Dagblaðið Vísir - DV - 17.09.2003, Qupperneq 18

18 SKOÐUN MIÐVIKUDAGUR 17. SEPTEMBER 2003
Lesendur
Innsendar greinar • Lesendabréf
Lesendur geta hringt allan sólarhringinn í síma: 550 5035, sent
tölvupóst á netfangið: gra@dv.is eða sent bréf til: Lesendasiða DV,
Skaftahlfð 24,105 Reykjavfk. Lesendur eru hvattir til að senda mynd af
sértil birtingar.
Islenskur flugrisi
Haraldur Sigurðsson skrifar:
Fréttir berast af sameiningu flug-
félaga úti í hinum harða heimi
viðskiptalífsins. Nú síðast eru það
KLM og Air France sem sameinast
munu í þessari viku. Hér á landi
eru erfiðleikar í rekstri stærsta
flugfélags okkar í áætlunarfiugi,
Flugleiða. Ýmislegt veldur, en
kannski eru stærstu mistökin þau
að yfirgefa Lúxemborg og flytja
endastöðvar yfir til hinna yfirfullu
og fráhrindandi flugvalla við
Frankfurt og París. Nú tel ég tæki-
færi fyrir þetta annars mikilvæga
flugfélag okkar að kanna mögu-
leika á sameiningu við flugfélagið
Atlanta. Þar með væri kominn ís-
lenskur flugrisi sem hefði í fullu
tré við erlenda samkeppni, og
með því móti mætti hagræða í
rekstri svo um munaði.
Sænsk morðrannsókn
Guðjón Guðmundsson hringdi:
Fólk undrast fréttaflutning af
rannsókn á hinum hörmulega at-
burði er sænski utanríkisráðherr-
ann var myrtur í stórverslun fullri
af fólki. Var þarna virkilega ekkert
vitni utan ein kona sem svo vill
ekki gefa sig fram? Ein fréttin
segir morðingjann hafa elt ráð-
herrann upp á aðra hæð í versl-
uninni, önnur að morðinginn hafi
keypt hníf í annarri verslun þar
sem ráðherrann var staddur fyrr!
Enginn virðist hreyfa hönd né fót
gegn ódæðismanninum. Er Sví-
þjóð orðið slíkt „velferðarríki"
undir ríkisforsjá að enginn hreyfir
legg né lið nema að fyrirskipun
hins opinbera? Hvað er eiginlega
að í þessu fyrrum fyrirmyndarríki?
- Þeir tóku þó rétta ákvörðun
með NEI-i gegn evrunni.
Of hátt íbúðaverð á
Reykjavíkursvæðinu
Reykjavfk - eitt sölusvæði: Ekki dugir að auglýsa „sérstaka" staði í borginni eins og lengi
vel þekktist.
Ragnar Haraldsson skrifar:
Til þessa dags hefur fólk flúið
strjálbýlið allt hvað af tekur og
krækt sér í íbúðarhúsnæði í
þéttbýlinu á höfuðborgarsvæð-
inu með ærnum tilkostnaði, oft
lánum sem smám saman vaxa
kaupendum yfir höfuð.
Nú er dæmið að snúast við, m.a.
vegna aukinna umsvifa á vissum
stöðum landsbyggðarinnar, t.d. á
Austurlandi. Dæmin sanna að æ
erfiðara verður að selja eignir hér á
höfuðborgarsvæðinu, jafnvel í
borginni sjálfri, og dugir þá ekki til
að auglýsa „sérstaka" staði í borg-
inni eins og lengi vel þekktist.
Sömu íbúðirnar eru í sölu langtím-
um saman og getur oft tekið marga
mánuði að losna við eignir, og þá
með talsverðum afföllum frá upp-
haflega auglýstu verði. - Þetta stað-
festa fasteignasalar sem ég hef tal-
að við og þarf ekki heldur annað en
að lesa auglýsingar fasteignablað-
anna til að sjá sömu íbúðir á skrá
langtímum saman.
