Dagblaðið Vísir - DV - 18.11.2002, Blaðsíða 15

15
MÁNUDAGUR 18. NÓVEMBER 2002
DV
Óljósir draumar
Annað sýningarkvöld Nútlmadans-
hátíðarinnar var föstudaginn 15.11. Þá
voru sýnd sólóverkið Rosered eftir Jó-
hann Frey Björgvinsson og í draumi
eftir Nadiu Katrínu Banine.
Draumur um betra líf
Jóhann Freyr hefur í fyrri verkum
sínum sannað fæmi sina sem danshöf-
undur og var því nokkur eftirvænting
að sjá hvað hann hefði fram að færa á
hátíðinni. Rosered er athyglisvert verk.
Hreyfingamar í því voru frumlegar og
sviðsmynd og búningar flott. Verkið bjó
yfir sögu, ekki endilega einni ákveðinni
heldur margbreytilegri eftir því hver
áhorfandinn var. Til dæmis gæti verk-
ið fjaliað um stúlku/konu sem dreymir
um betra líf - að komcist í heim ævin-
týranna. En draumurinn varð síðan
ekki eins auðveldur og verða átti og í
lok fyrri hlutans, á meðan dansarinn
var í hvíta nútímatútúinu, vottaði fyrir
vitfirringu og tiigangsleysi. Seinni hlut-
inn, þegar dansarinn var kominn í
rautt nútímatútú og lýsingin var orðin
rauð, gaf tilfinningu fyrir martraðar-
kenndri tilveru sem þó tók enda í lok
verksins.
Dans
Lýsingin og búningamir unnu vel
saman og hreyfmgarnar pössuðu vel
inn í heildina. Píanótónlistin var falleg
og passaði fullkomlega við dansinn en
tóngæðin voru á köflum ekki upp á það
besta. Raftónar inn á milli í tónlistinni
og hijóðeffektar í upphafi verksins sem
hljómuðu eins og rok og dropahljóð
voru aftur á móti truflandi. Þar hefði
Lára Stefánsdóttir í Rosered.
Ur I draumi.
þögnin mátt ráða ríkjum.
Lára Stefánsdóttir dansaði eina hlutverkið í verk-
inu. Hún hafði gott vald á hreyfmgunum og atriði
eins og kjólaskiptin komu skemmtilega út. Það vant-
aði samt einhvern neista í sýninguna til að hún
næði þeim sterku tökum á áhorfendunum sem hún
haföi alla burði til að geta gert.
Aðgengilegt
í draumi var hressilegt verk með mörgum spenn-
andi hugmyndum. Tónlistin var falleg og grípandi
en hún samanstóð af svítu fyrir selló eftir Bach sem
sellóleikarinn Sigurður Haildórsson lék á sviðinu og
kraftmikiili afrískri tónlist leikinni af diski. Það gaf
verkinu fallegan blæ að hafa lifandi tónlist og það
var með ólíkindum hvað þessar annarrs
ólíku gerðir tónlistar féllu vel hvor að
annarri. Myndband sem sýnt var í verk-
inu var vel gert og sumar tökumar
snilldarlegar eins og fókus á opna lófa á
einum stað.
Byrjunin á verkinu var frumleg en
dansverkið byrjaði á sellóleik, svo sýn-
ingu á hreyfingu á myndbandi og að síð-
ustu dansi og hreyfingu dansara á svið-
inu. Sellóleikarinn og myndbandið komu
vel út saman og það sama mátti segja um
dans aðaldansarans, Lovísu Óskar Gunn-
arsdóttur, við undirleik sellósins. Það
hefði þó verið gaman að sjá samspil á
milli hreyfinganna á sviðinu og hreyf-
inganna á myndbandinu. Kóreógrafian í
hópatriðunum var einfóld og skýr og
gerði verkið aögengilegt, til lengdar varð
einfaldieikinn þó of mikiii og notkun
rýmisins einhæf, að því leyti var nokkur
byrjendabragur á verkinu. Búningarnir
voru flottir, bæði sniðið og litirnir. Dans-
ararnir í verkinu, fjórar ungar stúlkur,
stóðu sig ágætlega og eiga vonandi eftir
að fá tækifæri til að þroskast áfram sem
dansarar. Litið hefur farið fyrir Nadíu í
heimi dansins hér heima til þessa en það
verður fróðlegt að sjá hvað hún býður
upp á næst.
