Dagblaðið Vísir - DV - 16.11.2001, Blaðsíða 4

s
Sumir alþingismenn geta verið alveg
óborganlegir. Þó Alþingi sé í eðli sínu leiðin-
leg stofnun og þeir sem vinna þar oftast súr-
ir og fúlir leynast ætíð nokkrir gullmolar inni
á milli. Guðni Agústsson er dæmi um slíkan
mann. Landbúnaðarráðherrann er frægur fyr-
ir að kyssa kýr og róma sauðkindina og
þannig maður á kredit skilið. Aðrir „snilling-
ar“ eru til að mynda Guðjón A. Kristjánsson
sem enginn skilur af hverju er á þingi,
Gunnar Birgisson sem segja má að tali með
báðum hringvöðvunum, Kolbrún Halldórs-
dóttir sem mótmælir klámi en hefur sjálf set-
ið fyrir nakin, Kristinn H. Gunnarsson sem
skilur ekki af hverju enginn þolir hann, Lúð-
vík Bergvinsson, sem er glaumgosi þingsins,
og auðvitað Sverrir Hermannsson sem gæti
hafa tjillað með Guðbrandi Þorlákssyni. Það er
ferðarinnar virði að henda sér á þingpalla.
Afram Alþingi!
Edduverðlaunin voru afhent við hátíðlega
athöfn síðastliðið sunnudagskvöld. Islenskir
sjónvarpsáhorfendur biðu spenntir heima í
stofú eftir niðurstöðunum og má fúllyrða að
margir hafi orðið fyrir vonbrigðum. Fyrir það
fyrsta má setja stór spurningarmerki við
margar af tilnefningunum. Þetta ár var að
vísu ömurlegt bíóár en fyrr má nú vera. Hér
verðurekki farið í að rekja allar tilnefningarn-
ar, það nægir einfaldlega að taka undir gagn-
rýni Páls Baldvins Baldvinssonar, en þátt-
urinn 20. öldin var ekki tilnefndur til neinna
verðlauna sem slíkur. Framkvæmd verð-
launaafhendingarinnar var slök, sviðið var
ljótt og það var einhver amatör-bragur á
þessu öllu saman. Ekki var boðið upp á nein
skemmtiatriði sem er hallærislegt, allavega í
ljósi þess að hátíðin er með öllu skipulögð að
erlendri fyrirmynd. Það segir líklega alla sög-
una að eftirminnilegasta atvikið var þegar
Ómar Ragnarsson braut verðlaunastyttuna.
Þessi hátíð verður ekki lengi í manna minn-
um.
Dj. Danni þeytir plötur með framsækinni house-tónlist helgi eftir helgi á
Akureyri. Þrátt fyrir misjafnar undirtektir lifir hann enn í voninni um að
Akureyringar fari loks að fatta dj-menninguna og hætti að biðja um
óskalög með Abba og Björgvini Hall.
„fikureyringar eru
fastir í fortíðinni''
„Það er engin virð-
ing borin fyrir því
sem maður er að
gera, ekki snefill.
Akureyringar eru
hreinlega fastir í for-
tíðinni, þeir eru ekki
búnir að fatta dj-
menninguna og
vilja helst bara fara
á böll með hljóm-
sveitum." Þetta segir
hinn 22 ára gamli
Dj. Danni, eða Dan-
íel Gunnarsson eins
og hann heitir fullu
nafhi, og ekki er
laust við að nokkur
beiskja sé í rödd-
inni. Danni hefur
verið að plötusnúðast
sfðan í grunnskóla
en síðustu sex árin af
fullri alvöru. Hann
hefúr m.a verið að
spila á Madhouse,
Sjallanum, Ráðhús-
kaffi og nú spilar
hann reglulega á
Fosters, nýjasta
skemmtistað Akureyrar.
