Dagblaðið - 21.02.1976, Blaðsíða 10

Dagblaðið - 21.02.1976, Blaðsíða 10
10 Dagblaðið. Laugardagur 21. febrúar 1976. MMBIABW frjálst, óháð dagblað Útgefandi: Dagblaðið hf. Framkvæmdastjóri: Sveinn R. Eyjólfsson Ritstjóri: Jónas Kristjánsson Fréttastjóri: Jón Birgir Pétursson Ritstjórnarfulltrúi: Haukur Helgason íþróttir: Hallur Símonarson Hönnun: Jóhannes Reykdal Blaðamenn: Anna Bjamason, Ásgeir Tómasson, Atli Steinarsson,. Bragi Sigurðsson, Erna V. Ingólfsdóttir, Gissur Sigurðsson, Hallur Hallsson, Helgi Pétursson, Katrín Pálsdóttir, Ólafur Jónsson, Ómar Valdimarsson. Ljósmyndir: Bjarnleifur Bjarnleifsson, Björgvin Pálsson, Ragnar Th. Sigurðsson. Gjaldkeri: Þráinn Þorlcifsson Dreifingarstjóri: MárE. M. Halldórsson. Askriftargjald 800 kr. á mánuði innanlands. í lausasölu 40 kr. eintakið. Ritstjórn Síðumúla 12, sími 83322, auglýsingar, áskriftir og afgreiðsla Þverholti 2, sími 27022. Setning og umbrot: Dagblaðið hf.og Steindórsprent hf., Ármúla 5. Mynda- og plötugerð: Hilmir hf., Síðumúla 12. Prentun: Árvakur hf., Skeifunni 19. Sendum reikning Erlend ríki hafa áratugum og öldum saman hagnýtt sér íslandsmið án sam- þykkis okkar og án þess að greiða okkur auðlindaskatt. Eins og staðan er nú orðin í landhelgismálinu er orðið tíma- bært að fara að útbúa reikninga og senda að minnsta kosti brezku ríkis- stjórninni einn slíkan upp á nokkur hundruð milljarða króna. Það gæti reynzt erfitt að innheimta slíkan reikning. En hann hefði eigi að síður töluvert áróðursgildi, því að hann auglýsti skaðann, sem brezkir togarar hafa valdið okkur og valda enn. Jón Sigurðsson forseti notaði hliðstætt vopn gagnvart Dönum á sínum tíma og fékk raunar íslendingum til handa nokkrar skaðabætur fyrir nýlendukúgun þeirra. Jafnsjálfsagt er fyrir-okkur að tilkynna Bretum, að við munum senda þeim skaðabótakröfur fyrir veiðar þeirra innan 200 mílna fiskveiðilögsögunnar og einkum þó fyrir veiðar þeirra á ókynþroska smáfiski á alfriðuðu svæði. í öllum þeim samningum, sem við kunnum að eiga eftir að gera við erlend ríki um veiðar innan 200 mílna fiskveiðilögsögunnar, eigum við að gera kröfu til auð- lindaskatts, leigugjalds fyrir afnot þeirra af íslenzku efnahagssvæði. Þetta kynni að gera samninga torsóttari, en alténd auðveldaði það viðsemjendum okkar að slá af kröfum sínum gegn afslætti okkar af kröfum okkar um auðlindaskatt. Einar Ágústsson utanríkisráðherra vék lítillega að þessu í ræðu sinni á allsherjarþingi Sameinuðu þjóð- anna í haust. Hann sagði þar: „I stað þess að berjast gegn hugtakinu um efnahagslögsögu, ættu þessi ríki að láta sér nægja, ef þau þurfa ekki að greiða skaðabætur fyrir þau geysilegu auðæfi, sem þau hafa tekið úr þessum auðlindum hingað til. Hins vegar var framsetning Einars ekki nógu ákveð- in. Og ríkisstjórnin hefur ekkert gert til að halda vakandi kröfunni eða hótuninni um auðlindaskatt og skaðabætur. Þetta eru mistök, því að gild rök er unnt að færa fram fyrir slíkri kröfu. Hún er innlegg í málið, þótt hún leiði ekki til fjárhagslegs ávinnings. Ríkisstjórnin verður alltaf að hafa vakandi augu á taflstöðu sinni í deilum sínum um landhelgina við erlendar ríkisstjórnir. Ef hún getur með góðum leik ógnað á einum stað taflborðsins, hefur það áhrif á stöðuna í heild og getur veikt varnir andstæðinganna á öðrum stað. Ríkisstjórnin leikur ekki nógu sterkjum leikum á taflborði landhelgisdeilunnar. Hún sagðist á sínum tíma ætla að slíta stjórnmálasambandi við Breta, en heyktist lengi á framkvæmdinni. Og hún hefur ekki þrýst nægilega mikið á málið á vettvangi Atlantshafs- bandalagsins. Loks hefur hún, eins og hér