Á
þessum stöðum sé skýrt áhugaleysi á að afgreiða þetta
fólk og hjálpa því. Útlendingaeftirlitið sé sýnu verst; þar
sé augljóslega reynt með flóknu skrifræði að gera útlend-
ingum eins erfitt fyrir og hægt er.
Hér talar engin nefnd eða ráð. Hér talar maður sem
þekkir vandann af eigin raun. Hann nefnir ömurlega
dæmisögu - og því miður sanna - af viðskiptum konu
kunningja síns við Vinnumálaskrifstofuna. Hún hafði um
langt skeið freistað þess að fá bróður sinn frá Taílandi til
íslands, en hér á landi beið hans örugg vinna. í einni af
mörgum ferðum konunnar á Vinnumálaskrifstofuna sagði
islensk kynsystir hennar - fulltrúi ríkisins - á bak við
glerið að „við viljum nú ekkert fá svona fólk hingað“.
Um 400-500 Taílendingar búa á íslandi. Fólk frá Filipps-
eyjum er hér enn fjölmennara. Fjöldi þjóðarbrota er um-
talsverður á íslandi og líklegt er talið að innflytjendur á
íslandi skipti þúsundum. íslendingar búast ekki við köld-
um viðtökum í útlöndum. Þeir íslendingar sem setjast að
i útlöndum eru stoltir af að halda hópinn og viðhalda móð-
urmáli sínu. Þeir eiga ekki von á því að verða fyrir aðsúg
í miðborg. Þeir telja sig hólpna. Eðlilega, enda eiga allir
skilið þau sjálfsögðu réttindi að vera lausir undan ótta.
Sigmundur Ernir
DV
Skoðun
Utstöðvar heimilanna
Bílar eru mörgum okkar
afar kærir. Flestum þykir
vænt um að komast erinda
sinna i fallegum, heitum og
gangkátum bíl. Ekki má
gleyma því að margir stefna
að því að greiða allt að verði
smáíbúðar fyrir bílinn, svo
ljóst er að menn telja mikið á
sig leggjandi til að geta verið
ánægðir með bílinn sinn.
Hann er í senn andlit fjöl-
skyldunnar og iðulega eina
afdrep þeirra meðlima sem
hafa aðgang að honum. - Að-
göngumiði ungdómsins inn í
neyslugleðskapinn svo og skjól og stolt
hins þreytta húsbónda, flóttatæki
þreyttrar móður á leið í saumaklúbb
seint og um síðir og vettvangur sam-
ræðna við yngstu bömin.
Bíllinn er líka orðinn eitt þýðingar-
mesta sameiginlega rými fjölskyldu -
hvort sem okkur líkar betur eða verr.
Þegar svo við þetta allt bættist að geta
með einfóldum hætti fjarstýrt bæði
vinnu og heimili akandi á milli staða
meö lítið símtæki í hendinni - þá hefur
billinn loks ratað í það hásæti hugans
sem hann á skilið. - Tekið á sig það
hlutverk að vera, líkt og sumarbústað-
ur, útstöð heimilisins.
Sigfrídur
Björnsdóttir
tónlistarkennari
Innrás í útstöð
Það er því töluverð innrás
í hvert skipti sem með til-
skipunum eða lögum mönn-
um eru settar reglur eða
skorður um það hvað má
gera í bílum og hvað ekki.
Það tók marga langan tíma
að sætta sig við jafnskynsam-
lega tilskipun eins og þá að
keyra með öryggisbelti. Og
nú er komin önnur tilskipun.
Vegna slysahættu á nú að
_____ banna mönnum að tala í far-
” síma í bíl nema að viðkom-
andi sé með handfrjálsan búnað.
Allir sem hafa prófað að keyra með
síma við höndina vita hvenær hann er
varhugaverðastur. Það er þegar hann
hringir ofan í töskunni í farþegasæt-
inu og þú ferð að berjast við að finna
hann og svara í miðri eftirmið-
dagsösinni. Eða þegar þú vilt vita hver
er að hringja áður en þú svarar og
þarft því að líta hratt en örugglega nið-
ur þar sem örlítið númerið birtist á
skjánum.
