Dagblaðið - 13.05.1976, Blaðsíða 12

Dagblaðið - 13.05.1976, Blaðsíða 12
i Iþróttir Iþróttir íþróttir DACBLAÐIÐ. KIMMTUDAGUR 13. MAÍ 1976. Iþróttir Hallar undan fœti í Monaco Frá Simoni Símonarsyni, Monte Carlo fimmtudag. Það var tregur gangur hjá íslenzku sveitinni á Olympíumótinu í bridge í gær Aðeins einn leikur af fjórum vannst. í 10. umferð vann Júgó- slavía ísland 18-2. en í þeirri 11. vann Ísland Venesúela 12-8, Í gær- kvöld voru tveir tapleikir. Fyrst 2- 18 gegn Kolombíu og síðan 1-19 gegn Thailandi í 13. umferð. Eftir þessar 13. umferðir voru Bretar efstir með 216 stig. Þeir hlutu 68 stig í gær. Sviss féll niður í annað sætið — hlaut 34 stig— er með 195 stig. Þá koma Svíþjóð og Pólland með 194 stig. Ítalía er í fimmta sæti með 191 — tapaði fyrir Austurríki 5-15 í 13. umferð í gær- kvöld. Vestur-Þjóðverjar eru í sjötta sæti með 180 — þá Brazilía með 177 stig . Frakkland er með 166 stig, Austurríki og Astralía 160 og bandarísku heims- mcistararnir koma í 11. sæti ásamt ísrael með 155 stig. ísland er í 31. sæti — af 45 þjóðum — eftir 13 umferðir með 115 stig. Svíar, sem voru taplausir fyrstu 9. umferðirnar, töpuöu fyrir Jamíka í 10. umferð, 5-15, og 4-16 fvrir Astra- líu í þeirri elleftu. Unnu svo Suður- Afríku 17-3 og Ungverjaland 20 mínus einn í gærkvöld. Þá tapaði Sviss báðum leikjum sínum — fyrst 4-16 fyrir Astralíu og 1-19 fyrir Suður-Afríku. Einnig vakti það athygli, að Ítalía, sem tapaði báðum leikjum sínum við israel á HM, vann Ísrael í gær 15-5. Þeir Asmundur, Hjalti, Guð- mundur og Karl spiluðu fyrsta leikinn í gær gegn Júgóslavíu. (legn Venesúela og Kolombíu spiluðu Stefán og Símon og Hjalti og Asmundur, en í síðasta leiknum í gærkvöld gegn Thailandi, Guðmundur og Karl, Asmundur og Hjalti. Í dag verður erfiður dagur, en ég vona, að einhver heppni samfara góðri spilamennsku, fari að sjá dagsins ljós. Fór til að dœma — varð bandarískur meistari! — Gunnlaugur Hjdlmarsson og bróðir hans Gylfi léku með New Jersey-liði, sem sigraði ó bandaríska meistaramótinu í handknattleik um síðustu helgi. Björn Kristjónsson aðaldómari mótsins — Ég hringdi strax í Gylfa, bróður minn, sem starfar í Toronto í Kanada, þegar Peter Bunhing, formaður bandaríska handknattleikssambandsins, bað mig að leika með New Jersey- liðinu, sem hann þjálfar, og Gylfi kom á stundinni. í lokin stóðum við uppi sem bandarískir meistarar með liðinu, sagði Gunn- laugur Hjálmarsson, hinn 38 ára landsliðskappi hér áður fyrr, þegar Dagblaðið ræddi við hann og Björn Kristjánsson í gær, en þeir komu þá heim frá Banda- ríkjunum. Þeir Björn og Gunnlaugur fóru Björn Kristjánsson — það erfiðasta. sem ég hef lent í sem dómari til Bandaríkjanna 4. maí til að dæma úrslitakeppni bandaríska meistaramótsins, sem háð var í Colombus, Ohio, um helgina. Strax og þeir komu út kom Bunhing, sem oft hefur komið hingað til Islands með banda- rískum landsliðum, að máli við Gunnlaug um að leika í liði sínu, þar sem hann vantaði 2-3 menn. Nokkrir leikmenn liðsins gátu ekki tekið þátt í mótinu vegna prófa. Gunniaugur sló til og hringdi í Gylfa, sem einnig var kunnur leikmaður hér áður fyrr, en fluttist til Kanada fyrir sjö árum. Samkvæmt bandarískum íslenzki landsliðshópurinn, sem fer ti! Noregs og leikur við Norðmenn á miðvikudag, hefur verið valinn. í hópnum eru 16 leikmenn — þar af tveir leik- menn sem ekki hafa leikið með íslenzka landsliðinu. Þeir eru Símon Kristjánsson Fram og Guð- mundur Þorbjörnsson Val. Ann- ars er islenzki landsliðshópurinn þannig skipaöur: Arni Stefánsson Fram, Sigurður Dagsson Val, mark- reglum var ekkert því til fyrir- stöðu að þeir bræður lékju með liðinu. Tíu lið Iéku til úrslita og var þeim skipt í tvo riðla. Þetta er það erfiðasta, sem ég hef lent í sem dómari, sagði Björn Kristjánsson, en hann dæmdi 20 leiki á mótinu. Það hófst á föstudagsmorgun kl. átta og var leikið fram á kvöld — eða í um 14 klst. Sama var á laugardeginum, en á sunnudag lauk mótinu um fimmleytið. 