Stríðir við virðingarleysi
„Fólk vill bara fá sitt óskalag núna með Abba eða Björgvini
Halldórssyni. Að sjálfsögðu spila ég gjarnan óskalög fyrir fólk en
því miður er ég hvorki með Abba né Bo Halldórs í töskunni
minni,“ segir Danni og hristir uppgefinn hausinn. Að hans sögn
er eins og fólk skilji ekki að hann sem plötusnúður sé ekki að spila
lög af handahófi heldur er hann virkilega búinn að spá mikið í það
hvað hann ætli að spila og hvernig hann ætli að mixa lögin sam-
an. Hörð housetónlist er iíf og yndi Danna og eins og hann segir
þá biður maður ekkert Sálina að spila lag með A móti sól.
„Eg myndi segja að við værum þrír alvöru-plötusnúðar hér á Ak-
ureyri sem erum að gera eitthvað skapandi. Eg held að mér sé
óhætt að segja að hinir tveir eiga alveg við sama virðingarleysi að
stríða. Ég skil bara ekki af hverju fólk vill ekki láta koma sér á
óvart. Ég vildi óska að fólk kæmi inn á skemmtistaði með opnu
hugarfari, tilbúið að upplifa eitthvað nýtt og gefa nýrri tónlist séns.
Það er eins og fólk
geti ekki hlustað á
neitt hér fyrir norð-
an nema það hafi
verið vinsælt fyrir
tveimur árum sfð-
an,“ segir Danni
sem er sannfærður
um að það sé auð-
veldara að vera
skífuþeytir í höfuð-
borginni þó svo
hann hafi aldrei
prófað það. Danni
fer þó reglulega til
Reykjavfkur því
hann kallar tónlist
ekki tónlist nema á
vínyl sé og segir að
eina leiðin til að
nálgast plötur sé fyr-
ir sunnan og fer
hann því reglulega f
Þrumuna til að
kaupa inn.
Dyraverðirnir fá
ÖLL SÍMANÚMERIN
Að sögn Danna
er það líka fleira sem
er ólíkt í lífi plötusnúða fyrir norðan og sunnlenskra félaga hans og
það er kvenhyllin. Á meðan stelpur í höfúðborginni hanga á dj-
búrunum og keppast um hylli plötusnúðanna þá eru það dyraverð-
imir á Akureyri sem fá alla athyglina. „Já, þetta er satt, stelpurn-
ar gefa þeim símanúmerin á meðan við plötusnúðarnir fáum ekki
neitt,“ segir Danni og glottir einhleypu brosi. Dagsdaglega er
Danni að vinna sem smiður og kemur sú kunnátta sér vel í plötu-
snúðabransanum. „Ég er t.d. að fara að smíða nýtt plötusnúðabúr
hér á Fosters," segir Danni rogginn. Fosters var opnaður síðastliðna
verslunarmannahelgi og er til húsa þar sem Club 13 var áður og
þar hefur housetónlistin fundið sitt athvarf á Akureyri. Aðalein-
kenni staðarins er ódýr bjór, ekki síst síðustu helgi hvers mánaðar
þegar enginn á pening en þá hefur bjórverðið hrapað niður í 100
krónur. „Þrátt fyrir að Sjallinn sé ekki lengur eini skemmtistaður-
inn á Akureyri þá lifir samt sveitaballafílingurinn enn þá hér í
bænum. Ég er samt bjartsýnn á að þetta fari að breytast, það bara
hlýtur að fara að gerast,“ segir dj. Danni vongóður fyrir hönd metn-
aðarfullra plötusnúða.
„Ég vildi óska aö fóik kæmi inn á skemmtistaði með opnu hugarfari, tilbúiö að upplifa eitt-
hvað nýtt og gefa nýrri tónlist séns. Þaö er eins og fólk geti ekki hlustaö á neitt hér fyrir
noröan nema þaö hafi verið vinsælt fyrir tveimur árum síöan.“
UKtlMNu
rÁAfJiÍGUíi J jUESTU 1M
TUL'/ULEJ/J;V/E;í5LUjI bob
Lífið er ekki bara vesen. Það er
líka bögg.
“0
f ó k u s
4
I6. nóvember 2001