Dagblaðið Vísir - DV - 04.12.2001, Blaðsíða 24

28
ÞRIÐJUDAGUR 4. DESEMBER 2001
Tilvera
DV
í f iö
ítalskir
tónleikar
Trlóið Delizie Italiane verður
með ítalska tónleika í kvöld í
Húsi málarans kl. 21.00. Sungið
er á mállýsku frá Napóli og
lögin spanna allt tímabilið frá
16. öld fram til okkar daga.
Tríóið er skipað þeim Leone
Tinganelli, söngur og gitar, Jóni
Elvari Hafsteinssyni á gítar og
Jón Rafnssyni á kontrabassa.
Fundir og fyrirlestrar
■ HVAÐ ER tÓlÞJÓÐ? Sagnfræö-
ingurinn Jón Olafur Isberg mætir á
hádegisverðarfund Sagnfræðingafé-
lagsins í Norræna húsinu kl. 12 og
talar um heilbrigð þjóð - sjúk þjóð I
klukkustund.
■ ÆVISÖGUR OG ENDURMINN-
INGAR A Súfistanum verður lesiö
upp úr eftirfarandi bókum í kvöld:
Réttarsálfræðingurinn - saga Gísla
Guðjónssonar, A hnífsins egg - bar-
áttusaga, Fram í sviðsljósið - end-
urminningar Halldórs Björnssonar,
Álftagerðisbræður - skagfirskir
söngsveinar og Undir köldu tungli.
Dagskráin hefst kl. 20.
■ JÓLAFUNPUR FJALLKONUNNAR
Kvenfélagiö Fjallkonan heldur
jólafund í Safnaðarheimili Fella- og
Hólakirkju í kvöld kl. 19.30.
■ EINRÆKTUN MANNA Brvndís
Valsdóttir, master í heimspeki,
heldur fyrirlestur á þriðju hæðinni í
Borgarleikhúsinu í kvöld kl. 20.00
um spurninguna hvort réttlætanlegt
sé að einrækta menn. Að erindinu
loknu mun Vilhjálmur Árnason
prófessor bregðast við því.
Tonlist
■ GRADUALE I HATEIGSKIRKJU
Stúlknakórinn Graduale Nobili
heldur útgáfutónleika í Háteigskirkju
í kvöld kl. 20.30. Kórinn er skipaður
24 stúlkum á aldrinum 17-24 ára.
Stjórnandi er Jón Stefánsson.
■ FRÖNSK HIRÐTÓNLIST Á
háskólatónleikum í Norræna húsinu
á morgun, miðvikudaginn 5. des. kl.
12.30, lejkur kvartett, skipaður
Magneu Árnadóttur flautuleikara,
Herdisi Jónsdóttur víóluleikara,
Ásdísi Arnardóttur sellóleikara og
Brynhildi,Ásgeirsdóttur sembal-
leikara. Á efnisskránni eru þrjú verk
eftir frönsk 18. aldar tónskáld.
Sýningar
■ UÓSMYNDIR, TEXTI OG VÍDEÓ
Þóroddur Bjarnason fjallar um
sjálfan sig og umhverfið í fortíð,
nútíö og framtíð á sýningu í Reykja-
víkurakademíunni í JL-húsinu við
Hringbraut. Hún samanstendur af
Ijósmyndum, textaverki og vídeói.
■ ÓÐUR TIL MÓÐUR
Fanný Jónmundsdóttir er með
sýningu á mósaíkmyndum í Grafar-
vogskirkju sem er oþin frá 9-17.
■ 2001 NÓTT Þær íris Jónsdóttir
og Kolla (Kolbrún Björnsdóttir) eru
með sýninguna 2001 nótt í Gallery
Hringlist, Hafnargötu 29, í Reykja-
nesbæ. Þetta er ævintýraleg sýning
eins og titillinn ber með sér.
■ SÉÐ OG HEYRT Í SKUGGA Jón
Sæmundur Auðarson og Páll Banine
eru með sýninguna Séð og heyrt í
Gallerí Skugga, Hverfisgötu 39, R.
