Dagblaðið Vísir - DV - 16.11.2001, Blaðsíða 10

Dagblaðið Vísir - DV - 16.11.2001, Blaðsíða 10
Poppmolar Þetta er Stina Nordenstam... Sænska söngkonan Stina Nordenstam var að senda frá sér plötuna This Is Stina Nordenstam. Það hefur ekki farið mjög mikið fyrir Stinu þó að hún sé búin að vera að gefa út plötur f tfu ár. Fyrsta platan hennar, Memories of a Color, kom út árið 1991 og þótti áhugaverð, en það var með annarri plötunni, And She Closed Her Eyes sem kom út árið 1995, sem hún náði að vekja athygli úti um allan heim. Tónlist Stinu er Ijúf og persónuleg. Hún er fædd 1969 og er dóttir vinstri róttæklinga og djassgeggjara. Tónlistin er undir töluverðum áhrifum frá djasstónlist, en söng hennar hefur oft verið líkt við söng hippasöngkonunnar Rickie Lee Jones. Á nýju plöt- unni, sem er mjög vel lukkuð, eru n ný lög eftir Stinu sjálfa. Tónlistin er f stíl við hennar fyrri verk, en þó er léttara yfir henni en stundum áður og hljómurinn er nú- tímalegri. Suede-söngvarinn Brett Anderson syngur tvö lög á plötunni. I tilefni af útkomu plötunnar er búið að framleiða kvikmynd þar sem öll lögin eru myndskreytt (eins og myndband fyrir alla plötuna). Sú mynd er núna á ferða- lagi á milli kvikmyndahúsa í Evrópu til að fylgja plötunni eftir. Við vonum að hana reki hingað til lands. Radiohead setur punktinn aftan við Kid Amnesiac Radiohead var ívikunni að senda frá sértónleika- plötuna I Might Be Wrong/Live Recordings sem er tekin upp á tónleikum f Oxford, Berlfn, Osló og Vai- son La Romaine. Platan inniheldur tónleikaútgáfur af 7 logum af Kid A og Amnesiac og að auki nýtt lag: True Love Waits. Það hljómar kannski frekar langsótt að vera að gefa út 8 laga tónleikaplötu með lögum af tveimur sfðustu plötum, en þegar hlust- að er á gripinn þá heyrir maður að þessar útgáfur eru mjög ólíkar stúdfóútgáfun- um. Hljómsveitin notar hefðbundin rokkhljóðfæri (gftar, bassa, hljómborð) til þess að túlka lögin á tónleikum, ólíkt stúdfóupptökunum þar sem trommuheilar, tölvuforritun, sömpl og ýmis aukahljóðfæri eru áberandi. Kid A og Amnesiac voru sem kunnugt er teknar upp á sama tfma og eru báðar mjög tilraunakenndar og framsæknar. Tónleikaferðinni sem fylgdi f kjölfarið er nýlokið og það má eflaust Ifta þannig á að með þessari tónleikaplötu sé Radiohead að setja punktinn aftan við þetta tfmábil f sögu sveitarinnar áður en þeir taka næsta skref. Radiohead vann nýlega titilinn „Bestu tónlistarmenn heimsins f dag“ á árlegri verðlaunaaf- hendingu breska tfmaritsins Q. Andrew WK heldur ekki vatni Breska pressan með NME f fararbroddi er búin að finna enn einn snillinginn til að tilbiðja sem framtfð popptónlistarinnar. Á eftir Strokes, Starsailor, Elbow og White Stripes þá er það hinn 22ja ára, afar hárprúði Andrew WK, en hann var að senda frá sér sfna fyrstu plötu, I Get Wet. Tónlist Andrew WK, sem er frá New York, er mjög hrá og óhefluð og þeir hjá NME lýsa henni sem „tónlist sem er búin til úr hráum eggjum og steik eingöngu“. Þó að þetta sé rokk hef- ur Andrew sums staðar verið kallaður „hinn nýi Eminem“, en það er væntanlega tilvfsun f hans óheflaða attitúd. Plötu- umslagið sýnir Andrew alblóðugan f framan. Tónlistarlega þykir hann vera undir áhrifum frá Van Halen, Zodiac Mindwarp, Gary Glitter, The Ramones og Slayer ef það gefur einhverjum hugmynd. Þetta er svona „allt beint út“ tónlist og textarnir eftir þvf. Eitt lagið heitir Party ‘Til You Puke og svo eru lög eins og She Is Beautiful sem fjallar um það „þegar maður sér fallega stelpu og öskrar: She Is Beautiful!