Dagblaðið - 23.06.1976, Blaðsíða 11

I) \(iBl..\tm> — MH)V 1 KUDA(iUK 23. JUNÍ 1976.
r " " ...
„Ég hef fundið oftur aldingarðinn Eden"
Lýðveldið Seychelles
fœðist á mánudaginn
Fólk fellur í stafi yfir
einstakri fegurö Seyehelles-
evja. sem hvíla blíðlega í Ind-
landshafi, um sextán hundruð
km frá austurstönd Afríku.
Makaríos erkibiskup á
Kýpur, þar sem náttúrufegurð
skortir heldur ekki, dvaldist
eitt sinn í eitt ár í útlegð á
Mahe, stærstu eynni 1
Seychelles-eyjaklasanum. Að
því ári loknu skrifaði hann, að á
Seychelles væru „fegurstu
staðir, sem ég hef augum litið.“
Og Charles Gordon hers-
höfðingi, sem var þar á
ferðalagi fyrir hundrað árum,
sannfærðist um að þarna væri
fundinn sjálfur Eden-
garðurinn. Skilningstré góðs og
ills fann^Gordon hershöfðingi á
ströndinni, — stórt og fallegt
kókospálmatré.
Ef hershöfðinginn hafði rétt
fyrir sér þá búa nú í Eden 58
þúsund manns af ýmsum
kynstofnum — flestir fátækir.
Þeir eignast bráðum sitt eigið
land.
Nýtt lýðveldi
fœðist á mánudaginn
Á miðnætti 28. júní nk.
fæðist sjálfstætt lýðveldi
Seychelles, eftir tvö hundruð
ára nýlendustjórn, fyrst undir
Frökkum, síðan Bretum.
Leiðtogi þessa örsmáa
lýðveldis verður og er þrjátíu
og sex ára gamall forsætis-
ráðherra og verðandi forseti,
James Mancham, sem stefnir að
því meðal annars að útrýma ör-
birgð og gera Seychelles ,,ef
ekki auðugt land, þá að minnsta
kosti sæmilega vel stöndugt."
Kaldhæðni örlaganna réð
því, að Mancham var upphaf-
lega eindreginn andstæðingur
sjálfstæðisins, og sigraði
raunar í kosningum með nánari
tengsl við Bretland á stefnu-
skrá sinni.
En þegaf Bretar svöruðu
engu, að sögn hans, þá breytti
hann um stefnu og krafðist nú
sjálfstæðis. Flokkur hans,
Lýðræðisflokkur Seychelles,
sigraði í næstu kosningum, sem
haldnar voru 1974.
Engar herstöðvar
I fyrra var mynduð sam-
steypustjórn með hinum
flokknum, Sameinaða þjóðar-
flokknum, sem um langt árabil
hafði stefnt að sjálfstæði
eyjanna.
Mancham átti nýlega viðtal
við James Weeks, fréttamann
U w | r | ■ r r
HflClíAlflnlA *
I illðiWIMIIIV •
Haskolabío:
Hljómsveitartónleikar 1, 19.6. '76.
Efnisskró:
Kundáge Riiságer: Til Appollon.
Hans Eklund: Básúnukonsert.
Leif Segerstam: Patria.
Einojuhani Rautavaara: Flautukonsert.
Ole Buck: Fairies.
Stjornandi: Páll P. Pálsson.
Einleikarar: Chríser Torgó, básúna.
Gunilla von Bahr, flautur.
Einsöngvari: llona Maros.
Eg hélt ég væri að villast er
ég kom að Háskólabiói rétt
f.vrir kl. þrjú sl. laugardag,
hljómsveitartönleikarnir væru
á öðrum tíma, því bílastæðið við
húsið, scm venjulega er fullt
Reuter-fréttastofunnar, í Mahe,
og útskýrði þar stefnu sína og
baráttuaðferðir.
Fyrst og fremst mun lýð
veldið reka sterka og ákveðna
utanríkisstefnu, sem felst í því
að halda sér algjörlega utan við
ágreiningsefni stórveldanna.
Lýðveldisstjórnin mun varast
að gera varnarsamninga við
önnur ríki og enginn fær að
hafa afnot af eyjunum i
hemaðarlegum tilgangi, sagði
Heima fyrir mun stjórnin
leggja mesta áherzlu á eflingu
tveggja helztu iðngreinanna,
landbúnaðar og túrisma, en
einnig leita hófanna á öðrum
sviöum.
„Framtíðin liggur
í hafinu“
Mikil áherzla verður lögð á
fiskveiðar og fiskiðnað, sem
Én jafnvel þótt
ferðamönnum hafi fjölgað úr
15 þúsund 1972 í þrjátíu
þúsund í fyrra, þá fer stjórnin
mjög varlega 1 allar fram-
kvæmdir 1 ferðamálum.
I bæklingi, sem stjórnin
hefur gefið út, segir að ef allt
væri sett á fullt til að reisa
hótel og bæta ferðamanna-
aðstöðuna á annan hátt, þá gæti
það skemmt náttúrulegt
aðdráttarafl eyjanna.
Mancham.
Með tilliti til erfiðrar fjár-
hagsstöðu hins nýja lýðveldis
verður athugað gaumgæfilega,
hvort ekki eigi að sækja um
inngöngu í Sameinuðu
þjóðirnar. Einnig hefur verið
sótt um inngöngu í Einingar-
samtök Afríku. Manchan sagði
jafnframt, að nýja lýðveldis-
stjórnin muni lúta Rómarsátt-
málanum og öðrum
alþjóðlegum samningum og
stofnunum.
hvergi nærri hefur verið gert
nógu mikið fyrir. „Framtíðin
liggur i hafinu,“ sagði
Mancham.
