Dagblaðið - 03.02.1976, Blaðsíða 3

Dagblaðið. Þriðjudagur. 3. febrúar 1976.
LÆKKUM UTSVORIN
FÆKKUM
ÞEIM SEM LIFA A BÆNUM
REIÐUR BORGARI skrifar:
„Er ekki kominn tími til að reka
svo sem eitt þúsund reykvíska ómaga
út á gaddinn? Allur sá fjöldi, sem er
á bænum án þess að þurfa þess með,
er svo gífurlegur að venjulegur borg-
ari, sem ekki hefur kynnt sér málin,
trúir því tæpast.
Vinnandi fólk borgar háar upp-
hæðir árlega í útsvör. Af þeim fer
stór hluti til að halda þessum
aumingjum uppi. Og ekki nóg með
það. Svo hlakkar í þessu fólki yfir
því hvað það sé snjallt við að plata-
kerfið og sleppa sem bezt með því að
láta bæinn halda sér uppi.
Ég legg til að rækilegt endurmat
verði gert á því hverjir þurfa í raun
og veru aðstoð frá bænum. Það yrði
vafalaust álitlegur fjöldi sem missti
styrkinn sinn. Peningunum, semv
spöruðust við þetta, væri enginn
vandi að koma fyrir. — Til dæmis
verða gangandi vegfarendur að staul-
ast um glerhálar gangstéttar um
þessar mundir vegna þess að
peninga vantar til að borga mönnum
kaup við að hreinsa þær. Útsvörum
vinnandi fólks væri áreiðanlega betur
varið til þeirra þarfa en að halda
einhverjum aumingjum uppi sem
ekki nenna að vinna.”
VEIT VESAUNGS
FORMAÐURINN
EKKIBETUR,
EÐA HVAÐ?
E.E. SÍMAR:
„Ég rakst í gær á Dagblaðið frá í
síðustu viku. Þar fann ég frétt sem
mér þótti satt að segja að mætti ekki
liggja óbætt hjá garði. Þar hafið þið
Dagblaðsmenn eftir sjálfum Þórarni
Þórarinssyni, form. utanríkismála-
nefndar, Tímaritstjóra og formanni
útvarpsráðs, að vegna tæknilegra á-
galla sé ekki hægt að útvarpa eða
taka upp efni í Háskólabíói.
Vesalings maðurinn, veit hann
ekki að í áravís hefur sinfóníutónleik-
um verið útvarpað beint og eins
niðursoðið af segulböndum? Mér
finnst að blaðamenn láti ýmsa svo-
kallaða toppa þjóðfélagsins sleppa of
billega í viðtölum sem síðan eru birt
á prenti. Það er engin ástæða til að
láta menn komast upp með svona
múður.
Frá tónleikum sinfóníuhljómsveitarinnar í vetur. Vissi vesalings Þórarinn ekki
að í áraraðir hefur tónleikum hljómsveitarinnar verið útvarpað — hvers vegna
var ekki útvarpaðfrá skemmtun vondu skáldanna?
DONA-
SKAPUR
í RÚTUBÍL
SIGÞRÚÐUR SIGURÐAR-
DÓTTIR HRINGDI:
„Við vorum að koma heim frá
Kanaríeyjum, ég og maðurinn minn,
í gærkvöldi (fimmtudagskvöld). Það
er erfitt ferðalag að fara þessa löngu
leið þrátt fyrir þotur nútímans. Því
er það að mínum dómi heldur hvim-
leitt að þurfa að hlusta á ákúrur
einhverra kvensnifta sem eiga að
rukka farþegana um lokagreiðslu vel
heppnaðs ferðalags, fargjaldið frá
flugvelli til Reykjavíkur.
Við vorum 90 farþegarnir sem
lögðum upp frá hótelum okkar
klukkan 11 um morguninn. Hálfan
sólarhring lók það að komast til
íslands með millilendingu í Glasgow.
Þeir sem eru svo óheppnir að þurfa
að fara með rútunni til Reykjavíkur
verða jafnvel enn breyttari, enda
meira umstang með farangurinn en
hjá þeim sem komast með einkabíl-
um.
í rútunni kom í ljós að ekki áttu
allir farþegar þessar 310 krónur sem
ferðin kostar. Menn eru ekki allir
viðbúnir að greiða þennan litla
kostnað. Enda tók það kvenmanninn
tuttugu mínútur að innheimta sinn
skatt. Það sem mér fannst þó jafnvel
öllu verra var það, að hún átti ekki
til skiptimynt til að gefa til baka af
þúsund krónum, sem ég hafði. Ég
var orðin svo þreytt að ég vildi
gjarnan losna við umstang, þótt ég
tapaði einhverju fé. Hvaða máli
skipti það úr því að ég hafði efni á að
fara til Kanaríeyja? Ég bauð henni
því að eiga afganginn. En hún brást
þó ekki eins ljúfmannlega við og
þjónar á Kanaríeyjum, sem ein-
hverju lítilræði er vikið að. Hún
næstum hvæsti á mig og sagði mér að
ég ætti heldur að taka leigubíl í
bæinn. Mér fannst lítið til um
framkomu stúlkunnar, heldur klessu-
legur endir á góða ferð.”
DUGNAÐARMÖNNUM RCFSAÐ
STURLA B. SKRIFAR:
„Við komumst ekki langt með því
að hegna aflamönnunum, eins og
alltaf er verið að gera. Gæðingar
ganga fyrir. Þeir fá bankalánin og
styrki úr sjóðum hins opinbera.
