Dagblaðið - 05.11.1975, Blaðsíða 10

10
PagblaöiA. Miðvikudagur 5. nóvember 1975
Spurning
dagsins
Tekst rlkisstjórninni að semja við
Þjóðverja og Breta i landhelgis-
málinu?
Jakob V. Hafstein fiskiræktar-
ráðunautur: „Ég vona að þeim
takist að semja og þá auðvitað
um veiðar fyrir utan 50 milur.”
Asgerður Garðarsdóttir ritari:
„Það hef ég enga hugmynd um.
Ég fylgist ekkert með þessum
málum.”
Magnús Halldórsson nemi: „Ég
hef nú engan áhuga á að þeir
semji. Þeir eiga að beita hörku
við þessa veiðiþjófa.”
Jón Valgeirsson. „Ég hef enga
trú á þvi að þeir nái nokkrum ár-
angri með samningum. Ef þeir
semja verður það örugglega um
veiðar innan 50 milna mark-
anna.”
Jónlna Hörgdal nemi: „Ég veit
ekki. Þeir verða þó að varast að
semja um veiðar innan gömlu lin-
unnar.”
Konráð Þórisson nemi: „Vona að
vel semjist. En þeir eru engin
lömb að leika sér við, Þjóðverjar
og Bretar, og þvi er bezt að fara
að öllu með gát.”

Byrgið brunn-
inn óður en...
Asgeir skrifar:
„Er Framkvæmdastofnun
byggingaráætlunar að reyna að
myrða einhvern eða hrjáir hana
svo mikið framkvæmdaleysi að
hún hafi ekki þrek né þrótt til að
íjarlægja steypumótin sem hún
dritaði niður uppi við Möðrufell
i Breiðholti?
t Dagblaðinu 29. september
siðastliðinn var vakin athygii á
þessum steypumótum og sagt
að þau væru komin að falli. Nú
eru mótin tekin að hrynja en
ekkert virðist hindra Fram-
kvæmdaneíndina i að láta mótin
standa þarna sem fagran minn-
isvarða um verk sin i Breiðholt-
inu.
Þeirri spurningu var beint til
Framkvæmdanefndarinnar á
sinum tima hvort ekki ætti að
íjarlægja mótin og þá átti að
taka ákvörðun um það skömmu
siðar. Úrslit mála hafa sem sagt
orðið þau að mótin ættu að
standa þarna Breiðholtsbúum
til augnayndis og börnum að
leik.
Hver skyldi annars bera
ábyrgðina ef einhver krakki
slasast i þessari járnahrúgu?”
Verkfalls-
réttur
eður ei
Koua i S.F.lt. skrifar:
„Verkfallsréttur eða ekki?
Þetta er brennandi spurning og
vafalaust velta henni margir
fyrir sér.
En hvernig væri að hugsa ör-
litið um samábyrgðina, þið sem
létuð ykkur vanta i skoðana-
könnun. BSRB. Með stuðningi
tiltölulega fárra félagsmanna
heimtar BSRB verkíallsrétt!
Eru þetta lýðræðisleg vinnu-
brögð? Eru allir félagsmenn
BSRB reiðubúnir að afsala sér
ýmsum þeim réttindum sem á-
unnizt hafa i gegnum árin?
Eru allir félagsmenn BSRB
reiðubúnir að taka þátt i ólög-
legu verkfalli?
Allir félagsmenn BSRB eru
ábyrgir og þvi eiga þeir að mót-
mæla stefnu stjórnar BSRB.
Hefjizt handa áður en skaðinn
er skeður!”
Uppmœlinga-
toxta víðar
Pctur Arnason skrifar:
„NU orðið opnar maður varla
dagblað án þess að skrifað sé
um og veitzt að iðnaðarmönn-
um. Astæðan er uppmælinga-
taxtar iðnaðarmanna. Gera
menn sér almennt grein fyrir
þvi hve mikið iðnaðarmenn
leggja á sig i akkorði?
Þeir sitja ekki i mjúkum stól-
um eða spranga um götur i
vinnutima eins og ýmsar aðrar
stéttir. Að ekki sé minnzt á eft-
irvinnutima sem skrifstofuað-
allinn fær borgaða fyrir vinnu
sem alls ekki er unnin.
Hvernig væri að koma á upp-
mælingu á skrifstofuvinnu? Al-
deilis er ég viss um að það
mundi sp.ara 30% vinnukraft.
Þá þarf engan að öfunda lengur.
Hvernig væri að setja uppmæl-
ingu á kennara? Að sjálfsögðu
miðaðist taxtinn við einkunnir
nemenda. Ég er hræddur um að
þá fengju sumir ekki háan bón-
us.
Væri sett uppmæling á al-
þingismenn okkar og tekið mið
af afköstum og árangri er ég
hræddur um að þeir mættu búa
við verulega kjaraskerðingu.
Væri ekki ágætt að úthluta
námsmönnum styrkjum eftir
námsárangri?”