“ og titil- lagið I Wet Myself sem fjallar um það „Þegar maður er svo spenntur yfir einhverju að maður bleytir sig...“ Framtfð poppsins? Hver veit. OutKast undirbýr sólóplötur Bandarfska rappdúóið OutKast sem átti eina af bestu plötum ársins f fyrra, Stankonia, sendir frá sér safnplötu með bestu lögunum þeirra ásamt þremur nýjum lögum f desember. Platan inniheldur lög af öllum fjórum plötum þeirra hingað til, m.a. smelli eins og Miss Jackson og So Fresh, So Clean og svo lögin Funkin’ Around, Movin’ Cool og The Whole World sem voru hljóðrituð nýlega. Þeir Big Boi og Andre ætla svo að hvfla hljómsveitina á næsta ári og gera hvor sfna sólólpötuna. Áclur en Best of platan þeirra kemur út er von á fyrstu plötu rapp-súpergrúppunnar Dungeon Family sem þeir eru báðir meðlimir f, en hún heitir Even in Darkness. Auk þeirra OutKast-félaga eru meðlimir úr Organized Noize, Goodie Mob og Attic Crew f Dungeon Family og svo rapparinn Backbone sem m.a. kemur fram á Stankonia. Það er fullt af safnplötum með rappstjörnum að koma út núna fyrir jólin, þ. á m. Snoop Doggy Dogg, Busta Rhymes og 01’ Dirty Bastad, þannig að rappunnendur ættu ekki að lenda f vandræðum með jólapakkana þetta árið. Breska hljómsveitin The Cure var ein af aðalhljómsveitum níunda áratugarins en vinsældir hennar minnkuðu jafnt og þétt á þeim tíunda. Undanfarið hefur áhugi á Cure verið að aukast aftur. Trausti Júlíusson rifjaði upp sögu sveitarinn- ar í tilefni af útkomu nýrrar safnplötu. 25 ár of tilkomumiklu vonleysi Robert Smith söngvari Cure var á níunda ára- tugnum ein af þessum poppstjömum sem eru ekki bara vinsælar fyrir tónlistina, heldur var hann fyrir- mynd og átrúnaðargoð ótal ungmenna út um allan heim sem lifðu sig inn í veröldina sem birtist í text- unum og stældu útlitið. í stórborgum Evrópu sáust gjarnan hópar af Robert Smith-eftirlíkingum, - hvítmöskuðum í framan með dökkan varalit og svartlitað hár út í loftið. Robert var ekki eina fyrirmyndin á goth-senunni, en hann var samt sú langáhrifamesta. Svo óx úr grasi ný kynslóð sem eignaðist nýjar fyrirmyndir og Smith klónarnir urðu eins og Teddy-arnir og pönkararnir í London, fáir og einangraðir. En rifjum aðeins upp sögu sveitarinnar. Strákungar frá Sussex Hljómsveitin Cure var stofnuð í Crawley í Sussex árið 1976 af þeim Robert Smith gítarleikara og söngv- ara, Michael Dempsey bassaleikara, Lol Tolhurst trommara og gítarhetju stað- arins Porl Thompson. Þeir hétu upphaflega Easy Cure.Árið 1978 hætti Porl og þeir klipptu Easy framan af nafninu. Þremenningarnir hljóðrituðu fjögurra laga demó og í framhaldinu gerðu Fiction Records samning við þá. 1979 kom smáskífan Kill- ing An Arab og fyrsta stóra platan Three Imaginary Boys. Á þessum tíma spiluðu Cure stift á tónleikum með öðrum hetjum eftir-pönkár- anna, t.d. Joy Division, Wire og Siouxsie & The Banshees en síðastnefnda sveitin tengdist hljómsveit- inni mjög sterkum böndum þegar Robert Smith hljóp í skarðið fyrir gírtarleikara hennar. Á sameiginlegu tónleikaferðalagi sveitanna árið 1979 spilaði Robert bæði með Cure og Banshees á hverju kvöldi. Bullandi níhilismi Næstu