er til umræðu, ekkert gert í því að vekja athygli á hinum mikla skaða, sem erlendir aðilar hafa valdið íslands- miðum. Úr öllu þessu er unnt að bæta enn. Ríkisstjórnin þarf bara að herða upp hugann, láta af feimni sinni við erlenda ráðamenn og fara að tefla af hörku skák okkar um efnahagslega framtíð þjóðarinnar. Jórdanir horfaá ísraelskt sjónvarp r Mörg sjónvarpsloftnetanna sem standa á húsþökum í Amman, höfuðborg Jórdaníu, eru óvenjulega há. Ástæðan er sú‘ að Jórdanir vilja m.a. geta séð sendingar ísraelsku sjónvarpsstöðvarinnar í Jerúsalem í aðeins 80 km fjarlægð. Það gæti virzt óþjóðholl afstaða fyrir Jórdani, sem telja sig gegna sérstöku hlutverki í deilum landanna fyrir botni Miðjarðarhafs, að horfa á bandaríska sjónvarpsþætti á borð við „Kojak” (Leynilögregluþáttur á borð við McCloud og Colombo) og „Hawaii 5-0”, sem fjallar um ævintýri fimm ungmenmna á Hawaii. Ekki ótryggð við málstað Araba Jórdanir neita því að sjónvarpsfíkn þeirra sé merki um ótryggð þeirra við málstað Araba. Jafnframt viðurkenna þeir að hlutverk þjóðar þeirra í dei lunn.i þar suður frá verði æ þýðingarminna. Það kom berlega í ljós nýlega þegar upp kom stjórnarskrárleg deila í landinu. Hussein konungur, sem aðeins er fertugur að aldri, og stjórn hans gátu fundið lausn á vandanum. E.f ekki hefði tekizt eins vel til og raun varð a hefði vandamálið getað haft stórskaðleg áhrif á ástand mála í Miðausturlöndum. Deilan snerist um landræmu á vesturbakka Jórdanár, sem ísraelsmenn tóku af Jórdönum fyrir níu árum, í sex daga stríðinú. Bitbein ísraels,PLO og Jórdaníu Á vesturbakka árinnar búa aðallega Palestínumenn. Togað er í land þeirra frá þremur hliðum: ísraelsmenn stjórna landinu, Jórdanir gera kröfu til þess og Frelsishreyfing Palestinu (PLO) sömuleiðis. Á leiðtogafundi Arabaríkja í Rabat 1974 fellust Jórdanir á samkomulag sem þar var gert um að PLO væri eini löglegi fulltrúi allra Palestínuaraba,- þar á meðal þeirrar hálfu milljónar, sem býr á vestur- bakka Jórtianár. Þrátt fyrir ákvæði samkomulagsins leysti jórdanska stjórnin upp neðri deild þingsins, en helmingur sextíu þingmanna deildarinnar er frá vesturbakkanum. Samt sem áður heldur jórdanska stjórnin ná'nu sambandi við íbúana þar, greiðir til dæmis öll laun embættismanna og að hluta kostnað við stjórnarreksturinn. Klókindi konungs Nýjar kosningar til neðri deildarinnar átti að halda í marz næstkomandi. Hussein konungur horfðist í augu við viðkvæmt vanda- mál: með því að halda kosningarnar hefðu Palestínumennirnir fyrst við. Með því að halda kosningarnar einungis á austurbakka Jórdanár, sem tilheyrir Jórdaníu, væri opin leið fyrir ísraelsmenn að halda því fram að stjórnin í Amman hefði afsalað sér tilkalli til vesturbakkans. Leiðin, sem konungur valdi, var úthugsuð og gat ekki valdið minna fjaðrafoki. Hann kvaddi þing saman — en aðeins til eins fundar. Á þeim fundi HEITT í K0LUM ÞÝZKRA HÁSKÓLA í Miinchen og öðrum háskólaborgum í Vestur-Þýzkalandi er síður en svo að stúdentaóeirðir og mótmæli séu úr sögunni þó ekki séu í sama mæli og vorið ’68, þegar óánægðir stúdentar um Evrópu alla risu upp og kröfðust betrumbóta í hinum steinrunnu stofnunum. Enn er langt í frá að kennarar og stúdentar séu samlyndur hópur, því í alls kyns útistöðum eiga stúdentar, aðallega í formi lögbanna og mál- sókna af hálfu þeirra kennaranna. Ekki alls fyrir löngu var undir- ritaður staddur í undirrétti Múnchenborgar þar sem taka átti fyrir málið nr. 1739, stjórn háskólans í Múnchen geng fjórum stúdentum fyrir meint brot á friðhelgi húsa og stofnana (Hausfriedensbruch). Var ég ekki fyrr mættur á