Ég er einn þeirra sem hafa verið
að leita að íbúð, nánar tiltekið fjög-
urra herbergja (þar af með tvö
barnaherbergi). Ekki vantar að
þessi íbúðastærð sé á markaðinum,
en einfaldlega allt of dýrar fyrir
mig. Verð þessara íbúða er að með-
altali þetta tæpar 15 milljónir og
upp úr - allt upp í 17-18 milljónir
króna. Slíkt verð er fáránlegt, ekki
síst þar sem margar þessara íbúða
(oft flestar þeirra) hafa mikla van-
kanta: lítið eða ekkert geymslu-
rými, barnaherbergi án skápa,
þvottahús í óstandi eða illa þrifin
og hirt, gler í gluggum orðið matt
og sameign ýmist vanhirt eða stór-
ar viðgerðir fram undan. Þetta eru
atriði sem fæla kaupendur frá þótt
staðsetning geti verið hentug.
Verst er ástandið á svona íbúð-
um í svokölluðum þriggja eða fjög-
urra íbúða húsum, en mun skárra í
blokkunum, enda selst þar betur að
jafnaði, ef sameign hefur verið
haldið við og eignin undir góðri
sameiginlegri hússtjórn. En verðið
er yfirleitt allt of hátt, jafnvel fyrir
þá sem eiga eign fyrir sem þarf að
selja vegna stækkandi fjölskyldu.
Dæmi: Eigandi þriggja herbergja
íbúðar í blokk þarf að selja hana
vegna stækkandi fjölskyldu og
kaupa aðra stærri - samt ekki stærri
en fjögurra herbergja. Þriggja her-
bergja íbúðin er hugsanlega verð-
lögð á þetta 11,5 til 12,5 milljónir.
Hann fylgist með auglýsingum á
fjögurra herbergja íbúðum, en þær
eru hins vegar verðlagðar í auglýs-
ingum - eins og ég gat um hér í
upphafi - á þetta 14,9 og allt upp í
17 eða 18 milljónir (séu þær í litlu
fjölbýli eða svokölluðu „fábýli", t.d.
á 2. eða 3. hæð í slíku húsi). Þetta er
allt of stórt stökk fjárhagslega fyrir
eiganda þriggja herbergja íbúðar-
innar. Fjórtán milljónir er hins veg-
ar sanngjarnt verð fyrir fjögurra
herbergja íbúð og alls ekki hærra en
15 milljónir króna.
Annað sem maður rekur sig á í
auglýsingum fasteignasalanna er
að söluíbúðir séu skráðar á fyrstu
hæð, en eru í raun kjallaraíbúðir
eða á jarðhæð. Þetta skýrist að vísu
þegar betur er að gáð, en er hvim-
leitt „trikk" í auglýsingum. Fyrsta
hæð er í daglegu taii sú hæð sem er
fyrir ofan kjallaraíbúð eða fyrir ofan
jarðhæð.
Það ætti að vera kappsmál fast-
eignasala að leiðbeina söluaðilum
um skynsamlegt ásett verð á eign
sem þeir eru með í sölu. Það er eng-
um greiði gerður - og allra síst
þeim sem er að selja - að halda
honum „volgum" hjá fasteignasöl-
unni með allt of hátt verð sem vitað
er að ekki stenst þegar á hólminn er
komið. - Auðvitað getur áhvílandi
skuld skipt máli, en hún er líka til-
greind í flestum tilvikum og því sér
sá sem er að leita strax í hendi sér
hvort eitthvað þýðir að spá í við-
komandi eign.
Staðreyndin er sú að verð á íbúð-
um hér í Reykjavík er orðið allt of
hátt.
„Það ætti að vera
kappsmál fasteignasala
að leiðbeina söluaðilum
um skynsamlegt ásett
verð á eign sem þeir
eru með í sölu."
Aðeins ein og ein íbúð getur ver-
ið þess virði að henni sé haldið í
svokölluðu „toppverði", allt innan
sinna takmarka að sjálfsögðu, en
þegar íbúðirnar eru ekki meira en
svo íbúðarhæfar sakir viðhalds-
skorts eða vöntunar á þægindum
miðað við það sem telst tilheyra
nútímanum, þá er óhæfa að halda
til streitu því verði sem teljast kann
„gangverð" að öðru jöfnu. - Fast-
eignasalar og samtök þeirra eiga
mikið ógert í því að koma íbúða-
verði á höfuðborgarsvæðinu niður
á viðráðanlegt plan. Staðsetning
íbúða hefur miklu minna að segja í
dag en raunin var hér áður, þegar
allt miðaðist við „miðbæinn".