Síminn er hættulegur þegar þú ert
að rétta hann félögunum í aftursætin-
um sem líka vilja tala við þann sem er
á hinum endanum. Hann er þó ekki
síst hættulegur þegar þú hefur ákveð-
„Ekki má gleyma því að margir stefna að því að greiða allt
að verði smáíbúðar fyrir bílinn, svo Ijóst er að menn telja
mikið á sig leggjandi til að geta verið ánœgðir með bílinn
sinn. Hann er í senn andlit fjölskyldunnar og iðulega eina
afdrep þeirra meðlima sem hafa aðgang að honum. “
ið að hringja og þarft að velja númer-
ið með öðru auganu og annarri hönd-
inni.
Erfið löggæsla - talsvert rugl
Þetta takmarkaða bann tekur aðeins
á hluta þess vanda sem annars hugar
keyrsla skapar. Margir borða og drekka
í bil og það verður ekki gert nema að
nota til þess hendurnar. Nánast allir
bílstjórar hlusta á útvarp eða afspilun
tónlistar í bílnum og þurfa iðulega að
stilla og leita til að finna hvað þeim lík-
ar. Margir keyra enn beinskipta bíla og
hafa það fyrir sið að keyra með aðra
hönd á gírstönginni. Einstaka maður
reykir jafnvel enn þá í bílnum sínum.
Mæður þurfa iðulega að sinna börnum
sínum akandi á fullri ferð, snuðin og
pelarnir eiga það til að fara á flakk og
þurfa að komast hratt til síns heima.
Þær hættur sem skapast af því að keyra
með hálfum huga og aðra hönd á stýri
verða aldrei yfirstignar.
Það verður aldrei hægt að banna
þetta allt. Og að banna bara sumt er
uppskrift að erfiðri löggæslu og tölu-
verðu rugli. Handfrjáls tæki leysa of lít-
ið til þess að það taki því fyrir löggæslu
að fylgja þessu eftir. Þessi leið sem
menn reyna núna er tilgerðarleg og
grefur undan almennri trú á löggjafann
og um leið hlýðni við hann.Hvemig
væri að horfast í augu við mikilvægi
þess að þynna umferðina með mark-
vissri uppbyggingu almenningssam-
gangna og svo sómasamlegri löggæslu
vegna hraðakstursbrota?
Að lokum skal þess getið, að á undir-
ritaða hefur einu sinni verið ekið með
slæmum afleiðingum. Ökumaður bíls-
ins hafði misst kassettu í gólfið og var
að ná í hana þegarslysið varð. - Bílpróf
hans var vikugamalt.
Sigfríður Björnsdóttir
Arðsemi Kárahnjúkavirkjunar
Guðmundur Ólafsson hagfræðiiektor
sem sýndi fram á að Fljótsdalsvirkjun
stæðist ekki lágmarkskröfur um arð-
semi, sýnir i Mbl. 16. júni, að „Kára-
hnjúkavirkjun hljóti að vera einhver
arðsamasti virkjunarkostur sem Islend-
ingum getur boðist“. Lítuin betur á
þessa einföldu reikninga hans og for-
sendur þeirra. Tölur eru í centum
(krónum þ.e. tölur Landsvirkjunar 31.
des. 2000 eru umreiknaðar í dollara
(84,7 kr/$) og hann siöan reiknaður sem
100 kr.
Neikvætt eigið fé
1. forsenda: Kárahnjúkavirkjun sem
skilar 4890 Gwh/ári kostar
107 Gkr. (þ.e. milljarða)
Það þýðir þá 21,85
kr/kwh/ári. Framleiðsla
Landsvirkjunar er nú 6300
Gwh/ári, mest til stóriðju og
til þess hefur hún fjárfest
234 Gkr. Það þýðir 37,10
kr/kwh/ári. Að Kára-
hnjúkavirkjun sé næstum
helmingi ódýrari en aðrar
stóriðjuvirkjanir kemur
ekki til greina. Annaðhvort
er byggingarkostnaður
hennar stórlega vanmetinn
eða þá að fjárfestingar og þá
sérstaklega eigið fé Lands-
virkjunar er stórlega ofmet-
ið. Á meðalvirkjanaverði
kostar Kárahnjúkavirkjun
181 milljarð króna. Á Kára-
hnjúkaverði er stofnkostn-
aður Landsvirkjunar 138
milljarðar. Að frádregnum
afskriftum og skuldum verð-
ur eigið fé hennar þá nei-
kvætt um 13,5 milljarða
króna.