Seychelles verða einnig
gerðar að miðstöð fyrir
flutninga i lofti og á legi.
í skýrslum, sem gerðar hafa
verið, er talið að efnahagslíf
Seychelles, sem byggir aðallega
á ferðamönnum, gæti orðið
sjálfstætt innan tíu ára eftir að
lokið var við gerð alþjóðlegs
flugvallar þar 1971.
Léjeg kjör
1 þessum sama bæklingi
segir, að með langtímaáætlanir
í huga, þá verði íbúar
Seychelles ánægðir með að fá
um 65 þúsund gesti 1979, og í
hæsta lagi 124 þúsund sex árum
síðar, 1985.
Nýi forsetinn á við mörg og
miðsjöfn vandamál að stríða,
þegar hann tekur við stjórn
lýveldisins á mánudaginn.
Stjórnvöld viðurkenna, að
„yfirgnæfandi meirihluti
íbúanna búi við mjög kröpp
kjör.“ Hungur er ekki meiri-
háttar vandamál, en næringar-
skortur gerir oft vart við sig,
segir í bæklingi stjórnarinnar.
Áfengissýki er meiriháttar
vandamál.
Sambúð kyn-
þáttanna góð
Þótt sambúð kynþáttanna sé á
Seychelles mjög sérstök, þá
hafa minnihlutahóparnir og
þjóðarbrotin haldið sérkennum
sínum og menningu, og í
mörgum tilfellum bæði landi
slnu og tiltölulegum auði.
Flestir íbúann eru
afkomendur afrlskra þræla,
sem frönsku nýlenduherrarnir
fluttu til eyjanna. Auk af-
komenda nýlenduherranna
sjálfra eru svo smærri hópar
Indverja og Kínverja, brezkra
embættismanna og aldinna
Breta, sem setzt hafa í helgan
stein.
í formála nýrrar skýrslu um
Seychelles segir Mancham, að
hann vilji gera eyjarnar að
„griðastað friðsældar og feg-
urðar,“ dæmi um hvernig óllkir
kynþættir geta búið saman „og
jafnframt viðhaldið og notið
einstaklingsfrelsis síns.“
En hann bætir því við, aö
verulegar fjárfestingaráætlanir
verði að gera til að skapa þá
hagsæld, sem hann stefnir að.
Kemur sjórœningi frá
18. öld til bjargar?
Bretar veittu fé í byggingu
nýja flugvallarins, og þeir hafa
lofað að styðja hið nýja lýðveldi
fjárhagslega í upphafi, að því
er Mancham segir. Það dugar
þó ekki lengi, og því verður
leitað eftir aðstoð annars staðar
frá og einnig eftir erlendum
fjárfestingum.
Ýmsir eyjaskeggja — ef til
vill þeir rómantískari — hafa
þá trú. að frægur átjándu aldar
sjóræningi muni koma þeim til
hjálpar. Sagan segir, að
stórkostlegur fjársjóður sé
grafinn á einhverri þeirra 90
eyja, sem mynda Seychelles.
Þegar sjóræninginn Olivier le
Vasseur var hengdur á Mahe
árið 1730 er hann sagður hafa
hent uppdráttum til fólksins,
sem fylgdist með aftökunni, og
hrópað: „Finni nú sá sem getur
fjársjóð minn.“
Það fólk er enn til, sem trúir
á þessa sögu — og heldur áfram
að leita að fjársjóði
sjóræningjans.
Listsköpun?
þegar sinfóníuhljómsveitin
leikur, var tómt. Er inn
kom, þá var slangur af
fólki í anddyrinu, svo tón-
leikarnir hlutu að vera þarna,
erlendu gestirnir hafa komið
með rútum, og eru allir
farnir. En viti menn, þegar
komið var 1 salinn, þá sátu þar
fjórtán manns, eða líkt og
stundum er á æfingum hjá sin-
fóníuhljömsveitinni. Þegar
mest varð, var fjöldi áheyrenda
kominn í 87 eða 3,11 á hvern
bekk Háskölabíös.
Til Appollon eftir Riiságer er
skemmtilegt verk, sem byggist
mikið upp á tvíundarhlaupum,
leik fiðlanna og trompetanna á
háa sviðinu, og andstæðum í lit
og styrk. Sömuleiðis var
básúnukonsertinn áheyrilegur.
Einleikarinn, Christer Torgé,
lék vel með fallegan tón og lit-
ríka tækni.
Patría eftir Segerstam og
F'lautukonsertinn eftir Rauta-
vaara voru leiðinleg. og mér
fannst verk Ole Bucks. Fairies,
kjánalegt, Þar var sent stór
hópur krakka væri að söngla
„Siggi fór í fýlu" í síbylju.
Söngkonan virtist hafa það að
meginhlutverki að komast sem
hæst í hálftónaskrefum, án
þess að maður fengi það á til-
finninguna hvert hún ætlaöi, ef
til vill átti hún bara að halda
áfram þangað til hún kæmist
ekki hærra.
Það eina sem gladdi hjartað
var leikur Sinfóníuhljöm-
sveitar íslands. en leikur
hennar var mjög öruggur. svo
og stjórn Páls P, Pálssonar.
Hvort einhverjar rangar nótur
komu frá hljómsveitinni, veit
enginn, og skiptir ekki máli.
Ef til vill er ekki nógu gott að
afgreiða verk þau. sem flutt
hafa verið, með einföldum
orðum eins og leiðinlegt eða
langdregið. Eg get þó ekki
annað, mér finnst engin list-
sköpun eða tónhugsun liggja að
baki flestra þeirra verka sem
flutt hafa verið hingað til. Þau
verða „ef til vill" eftir einhvern
árafjölda talin góð og gild, en
þá verður tóne.vra almennings
að hafa tekið stiikkbrevtingu.