Happdrætti
Bókatíðinda
Vinningsnúmer 4. desember:
6293
Náin tengsl við aðrar
manneskjur mikilvægust
- segja höfundar bókarinnar Sálfræði einkalífsins
Maður lifandi
„Margt í kröfum nútímafólks ger-
ir það að verkum að það á erfitt með
að sjá raunverulegu lífsgildin," seg-
ir Álfheiður Steinþórsdóttir sál-
fræðingur. Guðfmna Eydal, kollegi
hennar og samstarfsmaður, tekur
undir það og bætir við: „Samt hefur
manneskjan sjálf ekkert breyst.
Hún hefur sömu djúpu þarfirnar og
áður og situr uppi með sjálfa sig
eins og hún hefur alltaf gert.“ Þær
stöllur eru í viðtali vegna nýrrar
bókar, Sálfræði einkalífsins, sem
komin er út eftir þær. Þar er velt
upp mörgum áleitnum spurningum
svo sem hvað sé mikilvægt í lífinu,
hvað einkenni gott samband og
hvort miðaldurskreppan sé óumflýj-
anleg. Þarna er skyggnst undir yfir-
borð hlutanna og margt dregið fram
sem hver einstaklingur er að burð-
ast með og velta fyrir sér. Bókin
skiptist í þrjá meginkafla: Maður-
inn og lífsgildin, Einkalifið á full-
orðinsárum og Lífið í samhengi.
Ekki dæmigerð
sjálfshjálparbók
Þær Guðflnna og Álfheiöur hafa
skrifað bókina í sameiningu og
byggja hana á áratugareynslu sinni
af vinnu með einstaklingum og sam-
búðarfólki, auk þess sem þær leit-
uðu vlða fanga. „Tilgangur bókar-
innar er að vekja fólk til umhugsun-
ar um eigin stöðu, samskipti og
hvernig það tekst á við lífið,“ segir
Álfheiður. Guðfinna segir það hafa
komið þeim jákvætt á óvart að allt
það efni sem þær hafi viðað að sér
við undirbúning bókarinnar
stemmi við þeirra eigin reynslu.
Auk þess fjalli þær um þætti sem
lítið hafí verið skrifað um til þessa,
svo sem lífsmynstur einbúa, þar
sem æ algengara verði að fólk búi
eitt um lengri eða skemmri tíma á
lífsleiðinni. „En þetta er ekki dæmi-
gerð sjálfshjálparbók. „Við segjum
ekki: „gerðu svona þegar ..." Þarna
eru engar hraðsoðnar uppskriftir aö
því hvernig eigi að lifa lífinu," seg-
ir hún og tekur fram að bókinni sé
ætlað að auka innsæi fólks og dýpka
skilning þess á því hvað sé mikil-
vægt. „Kannski getur það tekið ein-
hverjar ákvarðanir og séð sig í
stöðu sem það vill vinna meira út
Æ, það var stelpa
Kolbrún
Bergþór'sdóttir
skrifar.
DV-MYND HARI
Sálfræðingamlr
Þær Áifheiöur Steinþórsdóttir og Guöfinna Eydal velta mörgu upp í sambandi við lífsferilinn sem vert er aö skoöa.
frá, eftir að hafa lesið hana,“ segir
hún.
Saman í blíðu - og stríðu
Hvað skyldi það svo vera sem
dæmist vera mikilvægast í lífinu?
Álfheiður hefur orðið:
„Rannsóknir um víða veröld,
hvort heldur í bláfátækum löndum
eða forríkum, sýna að það mikil-
vægasta er náin tengsl við aðrar
manneskjur og góð heilsa. Það eru
þeir hlutir sem virðast skipta mestu
máli en ekki ytri skilyrði, há laun
eða aðrir hlutir sem fólk er að sækj-
ast eftir, þótt auðvitað verði visst
lágmark að vera uppfyllt í þeim efn-
um. Þetta er að minnsta kosti það
sem fólk nefnir í könnunum.
En skyldi fólk eiga erfiðara með
að tengjast tilfinningalega nú en
áður eða hverju sæta allir hjóna-
skilnaðimir? Guðfinna segir erfitt
að gefa einfaldar skýringar á flókn-
um hlutum. Það gildi um skilnaði
eins og annað. „Bæði er að fólk lifir
lengur nú en áður og endist betur.