1 riðlunum léku allir við alla síðan tvö efstu liðin til úrslita í mótinu. auk þess, sem leikið var verðir. Aðrir leikmenn eru: Jon Pétursson Fram, Olafur Sigur- vinsson ÍBV, Jóhannes Eðvalds- son Celtic, Marteinn Geirsson Fram, Símon Kristjánsson Fram, Asgeir Eliasson Fram, Asgeir Sigurvinsson Standard Liege, Gísli Torfason ÍBK, Ölafur Júlíusson ÍBK, Árni Sveinsson ÍA, Guðgeir Leifsson Charleroi, Teitur Þórðarson ÍA, Matthias Hallgrímsson ÍA, Guðmundur Þorbjörnsson Val. um alla röðina. Það var þreyta 1 fótunum eftir að hafa dæmt allan daginn, sagði Bjössi og hló. Hann dæmdi ásamt Gunnlaugi og sænskum dómara Christer Ahl, sem hér áður var framkvæmdast. dómarasambandsins í Gautaborg. Gunnlaugur dæmdi aðeins leiki í öðrum riðlinum — ekki þeim riðli, sem New Jersey-liðið Iék í. Dómararnir fengu mikið lof fyrir hlut sinn í mótinu. Úrslitaleikurinn var ákaflega spennandi og jafn. Lið Gunnlaugs lék þá við lið bandarlska flug- hersins — og við stóðum uppi í lokin sem sigurvegarar með eins marks mun, 21-20, sem það gat ekki verið minna, sagði Gunnlaugur. Það eru miklir risar i þessum liðum — og handknatt- leikur er skyldugrein í West Point. Ég er viss um, að banda- rískur handknattleikur á mikla framtíð fyrir sér — og við eigum að hafa eins mikil samskipti við USA og Kanada og hægt er. Ég skoraði fjögur mörk í úrslitaleiknum — í allt 22 mörk 1 mótinu, en Gylfi skoraði 10 mörk. Hann gat þó ekki leikið úrslita- eikinn, þar sem hann varð að /era kominn til Toronto fyrir ikveðinn tíma á mánudag og eiðin löng. En hann var með í! áðrum leikjum — og stóð sig mjög' /el í undanúrslitunum, sagði 3unnlaugur ennfremur. Þeir Björn og Gunnlaugur voru íkaflega ánægðir með ferðina og íunhning vildi allt fyrir þá gera. Tann er allt í bandarískum hand- )olta — og mikill vinur Is- lendinga. Tveir nýliðar gegn Noregi Mllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllil 1 TUTTUGU 0G FIMM ÁR FRÁ ÖRLAGARÍKU ATVIKI: HEYRÐIBREST 0G SVO VARD „Ég heyrði brcst og svo varð allt svart. Þegar ég rankaði við mér nokkrum mínútum seinna lá ég á bakinu á stökkgryfjubarmin- um og félagar mínir stumruðu yfir mér. Mér fannst þeir vera í fjarska en skelfingarsvipurinn á andlitum þeirra le.vndi sér ekki. Þeir vildu sækja hjálp en ég bað þá að bíða — aðeins að fá að jafna mig og standa svo á fætur. Ég var bæði að reyna róa þá og sannfæra sjálfan mig um að ég væri lítt meiddur þótt tilfinningarleysið í fótunum og ónotakcnndin, sem fór um líkamann, bentu til ann- ars.” Og það reyndist rétt. í þau tuttugu og fimm ár, sem liðin eru frá þessu örlagaríka atviki, hefur Agúst Hallmann Matthíasson ekki getað stigið í fæturna vegna lömunar. Hryggurinn brotnaði við b.vltuna og mænan skaddaðist. „Þetta eina aukastökk mitt hefur vissulega breytt miklu i lífu mínu. Við félagarnir, ég og Knút- ur Guðmundsson, vorum báðir búnir að sliikkva yfir þrjá metra hvítasunnukvöjdið þann 13. maí 1951. Reyndar vorum við búnir að ákveða að hætta og halda heim- leiðis þegar mig greip einhver óskiljanleg liingun til að reyna eitt stökk til viðbótar yfir sömu hæð. Það varð mitt seinasta stiikk á vettvángi iþróttanna sem ég hal'ði svo brennandi áhuga á.” Agúst, eða Gústi litli eins og hann var ávallt kallaður meðal félaga sinna. var aðeins 15 ára þegar hann slasaðist, og þótti mjög efnilegur íþóttamaður og fjölhæfur með afbrigðum, Hann var góður í hlaupum og stökkum og í knattleikjum gat hann leikið hvaða stöðu sem var, jafnt í marki, vörn eða sókn, — aldrei brást Ágúst . Þegar Grímar Jóns- son kom með Ill.