2. forsenda. Rekstrarkostnaður er
1,07 milljarðar: Rekstrarkostnaður
Landsvirkjunar var á síðasta ári, fyrir
utan orkukaup, 3,46 Gkr þar af 2,19 Gkr
í launakostnað. Samkvæmt stærðar-
hlutfóllum gerir það 2,69 Gkr fyrir
Kárahnjúkavirkum, þar af 1,70 Gkr i
launakostnaö. Landsvirkjun er vaxandi
bákn og sú stefna að stóriðjan eigi bara
að borga laun vaktmannsins í virkjun-
inni, og almenningsveiturnar allt hitt
er óásættanleg.
Er þörf á vaxtagreiðslum?
3. forsenda: Ávöxtunarkrafa iðnaðar-
ráðherra, sett fram á Alþingi 21.12.1999
er 5,5%.
Raunvaxtakostnaður
Landsvirkjunar árið 2000 var
6,6 %. - 4. forsenda: Afborgan-
ir af lánum eru óþarfar. Þótt
hægt sé að komast hjá afborg-
-unum með því að taka ný lán
kemur samt að skuldadögun-
um. Á þessu ári verða afborg-
anir Landsvirkjunar 16.225
Gkr en nýjar lántökur eru
sjálfsagt enn meiri. - Er nokk-
ur þörf á að greiða vexti?
Það er lika hægt með velta
vaxtasnjóboltamun í hundrað
ár með endurfjármögnun. Reyndar
varla vit í öðru sam-
kvæmt núvirðisbull-
reikningum ef ávöxt-
unarkrafan er hærri
en lánsvextirnir.
5. forsenda: Engin
ástæða er til að af-
skrifa neitt. Bókfærð
eiginfjárstaða Lands-
virkjunar er nægilega
góð (40 Gkr.) til að af-
skrifa 107 Gkr eign í
17 ár. Eftir það verður
eiginfjárstaðan nei-
kvæð og fyrirtækið
gjaldþrota ef ekkert
kemur inn nema fyrir
vöxtum og rekstrar-
kostnaði. Það á ekki
að geta fengið að rúlla
lánunum lengur
áfram. Landsvirkjun
hefur heldur engan
RÉTT til að fóma eig-
in fé sínu í Kára-
hnjúkavirkjun. Það
væri þjófnaður frá
eigendum Landsvirkj-
unar. Landsvirkjun hefur
engan rétt til að selja rafork-
una fyrir neitt minna en full-
um vaxta- og afskriftakostn-
aði. Afskriftir Landsvirkjun-
ar árið 2000 voru 5,3 Gkr sem
þýðir 2,43 milljarða fyrir
Kárahnjúkavirkjun, þ.e. ef
hún kostar ekki nema 107
Gkr.
Kannski óverðtryggt
rafmagnsverð?
6. forsenda: Opinber kostn-
aður er enginn. - Sægreifar
greiða fullt kvótaverð í fórnarkostnað
fyrir aðganginn að fiskimiðunum sem
þeir gætu selt öðrum, en Landsvirkjun
gengur frítt í íslenskar auðlindir og
greiðir alls ekkert til samfélagsins! Rétt-
lætiskrafa er að þau fyrirtæki sem vilja
sækja í orkuauðlindina greiði eiganda
hennar markaðsverð (vonandi nokkrar
kr/kwh) fyrir aðganginn.
7. forsenda: Annar útlagður kostnað-
ur er enginn. Þar með talið viðhald
virkjananna, fjármagnskostnaður á
byggingartíma, áhætta og gengislækk-
un dollarans, samningakostnaður,
o.s.frv.
8. forsenda: Verðið fyrir rafmagnið er
1,6 kr/kwh - Kannski óverðtryggt eins
og upphaflegi 25 aura/kwh samningur-
inn við ísal? Verðið sem Landsvirkjun
fékk fyrir stóriðjurafmagnið á síðasta
ári var 1,2 kr/kwh.