staðinn en réttarverðir gengu að mér og spurðu hvort ég væri ekki áreiðanlega einn hinna ákærðu, því þeir ættu að ganga annars staðar inn í réttar- salinn. Sá misskilningur var leið- réttur fljótlega og brátt hófust réttar- höldin. Dómarinn var fyrir enda salarins með Krist á krossinum sér til vinstri handar og réttarskrifarann til r Afdráttarlaus ofstoða Það hefur glögglega komið fram, nú um nokkurt skeið, að þeim fjöl- mörgu sem fylgja Sjálfstæðisflokkn- um að málum, finnst sem hin styrka stjórn á flokknum, sem áður var afi hans og aðalsmerki, og forsenda þess trausts og fylgis, sem hann hafði, — hafi nú að einhverju leyti bognað, látið undan, meir en góðu hófi gegnir. Það er því ekki að ástæðulausu, að sá er þetta ritar lætur til leiðast fyrir beiðni fjölmargra aðila, — sem sann- anlega fylgja Sjálfstæðisfiokknum að málum, en ekki eiga aðgang að mönnum eða málgögnum sem til þyrfti, —að koma á framfæri nokkr- um athugasemdum fyrir hönd þeirra, sem finnst að nokkuð skorti á styrka forystu í röðum hægri manna. Þar sem undirritaður fyllir þann hóp fólks, er styður Sjálfstæðisfiokk- inn, en finnst tímabært, að nú sé snúið við blaði til harðari andstöðu víð vinstri öfiin í landinu, varð hann fúslega við þeim tilmælum að hafa forystu um að koma sjónarmiðum þess á framfæri, ef það mætti verða til þess að styrkja þá forystu, sem svo sjálfsögð er í röðum hægri manna. Svo mjög hefur sterka forystu skort um árabil, að sá flokkur, sem staðið hefur næst hugmyndafræði hægri sinnaðra kjósenda er næsta veikur fyrir í mörgu tilliti, og hefur ekki virkjað krafta þeirra einstaklinga, sem umfram aðra hafa sýnt afburða framtak og forystuhæfileika. Margt ber til, en helzt eru orsak- irnar þær, að annars mikilhæfum fyrrverandi forystumönnum fiokksins yfirsást að byggja hann upp á þann veg, að innan hans væri jafnan til- tækur samhæfður hópur einbeittra óg fylginna starfskrafta, sem tefia mætti fram, jafnskjótt og kringum- stæður krefðust. Sjálfstæðisfiokkurinn hefur eins og kunnugt er goldið mikið afhroð og tilfinnanlegt. Mætir menn og mikil- hæfir hafa ýmist fallið frá eða orðið að hverfa úr forystu, án fyrirvara. Með sviplegu fráfalli eins mikilhæf- asta foringja fiokksins og íslenzkra stjórnmála á síðari árum, var höggv- ið það skarð í flokkinn, sem ekki tókst að fylla, nema til skamms tíma. Mis- tök í að hafa ekki byggt upp fleiri samhæfða starfskrafta sögðu til sín. Undansláttur og frávik frá stefnu fiokksins var í eina tíð ekki aðals- merki hans, heldur var festa og ein- beitni látin sitja í fyrirrúmi þess fiokks, enda stjórnvölur mannaður einbeittum fiokksmönnum. Styrkur eins stjórnmálaflokks felst ekki einvörðungu í ráðstefnuhaldi eða í fjölda klúbbfunda, einkum ef viðfangsefni slíkra ráðstefna eða klúbbfunda er að meirihluta mál, sem ekki samrýmast þeirri stefnu- mótun, sem viðkomandi flokkur hefur lýst ýfir. Það er t.d. fráleitt að hugsa sér, að Sjálfstasðisfiokkurinn eigi að vera í forsvari fyrir óraunhæf- um félagsmálastefnum eða félags- hyggju sem tröllríður hverju sveitar- og bæjarfélagi í þessu landi, að undirlagi kommúnista og vinstri afl- anna, einhvers konar misskildum „samhjálparaðgerðum”, sem verða til þess að letja einstaklingsframtak fólks, sem ávallt er reiðubúið að kreljast samhjálpar og aðstoðar, að því tilskildu, að „aðrir borgi brúsann” Þannig finnst mörgum, að Sjálf- stæðisfiokkurinn sé ekki um þessar mundir það hreyfiafl einstaklings- /

x

Dagblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið
https://timarit.is/publication/260

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.