Á laugardaginn var svo þriðja og síð-
asta sýning Nútímadanshátíðarinnar en
þá var sýnt verkið Bylting hinna mið-
aldra sem frumsýnt var í Borgarleikhús-
inu i vor og hefur síðan verið sýnt víða
erlendis og mun verða sýnt bæði á ísa-
firði og Akureyri á næstunni. Eins og
nafhið gefur til kynna fjallar verkið um
það að vera miðaldra og er ekki síst at-
hyglisvert vegna þess að það tekur á efhi
sem sjaldan er tekið fyrir í dansi og sýn-
ir líkama sem nánast aldrei fá að fara
upp á svið dansveraldarinnar.
Aðstandendur þessarar fyrstu nútíma-
danshátíðar geta verið stoltir af allri
framkvæmd hennar og skipulagningu.
Frumkvæði og framlag sem þetta er mik-
ilsvert fyrir listgreinina því svona dans-
hátíð er nauðsynlegur vettvangur fyrir
danshöfunda og dansara til að öðlast
reynslu í sínu fagi, byrjendur til að hefja
feril sinn og síðast en ekki síst þá sem
reyndari eru að prófa sig áfram með nýj-
ar hugmyndir. Nú skiptir því máli að
traustir styrktaraðilar finnist svo nútímadanslista-
hátíð sem þessi geti orðið að árvissum viðburði.
Sesselja G. Magnúsdóttir
Nútímadanshátíö í Tjarnarbíól 15. og 16.11. Jóhann
Freyr Björgvinsson: Rosered. Tónlist: Halldór A. Björns-
son. Búningar: Hildur Hafstein.
Nadla Katrín Banine: I draumi. Tónllst: Bach. Einleikari:
Sigurður Halldórsson. Myndband: Peter Anderson. Bún-
Ingar: GK Reykjavík. Lýslng f báöum verkum: Kári Gísla-
son.
Ólöf Ingólfsdóttir og Ismo-Pekka Helkinheimo: Bylting
hinna miöaldra. Tónlist: Hallur Ingólfsson. Búningar:
Sonný Þorbjörnsdóttir. Lelkgervl: Ásta Hafþórsdóttir. Lýs-
Ing: Jukka Huitila.
Bókmenntir
Katla snýr aftur
Gunnhildur Hrólfsdóttir
hlaut íslensku barnabókaverð-
launin í fyrra fyrir söguna Sjá-
umst aftur... sem fjallaði um
Kötlu sem uppgötvar að hún
býr yfir dulrænum hæflleikum
þegar hún flyst með foreldrum
sínum til Vestmannaeyja.
Katla snýr nú aftur í sög-
unni Allt annað líf. Hún er ný-
flutt frá Vestmannaeyjum ásamt foreldrum sín-
um þegar þeir eru beðnir um að fara til Bosníu
til að sinna hjálparstarfi. Úr veröur að þeir fara
þangað en Katla ræður sig sem bamfóstru hjá
Guðbjörgu, vinkonu móður sinnar, en hún á
heima í Stykkishólmi. í Hólminum lærir Katla að
passa böm en hún kynnist einnig dularfullri
stúlku, Höllu, sem vill greinilega komast í kynni
við hana þegar hún fréttir af skyggnigáfu Kötlu.
Áður en Katla veit af sogast hún inn í óvænta at-
burðarás þar sem fortíðin kemur við sögu, m.a.
klaustrið á Helgafelli.
Eins og áður kýs Gunnhildur að blanda saman
þjóðlegum og sagnfræðilegum fróðleik annars
vegar og dultrú og skyggnigáfu hins vegar. Katla
sér dáið fólk sem hefur átt heima á sögufrægum
bóndabæjum og einnig eyðir höfundur talsverðu
rúmi í aö segja frá sögufrægum húsum í Stykkis-
hólmi, til dæmis Norska húsinu. Etnnig fléttast
spennusaga inn í söguna (eins og í Sjáumst aftur
...) sem fjallar um amarvarp í Breiðafjarðareyj-
um. Mun minna fer fyrir þessum þræði en hinum
og lesandi nær því ekki að verða verulega spennt-
ur yfir honum.
Aðalpúðrið er fortíðarreynsla Kötlu sem oft er
skemmtileg og spennandi. Stundum er Katla
reyndar gerð nánast of mikill kjáni, t.d. þegar hún
talar um Hvalfjarðargöng og isskápa við fólk á 15.
öld. Þá em illmennin í sögunni heldur óskýrar
persónur og óljóst hvaða hvatir liggja á bak við
gjörðir sumra þeirra. Katla sjálf er kjarnakvendi
sem ekki lætur að sér hæða, hvort sem hún er að
passa börn, stela skjölum, ferðast til fortíðar eða
koma upp um glaépamenn. Reyndar er það merki-
legt að af þessu reynist barnapössunin einna erfið-
ust, kannski er hversdagsleikinn erfiðari í raun en
ævintýraheimurinn?