Forsendurnar eru sem sagt allar vit-
lausar þ.e. of bjartsýnar nema sú 6. - En
þörf er á að líta betur á reikningana og
síðustu forsenduna, að fórnarkostnað-
urinn sé minni en 1 Gkr. - Það verður
gert í annarri grein.
Einar Júliusson
„Að Kárahnjúkavirkjun sé næstum helmingi ódýrari en
aðrar stóriðjuvirkjanir kemur ekki til greina. Annað-
hvort er byggingarkostnaður hennar stórlega vanmetinn
eða þá að fjárfestingar og þá sérstaklega eigið fé Lands-
virkjunar er stórlega ofmetið. “
Þrjár slæmar helgar
„Ég vil... biðja
fólk að dusta að-
eins rykið af
„harða diskinum"
og rifja það upp í
huganum hvernig
ástandið var í mið-
borginni áður en
afgreiðslutimi veitingahúsanna var
lengdur. Þá voru veitingahúsin
tæmd og rýmd á hverjum fóstudegi
og á hverjum laugardegi kl. 03.00.
Við það skapaðist neyðarástand um
hverja helgi. Núna erum við að tala
um þrjár slæmar helgar á ári. Það
er þegar samræmdu prófum 10.
bekkjar grunnskóla lýkur, í kring-
um 17. júní og í upphafi skólaárs að
hausti. Þessar uppákomur hafa ekk-
ert með afgreiðslutíma veitingahúsa
að gera.“
Óskar Bergsson á Hrifla.is.
Niðursveifla fylgir
uppsveiflu
„Ekkert þróað ríki hefur sloppið
við hagsveiflur svo vitað sé. Niður-
sveifla fylgir ávallt í kjölfar upp-
sveiflu og einhverjir sem hafa
spennt bogann of hátt eða tóku
rangar ákvarðanir munu tapa og
jafnvel verða gjaldþrota. Slíkt er
óumflýjanlegt í frjálsum markaðs-
hagkerfum. Þaö sem skiptir hins
vegar mestu máli er aö aðstæður
og verðhlutfóll í samfélaginu snúist
svo snögglega á einni nóttu að hóp-
ar fólks eða fyrirtækja, sem annars
hefðu lifað við góð efni, lendi í
vandræðum. Það er einmitt þessi
hætta sem gengisfall krónunnar
getur skapað.“
í leiöara Viðskiptablaösins.
Ómar Garðarsson,
bladamadur í Vestmannaeyjum.
Góð samvinna
hagur beggja
„Eftir að hafa verið í Færeyj-
um og kynnt mér þar stöðu sjálf-
stæðismála þá hef ég fulla trú á
því aö Færeyingar gætu vel
spjarað sig sem sjálfstæð þjóð. Því eigum við að
leggja þeim lið því ég tel að hagur beggja þessara
bræðraþjóða sé sá aö góð samvinna takist, það er í
heimi þar sem samkeppni og alþjóðhyggja fer vax-
andi á öllum sviðum. Færeyingar horfa mjög hing-
að til lands hvaö varðar þeirra sjálfstæðisbaráttu,
við sjálf börðumst lengi fyrir því að komast undan
Dönum eins og Færeyingar eru að gera nú. Af
þessari reynslu eigum við að miðla - og það að
okkur hafi tekist að halda sjálfstæðinu í 57 ár er
Færeyingum hvatning í sinni baráttu."
Kristrún Heimisdóttir
lögfrœdingur.
Fœreyingar
hafa réttinn
„íslenskt hugvit hefur þegar
verið lagt til þessarar baráttu
með framlagi þeirra Guðmund-
ar Alfreðssonar þjóðréttarfræðings og Sigurðar
Líndal lagaprófesors. íslendingum ber að styðja
smáþjóðina Færeyinga í þessari baráttu, vitandi
aö við sjálf erum eitt smæsta fullvalda ríki með
aðild að samfélagi þjóðanna. Því eigum við
meira sameiginlegt með Færeyingum en íslend-
ingar eru allajafna meðvitaðir um. Ég tel að
Færeyingar hafi þjóðréttarlegan rétt til að fá
sjálfstæði en hvort af þvi verður veltur væntan-
lega á vilja almennings í Færeyjum sem og vafa-
laust efnahagslegum forsendum líka.“
Björgvin G. Sigurðsson,
framkvœmdastjóri Samfylkingar.