Stórhœttuleg steypumót
Raddir
lesenda
Uppi viö Möörufell i Breiöholti
standa nokkur steypumót upp á
endann, og hafa staöiö þar lengi
án nokkurs sýnilegs tilgangs. 1
rigningunni í sumar hefur grafizt
undan stoöum, sem halda mótun-
um uppi, svo aö nú eru þau oröin
all laus i rásinni.
Enginn vafi er á þvl, aö mót
þessi eru stórhættuleg börnum,
sem leika sér þarna, og eru Ibú-
arnir viö Möörufell orönir lang-
eygir eftir aö þau veröi fjarlægö.
Þaö er Framkvæmdanefnd
byggingaráætlunar, sem ber á-
byrgö á mótunum. Ástæöan fyrir
veru þeirra þarna, er sögö sú, aö
enn hafi ekki fundizt staöur, þar
sem þau geti staöiö til frambúöar.
Nú hefur framkvæmdanefndin
lofaö bót og betrun og veröur tek-
in um þaö ákvöröun næsta-
fimmtudag, hvert mótin veröa
flutt.
—AT—
/f
...hef ég ofmetið mannkynið
Guðmundur Björgvinsson skrif-
ar:
,,í Dagblaðinu þann 29.
október birtist grein eftir Björn
nokkurn Matthiasson. Slíkan
afturhalds- og þröngsýnisfnyk
lagði að mér að mér lá við öng-
viti.
Þar gerir Björn lánasjóðs-
málin að umræðuefni sínu.
Maðurinn þykist tala af reynslu
og innsýni, sem i reynd hljómar
eins og hjáróma rödd aftan úr
grárri forneskju.
Hann heldur þvi fram að árið
1975 hafi rikissjóður nær tvö-
faldað lán sin og styrki til náms-
manna. Hann leggur krónutölur
til grundvallar útreikningum
sinum. Þetta minnti mig óneit-
L
anlega á söguna af Bakka-
bræðrum þegar þeir merktu
fiskimið sin með þvi að tálga
merki i borðstokkinn. Allir vita
að verðgildi islenzku krónunnar
er álíka stöðugt og kæna i fár-
virði.
Björn gerir það að tillögu
sinni að horfið verði að þvi að
veita engin lán þeim stúdentum
sem stunda nám á fyrsta ári.
Bendir hann á að 25%-35% falli
úr námi eftir fyrsta námsár.
Satt bezt að segja hélt ég að
menn sem hugsuðu svona væru
ekki lengur meðal vor. En ég
hef sennilega ofmetið mannkvn-
ið.
„Það sem raunverulega felst i
þessari tillögu Björns er að ein-
ungis þeir sem efnaðir eru hafi
rétt til æðri menntunar. Þannig
á beinlinis að meina félitlum
námsmönnum að stunda há-
skólanám. Varast ber aö stiga
einhver risaspor afturábak að
fengnum tillögum einhverra
misviturra manna sem sjá
draug i hverju horni þegar
námsmenn ber á góma.”
#1
___vilja ekki leigja
##
„Kona i húsnæðishraki kom til
okkar:
„Við hjónin höfum nú verið i
húsnæðishraki i eitt ár. Maður-
inn minn er lamaður á vinstri
handlegg og er þvi öryrki.
Fyrir rúmu ári bjuggum við i
Þverholti en þá var húsið brennt
ofan af okkur — lögreglan stóö
brennuvarginn að verki.
Siðan höfum við stöðugt leitað
en svo virðist sem lömun
mannsins mins standi i vegi fyr-
ir að við fáum húsnæði. Það er
eins og fólk vilji ekki leigja fólki
vegna þess, að það er á fullum
bótum.
Ég hef, eins og ég sagði áðan,
stöðugt leitað að ibúð. Um dag-
inn var litil risibúð auglýst. Hún
var með litlu svefnherbergi,
litlu eldhúsi og stofan var nokk-
uð góð. Þarna var ekkert bað,
aðeins klósett og vaskur. Þetta
átti að kosta 23 þúsund á mán-
uði. Það er bara allt of mikið.
Nú búum við á hernum og
borgum fyrir mat og húsaskjól-
fyrir okkur bæði.
Við höfum snúið okkur til Fé-
lagsmálastofnunar Reykjavik-
urborgar en þeir segja, að við
þurfum enga aðstoð vegna þess,
að maðurinn minn sé á fullum
örorkubótum. Að sjálfsögðu
reyni ég að vinna úti en mikill
timi fer i að leita að húsnæði.
Jú, ekki má gleyma þvi að
Félagsmálastofnunin lét okkur i
té ibúð á Framnesvegi — getur
varla talizt ibúð.
Þar var engin hreinlætisað-
staða — smá klósett — þetta var
afskaplega óvistleg ibúð. Þarna
bjuggum við i rúman mánuð en
þá gáfumst við upp. Einnig
bjuggum við i gistiheimilinu við
Snorrabraut, i litlu herbergi.
En sem sagt, svo virðist sem
enginn vilji leigja öryrkja, af
hverju er ég ekki manneskja til
að svara.”