árin gekk Cure í gegnum ótal mannabreyting- ar, en næstu tvær plötur, Seventeen Seconds frá 1980 og Faith írá 1981, voru mun lágstemmdari og stemningar- fyllri heldur en fyrsta platan. Sú fyrmefhda innihélt m.a. smáskifuna A Forest sem náði töluverðum vin- sældum. Robert Smith var frá upphafl veikur fyrir dimmu litunum í umhverfmu og ákveðinni melankól- íu, en á íjórðu plötunni, Pomography frá 1982, var hann orðinn heltekinn af svartsýni og vonleysi. Platan er myrk og níhilisminn allsráðandi. Þessi ímynd festist við Robert og loðir við hann enn í dag. Árin á eftir Pornography einkenndust af frekar léttum poppsmellum og tilraunum sveitarinnar til þess að þróa tónlistina í nýjar áttir. Lagið The Walk, sem kom út 1983, minnir á tilraunirnar sem New Order var að gera með rafvædda danstónlist og The Lovecats var einhvers konar skopstæling á djass-slagara og náði miklum vinsældum. Hljóm- sveitin átti í erfiðleikum þessi ár og hélst illa á meðlimum - platan The Top, sem kom út 1984, var t.d. öll spiluð inn af Robert Smith, nema trommurn- ar. Toppnum náð Cure endurfæddist með plötunni The Head On The Door sem kom út árið 1985. Árin á eftir náðu vinsældir hljómsveitarinnar hámarki, hún átti hvert metsölulagið af öðru (Inbetween Days, Close To Me, Why Can’t I Be You, Just Like Heaven, Lullaby ...) og hljómsveitin spilaði oft og fyrir marga, var t.d. aðalnúmerið á Gla- stonbury og fleiri stórhátíð- um. Á tiunda áratugnum héldu Cure áfram að senda frá sér plötur og nutu tölu- verðra vinsælda, en þær fóru þó minnkandi og upp úr miðjum áratugnum voru margir gömlu aðdáendurnir hættir að nenna að fylgjast með þeim, enda hinn sísminkaði Robert Smith farinn að líkjast þreytuleg- um og grátbroslegum trúð. Upprisa? í vikunni kom út ný safn- plata með Cure sem inni- heldur 18 lög af öllum ferlin- um, þ. á m. tvö glæný. Ann- að nýja lagið, Cut Here, er jafnframt nýkomið út á smá- skífu og hefur fengið góðar viðtökur. Auk nýju lag- anna tók Cure upp órafmagnaðar útgáfur af öllum 18 lögunum á plötunni og fylgja þær upptökur á aukadiski með fyrsta upplaginu. Cure er um margt einstök sveit i poppsögunni. Undanfarið hafa ungar rokkhljómsveitir verið að nefna hana sem áhrifavald og áhugi á henni hefur verið að aukast. Greatest Hits, sem er gefin út í til- efni af 25 ára afmæli sveitarinnar, kemur því á góð- um tímapunkti. Cure á að baki 13 stúdióplötur þannig að það var strax augljóst að valið á plötuna yrði erfitt. Cure-safnplata sem inniheldur hvorki Killing An Arab né Fire In Cairo og ekkert lag af Faith eða Pornography er svolitið furðuleg í mín- um huga, en það er náttúrlega bara mín skoðun. Platan tekur allan feril sveitarinnar fyrir og inni- heldur flest hennar þekktustu lög. I Flytjandi: Ymsir Platan: reezone 7 | Útgefandi:SSR/12 Tónar Lengd: 125:58 mín. (2 diskar) freezone Flytjandi: Britney Spears Platan:Britney Útgefandi:Jive/Skífan Lengd: 43:24 mín. Flytjandi: Ed Harcourt Platan:Here Be Monsters Útgefandi:Heavenly/Skífan Lengd: 52:13 mín. hva 8 Þetta er þriöja plata bandarisku ung- lingastjörnunnar Britney Speras en hinar tvær fyrri hafa notiö gífurlegra vinsælda úti um allan heim og selst f yfir 36 milljón eintökum. Britney inni- heldur nýju smáskífuna J'm A Slave For U“ og útgáfu Britney á gamla Joan Jett slagaranum J Love Rock 'n’ Roll“. Einherjinn