ALÞINGi: Löggjafarþingið gjörsamlega
svlvirt.
Frjálslyndir þingmenn
Björn Sigurösson skrifar:
Það er næsta ótrúlegt að lesa
viðtal við þingmann úr Frjáls-
lynda flokknum þar sem hann
býður almenningsálitinu byrginn
með þvf að segja að hann ætli að
sitja áfram sem alþingismaður
eftir að hafa afplánað refsingu
fyrir bókhaldsbrot, tollalagabrot,
ölvunarakstur og fyrir að hafa
ekið réttindalaus. Ef þetta er sú
taktík sem afbrotamenn í þing-
mannaliðinu ætla að temja sér er
löggjafarþingið svívirt svo gjör-
samlega að það nær ekki reisn á
ný. Ég kaus þennan flokk vegna
þess að ég taldi hann geta rutt
braut fyrir frjálslyndi og auknar
framfarir í íslensicu þjóðlffi. For-
maður Frjálslynda flokksins
verður að taka af skarið um að
þingmaðurinn og fanginn „frjáls-
lyndi" taki ekki sæti á þingi fyrir
flokkinn. - Það sama á auðvitað
við um annan ungan og „frjáls-
lyndan" þingmann sjálfstæðis-
manna sem tekinn var ölvaður
við akstur. Þar mun þó annar for-
maður örugglega um fjalla.
Óskabarn sem varð að skrímsli
^ GarðarH. Björgvinsson
Eimskipafélagið var stofnað af
stórhug og var eins konar þjóð-
arátak og sem ekki síst fólkið á
ströndinni lagði hart að sér að
yrði að veruleika.
Nú hefur spillingin mikla, um-
fangsmesta misferli íslandssög-
unnar, ært forráðamenn Eimskips
og gert þá að auraöpum sem í nafni
laga hafa lagt stórfé í að kaupa til
sín lífsafkomu og möguleika stórs
„Fólkið á ströndinni á
því engra annarra
kosta völ en að negla
hlera fyrir glugga heim-
ila sinna grátandi og
yfirbugað. - Það er orð-
ið lögbrot að rækja sín
gömlu fiskimið."
hluta landsbyggðarinnar. Fólkið á
ströndinni á því engra annarra
kosta völ en að negla hlera fyrir
glugga heimila sinna, grátandi og
STOFNAÐ AF STÓRHUG: Þjóðarátak - ekki síst með þátttöku fólksins á ströndinni.
yfirbugað. - Það er orðið lögbrot að
rækja sfn gömlu fiskimið.
Já, það var víst danska einokun-
artímabilið sem plægði akurinn
fyrir lénsherra sjávarútvegs nútím-
ans. Franska byltingin náði ekki til
fslands á sínum tíma ogþess vegna
má vel orða það svo að Islendingar
hafi ekki þorað að „míga stand-
andi" síðan á Sturlungaöld.
Og svo vitnað sé til
hins háæruverðuga
Fréttablaðs frá 30. ágúst
síðastliðnum. - Þar
birtist mynd af skeggj-
uðum manni með illa
hirt andlitið; einn fjöru-
togaraeigandi LÍÚ í báti
sínum við bryggju í Bol-
ungarvík og fárast yfir
því að nú eigi að reyna
að auka náttúruvænar
veiðar. Þar gengur þessi
ágæti maður út yfir allt
velsæmi og kallar hátt-
virtan forsætisráðherra
lýðveldisins íslands
„þjóf', ætli hann að
standa við gefin kosn-
ingaloforð sín sl. vor. -
Einhver hefði nú fengið
ókeypis fæði og hús-
næði fyrir minna.
f ljósi nýrra kannana
læknavísinda varðandi
hugarástand og geð-
heilsu með tilliti til
langlífis segi ég einfald-
lega: Megi þetta fjand-
ans kvótakerfi fara til
föðurhúsanna þar sem
sá með hornin og halann býr. ís-
lendingar þarfnast einkis fremur en
geta tekið aftur gleði sína og horfið
til þess ástands sem ríkti fyrir 1984.