Allt annað líf er sjálfstætt framhald Sjáumst
aftur ... og víst er að þeir sem höfðu gaman af
þeirri siðamefndu verða ekki sviknir af þessari.
Sögumar em keimlík blanda dulrænu, spennu og
þjóðlegs fróðleiks og Allt annað líf er því að
mörgu leyti endurtekið efni. Hún er hins vegar
spennandi og vel skrifuð saga og stendur fyrir
Gunnhlldur Hrólfsdóttlr
Blandar saman dulúö, spennu og þjóðlegum
fróöleik.
sínu, hvort sem maður hefur lesið fyrri bókina
eða ekki.
Katrín Jakobsdóttir
Gunnhildur Hrólfsdóttir: Allt annaö líf. Vaka Helgafell
2002.
Menning
DV-MYND E.ÓL.
Þaö sækja ýmsar áhyggjur aö Soju,
tll dæmls er kærastan hennar mor-
fínfíklll.
Rússnesk
saumastofa
Mikið er gaman að Stúdentaleik-
húsið skuli setja upp leikrit eftir
ólíkindatólið og uppreisnarmann-
inn Mikhail Bulgakov. Mesta verk
hans, skáldsagan Meistarinn og
Margarita, sem fjallar um atburði
sem urðu þegar djöfullinn kom til
Moskvu, varð eftirlætisbók heillar
kynslóðar ungmenna eftir að hún
kom út á íslensku (ísnilldarþýðingu
Ingibjargar Haraldsdóttur) árið
1981.
íbúð Soju sem stúdentar frum-
sýndu í Vesturporti á fostudags-
kvöldið undir stjóm Bergs Þórs Ing-
ólfssonar er líka óvæntur fundar-
staður fólks af ýmsu tagi, en allt er
það þó af þessum heimi. Sjálf er
Soja framkvæmdasöm ung kona
sem þekkir veikleika karlmanna
fyrir kvenlegum þokka og ákveður
að gera sér mat úr honum - i orðs-
ins fyllstu merkingu. Hún fær leyfi
kerfisins til að setja á fót sauma-
stofu í íbúð sinni en ekki eru það
eingöngu kjólar sem kvennaskarinn
hennar sýnir karlkyns gestum síðla
kvölds ...
Brynja Björnsdóttir var glæsileg
og röggsöm í hlutverki Soju, Hann-
es Óli Ágústsson var traustur og
flottur Boris Semjonovits Gæs, pen-
ingamaðurinn á bak við hana, og
Walter Geir Grímsson ótrúlega af-
slappaður og fyndinn í hlutverki
tækifærissinnans og kvennabósans
Ametistovs.
Eins og vænta mátti var sýningin
öll þrungin leikgleði og fjöri. Erfið-
asti hjallinn var tjaldið sem þau
koma út undan inn á sviðið, það var
ekki nógu vel hugsað. En aðdáendur
Bulgakovs og almenns ungæðishátt-
ar ættu að kíkja í Vesturport.
Kvetch
Talandi um Vesturport þá mega
leikhúsáhugamenn alls ekki missa
af Kvetch eftir snilling og vand-
ræðabarn bresks leikhúss um ára-
tugi, Steven Berkoff. Það er óvið-
jafnanlegt að horfa á svipbrigði
Eddu Heiðrúnar sem gæðir hina
hrjáðu Donnu einstakri dýpt um
leið og við hlæjum okkur hás að
henni. Og félagar hennar, Steinn
Ármann, Margrét Ákadóttir, Felix
Bergsson og Ólafur Darri fylgja
henni vel eftir.
Narfi
Enn þá meira um óvenjulegt leik-
hús því i kvöld kl. 20.30 verður ryk-
ið dustað af elsta íslenska leikrit-
inu, Narfa eftir Sigurð Pétursson, i
Norðurkjallara Menntaskólans við
Hamrahlíð. Leikritið er sem kunn-
ugt er frá því snemma á 19. öld og
gerir grimmt gys að dönskum ís-
lendingum, en leikstjóri sýningar-
innar, Árni Kristjánsson sem er
nemandi við skólann, hefur fært
það til okkar tíma. Nú gerir það gys
að þeim íslendingum sem neyðast
til að bregða fyrir sig enskuslettum
í öðru hverju orði af því það er ein-
hvem veginn ekkert að marka
mann ef maður talar bara á því ást-
kæra ylhýra ...
Þetta verður eina sýningin.