Það er ekki víst að pari sem átti
saman fyrstu 40 árin líði vel saman
næstu 20 árin þar á eftir,“ segir
hún. Eitt af því sem þær segja mik-
ilvægt þegar fólk hefji sambúð sé að
það hafi tekið þá ákvörðun að lifa
lífínu saman. Á því telja þær mis-
brest vera hér á landi. Fólk hugsi
oft með sér: Best að sjá til og athuga
hvort þetta verður ekki i lagi.
„Þessi streitu- og spennustíll sem
við lifum í gefur kannski ekki rými
fyrir að þróa þau tilfmningatengsl
sem þurfa að vera til staðar ef náið
samband á að ganga upp. Náið sam-
band gerir kröfu til að vera saman í
blíðu og ekki síður í striðu,“ segir
Álfheiður.
Nýtt um framhjáhald
í bókinni skrifa þær stöllur um
hjónaskilnaði, aðdraganda þeirra og
undirbúning, einnig um ný sam-
bönd sem þær segja geta orðið flók-
in mál. Þær fjalla um uppvöxtinn og
áhrif hans til lengri tíma og nýjar
athuganir um framhjáhald. Breyt-
ingaskeið bæði karla og kvenna fær
sitt pláss, togstreita og barátta sem
þær segja oft vekja þroska ef fólk
fari vel út úr þeim breytingum.
Þetta er bara örlítið brot af því fjöl-
breytta efni sem bókin býður upp á.
Því eins og þær segja sjálfar: „Það
er svo margt í sambandi við lífsfer-
ilinn sem vert er að skoða.“
-Gun.
Hún var næstum þvi óþægileg,
fréttin sem barst umheiminum fyrir
níu mánuðum, og hljóðaði á þann
veg að Masako, krónprinsessa Jap-
ans, væri barnshafandi. Maður fékk
það svo sterkt á tilfinninguna að
helsta hlutverk Masako í þessu lifi
væri að fæða barn. Vissulega er það
göfugt hlutskipti að koma nýrri
manneskju í heiminn, en konur
spjara sig ágætlega í lífinu án þess.
Samt heyrast enn raddir sem segja
að kona hafi ekki lifað nema hún
fæði barn. Furðuleg skoðun, fmnst
mér, en ég á mér reyndar það tak-
mark að komast i gegnum lífið án
þessarar reynslu. Sennilega er mað-
ur ekki normal.
Ég sárvorkenni Masako. Hún var
búin að vera átta ár í hjónabandi og
hafði ekki fætt manni sínum barn.
Og þegar fréttin barst um að hún
væri bamshafandi voru þessi átta
barnfausu ár ætíð nefnd, rétt eins
og hún hefði sýnt af sér vítaverða
vanrækslu. En svo tókst þetta víst
loks, en þá sannaðist að ekki er sop-
ið kálið þó í ausuna sé komið. Það
skipti nefnilega miklu að barnið
yrði drengur, eiginlega öllu máli.
Svo kom stúlka. Maður vissi að það
var bara það næstbesta. Og þegar
kostirnir eru reyndar bara tveir þá
telst þetta óhapp. Vonandi hefur sú
staðreynd að barnið er stúlka ekki
svipt foreldrana stolti og ánægju og
vonandi mun stúlkan ekki fyllast
vanmætti síðar á ævinni vegna þess
að hafa ekki verið af „réttu“ kyni.
Svo reyndi maður að lita á björtu
hliðina. Þetta er jú 21. öldin. Senni-
lega yrði lögum keisaraættarinnar
„Ég sárvorkenni Masako.
Hún var búin að vera
átta ár í hjónabandi og
hafði ekki fœtt manni
sínum barn. Og þegar
fréttin barst um að hún
vœri bamshafandi voru
þessi átta barnlausu ár
œtíð nefnd, rétt eins og
hún hefði sýnt af sér
vítaverða vanrœkslu. “
breytt þannig að litla prinsessan
fengi að erfa ríkið. En þá heyrðist
haft eftir japönskum stjórnmála-
mönnum að ekkert lægi á. Masako
gæti nefnilega átt eftir að eiga fleiri
börn. Hún náði þessu víst ekki rétt
í fyrstu tilraun en það er möguleiki
að hún klúðri ekki málum í annað
sinn. Já, ég sárvorkenni Masako og
dóttur hennar. En kannski munu
þær breyta hefðinni og fá viður-
kenningu á því að kona er maður.
Ég vona það.