Méi cr til dæmis kunnugt um
útvcgsmenn frá Snæfellsnesi sem eru
einslaklega duglegir aflamenn en
misstu nú bátinn sinn. Þennan bát
höfðu þeir keypt og orðið að greiða
meira en upphaflega haíði verið á-
kveðið. Þeir gátu það með naumind-
um, en þó gekk ekki betur en svo,
þegar til kastanna kom, að þeir fengu
ekki nægileg bankalán. Þess í stað
voru mcnn, sem lítið hafa sýnt af
dugnaði, austur á fjörðum látnir fá
opinberan styrk til að kaupa bátinn.
Þetta má ekki svona til ganga. Við
vitum að fólk hér á landi gæti lifað
miklu betra lífi ef farið væri eftir
þeirri reglu að verðlauna þá sem
sýna atorku og dugnað.
Þetta höfum við ekki gert, og því
■ hefur farið sem farið hefur.”
HÆTTIÐ AÐ TROÐA A
GARÐI NÁGRANNANS
5103—5275 HAFÐI SAMBAND
VIÐ BLAÐIÐ:
„Nú, þegar snjór er yfir öllu, færist
það að sjálfsögðu í vöxt að bæði börn
og fullorðnir stytti sér leið og gangi
að því er virðist hvar, sem hægt er að
komast, bara ef það styttir leiðina
svolítið. Garðar hins almenna borg-
ara verða ekki síður fyrir barðinu á
þessu fólki en aðrir staðir.
Reyndar skemmist ekki gróður við
þessa átroðslu að öðru leyti en því, að
tré í görðunum vilja skemmast. Mig
langar til að beina því til fólks, að
það sýni svolitla tillitssemi og hætti
að troða á görðum nágrannanna.
Trén eru lifandi ekki síður en'dýr og
menn, og ég er viss um að margir
garðeigendur taka undir með mér,
þegar ég beini því til fólks að láta
þau í friði.”
Leiðrétting
vegna ións
og séra Jóns
Dæmið um þá félagana Jón og
séra Jón, sem birtist á lesendasíðunni
síðastliðinn fimmtudag, virðist hafa
snúizt lítillega við í kolli blaða-
manna. Þar segir að J.M. hafi farið
fram á að greiða fyrir hálft fæði í
staðinn fyrir fullt. Þetta er alrangt —
J.M. fór fram á að fá hálft fæði í
staðinn fyrir EKKERT. Ferðir Flug-
leiða eru sem sagt seldar án nokkurs
matarbita. Hins 'vegar var ekkert í
veginum fyrir að fá hálft fæði í
hópferð Framsóknarflokksins, eins og
kom fram. * —ÁT—
DÆMIÐ UM
JÓN 0G
SÉRA JÓN
J.M. skrlfar:
,,£g er einn af þelm sem
ætluöu til Kanarleyja meö
konuna meö Flugleiöum. t>ar
sem gjaldeyrisskammturinn er
mjög lltill eöa aöeins 8.000
pesetar fór ég íram á aö þurfa
ekki aö borga nema hálft fæöi á
hótelinu sem gista átti á. Þessi
beiöni var tekin til athugunar en
nokkruseinna fékk ég neikvætt
svar á þeim forsendum aö
gjaldeyrisyfirvöldin leyföu ekki
sllkt.
En blöum viö: Um þessar
mundir býöur Framsóknar-
flokkurinn upp á 24 daga ferö til
Kanarleyja. Þar er gjaldeyris-
skammturinn 8.500 pesetar og
ekkert þvl til fyrirstööu aö
greiöa aöeins hálft fæöi.
Hver er skýring gjaldeyris-
yfirvalda á því aö Flugleiöir og
feröaskrifstofurnar fái ekki
leyfutil aö selja feröir, þar sem
feröalangar greiöi aöeins hálft
fæöt, en hins vegar sé aUt svo-
leiöis I lagi I hópferö á vegum
Framsóknarflokkains?"
Spurning
dagsins
Ferðu oft í bíó?
BÁRA ÞÓRARINSDÓTTIR af-
greiðslustúlka:
Ég fer mjög sjaldan. Ég fór að sjá Jaws í
Laugarásbíó fyrir stuttu og þá var liðið
ár síðan ég fór siðast á sýningu.
MAGNÞÓRA M AGNÚ SDÓTTIR
afgreiðslustúlka:
Mjög sjaldan, það eru mörg ár siðan ég
fór síðast. Mér finnst bíómyndir svo
óraunverulegar og efni þeirra á engan
hátt þroskandi. Ég eyði þá frekar tím-
anum í lestur góðra bóka.
ÞÓREY VALDEMARSDÓTTIR af-
greiðslustúlka:
Já, einu sinni og upp í þrisvar I viku. Ég
reyni að sjá sem flestar myndir, en þær
eru nú ekki allar jafngóðar.
ÞÓRDÍS M. JÓNSDÓTTIR, 10 ára :
Já, næstum alltaf á sunnudögum kl. 3
eða 5. Síðasta sunnudag sá ég Stríðs-
vagninn í Laugarásbíó, mér fannst hún
svolítið skemmtileg.
GUÐRÚN ÖSKARSDÓTTIR, at-
vinnulaus:
Frekar oft. Ég hef notað tómstundir
mínar mikið til þess. Ég sá Drakúla í
Hafnarbíó síðast. Hún er ágæt, ekkert
hræðileg. "
ÞÓR ÞÓRÐARSON vélstjóri:
Mjög sjaldan, ég hef ekki tíma til þess,
ég er á sjó. Þegar ég fer á bíó þá reyni
ég að velja góðar kvikmyndir.