Sýna samstöðu
og ráða heilt
„Já, það eigum við að gera
með ráð og dáð. Færeyingar eru
eins og við litil og stolt eyþjóð
sem margt tengir okkur við. Úpp-
runi og saga þjóðanna eru um margt lík og sé það
vilji þeirra að brjótast undan veldi Dana og öðlast
fullt sjálfstæði eigum við að standa með þeim í því
eins og kostur er. Við höfum áður og oft sýnt frum-
kvæði í því að sýna samstöðu með þjóðum sem eru
að sækja sjálfstæði sitt og það eigum við áfram að
gera. Heimsókn forseta íslands til Færeyja skiptir
miklu máli í því sambandi. Hvort heldur það er að
tala máli þeirra út á við eða ráða þeim heilt og
miðla af okkar reynslu frá því að við börðumst
frækilega fyrir okkar dýrmæta sjálfstæði."
Ragnar Stefánsson
jarðskjálftafrœdingur.
Standa sterkir á
bak við kröfiina
„Við eigum að leggja lið öllum
þeim sem vilja móta sitt líf og lífs-
hætti sjálfir. Þetta er oft erfitt
skref að stiga og því getur stuðn-
ingur þjóðar eins og Islendinga, sem nýlega hafa
gengið í gegnum þetta, veriö afskaplega mikils
virði. Kröfur Færeyinga hafa verið m.a. þær að
efnahagsleg tengsl við Dani veröi ekki slitin í bráð
að fullu þótt pólitískt sjálfstæði fáist. Ég held að
slikt sé mikilvægt því þessi efnahagslegu tengsl hafa
mótað stöðu mála í Færeyjum mikið. Mér þótti afar
merkilegt að heyra í fréttum í sl. föstudag að Fær-
eyingar vilja afsala sér hluta af Qárstuðningi Dana
nú þegar sem sýnir vel hvað þeir - þrátt fyrir allt -
standa sterkir á bak við sjálfstæðiskröfu sína.“
Forseti íslands, Ólafur Ragnar Grímsson, var í síðustu viku í opinberri heimsókn í Færeyjum.
Háaloftið
Vestast í vesturbænum
Ef heldur sem horfir þarf
ekki að spyrja hvort íþrótta-
bandalag Akaness verði eitt
Reykjavíkurliðanna í fót-
boltanum heldur hvenær.
KR hefur til þessa verið hið
eina og sanna vesturbæjar-
lið og er búið að takmarka
Gróttu við Seltjamarnes og
setti sjálfstæði þess bæjarfé-
lags gróflega ofan þegar KR
hirti bestu fótboltastrákana
þar. En nú eru blikur á lofti
hjá liði sannra vesturbæ-
inga og óvist um veldi
þeirra. Reykjavík og Akranes eru í
trúlofunarhugleiðingum og getur svo
farið í fyllingu tímans að Skaginn
verði vestast í vesturbænum.
Orkuveitur bæjanna hafa þegar
ruglað saman reytum sínum og
fleira er í bigerð. Verkalýðsfélögin
eru komin á rekspöl með að samein-
ast og verið er að hyggja að sameig-
inlegu samgöngukerfi kauptúnsins
fyrir vestan og þorpaþyrpingannar
víðfemu sem talin er vera höfuðborg
lýðveldisins. Auk þess að teygja
Reykjavík upp á afrétti Mosfellinga
er byggðin að þróast í norður- og
vesturátt. Innlimun Kjalamess og
Hvalfjarðarganga eru forsendur þess
að Skaginn verði eitt af fjölmörgum
úthverfum Reykjavíkurborgar.
Einu sinni stóð til að sameina
Kópavog og Reykjavik. En nokkrir
aulabárðar sem töldu sig missa tíma-
bundin völd og áhrif í hreppsnefnd-
inni komu i veg fyrir þau áform. Þótt
íbúar beggja sveitarfélaganna eigi
flest sameiginlegt og meinlítið sé á
milli þeirra leika stjórnendurnir
valdatafl sem er flestum til ama.
Þvergirðingsháttur þeirra þegar
Fossvogsbrautin var á dagskrá er
þvi miður ekki dæmafá, en vald-
hroki á báða bóga var öllum ljós.