Ed Harcourt er hér með sína fyrstu breiöskífu, ellefu laga, en áöur haföi hann gefið út stuttskffuna Maplewood sem inniheldur sex lög tekin upp á fjögurra rása upptökutæki og þar á meðal hafa tvö þeirra verið tekin upp aftur og er aö finna hér. Þeir sem kunna aö meta chilluð grúv en eru samt til f aö heyra eitthvað nýtt og tilraunakennt ættu hiklaust aö kikja á þessa plötu. Á meöal flytjenda eru Fauna Flash, Baby Mammoth, Jurym- an. Robert Hood, Kid Koala, Burnt Friedman, Landslide, Nubian Mindz og Tim „Love" Lee. Britney Spears hefur hingaö til stflaö mest inn á unglingana og hún er auö- vitaö aö reyna að höföa til þeirra með nýju plötunni, en hún er líka aö reyna aö höfða til eldri hlustenda. Neptunes, sem eru þekktír fyrir að pródúsera Kel- is, eiga tvö lög hér, söngkonan Dido semur eitt lag og tónlistin er töluvert þróaðri en áöur. Ed Harcourt er rólegur og yfirvegaöur í öllum sínum aögerðum en nær samt aö skapa alls kyns stemningu og and- rúmsloft meö lögum sínum, allt frá Ijúfsárum þunglyndismelódíum til gleöipopps. Kappar eins og Elvis Costello, Elliott Smith og Nick Drake hljóma stundum í gegn og meira aö segja gæti hann komið aðdáendum Toms Waits á óvart. Fyrsta Freezone-safnið kom út árið 1994. Það er ekkert sjálfgefiö aö safnplötu-seriur í líkingu viö Freezone séu ferskar eftir svo langan tima. T.d. hafa stóru útgáfufyrirtækin sjaldnast svona mikið úthald, enda miðast þar allt viö sölutölur. Fyrir Morpheus er þetta fyrst og fremst ástríöa og hann uppsker samkvæmt þvf. Það getur brugðiö til beggja vona þeg- ar unglingastjörnur reyna að þróa tón- listina. Sþice Girls reyndu það með sinni síöustu plötu og hún floppaði gjörsamlega eins og allt sem þær hafa gert síðan. En Britney er mjög pró f öllu sem hún gerir. Frygðarstunurnar á plötunni eru t.d. mjög sannfærandi þó að hún sé enn hrein mey... Ed Harcourt var tilnefndur til Mercury- verðlaunanna eftirsóttu fyrir bestu plötu ársins og var þar í félagsskap ekki ómerkari nafna en Radiohead, El- bow, Gorillaz og fl. Einnig má geta þess aö Ed Harcourt spilar á fjöldann allan af hljóöfærum á plötunni og á Maplewood spilaöi hann á öll hljóðfær- Þetta er frábær plata og ein af þeim allra bestu í Freezone-rööinni. Snilling- ar eins og Kid Koala, Burnt Friedman og Robert Hood eru ekkert að klikka hér en nýju nöfnin eru sist minna spennandi, t.d. The Detroit Escalator Co, Dzihan & Kamien og Cibelle. Það er greinilega ennþá nóg að gerast í þessari tónlist. trausti júliusson Þessi plata kemur á óvart. Neptunes- lögin tvö eru mjög fönkí og flott eins og viö var aö búast en þaö eru Ifka mörg ágæt lög fyrir utan þau, t.d. „Ant- icipating" (diskó), „Lonely" og „Cind- erella". Kannski ekki meistaraverk, en Britney er langt á undan Mandy, Jessicu, Svölu og hinum stelpunum. trausti júlíusson Heildarsvipur plötunnar er mjög sterkur og hefur sig langt yfir þessar venjulegu einheija- plötur. Hann er búinn aö fága það sem var til staðar á Maplewood, sem var ofttikt viö Swor- dfishtrombones, og treystir á eigin hæfileika, sem eru miklir. Fullt af góöum lögum og inni á milli eru algjörar pertur. Hann tekur sig heldur ekki allt of alvariega og er lúmskur húmoristi í textum sínum. Mæli hiklaust meö þessari. K. Newman f ó k u s 16. nóvember 2001

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.