-flokk Valspilta suður i Garð til keppni við heima- menn á Garðskagavellinum hafði hann einmitt orð á þvi hvað „strákurinn i Garðliðinu’’ væri efnilegur markvörður en Gústi var þá óvanur í þeirri stöðu. „Félagar mínir fóru og sóttu hjálp þegar ljóst var að ég gat alls ekki hreyft fæturna. Fyrst var reynt að koma mér inn i sex manna fólksbíl, í teppi, en sú til- raun olli mér hræðilegum sárs- auka svo að reyna varð aðra Leið. Næst var komið með legubekk, ég lagður á hann og síðan lyft upp á vörubil. Ætlunin var að aka mér af Garðskagavellinum og heim til mín, um tveggja kílómetra vega- lengd, en í hvert skipti sem hjólin fóru í holu var eins og rýtingur væri rekinn i gegnum mig, svo mér var komið í næsta hús. Þaðan fór ég síðan í sjúkrabíl um klukkan eitt um nóttina inn á Landspítala.” Ekki gekk ferðin samt þrauta- laust fyrir Ágúst. Vegurinn, „ódáðahraun islenzkra vega,” var illur yfirferðar og flökurleiki sótti að Ágústi svo að tíðum varð að stöðva bifreiðina á meðan hann kastaði upp. Ágúst var skorinn upp þennan sama morgun eftir fimm tíma ferðalag. „Snorri Hallgrímsson reyndi að hughreysta mig eftir aðgerðina. Sagði að ég væri hryggbrotinn, — en ekki þó af kvenmannai—það gæti hent seinna. Ég reyndi að brosa, enda gerði ég mér ekki grein fyrir hve alvarieg meiðslin voru. Eg fullvissaði félaga mína, sem komu í heimsókn strax og le.vfilegt var, að ég yrði kominn í gadda- eða knattspyrnuskóna i ágúst,” Sú von rættist ekki. Næstu mánuðirnir voru hroðalegur tími. Ágúst lá í gifsi. sár komu i holdið sem tók mörg ár að gróa, fæturnir aflöguðust, ristin réttist fram. hnén stirnuðu, steinamyndun varð i þvagblöðrunni. og allt þetta leiddi af sér tugi skurðaðgerða á likanta Agústs. skinnflutninga og fleiri aðgerðir. „Þarna lá ég í næstum þrjú ár án þess að nokkuð væri gert mér til endurhæfingar. aðeins deyfður til að lina vítiskvalirnar. Heimakoma lék mig oft grátt. A skammri stund fékk ég kannski funhita og missti meðvitund. Oft rankaði ég við mér eftir einn eða tvo sólarhringa og þá á þeirri stofu sem menn bíða hinztu stundar. Eitt sinn sagði ég við Snorra Hallgrímsson að ef ég vaknaði aftur á slíkum stað dæi ég úr hræðslu.” Ágúst lifði fyrst í voninni um að fá máttinn aftur, mest af því að með honum lá piltur sem hafði meiðzt á hrygg og lamazt en fékk máttinn að nýju. „Smám saman missti ég vonina um bata og var orðinn anzi dapur árið 1953 þegar miðaldra maður, sem kom i heim- sókn til stofufélaga míns, gekk að rúmi mínu og heilsaði mér. Þetta var Frímann Helgason knatt- sp.vrnumaður og leiðtogi í Val sem jafnframt ritaði um íþróttir í Þjóðviljann. Frímann er bezti maður sem ég hef kynnzt um ævina og ég á ekki nógu hlý orð til að þakka honum allan þann styrk sem hann veitti mér með hjálp sinni; — á mínum erfiðustu stundum.” Ekki er laust við klökkva í róm Agústs þegar hann minnist á Frímann. Allan þann tíma. sem Agúst dvaldi á sjúkrahúsi í Reykjavík. heimsótti Frímann hann reglulega. ók honum um ná- grennið i hjólastólnum og stund- um ailt vestur á Melavöll á kapp- leiki en fyrsti hjólastóllinn. sem Agúst notaði. komst ekki inn í neina venjuiega bifreið. Frímann birti viðtal við Ágúst í Þjóðviljan- um og hóf fjársöfnun i því skyni að kaupa nýjan og hentugri hjóla- stól svo Agúst ætti auðveldara nteð að fara á völlinn og sjá uppá- Benedikt Waage, forseti ÍSÍ, Agústa amma Agústar, en m.vndin var tekin á 18. afmælisdegi hans.

x

Dagblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið
https://timarit.is/publication/260

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.