Fleira mætti tína til en er óþarfi í
stuttum pistli. En spyrja má hvenær
næststærsta sveitarfélagið verði svo
burðugt að geta jarðað sína eigin
ibúa þegar strikaö verður yfir þá í
útsvarsskránni.
Útþenslustefna
Útþenslustefna Reykjavíkur á sér
lítil takmörk. Keypt eru lönd á
Reykjanesi, uppi á Hellisheiði og
hitaveita Þorlákshafnar er gleypt
eins og kleina með morgunkafTmu.
Á Kjalamesi komst borgin yfir Esju-
skriður og veðurlag sem veldur stór-
tiðindum á hverju ári þegar bílar og
annað lausafé ásamt fasteignum
fjúka út i veður og vind. Ekki er fært
í úthverfið Kjalames nema gegnum
Mosfellsbæ.
En þótt ekki sé hægt að
semja við Kópavog um
Fossvogsdalinn né neina
tilhliðran varðandi önnur
landamörk er auðvelt að
kaupa lönd og færa Reykja-
víkurveldið út í austur og
vestur og er erfitt að sjá
hvar verður látið staðar
numið, ef nokkurs staðar.
En samtimis því að höf-
uðborgin leggur undir sig
lönd og auðlindir i öðrum
hreppum, gerir Alþingi sér
lítið fyrir og skiptir borg-
inni í tvö kjördæmi og spyr ekki
einu sinni borgarstjórn um hvernig
henni lítist á þá breyttu tilhögun og
enn síður hvernig kjördæmin eiga
að vera í laginu. En löggjafmn sann-
aði enn einu sinni sérstæða ást sína
á lýðræðinu þegar samþykkt var að
breyta kjördæmaskipaninni án þess
að nokkur umræða færi fram annars
staðar í þjóðfélaginu.
En lýðræðið skiptir ekki miklu
máli og ekkert kærðu íbúar
Reykjavikur sig um að hafa skoðun
eða áhrif á sameiningu borgarinnar
og Kjalarneshrepps þegar um var
kosið. 10% bæjarbúa mættu á kjör-
stað. Ekki er nema von að pólitíkus-
ar fari sínu fram þegar atkvæði
þeirra kæra sig kollótt um allar
þeirra athafnir.
Drelfbýlið Reykjavík
Reykjavík er orðin eitt mesta land-
búnaðarhérað landsins. Svína- og
kjúklingaræktin á Kjalarnesi er
meiri að vöxtum en hefðbundin bú-
vöruframleiðsla í grónum sveitum.
En nú er Reykjavíkurvaldið farið að
líta orkuframleiöslu og stóriöju
handan Hvalfiarðar hýru auga. Þeg-
ar Kópavogur stöðvar alla framrás í
suður í miðjum Fossvogi er ekki um
annað að ræða en aö leggja undir sig
lönd í aðrar áttir.
Þeim mun meira sem forráðafólk
höfuðborgarinnar tala um þéttingu
byggðar, því meiri áhersla er lögð á
að dreifa henni sem mest og er fram-
rásin í áttina upp á Mosfellsheiði og
upp í Hvalfjörð og yfir hann dæmi-
gerð fyrir dreifbýlisstefnu sjálfrar
höfuðborgarinnar.
Sólarlagið í Ánanaustum, sem
Tómas kvað um, er ekki nema svip-
ur hjá sjón því nú skyggja olíusölur
og sorpstöðvar á útsýnið vestur yfir
Flóann. Enda er ástarbrautin gamla
löngu hætt að vera vestast í vestur-
bænum og hver veit nema Akranes
taki við vesturbæjarhlutverkinu fyrr
en varir. Það er þó huggun að strák-
arnir þar eru ekki síðri í fótbolta en
KR-ingarnir.
Reykjvíkurvaldið teygir anga sína sífellt lengra í vest- *
ur og liggja bœjarmörkin þar við Hvalfjörð. Nú eru
Reykvikingar og Skagamenn famir að rugla saman
reytum, sem vel getur orðið að nánari kynnum. KR-
ingar geta allt eins vaknað upp við það einhvem morg-
uninn að vera ekki lengur vestast í vesturbœnum